Dodeljena je Nobelova nagrada za književnost

[Nina]

Nobelova nagrada za književnost dodeljena je danas Laslu Krasnahorkaju, saopštila je Kraljevska švedska akademija nauka.

Laslo Krasnahorkai mađarski je romanopisac i scenarista. Poznat je po teškim i zahtevnim romanima, često nazivanim postmodernim, sa distopijskim i melanholičnim temama. Nekoliko njegovih dela, posebno njegovi romani Satantango i Melanholija otpora, pretvoreni su u igrane filmove mađarskog filmskog reditelja Bele Tara.

Nobelova nagrada za književnost dodeljuje se piscu iz bilo koje zemlje koji je, prema rečima iz testamenta Alfreda Nobela, stvorio "na polju književnosti najbolje delo idealističkih tendencija."Nobelova nagrada za književnost od 1901. godine dodeljena je 117 puta.

 

[adelaidea]

Nisam ga čitala, nisam čak ni čula za njega

 

[quentin]

Krasnohorkai je dobar i prilično poznat pisac. Kod nas mu je objavljeno nekoliko knjiga.
Čitao sam Satantango. Melanholija otpora mi je na čekanju.
Evo šta sam zapisao o Satantangu, kad sam je pročitao prije nekoliko godina.

Spojler

Dok jesenja kiša uporno kvasi žitko panonsko blato, jedna zapuštena mađarska selendra doživljava moralni, društveni i fizički raspad. Očekuje se povratak davno iščezlih vođa zajednice, koji će svojom harizmom i sposobnostima pokrenuti poljoprivredno dobro i vratiti prosperitet osiromašenim mještanima. Međutim, najava dolaska ovih "proroka" (zapravo prevaranata pod mentorstvom političke policije) samo je katalizator za provalu slabosti i destruktivnosti među mještanima.

Ovu mračnu, vlažnu, blatnjavu, povremeno fantazmagoričnu atmosferu očaja i omamljenosti Krasnahorkai gradi dugim, složenim, ali zavodljivim i sugestivnim rečenicama, naizgled neobuzdanim i anarhičnim stilom koji je mene asocirao na neku od onih čudesnih Brojgelovih panorama haosa i užasa, ali naslikanu isključivo sivim tonovima, tmurnim kao teški oblaci nad ravnicom.

Nazvati Satantango političkom alegorijom bilo bi nepošteno, iako i taj plan značenja postoji. Mislim da je piščeva ideja univerzalnija i više se odnosi na ljudske naravi uopšte, nego na neki apsolutistički ili bilo kakav drugi društveni sistem. A, kao takva, ta ideja je dosta mračna, pesimistična, sklona da život smatra apsurdnim, sa samoubistvom kao legitimnom opcijom. Tu je i iznenađujući kraj koji potencijalno može donijeti potpunu promjenu perspektive u knjizi, pa time i dovesti u pitanje svako prethodno tumačenje.

Uglavnom, roman mi se dopao, imam još jednu knjigu istog pisca (Melanholija otpora) i nastojaću da je pročitam, iako mi malo opada entuzijazam kad čujem da Satantango smatraju najpristupačnijom Krasnahorkaijevom knjigom.

 

[suave]

Izgleda da Krasnohorkai nije omiljen pisac našeg saveznika i prijatelja Orbana

Living in exile from Viktor Orbán-run Hungary in Trieste for the past few years, László Krasznahorkai has come to love the notorious Bora wind whose unpredictable, violent gusts protect the city from the mass tourism that would otherwise – thanks to the reserved, well-preserved beauty of the city with its mostly neoclassical facades – ruin the peace, so elusive for centuries. From the balcony of his apartment, Krasznahorkai can see a slice of the Adriatic Sea; the Grand Synagogue with its now tiny congregation is only a few steps away, as is the Caffè San Marco with its tall, wood-panelled walls, huge mirrors, and etageres with fancy pastries. When it opened in 1914, pro-Italian activists hung out there, as did Italo Svevo, James Joyce, and ragtime musicians, all of them favourite company for Krasznahorkai, who is at home in the past with Herman Melville and Malcolm Lowry, and his soulmate Kafka, of course. It is here that we met for a chat about infinity, eternity, and quite a bit in between.

https://magazine.tank.tv/issue-95/features/laszlo-krasznahorkai