Прво дефинишемо економски објекат, а то су роба и услуге на тржишту (односно трговинска организација).
Квалитативна страна робе и услуга је економски квалитет(име, жиг, патент, дизајн, локација..), односно економска перцепција, и називамо је апстрактна тражња.
Квантитативна страна робе и услуга је економски квантитет(вредност), односно економска акција, и називамо је апстрактна понуда.
Дакле економски објекат је економски квантитет одређен(ограничен) економским квалитетом.
Затим дефинишемо економски субјекат, као економски квалитет одређен(обезграничен) економским квантитетом, а то је производно предузеће и појединац(производна организација).
Затим дефинишемо економску партиципацију као улагање,
и економску конкуренцију као излагање.
Улагањем се генерише економски субјекат (производна организација),
а излагањем економски објекат (трговинска организација).
Улаже се са две стране, квалитета и квантитета, и то је партиципација квантитета у квалитету.
Улагањем економског квалитета(име, жиг, патент, дизајн, локација..) настаје власништво које је усмерено на производњу и излагање.
Улагањем робе и услуга по квантитету настаје поверилаштво које је усмерено на улагање и потрошњу.
Излаже се са две стране, квалитета и квантитета, и то је конкуренција квалитета у квантитету.
Излагање робе и услуга по квалитету (излагање економског квалитета преоизвођача),
и излагање економског квантитета(вредности), успостављање система пропорција.
Квантификација је симулација акције у перцепцији, понављањем објекта, односно понављањем квалитета, и увек је по квалитету.
Ако економски квантитет изражавамо помоћу кванта вредности – валуте,
односно јединице вредности која је објекат, имамо паралелни свет новца и рачунања...
Али може се и брже од тога, квантификацијом по јединици робе, односно по економском квалитету, тако да нам не треба новац као мера вредности.
Квантификација, односно валоризација, у економији служи стварању пропорција ради расподеле.
Произведену робу деле власници и повериоци, квантификацијом по јединици робе.
Организовање поверилаца је организовање на страни тражње.
Повериоци бирају изложену робу и услугу коју желе да буде уложена и под којим условима(расподеле), односно бирају новог повериоца.
Удружење власника такође може да промени економски квалитет односно власнике.
Поента целе приче је да је сваки појединац економски субјекат, односно предузеће.
Пошто економски квантитет улази са стране поверилаштва, не постоје више радници, односно рад као квантитативна категорија.
У економији постоје само власници и повериоци.
Појединац производи услугу и потражује од ње на основу уложеног економског квалитета који је његово знање, дакле на основу власништва(над својим знањем).
Произведену услугу улаже у друго предузеће чиме постаје поверилац.
(свако може бити и сам себи поверилац)
Све то је битно због промене екномског квалитета, односно управљања технологијом, учењем и знањем (што је најбитнија категорија).
Квалитативна страна робе и услуга је економски квалитет(име, жиг, патент, дизајн, локација..), односно економска перцепција, и називамо је апстрактна тражња.
Квантитативна страна робе и услуга је економски квантитет(вредност), односно економска акција, и називамо је апстрактна понуда.
Дакле економски објекат је економски квантитет одређен(ограничен) економским квалитетом.
Затим дефинишемо економски субјекат, као економски квалитет одређен(обезграничен) економским квантитетом, а то је производно предузеће и појединац(производна организација).
Затим дефинишемо економску партиципацију као улагање,
и економску конкуренцију као излагање.
Улагањем се генерише економски субјекат (производна организација),
а излагањем економски објекат (трговинска организација).
Улаже се са две стране, квалитета и квантитета, и то је партиципација квантитета у квалитету.
Улагањем економског квалитета(име, жиг, патент, дизајн, локација..) настаје власништво које је усмерено на производњу и излагање.
Улагањем робе и услуга по квантитету настаје поверилаштво које је усмерено на улагање и потрошњу.
Излаже се са две стране, квалитета и квантитета, и то је конкуренција квалитета у квантитету.
Излагање робе и услуга по квалитету (излагање економског квалитета преоизвођача),
и излагање економског квантитета(вредности), успостављање система пропорција.
Квантификација је симулација акције у перцепцији, понављањем објекта, односно понављањем квалитета, и увек је по квалитету.
Ако економски квантитет изражавамо помоћу кванта вредности – валуте,
односно јединице вредности која је објекат, имамо паралелни свет новца и рачунања...
Али може се и брже од тога, квантификацијом по јединици робе, односно по економском квалитету, тако да нам не треба новац као мера вредности.
Квантификација, односно валоризација, у економији служи стварању пропорција ради расподеле.
Произведену робу деле власници и повериоци, квантификацијом по јединици робе.
Организовање поверилаца је организовање на страни тражње.
Повериоци бирају изложену робу и услугу коју желе да буде уложена и под којим условима(расподеле), односно бирају новог повериоца.
Удружење власника такође може да промени економски квалитет односно власнике.
Поента целе приче је да је сваки појединац економски субјекат, односно предузеће.
Пошто економски квантитет улази са стране поверилаштва, не постоје више радници, односно рад као квантитативна категорија.
У економији постоје само власници и повериоци.
Појединац производи услугу и потражује од ње на основу уложеног економског квалитета који је његово знање, дакле на основу власништва(над својим знањем).
Произведену услугу улаже у друго предузеће чиме постаје поверилац.
(свако може бити и сам себи поверилац)
Све то је битно због промене екномског квалитета, односно управљања технологијом, учењем и знањем (што је најбитнија категорија).