Tokom zivota , izmedju ispunjenosti uzitkom ili obavijenosti patnjom ..., granice ne postoje ..., one su jedno , nerazdvojno , isprepletano , tkivo korena sto crpi iz okoline , svuda oko nas... iznad , pod , u , pred nama i napaja zivototvornom energijom one elemente i materije , koji cine stubove Hrama duhovnosti i razuma naseg ..., sto stablo su dzungle posebnosti , specifikuma individualnosti i drustvenog kolektivizma ..., sto opet , krosnja je gorostasnog i stamenog drveta bao - bab , olistalog dostignucima civilizacijske plemenitosti i ogoljenih grana , razgranate oholosti eksploatacije ljudske , komformizmom , materijalizmom , globalizmom ..., cije je tumaranje , malodusnost , ravnodusnost , duhovna zaturenost ..., plod ljudske trenutnog nalazista u prostoru i realitetu vremena , a supljina , unutar samoga stabla bao - bab , jeste ono tragajuce u svakom od nas ..., neispunjenost svim bogatstvima posedovanja , i vecita potreba za samospoznanjem i spokojem ..., sto je opet ... sve to skupa , piko , nano velicina i vremenski i prostorno , u kome ja sad , o tome bivam svestan ovog casa izkucavajuci ove reci ..., a , da..., da , sto je put ka bez-smislu , bez-kraja ..., a ipak to i nije ..., ??? ..., !!
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''