Neno
Elita
- Poruka
- 24.682
Poznata jugoslovenska glumica Božidarka Frajt nosi iza sebe tešku životnu priču koju je godinama krila od javnosti. Tek kad je postala slavna, saznala je istinu o svom poreklu - da je kao dete preživela logor i da su joj roditelji ubijeni tokom rata.
Božidarka Frajt rođena je 1940. godine kao Božidarka Grublješić, u srpskom selu Velika Žuljevica kod Novog Grada, u današnjoj Republici Srpskoj.
Tokom Drugog svetskog rata, kada je imala manje od dve godine, ustaše su joj streljale majku Vidu, a otac Bogdan poginuo je u borbi. Mala Božidarka završila je u logoru za decu u Sisku.
U logoru je bila samo jedno od više stotina dece koja su gladovala, bila bolesna i preplašena. Spašena je zahvaljujući hrabroj humanitarki Dijani Budisavljević, koja je pokušala da izbavi što više dece iz logora.
Božidarka je, zajedno sa još 565 mališana, 16. oktobra 1942. godine prebačena u Zagreb, u vagonima za stoku. Imala je kartonsku oznaku s brojem 527 oko vrata.
U Zagrebu ju je usvojila porodica Frajt - Stjepan i Katarina, koji su joj pružili dom i srećno detinjstvo. Dali su joj prezime Frajt i nikada joj nisu rekli istinu o njenom poreklu. Ona je odrasla kao njihovo dete i ništa nije znala o svom pravom imenu i tragediji iz detinjstva.
Sve se promenilo tek 1976. godine, kada je imala 36 godina. Njena tetka Dara, sestra njene ubijene majke, radila je u bolnici u Bjelovaru. Tamo je čula priču o ženi iz njenog sela koju su ustaše ubile, a detetu se izgubio trag.
Shvatila je da se priča poklapa sa sudbinom njene sestre Vide. Jednog dana, gledajući televiziju, ugledala je Božidarku i prepoznala u njoj nestalu devojčicu.
Tada je konačno istina izašla na videlo. Dara je pronašla Božidarku i ispričala joj sve o njenoj pravoj porodici. Glumica je bila šokirana, ali i zahvalna što je konačno saznala ko je i odakle potiče.
Božidarka je o tome retko pričala, ali je jednom rekla za Radio Beograd:
- Tim ljudima sam beskrajno zahvalna. Uzeli su me kad sam imala četiri godine. Ne sećam se ničega pre toga. Samo prve haljine koju su mi obukli i da nisam imala kosu.
Božidarka Frajt danas ima 84 godine, živi u Zagrebu, ima dvoje dece i unuke. Publika je pamti po ulogama u filmovima "Užička republika", "Ritam zločina", "Živa istina", "Na putu za Montevideo", i mnogim drugima.
Bila je prva glumica koja se na filmu pojavila u bikiniju, a i dalje se priča o njenoj lepoti i talentu.
Frait (Frajt), Božidarka, hrvatska glumica (Velika Žuljevica, BiH, 11. XI. 1940). Diplomirala je 1968. glumu na Akademiji za kazališnu umjetnost (danas Akademija dramske umjetnosti) u Zagrebu.
Bila je zaposlena u Zagrebačkom kazalištu lutaka 1973–77., a 1983–93. na Televiziji Zagreb, odn. Hrvatskoj televiziji kao tajnica i pomoćnica režije.
Glumačku karijeru počela je u kazalištu, ali velik ugled stekla je filmskim i televizijskim ulogama, prije svega glavnom ulogom u filmu Živa istina Tomislava Radića (1972), za koju je nagrađena Zlatnom arenom na festivalu u Puli. Nakon toga, tumačeći uglavnom likove suvremenih, usamljenih žena zatomljenih osjećaja, koje ostvaruje spontano nenametljivom glumom, ističe se u filmovima Ljubica (Krešo Golik, 1978., Srebrna arena u Puli), Ritam zločina (Zoran Tadić, 1981) te Isprani (Zrinko Ogresta, 1995).
Popularnost je potvrdila glavnim ulogama u partizanskim, ratnim filmovima, odn. TV serijama, srpskoj produkciji Užička republika (Žika Mitrović, 1974., TV serija 1976) i hrvatskoj produkciji Snađi se, druže (Berislav Makarović, 1981., TV serija Mačak pod šljemom, 1978), kao i u suvremenoj melodrami Vagon li (Dragoslav Ilić, 1976) te političkoj drami s radnjom u razdoblju sovjetsko-jugoslavenskog sukoba Visoki napon (Veljko Bulajić, 1981); glumila je i u međunarodno zapaženoj art-drami Žena s krajolikom bosanskohercegovačkoga redatelja Ivice Matića (1976., prikazan 1989).
Na televiziji se istaknula i u mnogobrojnim TV dramama (npr. Adam i Eva, Mario Fanelli, 1969; Maestrova smrt, Joško Juvančić, 1969; I tako dalje, T. Radić, 1977; Todora, Uroš Kovačević, 1979; Pet mrtvih adresa, Branko Ivanda, 1984), kao i u seriji Svjetionik (Dragoljub Švarc, 1984). Ostali važniji filmovi: Licem u lice (Branko Bauer, 1963), Muke po Mati (Lordan Zafranović, 1975), Pucanj (K. Golik, 1977), Čovjek koji je volio sprovode (Z. Tadić, 1989), Iza stakla (Z. Ogresta, 2008). Dobila je Nagradu »Vladimir Nazor« za životno djelo (2010).
