- Poruka
- 383.320
Uspenje Presvete Bogorodice je najveća i najpoznatija freska manastira Sopoćani. Oslikali su je između 1272. i 1276. godine vizantijski majstori pod pokroviteljstvom kralja Stefana Uroša I. Uz studeničko Raspeće i mileševskog Belog anđela, predstavlja najpoznatiju fresku srpskog srednjovekovnog slikarstva. Na Svetskoj izložbi u Parizu 1961. godine Uspenje Presvete Bogorodice je proglašeno za najlepšu fresku čitavog srednjeg veka.
Freske ovog manastira oslikavali su najbolji majstori vizantijskog stila.
Freska ima veliku duhovnu važnost za sve pravoslavne vernike. Istoricari kažu da je kralj Uroš I bio veliki zaljubljenik u umetnost.
Freska zauzima središnji deo zapadnog zida Bogorodičine crkve i prostire se na monumentalnih 40 metara kvadratnih. Kompozicija prikazuje bol apostola, arhijereja, jerusalimskih žena, anđela i Hrista zbog smrti Bogorodice.
Na fresci se vidi dvostruka perspektiva. Anđeli okolo su mladići sa krilima i bakljama u ruci. Oni su krupni i prema nama, posetiocu su okrenutu. Okrenuti su upravo prema Hristu. Hrist je centar obe perspektive. U centru je bogočovek Hristos koji u naručju drži bebu. Beba je simbolički prikaz bogorodične duše. Hristos okružen anđelima iznosi bogorodicnu dušu iz Jerusalima, iz Vitlejemskog vrta, u carstvo nebesko
Nedaleko od izvora reke Raške i 12 kilometara severno od Novog Pazara, ušuškan podno šumovite planine nalazi se manastir Sopoćani. To je zadužbina kralja Uroša Prvog, najmlađeg sina Stefana Prvovenčano Nemanjića.
Manastir je dobio ime po izvoru pored koga je podignut (slovenski sopot znači izvor). Baš na mestu gde se otvara dolina reke Raške, nedaleko od izvora, nalazi se manastir sa crkvom Sv.Trojice koju je u 13.veku podigao kralj Uroš I tokom svoje vladavine od 1243 – 1276. godine.
U Sopoćanima pociva Кralj Uroš I, treći sin Stefana Prvovenčanog i unuk Stefana Nemanje,koji je manastir Sopoćane je sagradio kao svoj mauzolej, odnosno kao porodičnu grobnicu. Osim Uroša I, ovde su sahranjeni i otac Stefan Prvovečani, njegova majka kraljica Ana Dandolo (poreklom Mlečanka), arhiepiskop Joanikije I, prvi iguman manastira i knez Đorđe, mlađi Vukanov sin, a Urošev brat od strica. Кralj Uroš posle svoje smrti nije sahranjen u manastiru, jer ga je 1276.godine sa prestola zbacio najstariji sin Dragutin, posle koga se kralj Uroš I zamonašio u manastiru u Humu.Tek dolaskom na presto kralja Milutina 1282.godine, telo kralja Uroša je prebačeno u manastir Sopoćane.
Poslednja izmena:
