Nepoznati život vuka

  • Začetnik teme Začetnik teme Lada
  • Datum pokretanja Datum pokretanja
L

Lada

Legenda
Poruka
52.167
Vuk-oci.jpg

Slika koju danas imamo o vuku proizlazi iz naše kulture i nije baš pozitivna. Vuk je u prošlosti demoniziran i omrznut iz više razloga. Srednjovjekovne priče opisuju ga kao vraga, a poznata bajka Crvenkapica prikazuje ga kao proždrljivca. Postoje i priče o vukodlacima u kojima stvorenja vučjeg obličja predstavljaju najveću opasnost koja dolazi iz šume. Vuk je zvijer, okrutan i agresivan, ubija stoku, nevinu janjad i ljude.

Ubijanje vukova poticalo se diljem Europe, a dolaskom doseljenika i u Sjevernoj Americi. To se smatralo svojevrsnim opravdanim ratom. Ljudska bića uzela su si za pravo uvođenje moralnog reda i na osvetu, pokazavši time tko je gospodar prirode.

U Engleskoj je do XV. stoljeća većina vukova istrijebljena, u Škotskoj su bili prisutni do XVII. stoljeća, a u većini zapadne Europe vuk je istrijebljen u XIX. stoljeću. Danas se polako vraćaju u Europu, no iako njihov broj raste, još uvijek ih ne poznajemo dovoljno dobro. Razlozi za to su mnogi, a glavni je taj što je vrlo teško promatrati vukove u divljini budući da su vrlo inteligentni i obdareni snažnim osjetilima. U zatočeništvu se pak njihovo ponašanje mijenja.
 
Vuk-copor.jpg
Usprkos tomu, postoji mnogo terenskih istraživanja koja otvaraju mogućnost za otkrivanje prave prirode vuka. David Mech, stručnjak i autoritet za vukove, napisao je: “Vjerojatno je najjača osobina ovih stvorenja njihova sposobnost da se emocionalno vežu za druge jedinke.” Među svim socijalnim primatima, vučje povezivanje i međusobno brižno ponašanje odmah je do ljudskog. Primjer za to je njihovo ponašanje prema starijem članu čopora koji je imao slomljenu čeljust; hranili su ga prožvakanom hranom sve dok nije ozdravio. Isto je zapaženo u ponašanju prema vukovima koji su bili bolesni ili stari. Među vukovima postoje nježne veze; prirodoznanstvenik Jamie Dutcher primijetio je da gaje duboke osjećaje kao npr. tugu. Naime, nakon iznenadne smrti člana čopora, vukovi su se na šest tjedana prestali igrati, iako su inače znatan dio vremena provodili u igri. Vukovi se vole igrati, a za igru im često i ne treba društvo, jer im je igralište prirodni okoliš, a često im i lepršajuće pahulje snijega donose oduševljenje. Zabilježeni su slučajevi igre vuka s vranom i međusobnog natjerivanja bez ozljeđivanja.

Prirodoslovac Adolf Murie, koji je proučavao vukove na Aljasci, o njihovom je karakteru napisao: “Druga karakteristika vukova je njihova odbojnost prema sukobu.” To zaključuje na temelju priče o vuku kojega su uznemiravala dva psa u međusobnoj borbi. Vuk je došao do psa napadača i počeo ga povlačiti za rep. Murie je bio uvjeren, nakon što je pregledao mnoštvo arhivskih zapisa, da “u Sjevernoj Americi nijedan vuk, osim vuka koji je bolovao od bjesnoće, nikada nije namjerno napao čovjeka”.

Barry Lopez u svojoj knjizi Vuk i čovjek sugerira da se između vuka i njegova plijena odvija neobična komunikacija. Primijećeno je da nedvojbeno postoji trenutak zurenja između predatora i plijena, što je protumačeno kao čin razmjene informacija. Lopez ovo naziva razgovorom o smrti i u tome prepoznaje određeni “sveti red”: ceremonijalni čin razmjene mesa lovine za poštovanje prema njezinom duhu. To govori u prilog tome da svako stvorenje ima svoju ulogu i svira svoju dionicu u simfoniji prirode.

S engleskog preveo: Krešimir Andjel
Autor: Miha Kosir
 
Sad mi pade na pamet, kao da je Tvorac osmislio da sirom prirode u svakoj zivotinji predstavi jednu ili dve karakteristike ljudskog duha, kao najsvesnijeg stvorenja medju njima i u njoj.... Pa se moze desiti da u istom coveku imamo vuka, malu macu, zebru, kobru, lisicu, ponekad zabu... i tako. Ne znam sto sam ovo podelio, ali moze da koristi.:)
 
Neke zanimljivosti o vukovima:
  • Vukovi žive u čoporima od 20 jedinki.
  • Najteži vuk dosad izmeren je imao 59 kg.
  • Vukovi žive oko 13 godina.
  • Najjači mužjak i ženka se zovu alfe i oni su jedini koji se pare.
  • Vučice žive u podzemnim jazbinama u proleće kako bi mogle da okote i hrane slepe i gluve vučiće.
  • Očekuje se od celog čopora da pomaže prilikom okota.
  • Urlikanje vukova je način komunikacije, koji je najglasniji kada svi zajedno urliču
  • Urlik jednog vuka se čuje i do 10 km.
  • Čulo sluha vuka je 20 puta bolje od čovečijeg.
  • Vukovi love u čoporu i prikradaju se i napadaju stare, bolesne ili slabe životinje.
  • Vuk može da pojede do 9 kg u jednom obroku, uključujući kosti, krzna i meso.
  • Vuk može da pređe i do 200km u roku od 24h.
  • Vukovi žive u čoporu i najviše dolazi do sukoba dva čopora oko teritorije.
  • Hijerarhija u čoporu neutrališe agresivnost, smanjuje konflikte i donosi socijalni red.
  • Nemoguće je naći se sa vukom lice u lice, jer vukovi izbegavaju svaki kontakt sa ljudima osim ako se taj vuk nije pripitomio.
(kredit za tekst: http://ekozastite.com/2017/07/07/sta-sve-niste-znali-o-vukovima/)
 
Postoje tri vrste vukova:
  • sivi vuk (lat. Canis lupus)
  • crveni vuk (lat. Canis rufus)
  • etiopijski vuk (lat. Canis simensis).
Sivi vuk je najrasprostranjeniji.. ima veći broj podvrsta, i naseljava 3 kontinenta: Evropu, Aziju i Ameriku.

IMG11.jpg


Crveni vuk živi samo na američkom kontinentu i spada u jako ugroženu vrstu. Ukupan broj crvenih vukova u svetu 2007. je bio 300 jedinki, i od toga je 207 jedinki živelo u zatočeništvu (u zoo vrtovima, gde su smeštani matični parovi radi parenja i uzgoja, sa ciljem očuvanja vrste). Od 63 crvena vuka koja su oslobođena u divljinu od 1987. do 1994., populacija je narasla na 100-120 jedinki, ali je do 2018. ponovo opala na svega 40 jedinki. Glavni razlog ovog smanjenja je lov. :(

IMG21.jpg


Etiopijski vuk - kako mu i samo ime kaže - živi samo u Etiopiji.. i takođe spada u ugroženu vrstu.

IMG31.JPG
 
Vukovi se pare samo jedanput godišnje (za razliku od pasa, koji se pare dva puta godišnje). Sezona parenja može započeti već u ranom januaru, pa sve do kasnog aprila, zavisno od klimatskih uslova gdje vukovi žive. Ako žive u toplijim krajevima sezona parenja započinje ranije. U jednom leglu, obično bude 4 do 6 mladunaca. O mladuncima se ne stara samo majka, nego se svi članovi čopora brinu za njih, čuvaju ih i hrane.
 
Вукови не завијају на месец. Завијају као знак свог присуства, након што су уловили плен или како би се поново окупили. Понекад завијају и у знак жалости, као кад је група ловаца поубијала шест вукова. Те ноћи остатак чопора жалосно је завијао дубоко у ноћ…
 
Moje ime je Đurđija:
Pritisak vučje čeljusti iznosi 300 kg po cm2, što je dva puta jače nego kod Nemačkog ovčara. U SAD, vukovi mogu uspešno savladati i ogromnog bizona.
U Srbiji, glavni plen vukova je krupna divljač: jeleni, srne.. ali i ostali sitni glodari, kao npr. zečevi.
Kliknite za proširenje...
Zadivljena sam tvojim poznavanjem vucje prirode :okok:
 
Zašto vukovi žive u čoporima?
Vukovi su društvene životinje. Zajednički život u čoporu koristi im radi lakšeg preživljavanja i pronalaženja hrane. Da bi lovili veliki plen, predatori moraju biti ili veliki skoro kao i plen (primer su zveri porodice mačaka), ali mogu biti i manji, pa loviti u čoporu (vukovi, afrički divlji psi), što je i razlog njihovog evolucijskog uspeha. Osim što mogu uhvatiti veći plen, zato jer su u čoporu, mogu veliki plen odmah i pojesti, odnosno potpuno ga iskoristiti. Hijerarhija u čoporu neutrališe agresivnost, smanjuje konflikte i donosi socijalni red.

Kakva je socijalna struktura vučijeg čopora?
Glavni i na najvišem položaju su alfa par: alfa mužjak i alfa ženka. U čoporu se razmnožava samo alfa par. Beta vukovi su na nižem položaju od alfa vukova, a na najnižem položaju u čoporu se nalazi omega. Jezgro čopora čini jedan reproduktivni par vukova, dok su svi ostali pripadnici čopora, štenad i njihova starija braća, potomci tog para roditelja. Vukovi u čoporu putuju, love, hrane se i odmaraju, to jest, zajedno su tokom cele godine.

Da bi sve te aktivnosti čopor uspešno sprovodio, u čoporu postoji relativno složena društvena struktura. Vučji čopor je hijerarhijski podeljen, gde roditeljski par vukova drži dominantan položaj, dok ostali pripadnici čopora međusobno grade odnose nadređenosti i podčinjenosti, po muškoj i po ženskoj liniji. Dominantan vuk ili vučica odlučuje kada će čopor ići u lov, gdje će biti brlog, a hijerarhijska struktura vidljiva je i kod hranjenja na plenu - podčinjeni vukovi jedu nakon nadređenih. Osim toga jaka dominacija, naročito po ženskoj liniji, onemogućava parenje podčinjenih članova, bilo međusobno ili sa jednim od dominantnih vukova. Tako u pravilu samo jedna vučica u čoporu može imati mlade, što je jedan od mehanizama samoregulacije veličine populacije ovog vršnog predatora. U isti mah je i sprečeno parenje u srodstvu.

Da li je istina da vukovi napadaju ljude?
Nikada nije dokumentovan ni zabeležen napad zdravog vuka na čoveka. Vukovi su po svojoj prirodi životinje koje izbegavaju bilo kakav kontakt s ljudima. Zapravo su poprilično stidljivi. Jesu li vukovi u srodstvu sa psima? Može reći da su današnji psi i vukovi u srodstvu. Sve pasmine pasa nastale su udomaćivanjem vuka u procesu koji je započeo oko prije 100000 godina, s time da je i kasnije dolazilo do povremenog mešanja sa vukom (Vila i sur. 1997). Tako danas smatramo da su pas (C. lupus familiaris) i vuk ista vrsta. Rod Canis još uključuje kojota (C. latrans) Neki se psi i danas mešaju sa vukovima pa tako postoje i hibridi između vukova i psa. Mešanjem ponekad dobijemo i novu pasminu - Češkoslovački vučji pas, koji je nastao mešanjem Nemačkog ovčara i vuka. U današnje vreme najčešće se za mešanje sa vukovima koriste Sibirski haskiji i Aljaški malamuti.

Jesu li vukovi uspešni lovci?
Zapravo nisu. Vukovi imaju nizak procenat uspešnosti lova na svoj prirodan plen. Da bi ulov bio uspešan vuk mora testirati više životinja pre nego što pronađe pogodnu za ulov, a samo svaki deseti pokušaj lova završava i hvatanjem plena.

Koliko dugo vuk može preživeti bez hrane?
Danima, čak i nedeljama.

Jesu li vukovi krvoločni?
Ne, to je jedna od predrasuda koja prati vuka kao prirodnog predatora koji se hrani isključivo mesom. Vuk napada i ubija svoj prirodni plen ne iz zabave, već zbog toga jer mu je to prirodom predodređeno za njegov opstanak.

Zašto neki ljudi mrze vukove?
Prvenstveno zbog straha. Ali i suparništva na mnogim područjima. Na primer: ukoliko uklonimo i zamijenimo vučiji prirodni plen (jelene, srne, divlje svinje), i na tim se područjima ljudi počnu baviti intenzivnim stočarstvom, vukovi će ubijati ovce i stoku kako bi mogli preživeti da se prehrane. A svakako je važno i suparništvo vuka kao prirodnog predatora i lovca koji je preuzeo njegovu ulogu i počeo smatrati divljač svojim prirodnim pravom, iako to pravo pripada prvenstveno vukovima i to još od davnina.

Mržnja prema vukovima se svakako usađuje već u ranom detinjstvu u pričama za decu i bajkama u kojima je vuk redovno opisivan kao krvoločna i zla životinja. 😞 (I to mora da prestane! - prim. Đurđija)


(kredit za tekst: https://bit.ly/3fpdcfY)
 
„Mi o vuku, a vuk na vrata“ jasno opisuje šta se dešava ako se spomene njegovo ime. Ime mu je zabranjeno spominjati i na Božić, kada je takođe zabranjeno njihovo ubijanje . Postoji i veza vuka sa Dajbogom bogom koji se nekada slavio na ovaj dan. Susret boga i vuka se opisuje vrlo opasnim ali u isto vreme i veličanstvenim. Postoji verovanje da vuk čoveku može oduzeti glas ako ga prvi ugleda. Odnos čoveka i vuka nije uvek neprijateljski kao onaj o kumstvu čoveka i vuka. Čovek se vuka plaši kao svakog demonskog bića ali ga u isto vrime i poštuje. Kod Zapadnih Slovena pominje se običaj pozivanja vuka na večeru, gde se sprema večera od svih jela sa Božićne trpeze i iznosi se ispred kućnih vrata. U nekim slučajevima vuk se može poistovetiti sa psom gde je pas dobra strana vuka.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top