gost 437708
Aktivan član
- Poruka
- 1.065
Crveni vuk je odličan komunikator
Jedna od mnogih fascinantnih činjenica o crvenom vuku odnosi se na to kako ova pametna stvorenja komuniciraju jedni s drugima. To rade pomoću označavanja mirisa, položaja tela, vokalizacije i izraza lica. I zaboravite staru izreku da vukovi zavijaju na Mesec - ignorišući mesečevu aktivnost, oni zapravo zavijaju međusobno komunicirajući. Razlog zašto crveni vuk često može izgledati kao da gleda u mesec dok zavija je jednostavno zato što zvuk nosi dalje kada se projektuje prema gore. Razlozi za zavijanje crvenog vuka uključuju vapaj za okupljanjem čopora, signal da drugi vuk obavesti lokaciju zavijača ili upozorenje za ostale vukove da se drže dalje od teritorije određenog čopora.Crveni vuk je srodan sivim vukom
Najosnovnije činjenice o crvenom vuku odnose se na njegovu biološku klasifikaciju. Crveni vuk je mesožder sisar iz porodice kanida, koji uključuje vukove, lisice, šakale, kojote i domaće pse. Iako je crveni vuk srodan sivom vuku, uglavnom je manji i manje društven. Crveni vuk je dobio ime po crvenkastom tonu dlake. Ima srebrno sivo čelo, bele noge sa tamnijim oznakama i kremast stomak. Takođe ima duge uši i noge. Crveni vuk je poreklom iz jugoistočnih delova SAD-a, ali je proglašen izumrlim u divljini i sada se uzgaja u zatočeništvu, a u toku su projekti za obnavljanje divlje populacije.Taksonomska kontroverza okružuje Crvenog vuka
Vodi se živahna rasprava oko činjenica o biološkom crvenom vuku koje su naučnici sakupili i onoga što nam govore o poreklu vuka. U stvari, neki bi tvrdili da mi o tim činjenicama o crvenom vuku uopšte ne bi trebalo razgovarati, već o činjenicama o crvenim kojotima! To je zato što je vuk morfološki posredan između kojota i sivog vuka. To se ne spori, jer vuk očigledno deli toliko karakteristika obe vrste i srednje je veličine, izgleda i ponašanja između njih. Pored toga, međutim, genetska studija iz 2011. godine implicirala je da bi crveni vuk zapravo mogao biti hibridna vrsta, stvorena uzgajanjem između sivog vuka i kojota. S druge strane, studija iz 2012. godine zaključila je da je crveni vuk posebna vrsta koja se razilažila od kojota i istočnog vuka pre 150 000-300 000 godina. Naučnici ovu studiju nisu univerzalno prihvatili, a crveni vuk ostaje taksonomski kontroverzno biće.Crveni vuk je poreklom iz jugoistoka SAD
Prvobitno, činjenice o crvenom vuku sugerišu da je on bio poreklom iz jugoistočnih država Severne Amerike, od Floride do Pensilvanije, i čak zapadno od Teksasa. Međutim, vukovi su gotovo izumrli sredinom 20. veka, a zvanično su proglašeni izumrlima u divljini 1980. godine. Populacije crvenih vukova sada cvetaju u nekoliko nacionalnih parkova, uključujući površinu od 1,7 miliona hektara Severne Karoline koja uključuje Pokosinska jezera i Nacionalna utočišta za divlje životinje na reci Aligator.Crveni vuk je skoro bio nateran na izumiranje
Tokom 20. veka, jedna od najtužnijih činjenica o crvenom vuku je da je vrsta skoro potpuno izumrla. To je bilo zbog kombinacije agresivnih programa kontrole predatora, zajedno sa uništavanjem njihovih prirodnih staništa. Da bi se tome suprotstavili, 1973. Američka služba za ribu i divlje životinje započela je formalne napore da spasi i zaštiti vrstu. U zoološkim vrtovima Point Defiance, Tacoma, uspostavljen je program uzgoja u zatočeništvu. Četiri stotine vukova je uhvaćeno u Luizijani i Teksasu, ali se nakon opsežne analize smatralo da su samo 43 crvena vuka. Oni su poslati u uzgajivačnicu, gde je prvo leglo rođeno 1977. Međutim, u ovom leglu nekoliko mladunaca se smatralo hibridima, a ne čistim crvenim vukovima, i uklonjeni su iz programa. Na kraju je ostalo samo 17 vukova. Od njih 17, samo 14 je moglo da se razmnožava. Dalji problem je bio u tome što je ovih 14 bilo usko povezano, što znači da je genetski efekat bio kao da postoji samo 8 vukova.Programi za zaštitu crvenog vuka započeli su 1973. godine
S obzirom na to da činjenice o crvenom vuku prikupljene iz ovog početnog programa nisu bile posebno ohrabrujuće, možda bi bilo primamljivo odustati. Umesto toga, uspostavljeni su mnogi novi programi. 1976. godine dva vuka puštena su u utočište za divlje životinje na ostrvu Bulls u Južnoj Karolini. Oni su pažljivo nadgledani, a u različito vreme uvedeno je još nekoliko parova. Veći projekat 1987. pokrenut je za trajno ponovno uvođenje populacije vukova u Nacionalno utočište za divlje životinje reke Aligator u Severnoj Karolini. Na kraju, ostrvo Bulls postalo je leglo mladunaca crvenih vukova, koji su potom preseljeni u Severnu Karolinu. To se nastavilo do 2005. godine.Crveni vukovi prvenstveno jedu male sisare
Činjenice o crvenim vukovima sugerišu da u prirodi ovi mesožderi uglavnom love male sisare, poput zečeva i glodara. Takođe su primećeni da povremeno jedu insekte i bobice. Međutim, u obnovljenoj populaciji koja trenutno postoji u rezervatima prirode, takođe je uobičajeno da vukovi love jelene belorepe, rakune i nutrije (velikog poluvodnog glodara). Crveni vukovi uglavnom love sami ili u malim čoporima.Crveni vukovi - Ljubav za život
Jedna od činjenica koja crveni vuk zagreva srce je ta što se ovi sisari uglavnom pare doživotno. Jednom kada se par poveže, oni se razmnožavaju jednom godišnje. Sezona parenja crvenih vukova je tokom kasne zime, od januara do februara. Period trudnoće vučića je oko 60-63 dana, a legla obično sadrže 2-8 mladunaca. Rođeni su u jazbini koju roditelji prave, na mestima kao što su šuplja stabla drveća, peskovi i napuštene jazbine drugih životinja. Oba roditelja podižu mladunce koji sazrevaju i napuštaju roditelje sa 6 meseci. Pune veličine dostižu nakon 1 godine, a polno zreli postaju sa 3 godine.Crveni vukovi se pare sa kojotima - ali nevoljno
Svi članovi porodice kanida - koja uključuje pse, vukove, kojote i tako dalje - sposobni su za međusobno ukrštanje ili hibridizaciju. Oni to radije ne žele, ali ako imaju izbor, crveni vukovi će se odlučiti za parenje sa drugim crvenim vukovima. Ukrštanje se obično dešava u okolnostima kada to nije moguće; na primer, kada vuk samotnjak ne može naći partnera. Ovi marginalni slučajevi ne utiču na genetski integritet nijedne vrste. Međutim, teritorijalne strukture koje obično zaustavljaju slučajeve ukrštanja su kompromitovane u 20. veku za crvenog vuka. Do šezdesetih godina 20. veka, broj crvenih vukova bio je vrlo nizak i mnogi ne bi uspeli da pronađu partnera u svojoj vrsti. To je dovelo do jedne od mnogih iznenađujućih činjenica o crvenom vuku. Crveni vukovi su počeli redovno da se razmnožavaju sa kojotima, a ovo je ubrzalo korak ka izumiranju genetski čistog crvenog vuka. U programima ponovnog uvođenja, brojevima vukova se upravlja tako da crveni vukovi mogu da se udružuju, a potomci za koje se utvrdi da imaju gene kojota često se uklanjaju.eto, malo zanimljivosti o crvenom vuku...
moj ti na ruku...
sve je moguce
