- Poruka
- 388.619
Slavni engleski pesnik i slikar, Dante Gabriel Rozeti (1828-1882), koji je imao mnogo uticaja na razvitak engleskog ukusa u drugoj polovini 19. veka,
imao je u sebi veoma malo engleske krvi. Otac njegov bio je Italijan, profesor u Kings Koledžu u Londonu, gde se istakao kao poznavalac Dantea.
Ali Rozeti se rodio u Londonu, odrastao u njemu, i umro u njemu, tako da po svom intelektualnom životu pripada engleskoj naciji.
Još u ranoj mladosti Rozeti je pokazao neobičan slikarski dar, i rano se odao slikarskim studijama. I njegov pesnički genije se rano otkrio,
jer je najslavnija njegova pesma, Blažena Devica, u svome prvobitnom obliku, štampana kad je Rozetiu bilo osamnaest godina.
Začetnici ideje o Pre-Rafaelitskom pokretu u slikarstvu bili su londonski slikari Mile i Holman Hant. Rozeti je bio vodja pokreta zato što je bio ne samo slikar nego i pesnik, što je bio rečit i privlačan kao ličnost.Ustali su protiv akademizma u engleskom slikarstvu i tražili inspiracije u italianskim slikarima pre Rafaelia, u Botičeliju i Mantenji. Oni su hteli, ne podražavajući, da povrate slikarstvu vernost prema prirodi i ljubav prema detalju, i da vaskrsnu duh mističnog. Rozeti je te iste težnje preneo i u poeziju.
Danas je Dante Gabriel Roseti najpoznatiji i najcenjeniji po svojim radovima posle izlaska iz prerafaelitskog bratstva.
Budući da je bio prvi vođa i glasnogovornik tog društva, biće začajan njegov odlazak od njih.
Pored toga, na svojim slikama je ispisivao i sopstvene sonete, a supruga mu je bila ključna muza,
baš kao što je i Dante imao svoju Beatriče krajem 13. i početkom 14. veka.
Uopšte, rad ovog umetnika iz 19. veka, kao i čitavu grupu koju je predvodio sa svojim kolegama,
inspirisali su upravo kasni srednji vek i rana renesansa.
Na ovoj slici u nekoliko verzija, nastalim između 1864. i 1870. godine, predstavljena je upravo umetnikova supruga koja je poistovećena
sa pesnikovom večnom inspiracijom, ženom iz pesme La Vita Nuova u trenutku njene smrti, po kojoj i slika nosi ime.
Elizabete Sidal koja je 1862. godine izvršila samoubistvo uzevši preveliku količinu laudanuma (derivata opijuma koji izaziva zavisnost) koji se upotrebljavao za suzbijanje bolova, ali se često i zloupotrebljavao. Roseti pokazuje Sidal kao Beatriče, neuhvatljivu, nestvarnu, duhovnu ljubav njegovog imenjaka, italijanskog pesnika Dantea Aligijerija iz dela Novi život (Vita Nuova, oko 1293. godine), a njegov stil je po jednostavnosti i linearnosti ranorenesansni.
Sat pokazuje devet sati kada je Elizabeta Sidal izdahnula, a golubica s oreolom, koja nas podesća na Svetog Duha, spušta joj u krilo bulku smrti. U pozadini Dante i Ljubav šetaju ulicama Firence gubeći jedno drugo u magli, što nagoveštava Beatričinu smrt pre samog njihovog susreta. Elizabeta Sidal je ubučena u srednjovekovnu odeću, njena poznata crvena kosa po stilu je poznogotička. Oko glave joj je „oreol“ narandžaste i žute boje. Čini se kao da je na prelazu između života i smrti, a izraz joj odaje molitvu, čežnju, pomirenost; slika zrači čak i erotizmom, što sve odražava Rosetijevo stanje duha gubitka voljene, pa i njegovu polnu frustraciju. Talasasti obrisi povećavaju erotsku napetost. Tu smo vrlo udaljeni od realizma i društvenih problema bratstva i svedoci pojave umetnosti koja izražava maštovitost i duboke psihološke porive.
(tragom zvezda)
imao je u sebi veoma malo engleske krvi. Otac njegov bio je Italijan, profesor u Kings Koledžu u Londonu, gde se istakao kao poznavalac Dantea.
Ali Rozeti se rodio u Londonu, odrastao u njemu, i umro u njemu, tako da po svom intelektualnom životu pripada engleskoj naciji.
Još u ranoj mladosti Rozeti je pokazao neobičan slikarski dar, i rano se odao slikarskim studijama. I njegov pesnički genije se rano otkrio,
jer je najslavnija njegova pesma, Blažena Devica, u svome prvobitnom obliku, štampana kad je Rozetiu bilo osamnaest godina.
Začetnici ideje o Pre-Rafaelitskom pokretu u slikarstvu bili su londonski slikari Mile i Holman Hant. Rozeti je bio vodja pokreta zato što je bio ne samo slikar nego i pesnik, što je bio rečit i privlačan kao ličnost.Ustali su protiv akademizma u engleskom slikarstvu i tražili inspiracije u italianskim slikarima pre Rafaelia, u Botičeliju i Mantenji. Oni su hteli, ne podražavajući, da povrate slikarstvu vernost prema prirodi i ljubav prema detalju, i da vaskrsnu duh mističnog. Rozeti je te iste težnje preneo i u poeziju.
Danas je Dante Gabriel Roseti najpoznatiji i najcenjeniji po svojim radovima posle izlaska iz prerafaelitskog bratstva.
Budući da je bio prvi vođa i glasnogovornik tog društva, biće začajan njegov odlazak od njih.
Pored toga, na svojim slikama je ispisivao i sopstvene sonete, a supruga mu je bila ključna muza,
baš kao što je i Dante imao svoju Beatriče krajem 13. i početkom 14. veka.
Uopšte, rad ovog umetnika iz 19. veka, kao i čitavu grupu koju je predvodio sa svojim kolegama,
inspirisali su upravo kasni srednji vek i rana renesansa.
Na ovoj slici u nekoliko verzija, nastalim između 1864. i 1870. godine, predstavljena je upravo umetnikova supruga koja je poistovećena
sa pesnikovom večnom inspiracijom, ženom iz pesme La Vita Nuova u trenutku njene smrti, po kojoj i slika nosi ime.
Elizabete Sidal koja je 1862. godine izvršila samoubistvo uzevši preveliku količinu laudanuma (derivata opijuma koji izaziva zavisnost) koji se upotrebljavao za suzbijanje bolova, ali se često i zloupotrebljavao. Roseti pokazuje Sidal kao Beatriče, neuhvatljivu, nestvarnu, duhovnu ljubav njegovog imenjaka, italijanskog pesnika Dantea Aligijerija iz dela Novi život (Vita Nuova, oko 1293. godine), a njegov stil je po jednostavnosti i linearnosti ranorenesansni.
Sat pokazuje devet sati kada je Elizabeta Sidal izdahnula, a golubica s oreolom, koja nas podesća na Svetog Duha, spušta joj u krilo bulku smrti. U pozadini Dante i Ljubav šetaju ulicama Firence gubeći jedno drugo u magli, što nagoveštava Beatričinu smrt pre samog njihovog susreta. Elizabeta Sidal je ubučena u srednjovekovnu odeću, njena poznata crvena kosa po stilu je poznogotička. Oko glave joj je „oreol“ narandžaste i žute boje. Čini se kao da je na prelazu između života i smrti, a izraz joj odaje molitvu, čežnju, pomirenost; slika zrači čak i erotizmom, što sve odražava Rosetijevo stanje duha gubitka voljene, pa i njegovu polnu frustraciju. Talasasti obrisi povećavaju erotsku napetost. Tu smo vrlo udaljeni od realizma i društvenih problema bratstva i svedoci pojave umetnosti koja izražava maštovitost i duboke psihološke porive.
(tragom zvezda)
