Cetiri najbrze rastuce ekonomije,koje se nalaze daleko ispred neo-liberalnog "Vasingtonskog konsenzusa", sve prate ili su pod velikim uticajem razvojnog modela Kine.U ove drzave spadaju Kina,Vietnam,Kambodza i Laos.Nasuprot tome,kapitalisticki razvojni modeli,ukljucujuci i takozvani "Vasingtonski konsenzus",pokazali su se kao neuspesni.Zagovornici kapitalizma bi ocigledno voleli da se o ovim stvarima ne govori otvoreno,jer one narusavaju njihovu ideju o tome kako Kina treba da napusti socijalisticki put razvoja,i da prigrli kapitalizam.
Iznesene cinjenice imaju svoje medjunarodne politicke implikacije.To je sasvim jasno,imajuci u vidu da je socijalisticki razvojni model koga se Kina pridrzava,kreacija nikog drugog do njene Komunisticke Partije.
Sto se tice "Vasingtonskog konsenzusa" on predstavlja dominantnu ekonomsku strategiju,koju promovisu medjunarodne institucije poput MMF-a i Svetske Banke,i predaje se na prestiznim zapadnim univerzitetima.Ipak ogromna ekonomska superiornost zemalja koje slede socijalisticki razvojnu politiku,u skladu sa kineskim modelom,pokazuje da ona ne samo da nadmasuje kapitalisticke alternative,vec i da rukovodstvo Komunisticke Partije Kine bolje poznaje situaciju nego zapadni ekonomisti.
Poredjenjem rezultata dva pristupa ekonomskog razvoja - neoliberalnog "Vasingtonskog konsenzusa" nasuprot kineskoj "Socijalistickoj strategiji" razvoja - nedvosmisleno se istice kako ovo drugo stanoviste nadmasuje prvo.
Govori se cesto kako pristalice "Vasingtonskog konsenzusa" i nisu bas neki ljubitelji sistematskog cinjenicnog poredjenja dva pristupa.Zasto je to tako i koji su razlozi,videcete u daljem izlaganju.
Da bi smo procenili konkurentske strategije,razmotricemo najpre NR Kinu,a onda i ostale tri pomenute drzave.To je Vijetnam,koji se definise kao socijalisticka zemlja snazno oslonjena na kineski pristup socijalisticke trzisne ekonomije,Kambodza i Laos,drzave na koje je veliki uticaj u proslosti imao isti taj razvojni model.
Podaci o godisnjoj prosecnoj stopi rasta BDP-a po glavi stanovnika,podeljeni u tri vremenska razdoblja - nakon kineskih reformi 1978 godine,posle donosenja "Vasingtonskog konsenzusa" 1989 godine,i u periodu nakon 1993 godine,kada su i zvanicno postale dostupne informacije o sve cetiri zemlje - ukazuju na neverovatan uspeh kineskog modela.
I tu su rezultati izuzetno upecatljivi.Tako su recimo u periodu od 1993-2015 Kina,Kambodza,Vijetnam i Laos rangirani na No1,No2,No3,No4 mestu sto se tice rasta GDP-a po glavi stanovnika,izuzimajuci slucajeve zemalja sa populacijom manjom od 5 miliona stanovnika i onih koje se pretezno bave proizvodnjom nafte.U periodu od 1989-2015 su Kina,Vijetnam i Laos rangirane na No1,No2,No3 po istom kriterijumu,i na kraju sto se tice 1978 godine opste je poznato da je NR Kina zauzela prvo mesto u konkurenciji svih drzava u smuslu ekonomskog rasta.
Stepen u kome su ekonomije pod uticajem kineskog razvojnog modela nadmasile svetski prosek je ogroman.Od 1989 godine Vijetnam i Laos su zabelezile tri puta brzi rast od svetskog proseka!Od 1978 godine,stopa rasta u Kini bila je skoro sest puta veca od svetakog proseka!
Kontrast je vidljiv ne samo u prosecnom rastu GDP-a po glavi stanovnika,vec i iskorenjivanju siromastva,onako kako ga je definisala Svetska banka prema vec uspostavljenim kriterijumima.Od 1981 godine,Kina je uspela da izvuce 728 ljudi iz siromastva.Vijetnam je prema istim kriterijumima iz siromastva izvukao preko 30 miliona ljudi.A u ostatku sveta u kojem je dominantni model onaj koji zastupa MMF,kroz mere "Vasingtonskog konsenzusa" ,samo se 120 miliona ljudi izborilo sa bedom i niskim standardom.Tokom ovog perioda najveca redukcija egzistencijalne ugrozenosti je prema statistici zabelezena u Kini 83%,na socijalisticke zemlje otpada 85%,a svega 15% su kapitalisticke zemlje.
Ovi podaci pobijaju tvrdnju da je kapitalizam glavni pokretac brzog ekonomskog rasta i smanjenja siromastva.Da je kapitalizam zaista motor ekonomskog rasta i smanjenja siromastva,onda bi rast i bio najbrzi,a smanjenje siromastva najvece u kapitalistickim zemljama.Umesto toga u Kini i Vijetnamu je doslo do najveceg smanjenja siromastva,a kada je rec o najbrzem ekonomskom rastu,opet su tu Kina,Vijetnam,Kambodza i Laos na prva cetiri mesta.
Kineski model socijalistickog razvoja stoga treba posmatrati kao veliku pobedu,za razliku od modela "Vasingtonskog konsenzusa" koji je doziveo sunovrat.Jer na kraju kad se podvuce crta,ekonomski razvoj je najvaznije pitanje koje se tice vecine svetske populacije.
Prema poslednjim istrazivanjima Svetske banke,84% svetske populacije zivi u zemljama u razvoju.Stoga bi svaka objektivna analiza koja ima za cilj postizanje maksimalnog razvojnog potencijala odredjene drzave,trebalo da se zasniva na kineskom socijalistickom razvojnom modelu.
Cinjenicno stanje pokazuje da kineska politika,koja ukljucuje dominantnu ulogu drzavnog sektora,sirok spektar planova za iskorenjivanje siromastva i socijalisticku orjentaciju,daju najbolje rezultate u vidu ekonomskog rasta i opadanja broja onih koji pripadaju egzistencijalno ugrozenim slojevima stanovnistva.
Zakljucak je takav na osnovu svega izlozenog,da cetiri najbrze rastuce ekonomije upravo koriste kineski socijalisticki model,da mu daju prednost,cime se demonstrira superiornost kineskog puta u odnosu na kapitalisticke alternative.
Izvor: http://www.globaltimes.cn/content/1002098.shtml