- Poruka
- 388.279
„Ani Radošević, poetesa pokreta” knjiga je koja svedoči o devet decenija života umetnice i začetnice naše srednje baletske škole. Knjigu je napisala Saida Mustajbegović, književnica i sociolog, koja je autor i dokumentarnog filma „Boje i ritmovi nemira”, prikazanog kao uvod u promociju knjige.
Film govori o avangardnoj grupi „Kolegijum artistikum” koja je delovala pred Drugi svetski rat, od 1939. do 1941. godine, u Sarajevu i čija je Ani bila suosnivač. Grupa je imala oko stotinu članova i kroz razne predstave, koncerte i izložbe upozoravala je na nadolazeću opasnost od fašizma iz Evrope i od pretećeg rata. U njihovom radu evidentni su svi evropski kulturni uticaji tog vremena, naročito uticaj Burijanovog „Divaldo – totalnog teatra” iz Praga. Film je premijerno prikazan 9. maja, na Dan pobede, 2023. godine, a projekcijom na Sarajevo film festivalu započeo je i njegov festivalski život, uz do sada nekoliko međunarodnih nagrada, rekla je na promociji hispanistkinja Jelena Spasojević.
Autorka piše o stvaralaštvu i zanimljivom životu Ani Radošević, rođenoj u Češkim Buđejovicama na tlu tadašnje Austrougarske, u jevrejskoj trgovačkoj porodici Špicer. Roditelji su imali radnju galanterije i niko se u porodici nije bavio umetnošću, ali je Ani upisala umetničku školu posle koje odmah počinje da radi u pozorištima Čehoslovačke, potom i Evrope. Već 1935. pod umetničkim imenom Ani Lovrova angažovana je u Velikoj opereti u Pragu, potom se seli u Zagreb, završava pedagogiju u Beogradu, a otvara iste godine baletsku školu u Sarajevu gde nastavlja karijeru pod imenom Ani Rajs. S nekoliko mladih umetnika, među kojima su Oskar Danon, arhitekta Jahiel Finci, slikari Voja Dimitrijević i Ismet Mujezinović, osniva 1939. pozorište „Kolegijum artistikum”. Sve priče imale su antiratni karakter. Uoči rata zabranjeno im je delovanje u umetničkom paviljonu „Cvjeta Zuzorić”, a ubrzo počinje rat i policija zabranjuje sve predstave. Ani odlazi u partizane sredinom 1942. gde je u Kazalištu narodnog oslobođenja bila i glumica i balerina do kraja rata, igrajući na sceni u svim ofanzivama, u borbama na Sutjesci, Neretvi i Zelengori. Posle dugih pešačenja, svedoči hroničar, članovi pozorišta održavali su probe i uveče igrali predstave za borce i lokalno stanovništvo. Posle oslobođenja igrala je na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu, od baleta „Šeherezada” nadalje. Početkom 1947. povereno joj je da formira srednju baletsku školu čiji je direktor bila do kraja 1950. godine kada u Narodnom pozorištu postaje rukovodilac baleta, radeći koreografije u operama. Prva od njih bila je „Prodana nevesta”. Od 1957. bila je profesor scenske kretnje na Muzičkoj akademiji, a posle penzionisanja uradila je brojne koreografije. Ove godine navršavaju se dve decenije od njene smrti.
Film govori o avangardnoj grupi „Kolegijum artistikum” koja je delovala pred Drugi svetski rat, od 1939. do 1941. godine, u Sarajevu i čija je Ani bila suosnivač. Grupa je imala oko stotinu članova i kroz razne predstave, koncerte i izložbe upozoravala je na nadolazeću opasnost od fašizma iz Evrope i od pretećeg rata. U njihovom radu evidentni su svi evropski kulturni uticaji tog vremena, naročito uticaj Burijanovog „Divaldo – totalnog teatra” iz Praga. Film je premijerno prikazan 9. maja, na Dan pobede, 2023. godine, a projekcijom na Sarajevo film festivalu započeo je i njegov festivalski život, uz do sada nekoliko međunarodnih nagrada, rekla je na promociji hispanistkinja Jelena Spasojević.
Autorka piše o stvaralaštvu i zanimljivom životu Ani Radošević, rođenoj u Češkim Buđejovicama na tlu tadašnje Austrougarske, u jevrejskoj trgovačkoj porodici Špicer. Roditelji su imali radnju galanterije i niko se u porodici nije bavio umetnošću, ali je Ani upisala umetničku školu posle koje odmah počinje da radi u pozorištima Čehoslovačke, potom i Evrope. Već 1935. pod umetničkim imenom Ani Lovrova angažovana je u Velikoj opereti u Pragu, potom se seli u Zagreb, završava pedagogiju u Beogradu, a otvara iste godine baletsku školu u Sarajevu gde nastavlja karijeru pod imenom Ani Rajs. S nekoliko mladih umetnika, među kojima su Oskar Danon, arhitekta Jahiel Finci, slikari Voja Dimitrijević i Ismet Mujezinović, osniva 1939. pozorište „Kolegijum artistikum”. Sve priče imale su antiratni karakter. Uoči rata zabranjeno im je delovanje u umetničkom paviljonu „Cvjeta Zuzorić”, a ubrzo počinje rat i policija zabranjuje sve predstave. Ani odlazi u partizane sredinom 1942. gde je u Kazalištu narodnog oslobođenja bila i glumica i balerina do kraja rata, igrajući na sceni u svim ofanzivama, u borbama na Sutjesci, Neretvi i Zelengori. Posle dugih pešačenja, svedoči hroničar, članovi pozorišta održavali su probe i uveče igrali predstave za borce i lokalno stanovništvo. Posle oslobođenja igrala je na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu, od baleta „Šeherezada” nadalje. Početkom 1947. povereno joj je da formira srednju baletsku školu čiji je direktor bila do kraja 1950. godine kada u Narodnom pozorištu postaje rukovodilac baleta, radeći koreografije u operama. Prva od njih bila je „Prodana nevesta”. Od 1957. bila je profesor scenske kretnje na Muzičkoj akademiji, a posle penzionisanja uradila je brojne koreografije. Ove godine navršavaju se dve decenije od njene smrti.