Kamael
Buduća legenda
- Poruka
- 40.857
Većina stanovnika u letnjim mesecima bavi se turizmom, dok ”od ribanja” žive samo Živanovići. Peraštani su tradicionalno ostali pomorci. Plove na stranim brodovima, ponekad mesecima, ponekad godinama...
U Perastu je u tom periodu živelo oko 3.000 stanovnika. Dominirao je katolički živalj, ali već od 1913. i naročito posle Drugog svetskog rata preovladava pravoslavni, doseljen iz Hercegovine i severne Crne Gore. Perast je u okviru Mletačke republike uživao autonomiju, jer su njegovi moreplovci dobro čuvali ulaz u Bokokotorski zaliv. Peraška vlast sastojala se iz velikog i malog veća na čijem je čelu bio kapetan, biran na dve godine. Peraštani koji bi nešto ukrali ili koji drugi prestup načinili, po kapetanovom nalogu, surovo su bili bičovani na gradskom Trgu...
- U vreme procvata Perast je imao stotinu jedrenjaka, a kompletna Boka blizu dve hiljade - dodaje Dragana Lalošević. - Međutim, bokeško pomorstvo propašće sa dolaskom parobroda. Sredinom 19. veka ispod Perasta je bilo ukotvljeno dvadesetak jedrenjaka, jer nisu mogli da pronađu robu. U to doba, i Perast gubi staru slavu i moć. Kapetanske porodice odlaze na velika imanja u hercegnovskoj opštini i to je prva velika migracija.
”Na Perast je bačena anatema”, govorio je pokojni don Gracije Brajković. Jedanaest godina je ovaj grad bio isključen iz katoličke crkve zbog toga što je kotorski sveštenik Bizantije ubijen na oltaru, na ostrvu Svetoga čorđa. Tadašnji papa Klement isključio ih je iz crkve i bacio anatemu na grad...
Ono što se dešavalo sa peraškim porodicama pomalo je posledica svega što su radili, a što je za to vreme bilo normalno, smatraju neki Peraštani, misleći na to da su se mladići iz primorskih gradova bavili gusarstvom. Gusari su plenili tuđe brodove za račun države i dobijali od toga procenat, a pirati su pljačkali sami za sebe.
Krah i propast Perasta počinju sa ubistvom Vicka Bujovića, kapetana i gradonačelnika Perasta, kada iz grada odlaze brojne plemićke porodice umešane u zaveru, plašeći se odmazde Mletačke republike, pod čijom je direktnom zaštitom Bujović bio.
U Perastu je u tom periodu živelo oko 3.000 stanovnika. Dominirao je katolički živalj, ali već od 1913. i naročito posle Drugog svetskog rata preovladava pravoslavni, doseljen iz Hercegovine i severne Crne Gore. Perast je u okviru Mletačke republike uživao autonomiju, jer su njegovi moreplovci dobro čuvali ulaz u Bokokotorski zaliv. Peraška vlast sastojala se iz velikog i malog veća na čijem je čelu bio kapetan, biran na dve godine. Peraštani koji bi nešto ukrali ili koji drugi prestup načinili, po kapetanovom nalogu, surovo su bili bičovani na gradskom Trgu...
- U vreme procvata Perast je imao stotinu jedrenjaka, a kompletna Boka blizu dve hiljade - dodaje Dragana Lalošević. - Međutim, bokeško pomorstvo propašće sa dolaskom parobroda. Sredinom 19. veka ispod Perasta je bilo ukotvljeno dvadesetak jedrenjaka, jer nisu mogli da pronađu robu. U to doba, i Perast gubi staru slavu i moć. Kapetanske porodice odlaze na velika imanja u hercegnovskoj opštini i to je prva velika migracija.
”Na Perast je bačena anatema”, govorio je pokojni don Gracije Brajković. Jedanaest godina je ovaj grad bio isključen iz katoličke crkve zbog toga što je kotorski sveštenik Bizantije ubijen na oltaru, na ostrvu Svetoga čorđa. Tadašnji papa Klement isključio ih je iz crkve i bacio anatemu na grad...
Ono što se dešavalo sa peraškim porodicama pomalo je posledica svega što su radili, a što je za to vreme bilo normalno, smatraju neki Peraštani, misleći na to da su se mladići iz primorskih gradova bavili gusarstvom. Gusari su plenili tuđe brodove za račun države i dobijali od toga procenat, a pirati su pljačkali sami za sebe.
Krah i propast Perasta počinju sa ubistvom Vicka Bujovića, kapetana i gradonačelnika Perasta, kada iz grada odlaze brojne plemićke porodice umešane u zaveru, plašeći se odmazde Mletačke republike, pod čijom je direktnom zaštitom Bujović bio.
