У епохи у којој се самозадовољно истиче "остварење демократског сна" оличеног у слободи изражавања, сведоци смо да се савремена култура претворила у културу блебетања и буке, и да је обележава све већи степен неразумевања и збуњивања.
Може ли ћутање, одбијање да се у свему томе учествује бити од неког значаја, и да ли одсуство говора – ћутање као избор, садржи и шири друштвено-еманципаторски потенцијал?
Може ли ћутање, одбијање да се у свему томе учествује бити од неког значаја, и да ли одсуство говора – ћутање као избор, садржи и шири друштвено-еманципаторски потенцијал?