Legende sportski komentatori 1970 ih i 1980 ih

[Manga Hilux]

Sjećanje na legendarne sportske komentatore iz 1970-ih i 1980-ih godina (FOTO/VIDEO)​

U članku koji je pred vama prisjetićemo se samo nekih sportskih televizijskih i radio komentatora sa prostora bivše Jugoslavije od kojih mnogi nisu više sa nama, ali koji su svojim glasom, harizmom koju su posjedovali, ali i gafovima koji su neizostavan dio ovog posla obilježili period sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog vijeka.​

Naslovna fotografija: Mirko Kovačević, Zoran Popovski, Sead Hadžijahić i Momir Jelovac - redakcija TV Sarajeva
Mnogi od velikana sportskog novinarstva koji su pred vama, bili su i izuzetno uspješni sportisti koji su nastupali na svjetskim prvenstvima i Olimpijskim igrama.

Dragoljub Dragan Nikitović je bio legendarni sportski novinar, komentator i urednik sportske redakcije Radio televizije Beograd.
Izvještavao je sa svih najvećih evropskih i svjetskih takmičenja.
Radio je prenose mnogih sportskih događaja ali ostao je upamćen kao vrstan i šarmantan komentator boks mečeva i košarkaških utakmica.
Rođen je 9. januara 1930. godine u Srbiji, u mjestu Sesalec, opština Sokobanja. Preminuo je 20. oktobra 1997. u Beogradu.




Vladanko Stojaković je rođen u Beogradu 1927. godine, a godine 1961. postao je član sportske redakcije TV Beograd. Javnosti u tadašnjoj Jugoslaviji postao je poznat kada je godinu dana kasnije prenosio mečeve sa Svjetskog prvenstva u Čileu.

Vladanko Stojaković
Izvještavao je sa mnogobrojnih sportskih događaja, sa svjetskih prvenstava u fudbalu sve do odlaska u penziju 1990. godine. Kao gost komentator Stojaković je učestvovao u prenosu finala Kupa šampiona 1991. iz Barija, u kojem je njegov omiljeni klub Crvena zvezda postala šampion Evrope, a i narednih godina povremeno se pojavljivao na RTS-u i TV Palma.
Svakako bi trebalo pomenuti i Vladankovu nezaboravnu rubriku „Kutak za sporni trenutak”, koju je uređivao u okviru legendarne sportske emisije „Indirekt”.
Najpoznatiji Stojakovićev gaf bio je u meču kvalifikacija za SP u Meksiku 1986, kada je popularni Vladanko "zaglavio" u kafani na stadionu Partizana i zakasnio na početak utakmice protiv Istočne Njemačke. Nijemci su u prvom minutu postigli gol, a Stojakoviću je trebalo dobrih dvadesetak minuta da shvati koji je rezultat. U nastavku meča ocijenio je kao dobru odbranu golmana Živana Ljukovčana u kojem su Nijemci postigli drugi, pobjedonosni gol. Preminuo je 18. decembra 1997. u Beogradu.

Petar Lazović je rođen je 1944. godine u Ivanjici. Studirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. Karijeru je započeo 1965. kao spiker u Radio Beogradu.

U Televiziju Beograd došao je 1974. godine i radio je kao novinar i urednik u sportskom, zabavnom i informativnom programu.​

Petar Lazović

Bio je jedan od prvih urednika Jutarnjeg programa.

Poslije petooktobarskih promjena 2000. godine bio je vršilac dužnosti generalnog direktora Radio-televizije Srbije.​

Preminuo je 03. 09. 2021. godine u Beogradu.

 

[Manga Hilux]

Boris Mutić je bio hrvatski sportski novinar i televizijski komentator.

Završio je Učiteljsku školu u Zagrebu, a diplomirao na Kineziološkom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu, u prvoj generaciji studenata tadašnjeg Fakulteta za fizičku kulturu.

Kao sportista, igrao je košarku u zagrebačkoj Industromontaži, a za Atletski klub Dinamo nastupao je u disciplinama skok uvis i troskok.

Novinarstvom se počeo baviti na poslednjoj godini studija 1964. nakon, gotovo slučajnog, susreta s tadašnjim glavnim urednikom Televizije Zagreb Markom Vojkovićem i poziva da upotpuni sastav sportske redakcije.

Od 1966. profesionalni je novinar, a od 1976. do 1986. i urednik sportske redakcije. Uz Žarka Susića i Mladena Delića izveštavao je s 16 olimpijskih igara, šest svetskih fudbalskih prvenstava, od Njemačke 1974. do SAD 1994., osam svjetskih prvenstava u gimnastici i skijanju i dvadesetak evropskih prvenstava u različitim sportovima. Komentarisao je sa 220 stadiona u zemlji i inostranstvu.

Boris Mutić

Boris Mutić dobitnik je nagrade Hrvatskog društva sportskih novinara za televizijsko novinarstvo 1996., Zlatnog pera Društva novinara Hrvatske 1997. za prenos Olimpijskih igara u Atlanti 2000. dobio je Nagradu za životno djelo Hrvatskog udruženja sportskih novinara, a 2004. posebno priznanje Hrvatskog olimpijskog odbora za novinarski doprinos u promovisanju sportskih vrednosti.

Umro je u Zagrebu 16. marta 2009. u 70. godini života.​

Božo Sušec je legendarni sportski novinar i komentator HTV-a te bivši sportista. Prenosio je brojna svjetska i evropska prvenstva te izvještavao sa sedam zimskih i devet ljetnih Olimpijskih igara.

Božo Sušec rođen je 1.1.1946. godine u Meljinama kod Boke Kotorske u Crnoj Gori.

Božo Sušec

Iako njegova karijera nije isključivo i samo sportska, specijalizovao se za fudbal, rukomet, skijaško trčanje i atletiku. Nakon što se 40 godina bavio novinarstvom otišao je u prijevremenu penziju 31.9.2009. godine. Ali, to nije značio i kraj njegove novinarske karijere. Nakon toga, karijeru je nastavio kao komentator Arena sporta.

Zanimljivo je i to da je za vrijeme dok je predsjednik Hrvatske bio Franjo Tuđman, FK Dinamo promijenio ime u "Croatia", ali Božo Sušec nikada nije htio izgovoriti to ime dok je prenosio utakmice.Govorio je da on voli Dinamo, i da će za njega uvijek biti Dinamo.

U jednom intervjuu je rekao da nikada u životu nije popio ni kap alkohola.



Sead Hadžijahić je bio pionir bh. sportskog novinarstva. Hadžijahić će ostati upamćen kao čovjek koji je komentarisao TV prenose sve tri utakmice u kojima su klubovi iz BiH postali šampioni Evrope. Prvo je imao zadovoljstvo da prenosi duel rukometaša banjalučkog Borca i Fredericije 1976. godine.

Zatim, zajedno sa kolegom Zoranom Popovskim, finale košarkaša sarajevske Bosne protiv Emersona 1979. i na kraju trijumf košarkašica tuzlanskog Jedinstva u duelu sa Primigijem 1989. godine.

Sead Hadžijahić

Hadžijahić je karijeru počeo 1969. godine. Tokom višedecenijskog angažmana realizovao je više od 2.000 televizijskih prenosa sa sportskih događaja.

Među najznačajnijima bile su i Zimske olimpijske igre u Sarajevu 1984. godine, a Hadžijahić je bio jedan od rukovodilaca projekta praćenja igara tadašnje Jugoslovenske radio-televizije (JRT). Cijeli radni vijek proveo je na Televiziji Sarajevo, kasnije Federalnoj televiziji.

Sead Hadžijahić rođen je 14. maja 1943. godine u Zagrebu, a preminuo je 19.11.2020. u Sarajevu.​

​

 

[Manga Hilux]

Zoran Popovski je bio dugogodišnji novinar i sportski komentator RTV Sarajevo.

Zoran Popovski

Glavni grad BiH napustio je 1992. godine, od kada je živio i radio u rodnoj zemlji Makedoniji. Popovski je rođen u makedonskom selu Orlanci nadomak Kičeva. Dugo godina bio je u timu ljudi koji su Šahovski klub Bosna digli u svjetske visine, ali ništa manje nije pratio ni fudbal, košarku, odbojku, skijaške skokove, boks...

Preminuo je 10.08.2007. godine.



Momir Jelovac je sportski novinar koji je karijeru počeo na TV Sarajevo 1974, a zvanje komentatora stekao pet godina kasnije.

Nakon odlaska iz Sarajeva 1993. godine radi kao frilenser za Euroviziju - EBU, Eurosport, BBC World Service, Radio WDR i Al Jazeeru Balkans. Dobitnik je godišnje nagrade Udruženja sportskih novinara 1989. godine. Specijalnosti su mu fudbal, skijanje, tenis i jedrenje. Živi u Engleskoj.

Krajem 80-ih godina uradio je intervju sa teniserkom Monikom Seleš u privatnom avionu Energoinvesta, koji je tada bio sponzor jugoslovenske teniserke.

Intervju Momira Jelovca sa Monikom Seleš u avionu.​

“To je nevjerovatna priča i splet okolnosti. Ja sam Moniku Seleš prvi put vidio na Hvaru na trajektu. Mislim da je imala devet ili deset godina. Bila je sa ocem Karolyem Selešom. Ona je tada u pristaništu trajektne luke u po bijela dana po “zvizdanu” udarala lopticu o zid. Pitao sam se tada, da li je moguće da postoji otac, koji će dijete natjerati dijete na takve stvari”, naveo je Jelovac.

 

[Manga Hilux]

Milka Babović je bila televizijska novinarka i atletičarka.

Rođena je 1928. u Skoplju, a u Zagrebu je živjela od 1948. godine gdje je studirala hemiju na Tehnološkom fakultetu.

Diplomirala je na Višoj pedagoškoj školi u Zagrebu (1963) sport i fizičko vaspitanje, srpskohrvatski i njemački jezik.

Govorila je engleski i njemački, a služila se francuskim i ruskim.

Kao članica Mladosti, bila je atletska reprezentativka Jugoslavije, dvaput svjetska studentska prvakinja u trčanju na 80 metara s preponama (1953. u Dortmundu i 1957. u Parizu). Na Evropskom prvenstvu u Bernu 1954. bila je peta na 80 metara s preponama.

Uz to, 17 puta bila je prvakinja Jugoslavije, 27 puta rušila je državni rekord (u nekoliko disciplina), 26 puta bila je članica reprezentacije, dva puta prvakinja Balkana.

U anketi „Sportskih novosti“ tri puta je bila proglašena za najbolju sportistkinju SR Hrvatske, dvaput za najbolju sportistkinju SFRJ.

Od 1949. bavila se sportskim novinarstvom kao spoljni saradnik. U početku je pisala za „Narodni sport“, kasnije učestvuje u radijskom programu Radio Zagreba, a povremeno je sarađivala s „Vjesnikom“, „Slobodnom Dalmacijom“, „Oslobođenjem“…

Zbog specifičnog načina komentarisanja postala je zaštitni znak TV prenosa umjetničkog klizanja.

Osim nebrojenih reportaža i javljanja sa svih sportskih događaja širom zemlje, kao reporter i komentator radi i na OI u Rimu 1960. i Minhenu 1972, na Zimskim olimpijskim igrama u Insbruku (1964. i 1976), Grenoblu (1968), a na ZOI u Sarajevu 1984. je zamjenica voditelja Press centra.

Tokom karijere kao komentator pratila je atletiku (šest EP), klizanje, gimnastiku, veslanje, konjički sport, skijaško trčanje i brzo klizanje.





Milka Babović je preminula 23.12.2020. u zagrebu u 93. godini.​

Milka Babović je Makedonska Hrvatica ili Hrvatska Makedonka

Milorad Dugo Đurković bio je jedan od najznačajnijih sportskih komentatora nekadašnje Jugoslavije.

U Nikšiću je završio Gimnaziju, a potom u Beogradu studirao svjetsku književnost. Tu je 1965. godine počeo da radi u beogradskom listu „Fudbal“.

Tokom plodonosne karijere bio je na deset ljetnjih olimpijada i jednoj zimskoj – od 1972. u Njemačkoj, do 2008. u Pekingu, kao i na desetak fudbalskih prvenstava.

Osim sportskih događaja, Đurković je vodio dnevnik, razne emisije, nedjeljna popodneva.

Pogledajte jedan zanimljiv komentar Đurkovića tokom prenošenja utakmice Crna Gora - Kazahstan:







Mirko Mišo Kovačević je bio sportski komentator i novinar. Radio je u nekoliko medijskih kuća, počevši od sarajevskog "Oslobođenja" do televizija Beograd i Novi Sad, a profesionalnu karijeru završio je u Radio Novom Sadu.

U bogatoj novinarskoj karijeri komentarisao je više od hiljadu velikih sportskih događaja, od evropskih i svjetskih šampionata do Olimpijskih igara.

Mišo Kovačević

Za svoj rad je višestruko nagrađivan, a Udruženje sportskih novinara Srbije 2013. godine mu je dodijelilo i nagradu za životno djelo.​

 

[Manga Hilux]

Nikola Bilić je legendarni sportski novinar i komentator, diplomirani pravnik, radio je na osam olimpijada - pet ljetnih i tri zimske, dosta svjetskih šampionata, kao i Zimsku olimpijadu koja se održala u Sarajevu 1984. godine.
U profesionalnoj novinarskoj karijeri napravio na hiljade intervjua, od kojih i sa fudbalerom Peleom, kubanskim atletičarom Antoniom Juantorenom…
Kao mladić iz sportske porodice, cijeli svoj život podredio je sportu i mladima, a bio je jedan od osnivača KK Bosna i dugogodišnji kapiten ove ekipe.

Svoje prve spikerske sposobnosti legendarni Noka brusio je na popularnim plesnim večerima za mlade u sarajevskom FIS-u, gdje će kroz decenije ostati upamćena njegova rečenica “Sada dame biraju”.

Na prijedlog legendarnog Mirka Kamenjaševića, 1957. godine dolazi na Radio Sarajevo, gdje od 1962. godine je prešao u sportsku redakciju.

Nikola Bilić
Prvi je “donio” vijest iz Atine u Jugoslaviju da je Sarajevo dobilo organizaciju Olimpijskih igara 1984. godine.

Edo Pezzi je poznati sportski novinar rođen 1941. godine u Splitu
Novinarstvom se počeo baviti 1961. u dnevnom listu Slobodna Dalmacija, a od 1964. radi na splitskoj radio stanici.
Pionir je u radijskim prenosima sportskih događaja, pogotovo košarke, ali i fudbala, te je nemjerljiv njegov doprinos u popularizaciji sporta na našim prostorima.

Prenosio je svojim prepoznatljivim glasom gotovo sve prvenstvene i evropske utakmice Hajduka. Izvještavao je s niza svjetskih i evropskih prvenstava u fudbalu i košarci, a pratio je Olimpijske igre u Barceloni 1992., Atlanti 1996. i Sydneyu 2000.

Za doprinos sportu u Hrvatskoj, Edo Pezzi je dobio nagrade HOO-a za životno djelo, HRT-a "Ivan Šibl", ZSNH i Saveza za fizičku kulturu Hrvatske "Milan Milanović".​

Na fotografiji: Pele, Dragan Džajić i Edo Pezzi

 

[Manga Hilux]

nedostaje još jedan velikan

 

[Manga Hilux]

https://www.frontal.ba/novost/10762...ntatore-iz-1970-ih-i-1980-ih-godina-fotovideo

 

[Manga Hilux]

Младен Делић (Сињ, 15. јануар 1919 — Загреб, 22. фебруар 2005) је био југословенски и хрватски спортски коментатор.

Младен Делић
Лични подаци
Младен Делић (лево) и Никола Пилић
Датум рођења	15. јануар 1919.
Место рођења	Сињ, Краљевство СХС
Датум смрти	22. фебруар 2005. (86 год.)
Место смрти	Загреб, Хрватска

Биографија​

уреди
Апсолвирао је право, а завршио Школу за физичко васпитање и спорт у Београду 1938. године. Од 1941. до 1945. био је питомац у Домобранској заставничкој школи.[1] Од 1946. до 1948. радио је као предавач на Вишој школи за физичку културу у Загребу.

Новинарством се почео да се бави после рата, пишући за Народни спорт и Борбу и радећи за Радио Загреб. Свој први радијски пренос имао је 1947. године. 1950. оснива Спортску редакцију Радио Загреба. Један је од пионира спортског програма загребачког ТВ студија ЈРТ-а где је радио као новинар, репортер, уредник и коментатор од 1965. до пензионисања 1984. године.

Уз микрофон испред кога је увек тињала искра спремна да букне у изливе среће, гнева или разочарења, остварио је више од 1500 преноса из 36 земаља са четири континента. Заразан у непосредности и емотивности, вешт да сваким преносом атмосферу са спортских борилишта верно пренесе у домове својих слушалаца и гледалаца, извештавао је са 6 летњих (1948, као и све од 1960. до 1976) и 7 зимских (1956, као и све од 1964. до 1984) олимпијских игара, са 7 фудбалских првенстава света, као и са бројних других спортских догађаја. Његово „Људи, је ли то могуће“, које је изговорио у тренутку када је Југославија у последњим минутима квалификационе утакмице са Бугарском у Сплиту децембра 1983. победила Бугарску и пласирала се на Европско првенство '84., остало је запамћено као заштитни знак страсти и темперамента са којим је обављао свој посао.[2]

За добровољни рад у спорту те остварења у спортском новинарству примио је бројна признања, награде и одликовања, укључујући и награду за животно дело Удружења спортских новинара Југославије 1981. године. Сахрањен је на загребачком гробљу Мирогој.

 

[Manga Hilux]