Moderna arhitektura - revolucija XX-og veka - Internacionalni stil, Bauhaus

[Lancier]

Moderna arhitektura

Modernistička arhitektura je vrlo širok pojam koji obuhvata mnoge stilove i građevine sa sličnim karakteristikama u arhitekturi, primarno je pojednosavljenje forme i odstranjivanje dekoracije. U 40.- tim godinama ove građevine su bile proizvod minimalističkih i funkcionalističkih tendencuja i javljaju se u celom svetu ujedinjene u internacionalni stil. Može se smatrati da se modernizam razvijao od oko 1918. – 1975. godine i ova arhitektura se zasnivala na novoj metodi stvaranja koja su po pravilu bila odvođena od forme, funkcije i konstrukcije.

Pojam

Naziv „modernizam“ je odvođen iz francuskog jezika koji obeležava savremenost pod ovim pojmom se kod nekih istoričara umetnosti podrazumeva i postmoderna arhitektura. Ovakav termin koristi se u nekim zemljama kojim se obeležava umetnost secesije koja se u raznim zemljama javlja pod različitim imenima.

Karakteristike

Neki istoričari vide evoluciju moderne arhitekture kao socijali rad koji je blizu povezan sa projektom modernosti i rezultat je društvenih i političkih revolucija. Drugi je vide kao primarno upravljanje tehnoločkih i tehničkih mogućnosti i razvoja i dostupnost novih materijala kao čelik, gvožđe, beton i staklo i vide savremene zgrade kao deo industrijske revolucije. Kristalna palata Josef Pakstona na izložbi 1851. jeste rani primer a možda najbolji je primer oblakoder u Čikagu koji je realizovao Luis Saliven 1890. godine. Drugi opet istoričari umetnosti smatraju nastupanje moderne arhitekture u vezi sa reakcijom na eklekticizam i istoricizam 19. veka.
Bilo ko da je od njih u pravu oko 1900.- te godine mnogi arhitekti po celom svetu razvijali su nove tendencije u arhitekturi u vezi sa novim tehnoločkim mogućnostima. Rad Luis Salivena u Čikagu, Viktor Horta u Briselu, Antoni Gaudija u Barseloni, Oto Vagnera u Beču može da se obeleži kao borba starog i novog u arhitekturi.
Velika trojka obično raspoznavana kao Le Korbizje u Francuskoj, Ludvig Mis van der Roe i Valter Gropijus u Nemačkoj koji su obadva bili i direktori Bauhausa jedne od mnogih evropskih škola koje su usmeravale tradicije u umetnosti i zanatima. Frenk Lojd Rajt je uticao na karijere evropskih modernista i ako je on odbio da se u njih svrstava svojom organskom arhitekturom u kojoj je odredio teoriju i principe.
U 1932. godini došla je važna MOMA izložba kao prikaz savremene umetnosti čiji su organizatori bili Filip Džonson i Henri- Rusel Hičkok i koji su prikazali trendove savremene arhitekture koja je niti zblizila i upoznala svet sa probijanjem tzv. internacionalnog stila u arhitekturi. Sa Drugim svetskim ratom mnogi važni arhitekti bauhausa su otišli u SAD i tamo nastavili rad. Moderni oblakoderi rešeni su na jednostavan način bez dekoracije i primenjuju nove materijale, kao čelik, staklo i armirani beton.
Stil je postao najviše evidentan u dizajnu oblakodera. Kritičari međunarodnog stila su izjavljivali da njihova oštra pravougaona geometrija nije primerena za ljude. Le Korbizje je opisao zgrade kao „mašine za stanovanje“ ali ljudi nisu mašine i ne žele da žive u mašini. Tokom sredine veka neki arhitekti su započeli eksperimente sa organskom arhitekturom i ovom formom su došli do ljudskijeg odnosa u svojim rešenjima. Srednji modernizam veka ili organski modernizam bio je prihvaćen zbog njegove prirode koja se okreće ka igri. Alvar Alto i Ero Sarinen bili su dva najplodnija arhitekta u ovom pokretu koji je uticao na modernu arhitekturu savremenika.
Moderna arhitektura je tokom 60-ih godina izgubila svoj smisao i bila je potisnuta nastupanjem postmoderne arhitekture.



Barselona Nemački paviljon za svetsku izložbu 1929 Mis Van Der Roe














Karakteristike

• Odbacivanje istorijskih stilova kao arhitektonskih formi istirizma
• Princip da materijal i funkcija određuju rezultat
• Odbacivanje dekoracije
• Pojednostavljavanje forme i odbacivanje „nepotrebnog detalja“
• Davanje naglaska na strukture materijala

Neke od fraza u modernoj arhitekturi

• „Forma sledi funkciju“- Luis Saliven
• „Manje znači više“ Ludvig Mis van der Roe
• „Manje je više jedino kada je više previše“ Frenk Lojd Rajt

Stilovi u okviru moderne arhitekture

• Arhitektura ekspresionizma
• Nojes bauen
• Organska arhitektura
• Dojčer verkbund
• Nova stvarnost
• Bauhaus
• Arhitektura funkcionalizma
• Konstruktivistička arhitektura
• Arhitektura racionalizma
• De Stijl
• Arhitektura minimalizma
• Posleratna moderna
• Internacionalni stil u arhitekturi
• Arhitektura brutalizma
• Kritički regionalizam

Izabrani predstavnici modernizma

• Alvar Alto
• Peter Berens
• Maks Berg
• Marcel Broer
• Gordon Bunshaft
• Le Korbizije
• Valter Gropijus
• Igo Hering
• Filip Džonson
• Ivan Leonidov
• Pjer Luiđi Nervi
• Rihard Neutra
• Oskar Nimajer
• Hans Pelcig
• Adolf Rading
• Gerit Reitveld
• Ludvig Mis van der Roe
• Hans Šaron
• Alison Smitson i Peter Smitson
• Mart Stam
• Helena Sirkus i Šimon Sirkus
• Frenk Lojd Rajt



Ajnštajnova kula u Potsdamu, arh. Erih Mendelson



Bauhaus, arh. Valter Gropius



IBM building, arh. Mies Van Der Rohe

 

[DeeLite]

ovo prvo mi je najbolje...modernizam i minimalizam obožavam...oduševljava me Brazilija i kad bih mogao da verovatno bi tamo živeo

 

[Lancier]

ovo prvo mi je najbolje...modernizam i minimalizam obožavam...oduševljava me Brazilija i kad bih mogao da verovatno bi tamo živeo

Glavni arhitekta Brazilije je bio Oskar Nimajer, čovek je inače doživeo 104 godine (1907-2012).... Biće ovde reči i o njemu i o Braziliji.....

A ovaj Paviljon u Barseloni (paviljon Nemačke na svetskoj izložbi 1929., projektovao Mies Van Der Rohe arhitekta, potonji projektant zgrade Ujedinjenih nacija u Njujorku) je prvo predstavljanje jednog minimalističkog koncepta ikad.....

 

[moonja..]

Glavni arhitekta Brazilije je bio Oskar Nimajer, čovek je inače doživeo 104 godine (1907-2012).... Biće ovde reči i o njemu i o Braziliji.....

A ovaj Paviljon u Barseloni (paviljon Nemačke na svetskoj izložbi 1929., projektovao Mies Van Der Rohe arhitekta, potonji projektant zgrade Ujedinjenih nacija u Njujorku) je prvo predstavljanje jednog minimalističkog koncepta ikad.....

Odlično.

 

[Lancier]

Najuticajniji pravac moderne arhitekture i onaj koji je zapravo povukao čitavu stvar je upravo ovaj: Međunarodni stil.

Prva dela onoga što danas poistovećujemo sa modernom arhitekturom razvili su pioniri ovog pokreta tokom tridesetih godina prošlog veka. Interesantno je koliko i danas savremeno deluju ovi objekti koji bezmalo imaju devedeset godina starosti.

Ovde sam izdvojio tekst i primere iz vikipedije (kombinovao sam srpsku i enlesku verziju bez prevoda).





Villa Savoye Paris Le Corbusier



Međunarodni stil u arhitekturi
Međunarodni stil (engl. The International Style) je pravac klasične moderne arhitekture koji se često poistovećuje s njom. Međunarodni stil je počeo svoj razvoj 1922. godine u Evropi i kasnije se raširio po celom svetu.
Pojam međunarodnog stila
Pojam međunarodnog stila Filip Džonson i Henri Rasel Hičkok upotrebili su kao obeležje minimalističkih i funkcionalističkih tendencija u modernoj arhitekturi dvadesetih i tridesetih godina 20. veka. Prvi put je pojam upotrebljen kao naslov za izložbu 1932. godine u Muzeju moderne umetnosti u Njujorku u publikaciji The International Style: Architecture Since 1922 u kojoj su autori sugerisali da se nova arhitektura internacilizovala i odvojila u jedan novi stil istorije arhitekture. Pojam je prihvaćen najpre u anglosaksonskim zemljama i u međuvremenu je korišćen za obeležavanje kubičke varijante moderne i često za funkcionalizam i racionalizam.
Principi stila
Istoričari umetnosti Džonson i Hičkok su analizirali novu arhitekturu i odredili nekoliko njenih principa:
1. Arhitektura se definiše kao formiranje ograničenog prostora a ne gradnje jedne tektonike.
2. Moderna arhitektura je pravilna i modularna. Zadatak arhitekata jeste da ujedine jednake i različite funkcije pod jednim šeširom. Osnova je prirodna i asimetrična.
3. Međunarodni stil je oslobođen svakog ukrasa osim od apstraktnog zidnog slikarstva koje naglašava arhitekturu kao umetnost i spada ne u arhitekturu već u opremljenost..
Autori se naročito obaziru na spoljšnjost arhitekture odnosno objekata na njihovo zračenje, prostornim eksperimentima moderne posvećuju manje pažnje. Po Hičkoku i Džonsonu moderne zgrade treba da izgledaju lako i primanjuju velike glatke površine primenjujući obloge od drveta i keramičke panele i staklo dok je nepoželjno malterisanje kao i grube betonske površine koje su se upotrebljavale u vreme brutalizma koje čine objekte teškim dok ih staklene pregrade čine laganim i prihvatljivim. Ko stilski princip se pored ravnih krovova proklamovanih Le Korbizijeom prihvataju i jednovodni kosi krovovi.
Međunarodni stil u toku vremena prvih dve desetine godina posle Drugog svetskog rata dominira, sa prizmatičkim spratnicama i sa staklenim fasadnim pregradama. Međunarodni stil bio je mnogo kritikovan zbog monotonosti u projektovanju zgrada sa ovakvim fasadama od stakla koje su bile uniformisane i mnogobrojne u velikim gradovima sveta.

1932 MoMA exhibition
Philip Johnson co-defined the International Style with Henry-Russell Hitchcock as a young college graduate, and later became one of its practitioners.
The exhibition Modern Architecture: International Exhibition ran from February 9–March 23, 1932, at the Museum of Modern Art (MoMA), in the Heckscher Building at Fifth Avenue and 56th Street in New York.[3] Beyond a foyer and office, the exhibition was divided into six rooms: the "Modern Architects" section began in the entrance room, featuring a model of William Lescaze's Chrystie-Forsyth Street Housing Development in New York. From there visitors moved to the centrally placed Room A, featuring a model of a mid-rise housing development for Evanston, Illinois, by Chicago architect brothers Monroe Bengt Bowman and Irving Bowman, as well as a model and photos of Walter Gropius's Bauhaus building in Dessau. In the largest exhibition space, Room C, were works by Le Corbusier, Ludwig Mies van der Rohe, J.J.P. Oud and Frank Lloyd Wright (including a project for a house on the Mesa in Denver, 1932). Room B was a section titled "Housing", presenting "the need for a new domestic environment" as it had been identified by historian and critic Lewis Mumford. In Room D were works by Raymond Hood (including "Apartment Tower in the Country" and the McGraw-Hill building) and Richard Neutra. In Room E was a section titled "The extent of modern architecture", added at the last minute,[5] which included the works of thirty seven modern architects from fifteen countries who were said to be influenced by the works of Europeans of the 1920s. Among these works was shown Alvar Aalto's Turun Sanomat newspaper offices building in Turku, Finland.
After a six-week run in New York City, the exhibition then toured the USA – the first such "traveling-exhibition" of architecture in the US – for six years.

Curators
MoMA director Alfred H. Barr hired architectural historian and critic Henry-Russell Hitchcock and Philip Johnsonto curate the museum's first architectural exhibition. The three of them toured Europe together in 1929. The three of them also discussed Hitchcock's book about modern art. By December 1930, the first written proposal for an exhibition of the "new architecture" was set down, yet the first draft of the book was not complete until some months later.
Publications
The 1932 exhibition led to two publications by Hitchcock and Johnson:
• The exhibition catalog, "Modern Architecture: International Exhibition"
• The book, The International Style: Architecture Since 1922, published by W.W. Norton & Co. in 1932.
• reprinted in 1997 by W. W. Norton & Company
Previous to the 1932 exhibition and book, Hitchcock had concerned himself with the themes of modern architecture in his 1929 book Modern Architecture: Romanticism and Reintegration.
According to Terence Riley: "Ironically the (exhibition) catalogue, and to some extent, the book The International Style, published at the same time of the exhibition, have supplanted the actual historical event."

Definition
Hitchcock and Johnson's exhibition catalog identified three principles of the style: volume of space (as opposed to mass and solidity), regularity, and flexibility.
Hitchcock and Johnson identified three principles: the expression of volume rather than mass, the emphasis on balance rather than preconceived symmetry, and the expulsion of applied ornament.
Common characteristics of the International Style include: a radical simplification of form, a rejection of ornament, and adoption of glass, steel and concrete as preferred materials. Further, the transparency of buildings, construction (called the honest expression of structure), and acceptance of industrialized mass-production techniques contributed to the international style's design philosophy. Finally, the machine aesthetic, and logical design decisions leading to support building function were used by the International architect to create buildings reaching beyond historicism. The ideals of the style are commonly summed up in three slogans: ornament is a crime, truth to materials, form follows function; and Le Corbusier's description of houses as "machines for living"
The following architects and buildings were selected by Hitchcock and Johnson for display at the exhibition Modern Architecture: International Exhibition:

Architect Building Location Date

Jacobus Oud Workers Houses (house blocks Kiefhoek) Rotterdam, The Netherlands 1924–1927
Otto Eisler Double House, Brno, Czech Republic 1926–1927
Walter Gropius Fagus Factory Alfeld, Germany 1925 Bauhaus Schoo Dessau, Germany 1926 City Employment Office Dessau, Germany 1928
Ludwig Mies van der Rohe Apartment House, Weissenhof Estate Stuttgart, Germany 1927, German pavilion at the Barcelona Expo, Barcelona, Spain 1929, Tugendhat House, Brno, Czech Republic 1930
Le Corbusier, Villa Stein Garches, France 1927, Villa Savoye,Poissy, France 1930, Carlos de Beistegui Champs-Élysées Penthouse Paris, France 1931
Erich Mendelsohn, Schocken Department Store, Chemnitz, Germany 1928–1930
Frederick John Kiesler Film Guild Cinema,New York City, USA 1929
Raymond Hood McGraw-Hill building New York City, USA 1931
George Howe & William Lescaze PSFS Building Philadelphia, USA 1932
Monroe Bengt Bowman & Irving Bowman Lux apartment block Evanston, USA 1931
Richard Neutra Lovell House Los Angeles, USA 1929
Otto Haesler Rothenberg Siedlung Kassel, Germany 1930
Karl Schneider Kunstverein Hamburg, Germany 1930
Alvar AaltoTurun Sanomat building Turku, Finland 1930



Fagus Factory Alfeld Walter Gropius



The Glass Palace Heerlen Netherlands Frits Peutz 1935



Kiefhoek housing Rotterdam J J P Oud



House Los Angeles Richard Neutra



Villa in western Stockholm Sweden Edvin Engstr m 1938

 

[Lancier]

Mc Graw Hill Building New York Raymond Hood



Turun Sanomat Turku Alvar Aalto



Villa Tugendhat Brno Mies van der Rohe 193



White Tel Aviv Dizengoff Circle by Genia Averbouch 1934



Seagram Building New York Ludwig Mies van der Rohe 1958

 

[Lancier]

Moderna arhitektura je udarila temelj i savremenom urbanizmu i onome što danas doživljavamo kao grad. Ključni događaj vezan za uvođenje savremene doktrine u organizaciji gradova je tzv. Atinska povelja koju su definisali pionirski protagonisti modernizma u arhitekturi.

Treba imati na umu da se sa naglim rastom gradova u toku industrijalizacije evropskog društva tokom XIX veka došlo do mnogih tehničkih problema u funkcionisanju tada već preglomaznih urbanih središta, tako da je ovo pitanje već dugo pre donošenja ovog dokumenta bilo u glavama ljudi koji su se bavili arhitekturom i urbanizmom.....

Pažljivo pogledajte teme i smernice za rešavanje problematike gradova i videćete da se danas na isti način suočavamo sa izazovima i problemima modernih gradova.... Inače rad na ovim idejama je pre svega vezan za arhitektu Le Korbizjea, ključne ličnosti koja je čitavu ideju moderne arhitekture zapravu uveo kao mainstream koncept arhitekure i urbanizma koji traje već skoro jedan vek....





Atinska povelja

Atinska povelja je zbir preporuka za izgradnju gradova, takvih kakve ih danas poznajemo.
Njena glavna misao bila je objavlivanje i stvaranje gradskog prostora. Misao stvaranja grada kao funkcionalne celine se prvi put značajnije pojavila i prodiskutovala u prvobitnom teoretskom dobu stvaranja arhitekta Toni Garniera koji je bio pozvan od strane glavni arhitekta grada Liona Edvarda Heriota da izradi plan za jedan privredni grad sastavljen od normiranih objekata i osnuje princip striktnog funkcionalnog zoniranja i deljenja gradskih prostora.

Nastanak
U radu na Atinjskoj povelji je učestvovalo udruženje arhitekata, koji su se ujedinili u organizaciji CIAM (Congres internationaux d'architecture moderne – Međunarodni kongres moderne arhitekture), koji je nastao 1928. godine kada je raspravljano o urbanizmu u celom svetu.
CIAM je spajao arhitekte koji su iamali svoje vlastite predstave u posvećivanju mislima – nadovezujućim na gradske urbanističke strukture, koje naglašavaju misli o trašenju likovnih avangardi, kubizma, i osnove značaja novih tehnika.
Bili su u njeemu arhitekti Nemačke- Ludvig Mis van der Roe i Valter Gropijus koji se 1919. godine osnivali Bauhaus čijim je dale bio član i urbanista Ludvig Hilbersajmer (koji je imao ulogu u urbanizaciji grada Detroita u SAD). Dalje su tu bili Holanđani Kornelius van Besteren, Jakob Oud, Gerit Ritveld, Švajcarac Le Korbizje (Šarl-Eduar Žanre-Gri ) (franc. Charles-Édouard Jeanneret-Gris), Belgijanac Viktor Burgerios i Brazilac Lučio Kosta (koji je mnogo kasnije sarađivao sa Oskarom Nimajerom i dobija konkurs na izgradnju grada Brazilije u Brazilu), Španac Hose Luis Sert i Mojsej Ginsburg iz Sovjetskog Saveza sa grupom konstruktivističkih arhitekata.
Iz prvog teorijskog rada je nastao današnji najznačajniji dokumenat „Atinjska povelja“ koja je napisana na brodu Patris II u Sredozemnom moru koja je polvila u Atinu. Ovaj dogovor je proizilazio iz teza Le Korbizjea koji je 1941. godine preradio a 1943. godine izdao kao anonimno delo pod nazivom La Charte D’Athénes. Dokument je naglašavao četiri osnovne funkcije grada: stanovanje, rad, slobodno vreme i saobraćaj.

Odredbe i činjenice

Odnosi se na 1931. godinu

• većina gradova danas nudi sliku haosa i gradovi neispunjavaju svoje funkcije da isponjavaju potrbe biološke, psihološke za svoje stanovnike

• kolaps u eri mašina izazvao bi metež u ponašanju... Njihovo ponašanje u stambenim zonama, preduzećima. U užasnoj mehaničkoj brzini bi nastala koncentracija gradskog stanovništva i brutalni razvoj bez istoriskih veza...

• dimanzionisanje svih sredina urbanističkog uređenja ne može se odvijati u drugom već samo ljodskom merilu

• značaj privatnog će biti podređen značaju društvenom

• detaljni nacrti koji slede odredbe gradskih urbanista mogu da zaustave nadolazak saobraćajnih prekršaja

• prethodne naredbe su bile važeće sve dok nije počelo dolaziti do stalnih problema između pešaka i drugim saobraćajem. Bili su koncipirane široke ulice koji su obezbedili preglede na značajne kulturne spomenike i zgrade

• regulaciona linija nekih tredicionalnih stambenih zgrada neosigurava dovoljnu osunčanost pojedinig stambenih jedinica

• mora biti osigurano minimalno osunčavanje pojedinih stanova

• zgrade treba da budu očuvane u svojim celinama

• kod raspada istorijskih spomenika mora se uložiti maksimalan trud da se nađe određena adekvatna zamena

• upotrba istorijskih građevinskih stilova prilikom izgradnje ima neblagotvorne posledice

• dodržavanje ovih činjenica neće tolerisati nikakove istorijske slične činjenice

• osnove značaja urbanizma su njegove četiri osnovne funkcije, stambena, radna, rekreacija i saobraćaj – kao funkcije zoniranja

• regionalno planiranje svih stambenih struktura dodeljenih u četiri funkcije su podređene uzajamnoj kompleksnosti

• nove vrste moraju sadržati školice, škole, društvene centre, centre slobodnog vrmena i to tako da su unutrašnje spojene sa stanovanjem

• urbanizam je trodimanzionalan ne dvodimenzionalan. U prostoru može nastajati elemenat koji određuje velićinu saobraćaja kao i rekreaciju i jasno je da tu mora da postoje slobodne površine

• zgrada mora da ima dovoljno slobodnog prostora da bi zadovoljila uslov slobode

• ukrštanje saobraćajnih pravaca mora biti regulisano

• ulice se razlikuju prema njihovim određenjima- stambene, prolazne, glavne

• pešak mora da ima mogućnost za upotrebljavanje i drugig osim automobilskih trasa

 

[Lancier]

Oscar Niemeyer - Teatro Popular

 

[Lada]

Luis Barragán

Luis Ramiro Barragán Morfin je jedan od ikona modernističke arhitekture. Baraganove tople i svetle boje u enterijeru i arhitekturi su za to vreme bile zaista revolucionarne.

 

[Lada]

 

[Lada]

" Za mene je važno da prostori ne deluju agresivno. Uvek koristim niske forme i prave uglove. U svim situacijama pri kreiranju prostora razmiščjam o horizontalnoj i vertikalnoj ravnima i uglovima pod kojim se seku. Ovo objašnjava čestu upotrebu kocke u mojoj arhitekturi. "

 

[Lada]

Nakon posete Evropi (uglavnom Francuska, Španija i Grčka) Baragan je upoznao Le Korbizjea i video rad svoje dugogodišnje inspiracije – pejzažnog arhitektu i ilustratora Ferdinand Bac-a.

Vrativši se u Gvadalaharu, Baragan se pozabavio kreiranjem novih metoda za stvaranje tzv. „arhitekture sa emocijom“ koja ohrabruje korisnike da koriste prostore za meditaciju i relaksaciju stvarajući prostornu oazu daleko od svakodnevne gužve i buke. 1935. godine Baragan se seli u Meksiko i primenjuje principe Le Korbizjea i internacionalne arhitekture, doduše nešto drugačije i suptilnije imajući na umu prirodnu pozu za sedenje, jednostavne vodene površine i naravno – jarke boje.

Baraganovo stvaralaštvo je ograničeno uglavnom na Gvadalaharu i Meksiko, ali je njegov značaj u poslednjoj deceniji naglo porastao sa brojnim dizajnerima i autorima koji se vraćaju Baraganovom radu kao inspiraciji.

 

[Lada]

Torres de Satélite je prva meksička nacionalna skulptura velikih dimenzija izrađena po planu Luis Baragana, u saradnji sa umetnicima: Jesús Reyes Ferreira i skulptorem Mathias Goeritz-om.

Nakon njegove smrti, nasleđe Luis Baragana je nastavilo da živi uz pomoć The Barragan Foundation sa sedištem u Birsfelden, Švajcarska. Misija fondacije je da širi znanje o kulturnom značaju ovog arhitekte, kao i da održava arhivsku građu, publikuje štampana izdanja i izložbe koje mogu druge stručnjake i sve zainteresovane podstaći na dalje istraživanje.

 

[Lancier]

Le Korbizije i skica "Marsejskog bloka"

 

[Lancier]

Unité d'Habitation u Marseju (Marsejski blok)

Projekat Le Korbizjea, izgrađen 1947—1952.


“Kuća je mašina za stanovanje” - Le Courbisier

Marsejski blok je projektovan nakon II svetskog rata, za ljude koji su ostali bez doma. Na njemu Le Korbizije primenjuje principe urbanističkog projektovnja i uvodi grad u objekat. „Ulice u vazduhu” prolaze kroz svaku treću etažu, a apartamni su projektovani tako da oponašaju kuću.



Le Korbizije stvara novu umetnost koja je jasna i čitljiva, čiji su osnovni elementi tehnički. Preobrazio je armirani beton iz jednog tehničkog, pomoćnog sredstva u faktor estetske vrednosti. Napravio je formu pogodnu za primenu serijske proizvodnje, objedinivši elemente konstrukcije u jednu estetsku celinu.
Nepravilna forma ventilacije objekta, ukazuje na težnju mnogougla da postane krug.

Karakteristike ovog bloka:

Konstrukcija - skelet od armiranog-betona; podovi i zidovi - nezavisni od skeleta, dobra zvučna izolacija; visina 18 spratova; izgled - "saćast", sandučast, beton brit (vidni tragovi daščane oplate na betonu - brutalistički metod); Stanovi imaju balkone sa brisolejima (zaštita od Sunca - vodoravno isturene ploče koje štrče izvan zgrade), bočni zidovi su bojeni;

U prizemlju - pilotisi (profilisani stubovi na kojima počiva zgrada);

Koridori na svakoj trećoj etaži; u sredini visine je javna zona (trgovina i slično - integracija komunalnih usluga).

Na krovu teretana, dečiji vrtić, bazen.

Najveći uspeh Unite d'Habitation je upravo u inovacijskim vrednostima projekata stanova, tehničkim rešenjima, estetskim dostignućima; Neuspeh kao "socijalni kondenzator" - javni servisi su propali ili su privatizovani, stanovi su otkupljeni u privatno vlasništvo…..

 

[Poli46]

Kuća Gropijus

Nemački arhitekta i osnivač Bauhausa Valter Gropijus je 1937. godine emigrirao u Ameriku.
U gradu Linkolnu, u Masačusetsu sagradio je 1938. godine svoju porodičnu kuću, koja je
danas poznata kao Kuća Gropijus. Ova kuća kombinuje Bauhaus stil sa detaljima estetike
Nove Engleske. Ona je bila i prvi objekat internacionalnog funkcionalizma u Americi i izvršila
veliki uticaj na američke arhitekte. Kuća Gropijus bila je dom čuvenog arhitekte sve do
njegove smrti 1969. godine. Od 2000. godine je postala nacionalna znamenitost.