Doktor za muziku
Bend Mr. T Experience nastao je 1985. u gradu Berkeley u Kaliforniji. Osnivač grupe bio je momak po imenu Frenk Portman (Frank Portman) koji je uzeo scensko ime Dr. Frenk i sa trojicom drugova osnovao bend koji su nazvali po televizijskoj ličnosti Mr. T-ju. Dr. Frenk je, kao frontmen, pevao vokale i svirao gitaru, a pored njega grupu su sačinjavali Jon Von Zelowitz (prateći vokali, gitara), Byron Stomatos (bas) i Alex Laipeneiks (bubnjevi). U to vreme, sredinom osamdesetih, novi mladi pank rok bendovi koji su nastajali po uzoru na Ramones, Clash i njima slične bilo je mnogo i tek je poneki uspeo da se probije. Istini za volju, ni Mr.T Experience (često se piše skraćeno MTX) nisu stekli svetsku slavu i popularnost kao njihovi uzori, ali izvestan uspeh su ipak uspeli da postignu.
Prvi studijski album grupe izašao je 1986. i zvao se Everybody's Entitled To Their Own Opinion. Na njemu se nalazilo četrnaest numera, i sve su manje-više žanrovski pripadale tipičnom pank roku: dosta energičnog zvuka i ritma, a poneka pesma bi malčice naginjala i na metal. Akcenat je bio na njima a ne toliko na tekstovima, što će se kasnije promeniti.
U to vreme je bilo takoreći nezamislivo da jedan pank bend obrađuje pesme bendova iz ’60-ih. Ipak, Mr. T Experience su uradili upravo to; na njihovom prvom albumu nalazila se i obrada pesme „Pleasant Valley Sunday“ grupe Monkees. Takođe, jedna od pesama, koju je komponovao Zelowitz, zvala se „I’m In Love With Paula Pierce“ koja se odnosila na Polu Pirs, lidera benda The Pandoras koja će umreti pod nerazjašnjenim okolnostima pet godina kasnije. Album Everybody's Entitled To Their Own Opinion je ponovo objavljen 1990, a onda još jednom 1995.
Decembra 1987. bend snima novi album i objavljuje ga sledeće godine pod imenom Night Shift at the Thrill Factory. Zvuk je i dalje bio u pop pank stilu, ali tekstovi su već počinjali da dobijaju na dubini i bili su inteligentniji u odnosu na debi album. Prvobitno izdanje albuma, objavljeno za izdavačku kuću Rough Trade Records, brojalo je 17 pesama, ali kuća Lookout! Records, u koju će bend kasnije preći, 1996. ponovo objavljuje album sa dodatnih pet pesama. Ponovo se našla i jedna obrada: ovoga puta to je bila pesma „No Milk Today“ grupe Herman’s Hermits.
Naredni album je izdat 1990. i nosio je naziv Making Things with Light. U međuvremenu, dotadašnji basista Byron Stomatos je napustio grupu pa je umesto njega doveden drugi, po imenu Aaron Rubin. Ovaj album nije sniman u jednom kratkom periodu u studiju, već je u stvari skup raznih numera snimljenih u periodu između dva albuma, između ostalog i sa mini-albuma Big Black Bugs Bleed Blue Blood snimljenog 1989.
Originalna verzija je sadržala 13 pesama dok su na kasnijoj, CD verziji bile čak 22 pesme. Jedna od njih je i „Flying Jelly Attack“, obrada Shonen Knife, sa kompilacije Every Band Has a Shonen Knife Who Loves Them.
Milk Milk Lemonade bilo je ime narednog albuma, izdatog 1992. Sadržao je 14 novih pesama, od kojih treba istaći humorističko-ljubavnu „I Love You, But You're Standing on My Foot“. Tradicija obrada se nastavila i na ovom albumu, te je tako za ovu priliku obrađena pesma „What Difference Does It Make?“ grupe The Smiths.
Naredne, 1993. godine, za kuću Lookout! Records, bend objavljuje peti studijski album Our Bodies, Our Selves. Ovaj album su snimili kao trio, jer je Jon Von Zelowitz napustio grupu. Bend je već postao zvučno ime na američkoj, posebno kalifornijskoj, pop pank sceni. Joe Queer, veliki prijatelj Dr. Frenka, referirao se u pesmama svog benda The Queers na dve njegove pesme s ovog albuma – „Somebody Who Cares“ i „More Than Toast“.
Na ovom albumu su se još našle i pesme „Love Manifesto“, „Are You There God? It's Me, Margaret“ i akustična „Will You Still Love Me When I Don't Love You?“
Sredinom devedesetih bend je nailazio na poteškoće u svom radu i čak je bio pred raspadom. Grupu je napustio i Alex Laipeneiks, pa je umesto njega doveden Jim „Jym“ Ruzicka. Sa novim bubnjarom Mr. T Experience snimaju mini-album „...And the Women Who Love Them“ sa sedam pesama. On je u mnogome doprineo da bend ne prestane sa radom, već da nastavi da snima i održava koncerte.
Ubrzo posle objavljivanja ovog mini-albuma, bend je napustio i poslednji član koji je sa Dr. Frenkom osnivao bend, basista Aaron Rubin. Na njegovo mesto je došao Joel Reader. U sastavu Dr. Frenk – Jim Ruzicka – Joel Reader, grupa snima nov album, „Love Is Dead“. Ovaj album je objavljen 1996. i po mišljenju ovog autora najbolji je album u diskografiji grupe.
http://4.***************/_aNTsUIQhmf0/SQtNDlTAOCI/AAAAAAAABaI/8dVD2O8hvXo/s320/The+Mr.+T+Experience+-+Love+Is+Dead+-+1996
Skoro svaka od 16 numera sa ovog albuma je donosila nešto svoje, neki svoj ambijent. Tu su numere „Thank You (For Not Being One of Them)“, „Ba Ba Ba Ba Ba“, brza „Hangin’ On To You“, „I Fell For You“, humoristička „I'm Like Yeah, But She's All No“, optimistička „Semi-OK“, a album se završava pesmom „You’re The Only One“ koja počinje kao lagana akustička da bi se na kraju pretvorila u čvrst i žestok zvuk.
Dr. Frenk je napisao i melodiju za pesmu „Somebody’s Song“, čiji je tekst delo američke pesnikinje Doroti Parker (Dorothy Parker). U pesmi „Can I Do The Thing?“ kao gost je nastupila Paige O'Donoghue koja je svirala triangl.
Pesma „I Just Wanna Do it With You“, kao i pesma „Even Hitler Had a Girlfriend“ sa albuma Our Bodies, Our Selves i „Now We Are 21“ sa Night Shift at the Thrill Factory, bile su iskorišćene u filmu Glory Daze sa Benom Aflekom iz 1996.
Sledeće godine izlazi još jedan sasvim solidan album – Revenge is Sweet, and So Are You. Od 16 numera 15 su delo Dr. Frenka a jedna je obrada tradicionalne pesme „Some Foggy Mountain Top“. Od ostalih treba istaći „Hell of Dumb“, „...And I Will Be With You“, „Here She Comes“, „Who Needs Happiness (I'd Rather Have You)“, a jedna od pesama nosila je naziv kao prethodni album, „Love Is Dead“. Kao gost se pojavio klavijaturista Erik Noyes koji je svirao ovaj instrument u pesmi „With My Looks and Your Brains“. Drugi gost je ponovo bila Paige O'Donaghue koja je pevala prateće vokale u „She’s Coming (Over Tonight)“.
Mnogi pank rok bendovi koji su nastali po uzoru na Ramones obično obrade bar po neku pesmu svojih idola, a neretko snime i obradu celog jednog albuma. To su uradili i MTX; album svojih uzora za koji su se opredelili bio je „Road To Ruin“, čiju su obradu snimili 1998.
Bend je i dalje aktivno radio, Dr. Frenk je neumorno stvarao nove pesme, te je tako već 1999. objavljen još jedan album, „Alcatraz“. Sve pesme, njih 13, komponovao je Dr. Frenk. Neke od njih su „Our Days Are Numbered“, „Self-Pity“, „She's My Alcatraz“, „I Wrote a Book About Rock and Roll“. Nakon snimanja ovog albuma, Joel Reader napušta grupu. Novi basista je postao Gabe Meline.
S obzirom da je u tom periodu napisao puno pesama, Dr. Frenk nije želeo da neke od njih ostanu neobjavljene zbog manjka prostora na albumu, pa je te iste godine objavio i solo album, „Show Business is My Life“. 2000. grupa objavljuje i mini-album sa novim basistom, The Miracle of Shame. Na ovom albumu sa bendom je ponovo svirao i Erik Noyes, mada on nikada nije zvanično bio član grupe.
Odonda je bend bio sve manje aktivan. Prvu polovinu ’00-ih su ipak koliko-toliko nastupali i pravili nove pesme. Gabe Meline je otišao tri godine nakon što je došao, ne snimivši ni jedan pravi, studijski album sa grupom. Ponovo je doveden novi basista, Bobby Jordan, a u grupu je došao i još jedan gitarista, po imenu Ted Angel. Bend je ponovo postao četvoročlani, prvi put posle 1992.
2002. je ponovo objavljen album „...And the Women Who Love Them“ na kome se, osim sedam prvobitnih, našlo još čak 18 bonus pesama. To su bili ranije neobjavljeni singlovi i alternativne verzije pesama, kao i obrada pesme „Don't Go Breaking My Heart“ koju su originalno izvodili Elton John & Kiki Dee, zatim obrada pesme Duran Duran „Is There Something I Should Know?“ i još neke obrade.
U novom sastavu, 2004. su objavili još jedan, deseti po redu i poslednji album sve do danas – „Yesterday Rules“. Ni ovoga puta nije bilo obrada, već je Dr. Frenk ponovo autor svih numera. Neke od njih su „Big, Strange, Beautiful Hammer“, „Jill“, „Fucked Up on Life“, „Everybody Knows You're Crying“. Neke od pesama Dr. Frenk je ranije snimio na mini-albumu „Eight Little Songs“.
Od ovog albuma bend je sve manje aktivan. Nastupi su sve ređi, a novih pesama gotovo i da nema, te zato od 2004. nisu objavili nijedan nov album, čak ni mini-album. Jedan od razloga je i što se Dr. Frenk fokusirao na karijeru pisca; 2006. je objavio i svoj roman prvenac pod nazivom „King Dork“ o momku po imenu Tom Henderson koji se suočava sa mnogim životnim problemima a pritom želi da osnuje hard rok bend. U svom romanu, koji je postao prilično popularan i koji bi trebalo da bude pretočen i u film, Dr. Frenk je rekao:
Bend Mr. T Experience nastao je 1985. u gradu Berkeley u Kaliforniji. Osnivač grupe bio je momak po imenu Frenk Portman (Frank Portman) koji je uzeo scensko ime Dr. Frenk i sa trojicom drugova osnovao bend koji su nazvali po televizijskoj ličnosti Mr. T-ju. Dr. Frenk je, kao frontmen, pevao vokale i svirao gitaru, a pored njega grupu su sačinjavali Jon Von Zelowitz (prateći vokali, gitara), Byron Stomatos (bas) i Alex Laipeneiks (bubnjevi). U to vreme, sredinom osamdesetih, novi mladi pank rok bendovi koji su nastajali po uzoru na Ramones, Clash i njima slične bilo je mnogo i tek je poneki uspeo da se probije. Istini za volju, ni Mr.T Experience (često se piše skraćeno MTX) nisu stekli svetsku slavu i popularnost kao njihovi uzori, ali izvestan uspeh su ipak uspeli da postignu.
Prvi studijski album grupe izašao je 1986. i zvao se Everybody's Entitled To Their Own Opinion. Na njemu se nalazilo četrnaest numera, i sve su manje-više žanrovski pripadale tipičnom pank roku: dosta energičnog zvuka i ritma, a poneka pesma bi malčice naginjala i na metal. Akcenat je bio na njima a ne toliko na tekstovima, što će se kasnije promeniti.
U to vreme je bilo takoreći nezamislivo da jedan pank bend obrađuje pesme bendova iz ’60-ih. Ipak, Mr. T Experience su uradili upravo to; na njihovom prvom albumu nalazila se i obrada pesme „Pleasant Valley Sunday“ grupe Monkees. Takođe, jedna od pesama, koju je komponovao Zelowitz, zvala se „I’m In Love With Paula Pierce“ koja se odnosila na Polu Pirs, lidera benda The Pandoras koja će umreti pod nerazjašnjenim okolnostima pet godina kasnije. Album Everybody's Entitled To Their Own Opinion je ponovo objavljen 1990, a onda još jednom 1995.
Decembra 1987. bend snima novi album i objavljuje ga sledeće godine pod imenom Night Shift at the Thrill Factory. Zvuk je i dalje bio u pop pank stilu, ali tekstovi su već počinjali da dobijaju na dubini i bili su inteligentniji u odnosu na debi album. Prvobitno izdanje albuma, objavljeno za izdavačku kuću Rough Trade Records, brojalo je 17 pesama, ali kuća Lookout! Records, u koju će bend kasnije preći, 1996. ponovo objavljuje album sa dodatnih pet pesama. Ponovo se našla i jedna obrada: ovoga puta to je bila pesma „No Milk Today“ grupe Herman’s Hermits.
Naredni album je izdat 1990. i nosio je naziv Making Things with Light. U međuvremenu, dotadašnji basista Byron Stomatos je napustio grupu pa je umesto njega doveden drugi, po imenu Aaron Rubin. Ovaj album nije sniman u jednom kratkom periodu u studiju, već je u stvari skup raznih numera snimljenih u periodu između dva albuma, između ostalog i sa mini-albuma Big Black Bugs Bleed Blue Blood snimljenog 1989.
Originalna verzija je sadržala 13 pesama dok su na kasnijoj, CD verziji bile čak 22 pesme. Jedna od njih je i „Flying Jelly Attack“, obrada Shonen Knife, sa kompilacije Every Band Has a Shonen Knife Who Loves Them.
Milk Milk Lemonade bilo je ime narednog albuma, izdatog 1992. Sadržao je 14 novih pesama, od kojih treba istaći humorističko-ljubavnu „I Love You, But You're Standing on My Foot“. Tradicija obrada se nastavila i na ovom albumu, te je tako za ovu priliku obrađena pesma „What Difference Does It Make?“ grupe The Smiths.
Naredne, 1993. godine, za kuću Lookout! Records, bend objavljuje peti studijski album Our Bodies, Our Selves. Ovaj album su snimili kao trio, jer je Jon Von Zelowitz napustio grupu. Bend je već postao zvučno ime na američkoj, posebno kalifornijskoj, pop pank sceni. Joe Queer, veliki prijatelj Dr. Frenka, referirao se u pesmama svog benda The Queers na dve njegove pesme s ovog albuma – „Somebody Who Cares“ i „More Than Toast“.
Na ovom albumu su se još našle i pesme „Love Manifesto“, „Are You There God? It's Me, Margaret“ i akustična „Will You Still Love Me When I Don't Love You?“
Sredinom devedesetih bend je nailazio na poteškoće u svom radu i čak je bio pred raspadom. Grupu je napustio i Alex Laipeneiks, pa je umesto njega doveden Jim „Jym“ Ruzicka. Sa novim bubnjarom Mr. T Experience snimaju mini-album „...And the Women Who Love Them“ sa sedam pesama. On je u mnogome doprineo da bend ne prestane sa radom, već da nastavi da snima i održava koncerte.
Ubrzo posle objavljivanja ovog mini-albuma, bend je napustio i poslednji član koji je sa Dr. Frenkom osnivao bend, basista Aaron Rubin. Na njegovo mesto je došao Joel Reader. U sastavu Dr. Frenk – Jim Ruzicka – Joel Reader, grupa snima nov album, „Love Is Dead“. Ovaj album je objavljen 1996. i po mišljenju ovog autora najbolji je album u diskografiji grupe.
http://4.***************/_aNTsUIQhmf0/SQtNDlTAOCI/AAAAAAAABaI/8dVD2O8hvXo/s320/The+Mr.+T+Experience+-+Love+Is+Dead+-+1996
Skoro svaka od 16 numera sa ovog albuma je donosila nešto svoje, neki svoj ambijent. Tu su numere „Thank You (For Not Being One of Them)“, „Ba Ba Ba Ba Ba“, brza „Hangin’ On To You“, „I Fell For You“, humoristička „I'm Like Yeah, But She's All No“, optimistička „Semi-OK“, a album se završava pesmom „You’re The Only One“ koja počinje kao lagana akustička da bi se na kraju pretvorila u čvrst i žestok zvuk.
Dr. Frenk je napisao i melodiju za pesmu „Somebody’s Song“, čiji je tekst delo američke pesnikinje Doroti Parker (Dorothy Parker). U pesmi „Can I Do The Thing?“ kao gost je nastupila Paige O'Donoghue koja je svirala triangl.
Pesma „I Just Wanna Do it With You“, kao i pesma „Even Hitler Had a Girlfriend“ sa albuma Our Bodies, Our Selves i „Now We Are 21“ sa Night Shift at the Thrill Factory, bile su iskorišćene u filmu Glory Daze sa Benom Aflekom iz 1996.
Sledeće godine izlazi još jedan sasvim solidan album – Revenge is Sweet, and So Are You. Od 16 numera 15 su delo Dr. Frenka a jedna je obrada tradicionalne pesme „Some Foggy Mountain Top“. Od ostalih treba istaći „Hell of Dumb“, „...And I Will Be With You“, „Here She Comes“, „Who Needs Happiness (I'd Rather Have You)“, a jedna od pesama nosila je naziv kao prethodni album, „Love Is Dead“. Kao gost se pojavio klavijaturista Erik Noyes koji je svirao ovaj instrument u pesmi „With My Looks and Your Brains“. Drugi gost je ponovo bila Paige O'Donaghue koja je pevala prateće vokale u „She’s Coming (Over Tonight)“.
Mnogi pank rok bendovi koji su nastali po uzoru na Ramones obično obrade bar po neku pesmu svojih idola, a neretko snime i obradu celog jednog albuma. To su uradili i MTX; album svojih uzora za koji su se opredelili bio je „Road To Ruin“, čiju su obradu snimili 1998.
Bend je i dalje aktivno radio, Dr. Frenk je neumorno stvarao nove pesme, te je tako već 1999. objavljen još jedan album, „Alcatraz“. Sve pesme, njih 13, komponovao je Dr. Frenk. Neke od njih su „Our Days Are Numbered“, „Self-Pity“, „She's My Alcatraz“, „I Wrote a Book About Rock and Roll“. Nakon snimanja ovog albuma, Joel Reader napušta grupu. Novi basista je postao Gabe Meline.
S obzirom da je u tom periodu napisao puno pesama, Dr. Frenk nije želeo da neke od njih ostanu neobjavljene zbog manjka prostora na albumu, pa je te iste godine objavio i solo album, „Show Business is My Life“. 2000. grupa objavljuje i mini-album sa novim basistom, The Miracle of Shame. Na ovom albumu sa bendom je ponovo svirao i Erik Noyes, mada on nikada nije zvanično bio član grupe.
Odonda je bend bio sve manje aktivan. Prvu polovinu ’00-ih su ipak koliko-toliko nastupali i pravili nove pesme. Gabe Meline je otišao tri godine nakon što je došao, ne snimivši ni jedan pravi, studijski album sa grupom. Ponovo je doveden novi basista, Bobby Jordan, a u grupu je došao i još jedan gitarista, po imenu Ted Angel. Bend je ponovo postao četvoročlani, prvi put posle 1992.
2002. je ponovo objavljen album „...And the Women Who Love Them“ na kome se, osim sedam prvobitnih, našlo još čak 18 bonus pesama. To su bili ranije neobjavljeni singlovi i alternativne verzije pesama, kao i obrada pesme „Don't Go Breaking My Heart“ koju su originalno izvodili Elton John & Kiki Dee, zatim obrada pesme Duran Duran „Is There Something I Should Know?“ i još neke obrade.
U novom sastavu, 2004. su objavili još jedan, deseti po redu i poslednji album sve do danas – „Yesterday Rules“. Ni ovoga puta nije bilo obrada, već je Dr. Frenk ponovo autor svih numera. Neke od njih su „Big, Strange, Beautiful Hammer“, „Jill“, „Fucked Up on Life“, „Everybody Knows You're Crying“. Neke od pesama Dr. Frenk je ranije snimio na mini-albumu „Eight Little Songs“.
Od ovog albuma bend je sve manje aktivan. Nastupi su sve ređi, a novih pesama gotovo i da nema, te zato od 2004. nisu objavili nijedan nov album, čak ni mini-album. Jedan od razloga je i što se Dr. Frenk fokusirao na karijeru pisca; 2006. je objavio i svoj roman prvenac pod nazivom „King Dork“ o momku po imenu Tom Henderson koji se suočava sa mnogim životnim problemima a pritom želi da osnuje hard rok bend. U svom romanu, koji je postao prilično popularan i koji bi trebalo da bude pretočen i u film, Dr. Frenk je rekao: