Otimanje srpskih svetinja u Hrvatskoj

Neno

Neno

Buduća legenda
Poruka
25.278

Rimokatolički sveštenici služili misu u pravoslavnom hramu u selu Parčići​

1753433874731.png

Foto: USKOK / Hrvati iz sela Lisičić, Bruška i Rodaljice na misi u otetoj srpskoj pravoslavnoj crkvi Svetog Prokopija u Parčićima kod Benkovca

Povodom nedavnih tekstova vezanih za otimanje srpskih pravoslavnih hramova na teritoriji današnje „Republike Hrvatske“ ponovićemo objavu od prije nekoliko godina koja se bavi istom tematikom. Takođe je u pitanju napad na eparhiju dalmatinsku SPC.

Otimanje Srpskog pravoslavnog hrama!​

U selu Parčići između Benkovca i Kistanja, u Dalmaciji, oblast Bukovica, rimokatolički sveštenici održavaju misu u srpskom pravoslavnom hramu posvećenom Svetom Prokopiju.
Ovo selo je ranije bilo pod opštinom Benkovac a danas se nalazi u sastavu kistanjske opštine pošto je bliže Kistanjama.

Etnički sastav sela 1991. godine​

Bilo je etnički čisto srpsko selo sa stopostotnim učinkom Srba budući da je 1991. godine imalo 352 stanovnika od čega su se svih 352 izjasnili kao Srbi pravoslavne vjere.

Istorijat hrama Svetog Prokopija​

Crkva posvećena Svetom Prokopiju u ovom selu podignuta je još početkom 12-og vijeka odn. manje od 50 godina nakon „velike šizme“ 1054. godine kada je Rimska patrijaršija izbačena iz pomjesnosti hrišćanskih crkava. Upravo zbog svoje velike starosti, punih 9 vijekova, a koja je dobro dokumentovana i nepobitna, danas se vrši otimačina ovog hrama od strane rimokatolika jer se ne uklapa u koncept o „Srbima koji dolaze u Dalmaciju bježeći ispred Turaka“.

Pokušaji revizije istorije​

Da bi se falsifikovala činjenica da su Srbi i to još pravoslavnog obreda starosjedioci u Dalmaciji danas smo svjedoci najgrubljeg otimanja srpske kulturne baštine koju direktno vrši rimokatolička crkva a eparhija dalmatinska Srpske pravoslavne crkve je trenutno nemoćna (ili nije?).

Katoličke mise u pravoslavnom hramu​

Iako uopšte nema rimokatoličkih vjernika svake godine na dan Svetog Ilije po gregorijanskom kalendaru dolaze hrvatski sveštenici – župnik Tomislav Dubinko iz sela Benkovački Perušić i župnik Dario Matak iz sela Medviđa u pratnji nekoliko desetina Hrvata iz Medviđe i Lisičića.

Svedočenje udruženja „Stara Bukovica“​

Iz udruženja Parčićana „Stara Bukovica“ u Batajnici kažu :“Neki bi i ovaj srpski crkveni objekat prisvojili i pripisali sebi, ali istorijske činjenice govore drugačije. Znalo se, a i sada se zna, da su od pamtivijeka ovdje živjeli samo Srbi: Drče, Vukše, Vojvodići, Ivaniševići, Kneževići, Bogunovići, Opačići…

Nema tragova katoličkog prisustva​

Ne postoji nijedan istorijski arhiv niti živo predanje da su u Parčićima ikada živjeli rimokatolici niti ovdje ima niti je ikada bilo rimokatoličkog groblja. Gdje god da se zagrebe – i u papire i u zemlju samo se nailazi na srpski pomen.

Parčići danas – jedan stanovnik i bez struje​

Parčići su od postanja srpsko selo pa čak i danas iako imaju samo jednog stanovnika povratnika – Jovana Vukšu zvanog Joja. Pominje se i povratak drugih, ali Parčići još uvijek nisu dobili električnu energiju, četvrt vijeka od kraja rata i potpunog spaljivanja u „Oluji“ kada su sve kuće razorene do temelja.

Istina, izgrađeno je tamo dvadesetak povratničkih kuća, ali bez struje i osnovnih ljudskih potrepština teško će se ko odlučiti na taj korak.Nemaju ni prevoz do najbližih opštinskih centara Kistanja, Obrovca, Benkovca, a očito da nema ni volje onih na vlasti da po tom pitanju učine neke ozbiljnije korake.“

Autor: Stojan Janković
IZVOR: Uskok
 
Ovo je najbitnije a i razlog što to rade....

Crkva posvećena Svetom Prokopiju u ovom selu podignuta je još početkom 12-og vijeka odn. manje od 50 godina nakon „velike šizme“ 1054. godine kada je Rimska patrijaršija izbačena iz pomjesnosti hrišćanskih crkava. Upravo zbog svoje velike starosti, punih 9 vijekova, a koja je dobro dokumentovana i nepobitna, danas se vrši otimačina ovog hrama od strane rimokatolika jer se ne uklapa u koncept o „Srbima koji dolaze u Dalmaciju bježeći ispred Turaka“.
 
Neno:

Rimokatolički sveštenici služili misu u pravoslavnom hramu u selu Parčići​

Pogledajte prilog 1761132
Foto: USKOK / Hrvati iz sela Lisičić, Bruška i Rodaljice na misi u otetoj srpskoj pravoslavnoj crkvi Svetog Prokopija u Parčićima kod Benkovca

Povodom nedavnih tekstova vezanih za otimanje srpskih pravoslavnih hramova na teritoriji današnje „Republike Hrvatske“ ponovićemo objavu od prije nekoliko godina koja se bavi istom tematikom. Takođe je u pitanju napad na eparhiju dalmatinsku SPC.

Otimanje Srpskog pravoslavnog hrama!​

U selu Parčići između Benkovca i Kistanja, u Dalmaciji, oblast Bukovica, rimokatolički sveštenici održavaju misu u srpskom pravoslavnom hramu posvećenom Svetom Prokopiju.
Ovo selo je ranije bilo pod opštinom Benkovac a danas se nalazi u sastavu kistanjske opštine pošto je bliže Kistanjama.

Etnički sastav sela 1991. godine​

Bilo je etnički čisto srpsko selo sa stopostotnim učinkom Srba budući da je 1991. godine imalo 352 stanovnika od čega su se svih 352 izjasnili kao Srbi pravoslavne vjere.

Istorijat hrama Svetog Prokopija​

Crkva posvećena Svetom Prokopiju u ovom selu podignuta je još početkom 12-og vijeka odn. manje od 50 godina nakon „velike šizme“ 1054. godine kada je Rimska patrijaršija izbačena iz pomjesnosti hrišćanskih crkava. Upravo zbog svoje velike starosti, punih 9 vijekova, a koja je dobro dokumentovana i nepobitna, danas se vrši otimačina ovog hrama od strane rimokatolika jer se ne uklapa u koncept o „Srbima koji dolaze u Dalmaciju bježeći ispred Turaka“.

Pokušaji revizije istorije​

Da bi se falsifikovala činjenica da su Srbi i to još pravoslavnog obreda starosjedioci u Dalmaciji danas smo svjedoci najgrubljeg otimanja srpske kulturne baštine koju direktno vrši rimokatolička crkva a eparhija dalmatinska Srpske pravoslavne crkve je trenutno nemoćna (ili nije?).

Katoličke mise u pravoslavnom hramu​

Iako uopšte nema rimokatoličkih vjernika svake godine na dan Svetog Ilije po gregorijanskom kalendaru dolaze hrvatski sveštenici – župnik Tomislav Dubinko iz sela Benkovački Perušić i župnik Dario Matak iz sela Medviđa u pratnji nekoliko desetina Hrvata iz Medviđe i Lisičića.

Svedočenje udruženja „Stara Bukovica“​

Iz udruženja Parčićana „Stara Bukovica“ u Batajnici kažu :“Neki bi i ovaj srpski crkveni objekat prisvojili i pripisali sebi, ali istorijske činjenice govore drugačije. Znalo se, a i sada se zna, da su od pamtivijeka ovdje živjeli samo Srbi: Drče, Vukše, Vojvodići, Ivaniševići, Kneževići, Bogunovići, Opačići…

Nema tragova katoličkog prisustva​

Ne postoji nijedan istorijski arhiv niti živo predanje da su u Parčićima ikada živjeli rimokatolici niti ovdje ima niti je ikada bilo rimokatoličkog groblja. Gdje god da se zagrebe – i u papire i u zemlju samo se nailazi na srpski pomen.

Parčići danas – jedan stanovnik i bez struje​

Parčići su od postanja srpsko selo pa čak i danas iako imaju samo jednog stanovnika povratnika – Jovana Vukšu zvanog Joja. Pominje se i povratak drugih, ali Parčići još uvijek nisu dobili električnu energiju, četvrt vijeka od kraja rata i potpunog spaljivanja u „Oluji“ kada su sve kuće razorene do temelja.

Istina, izgrađeno je tamo dvadesetak povratničkih kuća, ali bez struje i osnovnih ljudskih potrepština teško će se ko odlučiti na taj korak.Nemaju ni prevoz do najbližih opštinskih centara Kistanja, Obrovca, Benkovca, a očito da nema ni volje onih na vlasti da po tom pitanju učine neke ozbiljnije korake.“

Autor: Stojan Janković
IZVOR: Uskok
Kliknite za proširenje...
Ako je 12.st. onda Srbi tu crkvu preuzimaju sa Turcima u 16.-17.st.
Trebalo bi vidjeti kome katastarski pripada jer stare katoličke crkve se i dalje vode na Rimokatoličku crkvu iako su ih kasnije nelegalno koristili pravoslavci.
 
doppler:
Ovo je najbitnije a i razlog što to rade....

Crkva posvećena Svetom Prokopiju u ovom selu podignuta je još početkom 12-og vijeka odn. manje od 50 godina nakon „velike šizme“ 1054. godine kada je Rimska patrijaršija izbačena iz pomjesnosti hrišćanskih crkava. Upravo zbog svoje velike starosti, punih 9 vijekova, a koja je dobro dokumentovana i nepobitna, danas se vrši otimačina ovog hrama od strane rimokatolika jer se ne uklapa u koncept o „Srbima koji dolaze u Dalmaciju bježeći ispred Turaka“.
Kliknite za proširenje...
Dobro..dobro..smiri se..
Pročitaj još jednom što si napisao pa reci a gdje je to Srbija sa Srbima u 12 vijeku..
 
To je ustvari katolička crkva sv. Ilije iz 12.st. Pod Turcima se promijenio vjerski sastav naselja i bilo je nastojanja pravoslavaca da ju pretvore u pravoslavni hram, ali to nije prošlo.
Crkva je i dalje u vlasništvu Rimokatoličke crkve 1/1.
Screenshot_20250725_122635.jpg


Slično je i sa drugim starohrvatskim katoličkim crkvama koje svojataju Srbi, sve su katastarski u vlasništvu katoličke crkve, ako nije drugačije dogovoreno.
 
Mej bregami:
To je ustvari katolička crkva sv. Ilije iz 12.st. Pod Turcima se promijenio vjerski sastav naselja i bilo je nastojanja pravoslavaca da ju pretvore u pravoslavni hram, ali to nije prošlo.
Crkva je i dalje u vlasništvu Rimokatoličke crkve 1/1.
Pogledajte prilog 1761170

Slično je i sa drugim starohrvatskim katoličkim crkvama koje svojataju Srbi, sve su katastarski u vlasništvu katoličke crkve, ako nije drugačije dogovoreno.
Kliknite za proširenje...
Plaća li u Hrvatskoj crkva poreze na nekretnine u svom posedu?

Pitam jer znam da kod nas ne plaća, a imaju mnogo.
 
Mej bregami:
Nema spomena Srba prije 16.st. na središnjem prostoru hrvatske drzave u srednjem vijeku.
Kliknite za proširenje...
"Prema svedočenju vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita (944-959), koji je napisao istoriografski rad pod nazivom De administrando imperio, srpska plemena su još od 7. veka nastanjivala područje od Konavala do ušća reke Cetine, navodi Vikipedija. To su bili Konavljani, Zahumljani i Neretljani. Ove oblasti pripadale su srpskoj držvi Nemanjića sve do početka 14. veka, a crkvenu nadležnost nad pravoslavnim hrišćanima u tim oblastima imala je srpska pravoslavna Humska eparhija, osnovana 1219. godine, sa prvobitnim sedištem u manastiru Bogorodice Stonske. To je bila najstarija srpska arhijerejska katedra na područjima koja pripadaju današnjoj Hrvatskoj.

U drugoj polovini 14. veka, znatan deo južnog područja današnje Republike Hrvatske u zaleđu Dalmacije potpao je pod vlast srpsko-bosanskog kralja Tvrtka I, a sredinom 15. veka čitavo primorje od Boke Kotorske do Makarske (osim Dubrovnika i ostrava) bilo je u sastavu Vojvodstva Svetog Save.

Na drugoj strani, u severnim oblastima današnje Hrvatske, prisustvo srpskog naroda se značajno uvećalo tokom 15. veka, kada su srpski despoti Stefan Lazarević i Đurađ Branković dobili značajne posede u raznim ugarskim oblastima, a pojedini srpski velikaši su nasledne posede dobili i na području srednjovekovne Banovine Slavonije. Ženidbom grofa Ulriha Celjskog sa Katarinom Branković, ćerkom despota Đurđa 1434. godine, Srbi postaju sve prisutniji u današnjoj severnoj Hrvatskoj, odnosno tadašnjoj „Gornjoj Slavoniji“ u kojoj su celjski grofovi imali prostrane posede. O verskom i kulturnom životu pravoslavnih Srba na ovom području tokom 15. veka svedoči i čuveni Varaždinski apostol. U to vreme, verska pripadnost je bila mnogo izraženija nego etnička, tako da su se ljudi određivali prvenstveno po verskoj ili zavičajnoj, odnosno plemenskoj pripadnosti.

Pravoslavni Srbi su na ovim prostorima već u to vreme potpali pod udar pokatoličavanja, na čemu je radio poznati misionar Jovan Kapistran koji je bezuspešno pokzšavao da pokatoliči čak i samog despota Đurđa Brankovića. Njegov unuk, despot Zmaj Ognjeni Vuk dobio je od ugarskog kralja Matije Korvina razne posede, uključujući i Kostajnicu. Vlast srpskog plemstva iz porodice Kosača nad Kalnikom trajala je čitavih sto godina, do 1537. godine. Iste godine, tokom bitke kod Gorjana, poginuo je poslednji srpski despot Pavle Bakić."

U ranom novom veku turskom najezdom i razbijanjem starih srpskih država, Srbi su saterani na zapadne i severne granice Balkana. Dok ih je na jugu pratila nasilna islamizacija, na severozapadu Srbi su bili pod udarom germanizacije i unijaćenja i to u vreme mira.

Od velikog značaja za istoriju Srba u Hrvatskoj, u to vreme, bila su zbivanja iz vremena Bečkog rata (1683-1699). Nedugo nakon prelaska pod okrilje habzburške vlasti srpski patrijarh Arsenije III je 1693. godine posetio i Srbe u Hrvatskoj oko manastira Lepavine. Tokom narednih godina, na područjima Karlovačkog generalata, Banije, Like i Krbave boravio je izbegli dabrobosanski mitropolit Atanasije Ljubojević čijom je zaslugom osnovana posebna srpska eparhija za pomenute oblasti.
 
Mej bregami:
Ako je 12.st. onda Srbi tu crkvu preuzimaju sa Turcima u 16.-17.st.
Trebalo bi vidjeti kome katastarski pripada jer stare katoličke crkve se i dalje vode na Rimokatoličku crkvu iako su ih kasnije nelegalno koristili pravoslavci.
Kliknite za proširenje...
По катастру би требали да вратите све куће и земљу од људи што сте протерали и побили, зар не?
 
I MRTVI SRBI NA UDARU ZAGREBA: U selu kod Knina uklonjen nadgrobni spomenik vojniku JNA

DOK "komisije" Domovinskog pokreta obilaze groblje za grobljem po Hrvatskoj i traže "sporne" srpske nadgrobne spomenike, uklonjen je u Kninu spomenik vojniku u uniformi JNA. Ogranak te propale stranke iz Šibenika ocenio je da dva nadgrobna spomenika u selu Žagrović vređaju i omalovažavaju Domovinski rat i da nisu u skladu sa nedavno donetim Zakonom o grobljima i da moraju da budu srušeni. Jedan već jeste, a drugog čeka ista sudbina, jer po mišljenju famoznih komisija nije dozvoljeno da budu istaknute slike vojnika u uniformama Jugoslovenske narodne armije.​


1753464921830.png

Meštani su zgroženi i uplašeni, jer se tako nešto nikad nije događalo. Ne mogu se nikom obratiti, ostavljeni su na milost i nemilost "komisijama" Domovinskog pokreta koje iz dana u dan proširuju spisak nadgrobnih spomenika koje treba pod hitno srušiti, inače porodice umrlih Srba čekaju drastične kazne.

- Imamo spomenik čoveku koji je preminuo za svoju otadžbinu 700 kilometara dalje od nje, a slikan je u uniformi okupatorske vojske kada ona više nije bila ni jugoslovenska, a najmanje narodna - tvrdi Boris Solomun, predsednik ogranka Domovinskog pokreta u Šibeniku uz najavu da će biti uklonjen i spomenik majoru JNA čija slika u uniformi je još na pravoslavnom groblju.

Iz DP pojašnjavaju proceduru za uklanjanje spomenika - zahtev se podnosi lokalnoj samoupravi, koja formira komisiju sastavljenu od istoričara, arhitekata, urbanista, koji će utvrditi ima li ili nema zakonske prepreke da se takvi spomenici uklone. Komisija svoje izjašnjenje zatim šalje Ministarstvu unutrašnjih poslova u Zagreb, a postoji mogućnost i da porodica sama ukloni spomenik o svom trošku. Nakon što zahtev stigne u Zagreb, konačna odluka se donosi u roku od 30 dana. Takvih predloga za uklanjanje spomenika do sada je bilo četrdesetak i to u Vukovaru, Petrinji i Kutini, ali se spisak sve brže širi. Tako je na području Sisačko-moslovačke županije već "pronađeno" desetak spomenika, a uskoro bi ih moglo biti i znatno više.

"Sporni" major​

MAJOR Milivoj Rašuo čiji je spomenik "sporan" rođen je u Žagroviću, a poginuo je u junu 1992. godine. Na grobu je poprsje, a neko je zaključio da je u uniformi, iako nema nikakve oznake. Na grobu piše "Treba služiti časti i imenu, neka bude borba neprestana, neka bude što biti ne može", a za DP to je neprijateljska poruka.

Na drugom grobnom mestu Stevan Zelenbaba je na crtežu oslikan u uniformi JNA, uz poruku "poginuo za otadžbinu".

Nisu na udaru samo nadgrobni spomenici i table, već i pravoslavne crkve, pa Domovinskom pokretu smeta trobojka sa četiri slova S koja je na crkvi kraj Šibenika. Traže da uz nju bude istaknut i hrvatski barjak, i nalažu da se ukloni napis četiri S na kapiji groblja u Kistanju. Domovinski pokret najavljuje da će ukloniti sve "sporne" spomenike koji "vređaju Domovinski rat" i koje nazivaju najčešće četničkim. Vladajući HDZ koji zavisi od DP se ne meša i pušta da rade šta hoće, a Samostalna demokratska srpska stranka je nemoćna jer ne učestvuje u vlasti. Istovremeno, "domovinci" insistiraju na uređenju ustaškog groblja na zagrebačkom Mirogoju.

Dok traje "pohod na mrtve" zvanična politika otvorila je širom vrata za iživljavanje stranci koja zapravo više i ne postoji jer ima minimalnu podršku i ne bi u ovom trenutku ni ušla u Sabor. Istovremeno, nekažnjeno se ističu ustaški i fašistički simboli, uprkos zakonima koji to na papiru zabranjuju.

Kad je Nemačka svetli primer​

AKO uporedimo stanje u Nemačkoj i Hrvatskoj, gde je primetan očiti rast ekstremističkih desnih političkih opredeljenja možemo sa žaljenjem konstatovati da sudovi u Hrvatskoj ne donose odluke u skladu sa ustavom, ni zakonima kao što to čine u Nemačkoj - ocenio je bivši hrvatski ambasador u Rusiji Božo Kovačev.

Politički predstavnik Srba u Hrvatskoj Milorad Pupovac u izjavi za "Novosti" nije krio ogorčenje.
- Pitanje je ima li ovome kraja, odnosno šta bi bio kraj. U Hrvatskoj je danas sve sporno osim "Za dom spremni" - smatra predsednik SDSS.
 
Mej bregami:
To je ustvari katolička crkva sv. Ilije iz 12.st. Pod Turcima se promijenio vjerski sastav naselja i bilo je nastojanja pravoslavaca da ju pretvore u pravoslavni hram, ali to nije prošlo.
Crkva je i dalje u vlasništvu Rimokatoličke crkve 1/1.
Pogledajte prilog 1761170

Slično je i sa drugim starohrvatskim katoličkim crkvama koje svojataju Srbi, sve su katastarski u vlasništvu katoličke crkve, ako nije drugačije dogovoreno.
Kliknite za proširenje...
Црква је старохришћанска, а не старохрватска. Не постоје документа да су у Парчићу живели римокатолици, нити има остатака римокатоличког гробља. Село су основали Срби и становништво је стопостотно било српско.
Mej bregami:
Ako je 12.st. onda Srbi tu crkvu preuzimaju sa Turcima u 16.-17.st.
Trebalo bi vidjeti kome katastarski pripada jer stare katoličke crkve se i dalje vode na Rimokatoličku crkvu iako su ih kasnije nelegalno koristili pravoslavci.
Kliknite za proširenje...
Срби нису преузимали цркве с Турцима, то је бесмислица. Млечани су ти који су дозволили насељавање хришћанског становништва (православног и католичког) уз војну обавезу, да би се борили против Турака. У том периоду је становништво насељено на подручја која су, углавном, била ненастањена.

Црква св. Прокопија је православна вековима, а након прогона становништва, где практично није остао нико, па ни парох, жупници из суседних села су заузели цркву и почели да прослављају дан. св. Илије. То је једина годишња миса у цркви. Затим је црква регистрована као заштићено културно добро под именом Црква светог Илије.
 
Neno:
"Prema svedočenju vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita (944-959), koji je napisao istoriografski rad pod nazivom De administrando imperio, srpska plemena su još od 7. veka nastanjivala područje od Konavala do ušća reke Cetine, navodi Vikipedija. To su bili Konavljani, Zahumljani i Neretljani. Ove oblasti pripadale su srpskoj držvi Nemanjića sve do početka 14. veka, a crkvenu nadležnost nad pravoslavnim hrišćanima u tim oblastima imala je srpska pravoslavna Humska eparhija, osnovana 1219. godine, sa prvobitnim sedištem u manastiru Bogorodice Stonske. To je bila najstarija srpska arhijerejska katedra na područjima koja pripadaju današnjoj Hrvatskoj.

U drugoj polovini 14. veka, znatan deo južnog područja današnje Republike Hrvatske u zaleđu Dalmacije potpao je pod vlast srpsko-bosanskog kralja Tvrtka I, a sredinom 15. veka čitavo primorje od Boke Kotorske do Makarske (osim Dubrovnika i ostrava) bilo je u sastavu Vojvodstva Svetog Save.

Na drugoj strani, u severnim oblastima današnje Hrvatske, prisustvo srpskog naroda se značajno uvećalo tokom 15. veka, kada su srpski despoti Stefan Lazarević i Đurađ Branković dobili značajne posede u raznim ugarskim oblastima, a pojedini srpski velikaši su nasledne posede dobili i na području srednjovekovne Banovine Slavonije. Ženidbom grofa Ulriha Celjskog sa Katarinom Branković, ćerkom despota Đurđa 1434. godine, Srbi postaju sve prisutniji u današnjoj severnoj Hrvatskoj, odnosno tadašnjoj „Gornjoj Slavoniji“ u kojoj su celjski grofovi imali prostrane posede. O verskom i kulturnom životu pravoslavnih Srba na ovom području tokom 15. veka svedoči i čuveni Varaždinski apostol. U to vreme, verska pripadnost je bila mnogo izraženija nego etnička, tako da su se ljudi određivali prvenstveno po verskoj ili zavičajnoj, odnosno plemenskoj pripadnosti.

Pravoslavni Srbi su na ovim prostorima već u to vreme potpali pod udar pokatoličavanja, na čemu je radio poznati misionar Jovan Kapistran koji je bezuspešno pokzšavao da pokatoliči čak i samog despota Đurđa Brankovića. Njegov unuk, despot Zmaj Ognjeni Vuk dobio je od ugarskog kralja Matije Korvina razne posede, uključujući i Kostajnicu. Vlast srpskog plemstva iz porodice Kosača nad Kalnikom trajala je čitavih sto godina, do 1537. godine. Iste godine, tokom bitke kod Gorjana, poginuo je poslednji srpski despot Pavle Bakić."

U ranom novom veku turskom najezdom i razbijanjem starih srpskih država, Srbi su saterani na zapadne i severne granice Balkana. Dok ih je na jugu pratila nasilna islamizacija, na severozapadu Srbi su bili pod udarom germanizacije i unijaćenja i to u vreme mira.

Od velikog značaja za istoriju Srba u Hrvatskoj, u to vreme, bila su zbivanja iz vremena Bečkog rata (1683-1699). Nedugo nakon prelaska pod okrilje habzburške vlasti srpski patrijarh Arsenije III je 1693. godine posetio i Srbe u Hrvatskoj oko manastira Lepavine. Tokom narednih godina, na područjima Karlovačkog generalata, Banije, Like i Krbave boravio je izbegli dabrobosanski mitropolit Atanasije Ljubojević čijom je zaslugom osnovana posebna srpska eparhija za pomenute oblasti.
Kliknite za proširenje...
Nije čitalo dalje od prve rečenice jer nema veze sa područjem gdje je ova crkva.
 
Мизантропија:
По катастру би требали да вратите све куће и земљу од људи што сте протерали и побили, зар не?
Kliknite za proširenje...
Imaš otvoren katastar RH gdje možeš istraživati na koga glase katastarske čestice. Osim ove crkve koja pripada katoličkoj i cesta u vlasništvu RH,sve druge parcele se vode pod imenima koja su srpska. Ne znam sto se ima vraćati kad nije oduzeto.
 
Slavan:
Црква је старохришћанска, а не старохрватска. Не постоје документа да су у Парчићу живели римокатолици, нити има остатака римокатоличког гробља. Село су основали Срби и становништво је стопостотно било српско.

Срби нису преузимали цркве с Турцима, то је бесмислица. Млечани су ти који су дозволили насељавање хришћанског становништва (православног и католичког) уз војну обавезу, да би се борили против Турака. У том периоду је становништво насељено на подручја која су, углавном, била ненастањена.

Црква св. Прокопија је православна вековима, а након прогона становништва, где практично није остао нико, па ни парох, жупници из суседних села су заузели цркву и почели да прослављају дан. св. Илије. То је једина годишња миса у цркви. Затим је црква регистрована као заштићено културно добро под именом Црква светог Илије.
Kliknite za proširenje...
Od gradnje je to katolička crkva. Starokršćanske su do 6.st., ova je iz 12.st.
Pravoslavni se spominju nakon osvajanja Turaka.
Srbi u Srbiji prvu crkvu grade tek sto godina kasnije od ove.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Slične teme

Gedeon
Napadi na rimokatoličke hramove u SAD-u
Odgovora
4
Pregleda
204
38imak
38imak
Umri_muski
Vera u rezonovanje
Odgovora
2
Pregleda
202
bas kao
B
Cackalica21
Sex u RAJU
23 24 25
Odgovora
621
Pregleda
6.386
Сале
Сале

Back
Top