- Poruka
- 20.960
"Dobar dan, tugo" – "Bonjour tristesse"
Književnost na filmu
Igrani film, romantična drama, UK, SAD, 1958. godine
REŽIJA:
ULOGE:Deborah Kerr (Anne Larson),
David Niven (Raymond),
Jean Seberg (Cecile),
Mylène Demongeot (Elsa),
Geoffrey Horne (Philippe)
SCENARIO:
Arthur Laurents (prema romanu Françoise Sagan)
Sadržaj:
Cecile je vrlo mlada dekadentna devojka koja živi luksuznim životom sa svojim ocem Raymondom,
bogatim plejbojem, u vili na Azurnoj obali.
Trenutno je s njima Raymondova nova ljubavnica, mlada Elsa, s kojom se Cecile dobro slaže.
Jednog dana u posetuim dolazi Anne, prijateljica Ceciline pokojne majke, otmena, inteligentna i
kultivisana žena mlađih srednjih godina.
Raymond odmah biva privučen njenom zrelošću i diskretnom privlačnošću, pa se njih dvoje ubrzo
zbliže i započnu vezu. Elsa napušta vilu, a Cecile nije nimalo zadovoljna takvim razvojem događaja,
pogotovo kad shvati da Anne namerava da promeni životni stil oca i kćeri...
Godine 1954., s nepunih 19, Françoise Sagan izazvala je pravu senzaciju debitantskim romanom Dobar dan, tugo,
povezavši tada mondeni egzistencijalizam i tinejdžerski naraštaj. Prava na roman otkupio je Otto Preminger i 1958.
godine ekranizirao ga uz saradnju na scenariju uglednog Arthura Laurentsa (Konopac, Priča sa zapadne strane,
Devojka koju sam voleo).
Preminger je film snimio tehnikom širokog platna i u ono doba neuobičajenom kombinacijom crno-bele tehnike i kolora,
snimajući radnju u sadašnjosti crno-belo, a retrospekcije fascinantnim kolorom Georgesa Périnala, francuskog snimateljskog
veterana koji je decenijama radio u britanskoj kinematografiji i potpisao fotografije nekih od najslavnijih engleskih filmova
klasičnog razdoblja, a podjednako fascinantno snimio i prethodni Premingerov film "Sveta Ivana". Tim, godinu ranije nastalim
ostvarenjem, američki je režiser austrijskog porijekla otkrio 18-godišnju Jean Seberg poverivši joj kao debitantkinji naslovnu ulogu
francuske heroine, a odmah potom dodelio joj je i glavnu ulogu Cecile u "Dobar dan, tugo", svojevrsnog alter-ega književnice
Françoise Sagan.
Američka kritika film je primila vrlo suzdržano, prigovarajući mu između ostalog da je nedovoljno ‘francuski’, što je Premingera
zabavljalo, s obzirom da je film u samoj Francuskoj bio primljen vrlo pozitivno.
Časopis novog talasa "Cahiers du Cinema" uvrstio ga je na peto mesto najboljih filmova godine (iza Dodira zla Orsona Wellesa,
Sedmog pečata Ingmara Bergmana, Belih noći Luchina Viscontija i Krika Michelangela Antonionija, a ispred Bergmanovog Ženskog
sna, Jednog života Alexandrea Astruca, Mog ujaka Jacquesa Tatija, Tihog Amerikanca Josepha L. Mankiwicza i opet Bergmanove
Letne međuigre).
François Truffaut opisao je Jean Seberg kao najbolju glumicu u Europi, a godinama kasnije Jean-Luc Godard, koji je Seberg angažovao
u svom debiju "Do poslednjeg daha" iz 1960. godine, gde je ostvarila svoju najslavniju ulogu, izjavio je:
„Lik koji je (u "Do poslednjeg daha") igrala Jean Seberg, bio je nastavak njene uloge iz "Dobar dan, tugo"; mogao sam uzeti zadnji kadar
Premingerovog filma i nakon pretapanja započeti (svoj film) natpisom "Tri godine kasnije"."
