- Poruka
- 391.421
Kosara Boikšan (Berlin, 1925 – Beograd, 2009) bila je srpska slikarka koja je živela u Parizu, a koja ima značajno mesto u slikarstvu današnjice. Jedan je od osnivača naše prve posleratne umetničke komune „Zadarska grupa”.Slikarstvo je počela da uči za vreme Drugog svetskog rata kod Mladena Josića, a od 1944. godine u ateljeu Zore Petrović. Sledeće godine upisuje Akademiju likovnih umetnosti.
Nagrađena je 1968. od strane Ministarstva za kulturu i komunikacije u Parizu.
Dugogodišnji saputnik Kosare Bokšan, Petar Omčikus, nakon njene smrti prodao je njen atelje u Parizu i od tih sredstava osnovao Fondaciju Kosare Bokšan i Petra Omčikusa u Beogradu, u Mihizovoj ulici (koja je dobila nazivu po njihovom kolegi iz Zadarske grupe).
Kosara Bokšan je prošla kroz nekoliko slikarskih faza. Iako kratkotrajna, zadarska epizoda pokazala je želju da slika izvan dogmi socijalističkog realizma birajući teme pejzaža i portreta, za razliku od rada na Akademiji kada je slikala aranžirane 'mrtve prirode' i 'skelete'. Stilski, tada je pripadala ekspresivnom realizmu. Već na prvim izložbama u Beogradu pokazuje vidno odstupanje od estetike socrealizma, a preseljenje u Pariz definitivno je usmerava prema savremenim likovnim tokovima, pre svega ka geometrijskoj i lirskoj apstrakciji, a postepeno se približavala i enformelu. Posle 1961. godine ona se vraća realizmu na specifičan način koji je karakterističan za 'parisku školu' - a nazvan je apstraktni naturalizam (Michel Ragon). Konačno, ona se, uz likovni podsticaj vizantijske tradicije, okreće mitskoj simboličkoj formi koja njenoj umetnosti daje definitivni autorski izraz. (vikipedija)
Nagrađena je 1968. od strane Ministarstva za kulturu i komunikacije u Parizu.
Dugogodišnji saputnik Kosare Bokšan, Petar Omčikus, nakon njene smrti prodao je njen atelje u Parizu i od tih sredstava osnovao Fondaciju Kosare Bokšan i Petra Omčikusa u Beogradu, u Mihizovoj ulici (koja je dobila nazivu po njihovom kolegi iz Zadarske grupe).
Kosara Bokšan je prošla kroz nekoliko slikarskih faza. Iako kratkotrajna, zadarska epizoda pokazala je želju da slika izvan dogmi socijalističkog realizma birajući teme pejzaža i portreta, za razliku od rada na Akademiji kada je slikala aranžirane 'mrtve prirode' i 'skelete'. Stilski, tada je pripadala ekspresivnom realizmu. Već na prvim izložbama u Beogradu pokazuje vidno odstupanje od estetike socrealizma, a preseljenje u Pariz definitivno je usmerava prema savremenim likovnim tokovima, pre svega ka geometrijskoj i lirskoj apstrakciji, a postepeno se približavala i enformelu. Posle 1961. godine ona se vraća realizmu na specifičan način koji je karakterističan za 'parisku školu' - a nazvan je apstraktni naturalizam (Michel Ragon). Konačno, ona se, uz likovni podsticaj vizantijske tradicije, okreće mitskoj simboličkoj formi koja njenoj umetnosti daje definitivni autorski izraz. (vikipedija)
