Kamael
Buduća legenda
- Poruka
- 40.833
Falsifikuju cak i svece i iste izmisljaju.Da ovakvi manipulatori kakvi su bili neki od hriscana u ranijim epohama zive danas na zemlji mnogi bi rekli da je u pitanju CIA.
Ali...nije CIA,vidimo da je u pitanju hriscanstvo ...
Zašto je učenik poslednjeg upravitelja Platonske akademije svoja dela iz početka 6. stoleća naslovio imenom Dionizija Areopagite, obraćenika sv. Pavla iz 1. stoleća?
LAŽNI UČENIK SV. PAVLA PSEUDO-DIONIZIJE AREOPAGITA
Jedan od značajnih hrišćanskih falsifikatora vezanih za prvo stoleće jeste nepoznati autor, (najverovatnije iz prelaza s petog na šesto stoleće) za kojeg se pretpostavlja da je bio učenik poslednjeg upravitelja Platonske akademije, Damaskija. Njegov se greh ne sastoji toliko u sadržaju njegovih dela, koja zapravo predstavljaju čak i vrhunce hrišćanske filozofije kasnog antičkog doba. Njegov je greh što je prisvojio ime Dionizija Areopagite, navodnog atinskog obraćenika sv. Pavla, obraćenika koji se pominje tek u jednoj rečenici Dela apostolskih (17:34).
Naravno, opet je reč o želji da se hrišćanstvo od samih svojih početaka poistoveti ne samo sa verodostojnom duhovnom misli, već da se predstavi superiornim u odnosu na paganske autore kasne antike (kao što su Plotin ili Proklo), koji su eto, kobajagi učili od Dionizija Areopagite, navodnog hrišćanskog vrlo učenog teologa i filozofa iz 1. stoleća. Istina je zapravo sasvim obratna. Nepoznati Damaskijev učenik (Ronald F. Hathaway smatra da se zvao Heraiskos) pod uticajem je Prokla i Plotina pokušao da oplemeni hrišćansku duhovnost, koja je imala slabe ili nikakve filozofske temelje. Isusove reči iz Biblije mogu na nekoga da ostave snažan utisak, no one nemaju ama baš nikakvu filozofsku težinu [Uzgred budi rečeno, čak ni na netu nema ubedljivih objašnjenja za ovo 'nerazumljivo' (ne i nerazumno) pripisivanje jedne sasvim relevantne knjige iz 6. stoleća biblijskom liku iz 1. veka.
Među retkim sumnjičavcima koji su propitivali autentičnost spisa «Dionizija Areopagite» bio je Hipatius iz Efeza. Postavio je posve logično pitanje, kako to da niko od hrišćanskih autora ili crkvenih autoriteta između 1. i 6. stoleća ne pominje ove spise. Ova dela prvi puta citira naime tek 519. godine Severije iz Antiohije, zastupnik monofizitizma, nauke koja tvrdi da Isus poseduje samo jednu, odnosno božju prirodu. On je bio protivnik halcedonskog učenja, no dela «Dionizija Areopagite» uskoro su bili prihvatili i oni koji su smatrali da Hrist ima samo božju prirodu, i oni koji su mislili da uz to poseduje i ljudsku prirodu. U srednjem je veku Pseudo-Dionizije Areopagita postao popularan i na Zapadu, i ostao jedan od najpopularnijih teologa sve do renesanse.
U srednjevekovnom periodu u Francuskoj je došlo do mešanja ovog i francuskog sv. Dionizija, pa su se legende o njima stopile u jednu. Francuski filozof Abelard pokušao je da dokaže da se radi o dve različite osobe, na što su se monasi bazilike sv. Dionizija uvredili, te ga proterali iz manastira. Inače, manastir je posedovao izvorne manuskripte Pseudo-Dionizija na grčkom.
Kraj ovoj farsi sa «genijalnim teologom iz 1. stoleća» došao je sa humanistom iz Firence Lorenzom Vallom, koji je u svom komentaru Novog zaveta neosporno utvrdio da autor dela Mistična teologija, Nebeska hijerarhija i O Božjim imenima ne može da bude obraćenik sv. Pavla Dionizije Areopagita. Dakle, tek je renesansa, sa delima Lorenza Valle i Desiderija Erasma donela konačno odbacivanje legende o 'svetom' i 'blaženom' Dioniziju Areopagiti, kako su ga srednjevekovni hrišćanski pisci u svojim delima nazivali.
Ili, drugim rečima ja sam izgleda prvi prozreo ovu igru oko pseudonima Heraiskosa, ili kako se već zvao taj filozof. Inače, od niza članaka o pseudo-Dioniziju Areopagiti, u nijednom od njih niko nije pokušao da objasni ovo. Jasno, hrišćanima ovo tumačenje ne odgovara, ali ono jeste jedino logično.
Deluje li vama logicno,meni nakon duzeg razmisljanja deluje tacno,jer kad se povezu stvari jedne sa drugima tako ispada.
Ali...nije CIA,vidimo da je u pitanju hriscanstvo ...
Zašto je učenik poslednjeg upravitelja Platonske akademije svoja dela iz početka 6. stoleća naslovio imenom Dionizija Areopagite, obraćenika sv. Pavla iz 1. stoleća?
LAŽNI UČENIK SV. PAVLA PSEUDO-DIONIZIJE AREOPAGITA
Jedan od značajnih hrišćanskih falsifikatora vezanih za prvo stoleće jeste nepoznati autor, (najverovatnije iz prelaza s petog na šesto stoleće) za kojeg se pretpostavlja da je bio učenik poslednjeg upravitelja Platonske akademije, Damaskija. Njegov se greh ne sastoji toliko u sadržaju njegovih dela, koja zapravo predstavljaju čak i vrhunce hrišćanske filozofije kasnog antičkog doba. Njegov je greh što je prisvojio ime Dionizija Areopagite, navodnog atinskog obraćenika sv. Pavla, obraćenika koji se pominje tek u jednoj rečenici Dela apostolskih (17:34).
Naravno, opet je reč o želji da se hrišćanstvo od samih svojih početaka poistoveti ne samo sa verodostojnom duhovnom misli, već da se predstavi superiornim u odnosu na paganske autore kasne antike (kao što su Plotin ili Proklo), koji su eto, kobajagi učili od Dionizija Areopagite, navodnog hrišćanskog vrlo učenog teologa i filozofa iz 1. stoleća. Istina je zapravo sasvim obratna. Nepoznati Damaskijev učenik (Ronald F. Hathaway smatra da se zvao Heraiskos) pod uticajem je Prokla i Plotina pokušao da oplemeni hrišćansku duhovnost, koja je imala slabe ili nikakve filozofske temelje. Isusove reči iz Biblije mogu na nekoga da ostave snažan utisak, no one nemaju ama baš nikakvu filozofsku težinu [Uzgred budi rečeno, čak ni na netu nema ubedljivih objašnjenja za ovo 'nerazumljivo' (ne i nerazumno) pripisivanje jedne sasvim relevantne knjige iz 6. stoleća biblijskom liku iz 1. veka.
Među retkim sumnjičavcima koji su propitivali autentičnost spisa «Dionizija Areopagite» bio je Hipatius iz Efeza. Postavio je posve logično pitanje, kako to da niko od hrišćanskih autora ili crkvenih autoriteta između 1. i 6. stoleća ne pominje ove spise. Ova dela prvi puta citira naime tek 519. godine Severije iz Antiohije, zastupnik monofizitizma, nauke koja tvrdi da Isus poseduje samo jednu, odnosno božju prirodu. On je bio protivnik halcedonskog učenja, no dela «Dionizija Areopagite» uskoro su bili prihvatili i oni koji su smatrali da Hrist ima samo božju prirodu, i oni koji su mislili da uz to poseduje i ljudsku prirodu. U srednjem je veku Pseudo-Dionizije Areopagita postao popularan i na Zapadu, i ostao jedan od najpopularnijih teologa sve do renesanse.
U srednjevekovnom periodu u Francuskoj je došlo do mešanja ovog i francuskog sv. Dionizija, pa su se legende o njima stopile u jednu. Francuski filozof Abelard pokušao je da dokaže da se radi o dve različite osobe, na što su se monasi bazilike sv. Dionizija uvredili, te ga proterali iz manastira. Inače, manastir je posedovao izvorne manuskripte Pseudo-Dionizija na grčkom.
Kraj ovoj farsi sa «genijalnim teologom iz 1. stoleća» došao je sa humanistom iz Firence Lorenzom Vallom, koji je u svom komentaru Novog zaveta neosporno utvrdio da autor dela Mistična teologija, Nebeska hijerarhija i O Božjim imenima ne može da bude obraćenik sv. Pavla Dionizije Areopagita. Dakle, tek je renesansa, sa delima Lorenza Valle i Desiderija Erasma donela konačno odbacivanje legende o 'svetom' i 'blaženom' Dioniziju Areopagiti, kako su ga srednjevekovni hrišćanski pisci u svojim delima nazivali.
Ili, drugim rečima ja sam izgleda prvi prozreo ovu igru oko pseudonima Heraiskosa, ili kako se već zvao taj filozof. Inače, od niza članaka o pseudo-Dioniziju Areopagiti, u nijednom od njih niko nije pokušao da objasni ovo. Jasno, hrišćanima ovo tumačenje ne odgovara, ali ono jeste jedino logično.
Deluje li vama logicno,meni nakon duzeg razmisljanja deluje tacno,jer kad se povezu stvari jedne sa drugima tako ispada.
....
