3.6. Albanski
Južno od baltičkih i slovenskih, na zapadnoj obali balkanskog poluostrva u današnjoj Albaniji i obližnjim oblastima Srbije i Grčke, nalazimo Albanski, verifikovan jako kasno (od 15. veka n.e.); mnogo vekova je bio podložan uticajima obližnjih jezika, uključujuċi grčki, latinski i potomke latinskog, gotski i južnoslovenski. Nekih devedeset posto njegovo vokabulara je stranog porekla. Međutim, ostalo je dovoljno jezgro izvornog vokabulara za komparativni lingvistički rad.
Ne zna se mnogo toga o istorijskim prethodnicima albanskog niti da li ima ikakve bliske rođake unutar indoevropske jezičke porodice. Prema tradicionalnoj verziji, albanski je potomak ilirskog, jezika koji se je govorio u davna vremena na severu današnje Albanije. Ali ono malo što se zna o ilirskom protivi se dovođenju u vezu sa albanskim, jer pripada vrlo drugačijoj grupi indoevropskih jezika, pa zato ne može biti predak modernog albanskog. Ovaj argument se zasniva na uzbudljivom otkriċu indoevropeista iz devetnaestog veka da je u ranom indoevropskom postojala regionalna razlika: Jako rano, centralna grupa indoevropskih jezika promenila je protoindoevropske (PIE) palatale (vidite iznad paragraf 2) u sibilante. Uporedite *kntam ‘100’ > avestansko satem. Ostali jezici su sačuvali palatale, kao u latinskom centum [k-] ‘100’, a te dve grupe jezika su zatim podeljene kao ,,satemski” i ,,kentumski” jezici. Ono što je značajno za raspravu u vezi sa albanskim, jeste to što je albanski zapravo satemski jezik; dok je, s druge strane, ilirski kentumski jezik.
Drugi jezik koji se pominje kao moguċi predak albanskog je trački, jezik drevne Trakije u jugoistočnom delu balkanskog poluostrva. Mada lingvistički dokazi čine ovu vezu verovatnijom (trački je satemski jezik), geografska odvojenost Trakije i Albanije predstavlja problem. Međutim, što je još bitnije, poput mnogih drugih ranih indo-evropskih jezika Balkana, uključujuċi ilirski, trački je oskudno verifikovan da bi bio moguċ uspešan komparativni lingvistički rad.
