Црна Гора - Македонска

Sandanski

Sandanski

Veoma poznat
Banovan
Poruka
11.573
Štampar Božidar Vuković Podgoričanin na svojijem knjigama piše 1520. I 1537:
''Ot otačastva moega ot zemlje Dioklitiskije, eže jest v predjeleh makedonskih ot grada naricajemago Podgorica''
(Lj. Stanojević, Stari srpski zapisi i natpisi, br. 494, 161).

I u trećoj svojoj knjizi 1538.

Božidar Vuković ponavlja istu sintagmu. Vuk St. Karadžić je ovu formulaciju Božidara Vukovića objasnio tako što
''su se Maćedonija srpski zvale sve zemlje našega naroda, kao što se i u narodnoj pjesmi... Đurađ Smederevac zove kralj od Maćedonije''...

Kaluđeri crnogorskoga manastira Morače 1615.
Pišu da je njihov manastir ''v oblasti hercegovskoj v zapadnih strana i predjelah maćedonskih''
(dr Jevto M. Milović, Zbornik dokumenata iz istorije Crne Gore (1685-1728), Istorijski institut NR Crne gore, Cetinje, 1956)

Takođe, pismo vladike-gospodara Danila Petrovića ruskom caru Petru Velikom od 28. Januara 1712.
Završava se ovako: ''Iz Crne Gore u Makedoniji'' ili prikladniji prijevod ,, Iz Crne Gore regije (pokrajine) u Makedoniji'',
a na italijanskom: ''Scritto de montenegro dela regione di Macedonija'' (isto).
 
''BISKUP IZ MAKEDONJE ... SA CETINJA''

Samo tako se može pojmiti stav iz, inače galimatijasne, Povijesti o skenderbegu Crnojeviću na svetom krštenju nazvanom Đurađ, Martina Skadarskoga,
odnosno njezinoga prijevoda sa latinskog i prepis vladike Vasilija da je
''Ivan Kastriot Crnojević iz roda kraljeva makedonskih'' (dr B. Šekularac, Cetinjski ljetopis, isto).

Nakon povratka iz Crne Gore, ruski pukovnik Mihailo Miloradović (rodom iz Hercegovine) 1712.
Potpisuje se u svojijem pismima kao ''polkovnik i kavaler makedonski''.


U Beču je 15.12. 1714. Izdat pasoš vladici-gospodaru crnogorskom Danilu Petroviću na kojem piše da je Danilo ''biskup iz Makedonje... Sa Cetinja''.

U pismu crnogorskijeh glavara od 8.9.1742.
Ruskoj carici također se pominje sintagma ''v predjelu makedonskom''
(Marko Dragović, Materijal za istoriju Crne Gore vremena mitropolita Danila, Save i Vasilije Petrovića u Spomeniku XXV, 2).

U odgovoru od 10. 5. 1744. Ruska carica, također, otpozdravlja sa istom sintagmom (isto, 7). I u pismu mitropolita Save i crnogorskijeh glavara od 25. 5. 1752.
Ruskoj carici pominje se: ''...v svih stranah makedonskih'' (isto, 9).

Crnogordki vladika-gospodar Danilo Petrović, onodobni Crnogorci i ostali koje smo gore naveli,
u službenijem dopisima smještaju Crnu Goru u Maćedoniju, a sebe imentuju kao Makedonjane samo po crkovnoj jurisdikciji, jer je Crkva crnogorska nekada bila pod kanonsku nadležnost Makedonske crkve, odnosno Ohridske arhiepiskopije.
 
Smrt vojvode Kajice

Iz projekta Wikisource
http://sr.wikisource.org/sr-el/Смрт...//sr.wikisource.org/sr-el/Смрт_војводе_Кајице

Podiže se gospodine kralju
Od prekrasne od Maćedonije
Iz pitoma mesta Smedereva
Od svojega dvora čestitoga,
S' sobom vodi dvanaest vojvoda;
Podiže se itar lov loviti.
Na Kovinu Dunav prebrodio,
Pa se maši Vlaške zemlje ravne,
Dok s' doiti Vršačke planine,
Lov lovio Vršačkom planinom,
Lov lovio letnji dan do podne
Tako kralju Bog i sreća dala,
Te od lova ništa ne ulovi:
Ni jelena, ni košute brze,
Niti kakva od sitna zverinja,
Dobar kralja kobak sukobio,
Sukobi ga vojvoda Sibinjska,
S' sobom vodi tri stotin' Madžara
I šezdeset dece Karavlaa,
Kralj mu Božju pomoć nazivao.
"Božja pomoć, vojvodo Sibinjska!"
Vojvoda mu bolje odaziva:
"Zdravo, kralju od Maćedonije!
"Zlatna kruno pod nebom na zemlji,
"Jasna zvezdo na Maćedoniji!
"Zvao bi te, da se napijemo,
"Nemam ovde vina ni rakije,
"A da si me zatekao, kralju
"Kod Nemeša bana Vršačkoga,
"Može biti, da bi se napili;
"Već sam s decom igru zametnuo,
"Odi, kralju, da se poigramo."
Al' besedi gospodine kralju:
"Brate Janko, budalasta glavo!
"Za nas nije vika, ni skakanje,
,Već je za nas vino i rakija,
"I gospodstvo, da gospodujemo,
"Mudra pamet, da pametujemo,
"U men' ima i mlađi vojvoda,
"koji bi se radi poigrati,
"Svome kralju obraz osvetlati."
Raspe kralju svilena šatora,
Zelen šator od zelene svile,
Na njem' zlatni dvanaest krstova,
Trinaesta jabuka od zlata,
U njoj sjaji bescen kamen dragi;
Pod šatorom sede š ti vino.
Posađuje do desna kolena
Elčibašu Dojčetića Vuka,
Pa do Vuka Boška Rajčevića,
Pa Stojana Stepojeva sina,
Pa do njega Jovicu Resavca,
Kučajinska bojna kopljenika
Od Resave lepe vode ladne;
Pa do njega Golemović-Đuru,
Pa do Đure Orlovića Pavla,
Pa do Pavla Rado-beg-Mijajla,
Do Mijajla Grčića Manojla,
Do Manojla Šajnović-Damnjana,
Do Damnjana Oblačića Rada,
A do Rada Kajicu Radonju;
Kaicom je sovru začelio
Sproć' čestitog lica kraljevoga.
Kakva j' krasna Kaica vojvodo!
U kakvom li gospodskom odelu!
Na pleći mu zelena dolama
Od kadive, izvezena zlatom,
Na dolami toke suva zlata,
A pokraj nji trideset putaca,
Svako mu je od po litre zlata,
A pod grlom litra i po zlata,
Koje mu se na burmu odvija,
Te vojvoda njime pije vino;
Na vojvodi čizme i čakšire,
Čizme su mu srebrom potkovane,
A čakšire od plave kadive;
Po dolami kolasta azdija,
Sva od srebra i od čista zlata;
Na vojvodi kalpak svile bele,
Za kalpakom od srebra čelenka,
O njoj zlatni trista trepetljika,
Svaka valja dva dukata zlatna,
U čelenki dva kamena draga,
vojvodi se vidi putovati,
Kroz krajinu voditi vojvode,
U po noći, kano i u podne;
Oko vrata kolajna od zlata,
Za pojasom dve ubojne strele;
Visok junak, tanak u pojasu,
Bela lica, crni nausnica,
Crn mu perčin pojas premašio;
Preko krila gola sablja britka,
Preko gole sablje pije vino;
Pokraj čizme buzdovan pozlaćen.
Kad se triput obrediše vinom,
Kaica ti na noge ustade,
Pa se svome on poklanja kralju:
"Kralju Đurđu, roditelju krasni!
"Pusti mene međ' Madžare, babo!
"Da se malo poigram s Madžari."
A kralj Đurađ zače besediti:
"O Kaica, moje čedo drago!
"Moj pernati od sunašca štite!
"Diko moja svagda na divanu!
"Sabljo britka svagda na mejdanu!
"A kreposti među vojvodama!
"Pustiću te međ' Madžare, sine!
"Al', tako ti uleve od kralja!
"I tako ti leba carevoga!
"Nemoj, sine, zametati kavge;
"Nas je malo, a mlogo Madžara:
"Što nas ima? dvanaest vojvoda,
"Nije šala tri stotin' Madžara
"I šezdeset dece Karavlaa!"
Al' Kajica besedio kralju:
"Kralju Đurđu, roditelju krasni!
"Ne ću, babo, zametati kavge
"A tako mi uleve kraljeve!
"I tako mi leba carevoga!"
Kralj ga ne sme otpraviti sama,
Već šnjim posla Oblačića Rada;
Obe ljute zmije od krajine.
Vojvode se međ' Madžare šeću,
A Madžari igru započeše,
Prvu igru, trka pešačkoga;
Kad potrča Oblačiću Rade,
On natrča tri stotin' Madžara
I šezdeset dece Karavlaa,
Madžar:Janka od Erdelj-krajine.
A Madžari igru započeše,
Drugu igru, kola Madžarskoga;
Kad zaigra Kaica Radonja,
On nadigra tri stotin' Madžara
I šezdeset dece Karavlaa,
Madžar:Janka od Erdelj-krajine.
A Madžari igru započeše,
Treću igru, skoka junačkoga;
A kad skoči Oblačiću Rade,
On natskoči tri stotin' Madžara
I šezdeset dece Karavlaa,
Madžar:Janka od Erdelj-krajine.
A Madžari igru započeše,
Započeše kamena s ramena;
Kamen dođe Kaici vojvodi,
Kad se baci Kaica vojvoda,
On nadbaci tri stotin' Madžara
I šezdeset dece Karavlaa,
Madžar:Janka od Erdelj-krajine.
Al' besedi vojvoda Sibinjska:
"Mili Bože, da luda kaura!
"Što bi snage, kamenu predade."
Kad Kaica razumeo reči,
On otima kamen od Madžara,
Da belegu svoju posvedoči;
Kad se baci Kaica vojvoda,
Od belega dalje odbacio.
Rasrdi se vojvoda Sibinjska,
Pa pripasa sablju okovanu,
Pa se kralju pod šatora šeće:
"Kralju Đurđu od Maćedonije!
"Odi kralju, da se promenimo:
"Daj ti meni dvanaest vojvoda,
"Gole, bose, u košulji tankoj,
"Ja ću tebi tri stotin' Madžara
"Sve na konjma pod oružjem svetlim,
"I daću ti šeset Karavlaa,
"I daću ti na svaku godinu
"Za života tri tovara blaga."
Slavan Đurađ zače besediti:
"Brate Janko, budalasta glavo!
"Jesi l' čuo da li zapamtio:
"Da je bila proja za šenicu?
"Da li Madžar za Maćedoniju?
"Da li Srbin za Erdelj-krajinu?
"Ne dam same Kaice vojvode
"Za četiri na krajini bana:
"Za Nemeša bana Vršačkoga,
"Za Geciju bana Titelskoga,
"Za Ištvana bana Slankamenska
"I za Petra bana Varadinskog,
"Sve od Vršca pa do Varadina,
"Za svu zemlju i četiri bana;
"Za to ne dam vojvode Kaice,
"A kamo li ostali vojvoda!"
Rasrdi se vojvoda Sibinjska,
Pa išeta pred šatora svil'na,
Pa doziva vojvodu Kaicu:
"Od' junače, da s' nadstreljujemo!
"Da bijemo nišan Za oblakom."
Gdi je Madžar okom pogledao,
Tu Kaica strelom udario,
Zla Kaici sreća pristupila,
Te de gleda strele u Madžara,
Već on gleda nišan za oblakom:
Zape strele od Sibinja Janko,
I ustreli vojvodu Kaicu
Na zlo mesto baš pod sisu levu,
Toke razbi, srce mu raseče;
Zemlji pade vojvoda Kajica,
Vrisnu junak, kao soko sivi:
"Kralju Đurđu roditelju krasni!
"Ubi mene Madžar iznenada
"Brez junačkog moga ogledanja
"Moje sablje i desnice ruke!"
Skoči kralju na noge lagane,
Pa Kaicu uzima na krilo,
Pa Kaicu i grli i ljubi:
"Moj pernati od sunašca štite!
"Diko moja svagda na divanu!
"Britka, sabljo svagda na mejdanu!
"A kreposti među vojvodama!
"Možeš li mi preboleti, sine?
"Da te baba na lekare dade?"
"A Kaica jedva izgovara;
"Kralju Đurđu, roditelju krasni!
"Ja ti, babo, preboleti ne ću;
"Jer su strele puste otrovane,
"Na zmijinu jedu nakaljene;
"Ako možeš, osveti me, babo!"
To izreče, pa se s dušom rasta.
Kralj zakuka, kano kukavica:
"J'o Kaica, moj sokole sivi!
"Al' ti babi krila odlomiše
"I obadva oka izvadiše!
"Kako ćete preboleti baba?
"Na Beljacu ostaviti sama,
"Da mi čuvaš brez promene stražu?"
Pa pogleda okom na vojvode,
A vojvode jedan na drugoga,
Pa se dobri doitiše konja,
Bojna koplja zemlji položiše,
Za britke se sablje prevatiše,
Međ' Madžare juriš učiniše,
Pognaše se po polju Beljacu.
Da Je kome stati pogledati,
Šta vojvode od Madžara rade!
Tako kralju Bog i sreća dade,
Od vojvoda niko ne pogibe
Razma glavom Kavca Radonja;
Od Madžara niko ne ostade
Razma glavom od Sibinja Janko,
I on beži Vršcu na krajini.
A vojvode, braća milostiva,
Sa sabljama sanduk otesaše,
Saraniše vojvodu Kaicu
Čelo glave koplje udariše,
Na koplje mu sokola metnuše,
Za koplje mu konja privezaše,
Po grobu mu oružje prostreše;
Od Madžara unku načiniše,
Obgradiše groba Kaičina,
Da Madžari k njemu ne dolaze,
Da mu mrtvu ne pretresu telo.
Kuka kralju, kano kukavica:
"J'o Kaica, moje čedo drago!
"Diko moja svagda na divanu!
"Sabljo britka svagda na mejdanu!
"I kreposti među vojvodama!
"Suva zlata Smederevski ključi!
"Desno krilo od Srpske krajine!
"Kako će te preboleti baba!
"Kako će te ostaviti sama,
"Da mi čuvaš na Beljacu stražu
"Brez promene dokle je krajine?"

http://sr.wikisource.org/sr-el/????_???????_??????
 
Dragan Bošković:
CRNOGORSKO-MAKEDONSKE ISTORIJSKE I DRUGE VEZE


Crnogorski dobrovoljci u makedonskim ustancima.
Mnoge istaknute makedonske ličnosti pamte svoje crnogorsko porijeklo i još održavaju veze s rodnim krajem. Koneski bio iznenađen srodnostima crnogorske i makedonske leksikе.


Prijatelji ostaju prijatelji


Crna Gora i Makedonija su dvije prijateljske države čiji su narodi i u najtežim danima uspjeli ne samo da se održe već i nastave da razvijaju tradicionalno dobre i bratske odnose.
Crnogorsko-makedonske kulturno-istorijske veze, a i svakodnevna komunikacija, bile su žive i intenzivne vjekovima. Zapamćeno je da su crnogorski dobrovoljci učestvovali u makedonskim ustancima (Kresnenskom, Ilindenskom i dr.), pa se i u dramama starijih makedonskih pisaca, kad obrađuju teme iz tih događaja, pojavljuju Crnogorci. Istoriografija kazuje da je Crna Gora jedina od balkanskih monarhija koja je nacionalnooslobodilački pokret makedonskog naroda 1903. godine pratila bez posebnog interesa prema ovoj južno-slovenskoj zemlji. Informišući crnogorsku javnost iz tog vremena „Glas Crnogorca” je sa neskrivenim simpatijama prema makedonskom narodu pisao o njegovoj oslobodilačkoj borbi i događajima u Makedoniji. Očito, herojska borba Crnogoraca protiv Turaka, nakon čega je Crna Gora izvojevala samostalnost i nezavisnost, u to doba inspirativno je djelovala na potlačeni makedonski narod, pa i u vrijeme priprema za Ilindenski ustanak. Poznato je da su poslije propasti Kruševske republike 1903. godine brojne izbjeglice iz makedonskih krajeva našle prvo utočište u Crnoj Gori.

Treba istaći i činjenicu da je između dva rata veliki broj u Makedoniju prognanih crnogorskih učitelja dao značajan doprinos širenju makedonske nacionalne svijesti, dok se za vrijeme antifašističke borbe u sastavu makedonsko-kosovske brigade, čak i u komandnom sastavu, poslije makedonskog ustanka, 11. oktobra 1941. godine, našlo dosta Crnogoraca.

Ipak, šire je nedovoljno poznato da crnogorsko-makedonske veze imaju takoreći i milenijumsku tradiciju. Crnogorska i Makedonska akademija nauka su održali nekoliko simpozijuma na kulturno-istorijske teme, ali su događaji krajem osamdesetih godina taj vid međuakademijske saradnje prekinuli.

Možda bi bilo dobro, kažu u Skoplju, da se akademska saradnja intenzivnije nastavi, jer zvanična istoriografija u Srbiji i Crnoj Gori je okrenuta srednjovjekovnoj srpskoj državi, dok je period zajedničke crnogorsko-makedonske istorije za vrijeme makedonskog cara Samuila i dukljansko-zetskih vladara - marginalizovan.
Od toga dijela istorije ostala je samo čuvena crnogorsko-makedonska legenda o Vladimiru i Kosari, ali je i ovdje od srpskih crkvenih krugova potiskivan krajinski svetac Jovan Vladimir. Slično je i sa crnogorsko-makedonskim lingvističkim vezama koje su, po ocjeni uglednih književnika i publicista, takođe na marginama obzirom da je lingvistika u Srbiji i Crnoj Gori okrenuta „srpskom jeziku”.

Makedonski akademik Božidar Vidoevski, u okviru angažovanja na Sveslovenskom dijalektološkom atlasu, bavio se i „kontaktnim govorima” crnogorskog i makedonskog jezika na području Albanije (Vraka), a poznati makedonski pjesnik i lingvista Blaže Koneski, pošto je preveo na makedonski Njegošev „Gorski vijenac”, napisao je jedan članak na francuskom jeziku o crnogorskoj i makedonskoj leksici. Pri tom, on je više nego bio iznenađen srodnostima pa i identičnostima ove dvije leksike.

............... Makedonija i Crna Gora ni pri raspadu bivše SFRJ nijesu pokvarile odnose niti je između ove dvije države imalo bilo kakvih otvorenih pitanja. Kao što ih nije bilo vjekovima unazad. Naprotiv, obostrano se nastoji da se preko potpune bilateralne, privredne, kulturne, sportske i drugih vidova saradnje još više povežu sa ciljem da se zajedno nađu u ujedinjenoj Evropi.
Ovogodišnje ljeto pokazalo je da se makedonski turisti, ponovo, i u sve većem broju vraćaju na, kako kažu, „naše more”. Upravo ovih dana otvorena je samostalna izložba mladog crnogorskog slikara Filipa Vlahovića u Nacionalnoj galeriji Makedonije. Tradicija se nastavlja, kažu u Podgorici i Skoplju, jer - prijatelji ostaju prijatelji.


Pismo ruskoj carici

Makedonci su ponosni i na prepisku crnogorskog mitropolita Vasilije Petrović, sredinom 18. vijeka sa ruskim velikodostojnicima u kojoj na nekoliko mjesta pominje makedonski narod. U pismu upućenom grofu Mihajlu Voroncovu, od 6. marta 1758. godine,
mitrоpolit Vasilije opisuje situaciju u Crnoj Gori, kao i susjedstvu, gdje se navodi da na balkanskim prostorima, pored Crnogoraca, još žive „Albanezi, Makedonjani, Srbi, Bugari i Bošnjaci” koji se nalaze pod turskim ropstvom. Slično pismo crnogorski mitrоpolit Vasilije Petrović napisao je 25. marta iste godine ruskoj carici
Jelisaveti tražeći pomoć za crnogorski narod u borbi protiv Turaka.
I ovdje on moli da se pomognu „hristijanskite narodi koji ga okružuju i žive pod tursko ropstvo”.
I ponovo istim redosljedom nabraja: Albanezi, Makedonjani, Srbi, Bugari i Bošnjaci.
 
Vuk Branković belonged to a noble Serbian family which held a prominent role in 13th and 14th century Serbia under the house of Nemanjić. Vuk was a son of Branko Mladenović (died before 1365), who received the high court title of sebastokrator from Emperor Stefan Dušan (1331-1355) and served as governor of Ohrid (present day Macedonia). Vuk's grandfather was Mladen (died after 1326), who was župan (count) in Trebinje under king Milutin (1282-1321) and vojvoda (duke) under king Stefan Dečanski (1321-1331). Later chronicles derived origin of Branković family from Vukan Nemanjić, son of the founder of Nemanjić dynasty Stefan Nemanja, however this can't be taken with certainty

After their father's death, Vuk and his brothers Grgur and Radonja Nikola were forced by the usurper king Vukašin to leave their land in western Macedonia (Ohrid), and they retreated to their ancestral lands in Drenica in the area of present day Kosovo. From there Vuk, who only held the humble title of gospodin (lord, sir), started to expand his realm and to create his own state. He took advantage of the death of king Vukašin Mrnjavčević in the Battle of Maritsa (1371) and occupied his lands in the southern part of Kosovo and northern Macedonia with the city of Skopje. The turning point of Vuk's ascension to power in post-Nemanjić Serbia was his marriage with Mara, daughter of the most powerful Serbian nobleman prince Lazar Hrebeljanović, which brought him substantial lands in Kosovo and the city of Zvečan as dowry. This marriage sealed the alliance between two houses and secured Lazar's assistance for Vuk's future plans, although Vuk in return had to acknowledge Lazar as his feuadal senior. Soon after the marriage, Lazar, Vuk and king Tvrtko I of Bosnia attacked župan Nikola Altomanovic, who ruled in the western part of Serbia, and conquered and divided his lands in 1373. In the partition of Altomanović's land, Vuk got areas of Raška (including the old Serbian capital Ras) and lands in Polimlje in present day northern Montenegro. The formation of the Realm of Branković was finished in 1378. After the death of Djuradj I Balšić, Vuk captured his cities of Prizren and Peć and the area of Metohija[2]. At its peak, the realm of Branković stretched from Sjenica in the west to Skopje in the east, with the cities of Priština and Vučitrn serving as its capitals. The most important cities in Vuk's Realm were Priština, Prizren, Peć, Skopje and Ras, as well as the rich mining settlements of Trepča, Janjevo, Gluhavica and others.

After the Battle of Kosovo, Vuk refused to become an Ottoman vassal (unlike prince Stefan Lazarević, son of prince Lazar, who became an Ottoman vassal in late 1389), and started to plan anti-Ottoman action together with the Hungarian king Sigismund. However, Vuk was unable to resist the Ottomans for long. In 1392, they captured Skopje and forced Vuk to become their vassal and pay tribute. Even after that Vuk showed some resistance to Ottomans, refusing to participate on the Ottoman side in the battles of Rovine (1395) and Nicopolis (1396), unlike other Serbian lords such as prince Stefan, king Marko and Konstantin Dejanović. He also maintained contacts with Hungary. Finally the Ottomans ended this situation by attacking Vuk in 1395-1396, seizing his land and giving most of it to prince Stefan Lazarević, while Vuk himself was imprisoned and died in an Ottoman prison. A small part of Vuk's land with the towns of Priština and Vučitrn were given to his sons to hold it as Ottoman vassals.

Mrnjavčevići su bili gospodari Makedonije i Zete gde su zidali Skadar na Bojani.

Šta je zajedničko o mitu o Vladimiru i Kosari?
Dakle zajedničko Makedonci su ubili mučki Zetskog kneza Vladimira i napravili od njega I srpskog i crnogorskog sveca.

Eto šta je zajedničko.................
 
NickFreak:
Mrnjavčevići su bili gospodari Makedonije i Zete gde su zidali Skadar na Bojani.

Šta je zajedničko o mitu o Vladimiru i Kosari?
Dakle zajedničko Makedonci su ubili mučki Zetskog kneza Vladimira i napravili od njega I srpskog i crnogorskog sveca.

Eto šta je zajedničko.................
Kliknite za proširenje...

Владали су наравно ко каже да нису?

Па добро убили га такво је време било због власти...Али љубав је победила :D
 
NickFreak:
Dakle zločin iz ljubavi i strasti :heart:

E to je već drugo :think:;)
Kliknite za proširenje...

Да не буде забуне да још једном кажем због чега се тако писали

Crnogordki vladika-gospodar Danilo Petrović, onodobni Crnogorci i ostali koje smo gore naveli,
u službenijem dopisima smještaju
Crnu Goru u Maćedoniju, a sebe imentuju kao Makedonjane samo po crkovnoj jurisdikciji, jer je Crkva crnogorska nekada bila pod kanonsku nadležnost Makedonske crkve, odnosno Ohridske arhiepiskopije.
qsjod3.jpg
 
Sandanski:
Да не буде забуне да још једном кажем због чега се тако писали

Crnogordki vladika-gospodar Danilo Petrović, onodobni Crnogorci i ostali koje smo gore naveli,
u službenijem dopisima smještaju
Crnu Goru u Maćedoniju, a sebe imentuju kao Makedonjane samo po crkovnoj jurisdikciji, jer je Crkva crnogorska nekada bila pod kanonsku nadležnost Makedonske crkve, odnosno Ohridske arhiepiskopije.
qsjod3.jpg
Kliknite za proširenje...

Pa jeste nekako pod vlašću župana Dese Raškog pa sve do Svetog Save koji se oslobađa vlasti Ohridske Jurisdikcije i dobija svoju autokefalnu crkvu.
 
Sandanski:
Шта је то Jurisdikcije...не знам ту реч Српску
Kliknite za proširenje...

Jurisdikcija je iz latinskog jezika (de iure-zakonit ili de fakto- činjenično ili stvarno stanje) a znači:
1. Sudsku vlast
2. U religijskom smislu, to je pravo odlučivanja o crkvenim pitanjima na tom području.

Te riječi najviše koristi pravna struka.
 
Poslednja izmena:
Sandanski:
Шта је то Jurisdikcije...не знам ту реч Српску
Kliknite za proširenje...

to je nadležnost , vlast i naravno nije srpaska reč jer nisu Srbi izmislili pravoslavnu crkvu , do Svetoga Save srpska narodna crkva je imala rang episkopije nije imala sabor i vlast da sam bira sveštenike i postavlja na vlast bila je podčinjena Ohridskoj episkopiji.

U tim vremenima Krstaši Ugari i Nemci zauzimaju Carigrad, Sveti Sava uspeva da kruniše svog brata Stefana Prvovenčanog Krunom sa Papinim blagoslovom(krunom) i uzdiže srpsku episkopiju na rang arhiepiskopije postaje 1 srpaki Arhiepiskop , srpska crkva postaje autokefalna , samostalna sa vlašću da sama bira svoje sveštenstvo i crkvenu vlast.i pčinje da tvori svoje episkopije unutar Srbije pod svojom nadležnošću..

Tada prestaje podčinjenost Srpske crkve Ohridskoj episkopiji.
 
Poslednja izmena:
Sandanski, naslov teme ti je los, trebalo je da to bolje smislis! Uvoda i nema!?
I malo konkretnog objasnjenja "sta je pisac (postavljac) hteo da kaze", posle obilnih citata!
Nemoj da budes iznenadjen ako komentari idu u pogresnom smeru, od onog koji si zamislio. Jer nedorecen si i cesto nejasan.
:cao:
 
Ненад:
Овај Сандански је дно дна.
На основу израза Маћедонија он изводи неку велику Македонију, не схватајући да је тај назив код Срба једноставно значио земља.
Ужас...
Kliknite za proširenje...

Слобода или смрт! Одакле ти то.....Па и то је Мкедонско......
Никаква велика Македонија..
Читај све...Како су други могли да укапирају а ти ниси..
 
Poslednja izmena od moderatora:
Sandanski:
Ово су Српски текстови само сам их прекопирао...
И не буди смешан...Тако су се писали само због цркве...
Kliknite za proširenje...

Sandanski:
Сви сте ви слепи или мутави...Пише лепо зашто су то Црногорци тако писали.
Kliknite za proširenje...

Сандански, пиле бабино, о чему треба да се дискутује на овој теми ?

И какве су ово баљезгарије ? Одлучи се.
 
Sandanski:
Ај сада полако прочитај сваки пост од почетка...
Kliknite za proširenje...

Питање је о чему треба да се дискутује а не да ли сам ја прочитао то (а јесам, и знам од раније за то). Што ће рећи да не умеш да одговориш на питање које ти се поставља, већ завлачиш и увлачиш као киша око Крагујевца.

Јасно је као дан о чему се ту ради. А што се тиче ЦГ и Македоније, па сарадња и паралеле постоје - на пример када вам се издиктира да признате независност Косова, такмичете се ко ће пре. Али то је за политику. Значи остаје питање - о чему на овој теми требају форумаши да дискутују ?
 
Poslednja izmena:
Sandanski:
Ево питање за тебе - објашњење зашто су то радили Црногорци и писали тако?
Kliknite za proširenje...

Мораћеш да научиш шта значи јурисдикција, па ће ти се казат само.

А волео би да из све ове приче извучеш неку, барем, "повећу Маћедонију" или ми се само чини ?
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top