mr Kiza
Ističe se
- Poruka
- 2.123
https://www.jdp.rs/performance/gubitnik/
Lucidan, ali i prilicno slozen spoj dva knjizevna dela iz razlicitih epoha koja govore o vrhunskim muzicarima. Glavna nit price plete se oko trojice kolega sa cuvenog konzervatorijuma, njihovih razlicitosti, medjusobnih odnosa i uticaja, a da stvar bude dodatno intrigantna, cetvrti lik je i sestra jednog od njih (prelepa Lenka Petrovic, koja usput glumi i Mocartovog duha). Teodor Vincic fenomenalno docarao lik kanadskog pijaniste Glena Gulda (dok nisam uzeo program predstave nisam ni znao da je rec o stvarnoj licnosti, a ne fiktivnom liku iz romana Tomasa Bernharda, ima dosta njegovih klipova na youtubeu), koji dodje u akademiju i na suvi talenat pokida sve, ali je istovremeno i naludnjicavi ekscentrik. To kod njegovih kolega koji krvavo rade i vezbaju izazove ili deprimiranost (Noa koga glumi Stojsa Oljacic se odmah razocara u sebe, prestaje da vezba i prodaje klavir) ili zavist i pakost (Joakim Tasic kao Verthajmer vezba sve vise i jace, pa pozeli da eliminise uspesnijeg kolegu kako bi on postao najbolji, sto i cini, da bi na kraju ipak i on deprimirano izvrsio samoubistvo). Tok radnje lepo krece, zanimljivo je resenje da glumci na sceni plesu na taktove muzike koju "sviraju", ali kako vreme odmice, a pogotovu u drugom delu i pred sam kraj, predstava ide u presiroko teoretisanje kao i rukavci price (Lenka kao Meri prolazi ljubavno-emotivne odnose sa svom trojicom) i sve postaje naporno za pracenje (u zadnjih 10-15 min na svaku scenu ocekivao sam da je to kraj, ali stalno su iskakali novi zavrsni monolozi sa porukama). Jedna mozda ne skroz vrhunska, ali svakako interesantna predstava koju ipak vredi odgledati, a takodje i poslusati pravog Gulda kako je muzicirao
Lucidan, ali i prilicno slozen spoj dva knjizevna dela iz razlicitih epoha koja govore o vrhunskim muzicarima. Glavna nit price plete se oko trojice kolega sa cuvenog konzervatorijuma, njihovih razlicitosti, medjusobnih odnosa i uticaja, a da stvar bude dodatno intrigantna, cetvrti lik je i sestra jednog od njih (prelepa Lenka Petrovic, koja usput glumi i Mocartovog duha). Teodor Vincic fenomenalno docarao lik kanadskog pijaniste Glena Gulda (dok nisam uzeo program predstave nisam ni znao da je rec o stvarnoj licnosti, a ne fiktivnom liku iz romana Tomasa Bernharda, ima dosta njegovih klipova na youtubeu), koji dodje u akademiju i na suvi talenat pokida sve, ali je istovremeno i naludnjicavi ekscentrik. To kod njegovih kolega koji krvavo rade i vezbaju izazove ili deprimiranost (Noa koga glumi Stojsa Oljacic se odmah razocara u sebe, prestaje da vezba i prodaje klavir) ili zavist i pakost (Joakim Tasic kao Verthajmer vezba sve vise i jace, pa pozeli da eliminise uspesnijeg kolegu kako bi on postao najbolji, sto i cini, da bi na kraju ipak i on deprimirano izvrsio samoubistvo). Tok radnje lepo krece, zanimljivo je resenje da glumci na sceni plesu na taktove muzike koju "sviraju", ali kako vreme odmice, a pogotovu u drugom delu i pred sam kraj, predstava ide u presiroko teoretisanje kao i rukavci price (Lenka kao Meri prolazi ljubavno-emotivne odnose sa svom trojicom) i sve postaje naporno za pracenje (u zadnjih 10-15 min na svaku scenu ocekivao sam da je to kraj, ali stalno su iskakali novi zavrsni monolozi sa porukama). Jedna mozda ne skroz vrhunska, ali svakako interesantna predstava koju ipak vredi odgledati, a takodje i poslusati pravog Gulda kako je muzicirao
