- Poruka
- 6.825
Mustafa Golubić, general NKVD i koordinator operativnih akcija Kominterne (1894 - 1941).
Golubić je rođen u siromašnoj porodici u Bileći, tada Austro-Ugarska, sada Republika Srpska.
U ranom detinjstvu prelazi da živi u Srbiju, gde ga je zatekao Prvi balkanski rat. Kao srpski vojnik odlazi na ratište i izlazi sa činom narednika srpske vojske. Prestolonaslednik Aleksandar Karađorđević ga je darivao ordenom „Obilića“ za hrabrost.
Za vreme Prvog svetskog rata, Golubić učestvuje u svim borbama, zajedno sa srpskom vojskom prelazi Albaniju i učestvuje u probijanju Solunskog fronta.
Crna ruka
U Solunu se sprijateljio sa pukovnikom Dragutinom Dimitrijevićem Apisom i odbio je da svedoči protiv njega na Solunskom procesu. Izvestan broj "crnorukaca" postaju, već 1. decembra 1918. godine, zakleti neprijelji Kraljevine SHS. Najznačajni među nima je Mustafa Golubić (on se javno zakleo da će osvetiti ubistvo Apisa, Vulovića, Malobabića), zatim, tu su Božin Simić, pukovnik Velimir Vemić, pukovnik Vladimir Tucović.... Golubić i Simić su olučili da služe interesima SSSR-a. Posle rata dolazi u Beograd, jer je još ranije izbačen iz vojne službe kao simpatizer Apisa.
NKVD
Razočaran posle Prvog svetskog rata, odlazi na studije u Švajcarsku. Tu se povezao sa Kominternovskom organizacijom i počeo je da radi za nju. Odlazi na školovanje za oficira NKVD u Moskvu. Tu dobija i sovjetsko državljanstvo. Tokom tridesetih godina u vojnoj tajnoj službi SSSR-a je bio član sekcije IV uprave GPU za likvidacije političkih ličnosti. Pored obaveštajnog rada, Moskva se aktivno bavila kontraobaveštajnim ali i specijalnim akcijama, odnosno i subverzivnom delatnošću, koja je često podrazumevala atentate.
Atentati
Ima ozbiljnih naznaka da je Golubić, kao oficir NKVD-a, učestvovao u ubistvu kralja Aleksandra u Marselju.
Po tvrdnjama Stevana Dedijera, Mustafa Golubić je bio jako aktivan, ako ne i glavni agent NKVD-a u SAD tokom tridesetih godina. Golubić je bio jedan od organizatora ubistva Lava Trockog u Meksiku, što nije doživeo.
Za vreme rada Kominterne, kao čovek NKVD služio je za objedinjavanje komunističke organizacije koje su potpadale pod Kominternu.
U Moskvi je upoznao budućeg jugoslovenskog vođu Tita i imao je zadatak da vodi računa o njemu. Po raspuštanju Jugoslovenske KPJ, Mustafa Golubić je učestvovao u koordinaciji jugoslovenskih komunista koji su se borili u Španskom građanskom ratu kao interbrigadisti.
Crveni kamerni orkestar
Jedna od tajnih organizacija Moskve sa specijalnom namenom nosila je ime "Crveni kamerni orkestar". Zvanično, ova organizacija je pripadala tehničkom aparatu Kominterne. Njene temelje u Beogradu postavio je Mustafa Golubić, koji je, inače, bio kordinator sovjetskih tajnih službi u Kraljevini Jugoslaviji.
Mustafa je bio član centrale Komunističke partije SSSR-a, zadužen u Beču za odeljenje Kraljevine Jugoslavije, a zatim rukovodilac Balkanske komunističke federacije.
U Kraljevinu Jugoslaviju se pojavio prvi put posle dužeg vremena 1932. godine, a u prestonici tek početkom četrdesetih. Tada je imao pedeset godina i status večitog studenta.
U Beogradskoj ispostavi "Crvenog kamernog orkestra", pod komandom Golubića, radila je Ljubica Đorđević Popović, radio telegrafista pod šifrom "Bauer". Ona je imala dve mlade saradnice – Davorjanku Paunović i Veru Miletić. Tu je bio i Pavle Popović-Crni, Dida Demajo, Stevan Hristić, Dragutin Gutić- Guta, dr. Miša Subotić…
U drugom obaveštajnom punktu "Crvenog kamernog orkestra" u Beogradu, članovi su bili Pavle Bastajić, Čeda Popović, Nezir Hadžinizović, Čile Kovačević, Čeda Kruševac, Radivoje Uvelić-Bata, Mata Vidaković, Bora Prodanović…
Vojni puč
Golubić je već u Beogradu imao svoju organizaciju, nazvanu "Crveni kamerni orkestar". General Dušan Simović je bio u vezi sa Golubićem. Golubić je preko Božina Simića bio u dosluhu sa Simovićem. Simić je posetio generala 26. marta (dan pred sam puč) i obavestio ga o raspoloženju Sovjeta da sa Jugoslavijom zaključe sporazum. Odmah posle vojnog puča 27. marta, Golubić i Božin Simić, zajedno, iz Beograda, avionom su otputovali za Moskvu kako bi prisustovali potpisivanju Sporazuma o prijateljstvu Jugoslavije i SSSR-a. (Ovaj bezvredan akt je potpisan u zoru 6. aprila 1941. godine.)
Zločin u Smederevu
Bivšeg "crnorukca" Mustafu Golubića je, 1941. godine, lično Staljin poslao u Beograd da stane na čelo KPJ i po zapovesti iz Moskve započne dizanje ustanka. Mustafa je za tu priliku unapređen u generala NKVD-a.
Golubić se vratio u Beograd odmah pošto su ga Nemci zauzeli, kada se njihova uprava tek postavljala. 5. juna 1941, Staljinovi agenti Mustafa Golubić i Mate Vidaković digli su u vazduh municiju koju su Nemci zaplenili u aprilskom ratu. Strašna eksplozija u smederevskoj tvrđavi skoro je uništila grad i ubila 4.000 ljudi.
Borba za vlast u KPJ-u
Kominterna je poslala depešu Josipu Brozu 1941. godine, kojom ga obaveštava da je Tito odlukom iste razrešen funkcije Generalnog sekretara KP Jugoslavije i da tu odluku treba neizostavno i odmah sprovesti. Međutim, Vlado Popović, sekretar Komunističke partije Hrvatske, tu depešu pred samim Titom je pocepao i pritom su doneli odluku da o tome nikom ne govore. Josip Broz je zahvaljujući njemu ostao sekretar Komunističke partije Jugoslavije. Pošto odluka Kominterne nije izvršena, Kominterna je u Beograd uputila Mustafu Golubića sa nalogom da lično smeni Tita.
Jara Ribnikar, u čijoj se kući tada krio Tito i njegov CK, potkazala je Mustafu nemačkom Gestapou. Gestapo je odmah provalio u stan gde se smestio Mustafa Golubić. Tom prilikom je ubijena ćerka vlasnika stana pod sumnjom da je špijun NKVD. Ovaj Titov veliki rival je uhapšen 7. juna i odveden u Banjički logor. Ne zna se tačno kad, u šatorskom krilu je ponesen u Dvorski park (danas Pionirski), stavljen u stolicu i streljan.
Sahranjen je odmah u blizini kraljevskog Dvora (koji je sagradio kralj Aleksandar). Kada je Crvena armija oktobra 1944. godine zauzela Beograd, odmah je pronađen grob Mustafe Golubića. Otkopan je, autopsiju je izvršio dr. Vojislav Stojanović i tom prilikom je utvrđeno da su mu skoro sve kosti bile polomljene.
Golubić je rođen u siromašnoj porodici u Bileći, tada Austro-Ugarska, sada Republika Srpska.
U ranom detinjstvu prelazi da živi u Srbiju, gde ga je zatekao Prvi balkanski rat. Kao srpski vojnik odlazi na ratište i izlazi sa činom narednika srpske vojske. Prestolonaslednik Aleksandar Karađorđević ga je darivao ordenom „Obilića“ za hrabrost.
Za vreme Prvog svetskog rata, Golubić učestvuje u svim borbama, zajedno sa srpskom vojskom prelazi Albaniju i učestvuje u probijanju Solunskog fronta.
Crna ruka
U Solunu se sprijateljio sa pukovnikom Dragutinom Dimitrijevićem Apisom i odbio je da svedoči protiv njega na Solunskom procesu. Izvestan broj "crnorukaca" postaju, već 1. decembra 1918. godine, zakleti neprijelji Kraljevine SHS. Najznačajni među nima je Mustafa Golubić (on se javno zakleo da će osvetiti ubistvo Apisa, Vulovića, Malobabića), zatim, tu su Božin Simić, pukovnik Velimir Vemić, pukovnik Vladimir Tucović.... Golubić i Simić su olučili da služe interesima SSSR-a. Posle rata dolazi u Beograd, jer je još ranije izbačen iz vojne službe kao simpatizer Apisa.
NKVD
Razočaran posle Prvog svetskog rata, odlazi na studije u Švajcarsku. Tu se povezao sa Kominternovskom organizacijom i počeo je da radi za nju. Odlazi na školovanje za oficira NKVD u Moskvu. Tu dobija i sovjetsko državljanstvo. Tokom tridesetih godina u vojnoj tajnoj službi SSSR-a je bio član sekcije IV uprave GPU za likvidacije političkih ličnosti. Pored obaveštajnog rada, Moskva se aktivno bavila kontraobaveštajnim ali i specijalnim akcijama, odnosno i subverzivnom delatnošću, koja je često podrazumevala atentate.
Atentati
Ima ozbiljnih naznaka da je Golubić, kao oficir NKVD-a, učestvovao u ubistvu kralja Aleksandra u Marselju.
Po tvrdnjama Stevana Dedijera, Mustafa Golubić je bio jako aktivan, ako ne i glavni agent NKVD-a u SAD tokom tridesetih godina. Golubić je bio jedan od organizatora ubistva Lava Trockog u Meksiku, što nije doživeo.
Za vreme rada Kominterne, kao čovek NKVD služio je za objedinjavanje komunističke organizacije koje su potpadale pod Kominternu.
U Moskvi je upoznao budućeg jugoslovenskog vođu Tita i imao je zadatak da vodi računa o njemu. Po raspuštanju Jugoslovenske KPJ, Mustafa Golubić je učestvovao u koordinaciji jugoslovenskih komunista koji su se borili u Španskom građanskom ratu kao interbrigadisti.
Crveni kamerni orkestar
Jedna od tajnih organizacija Moskve sa specijalnom namenom nosila je ime "Crveni kamerni orkestar". Zvanično, ova organizacija je pripadala tehničkom aparatu Kominterne. Njene temelje u Beogradu postavio je Mustafa Golubić, koji je, inače, bio kordinator sovjetskih tajnih službi u Kraljevini Jugoslaviji.
Mustafa je bio član centrale Komunističke partije SSSR-a, zadužen u Beču za odeljenje Kraljevine Jugoslavije, a zatim rukovodilac Balkanske komunističke federacije.
U Kraljevinu Jugoslaviju se pojavio prvi put posle dužeg vremena 1932. godine, a u prestonici tek početkom četrdesetih. Tada je imao pedeset godina i status večitog studenta.
U Beogradskoj ispostavi "Crvenog kamernog orkestra", pod komandom Golubića, radila je Ljubica Đorđević Popović, radio telegrafista pod šifrom "Bauer". Ona je imala dve mlade saradnice – Davorjanku Paunović i Veru Miletić. Tu je bio i Pavle Popović-Crni, Dida Demajo, Stevan Hristić, Dragutin Gutić- Guta, dr. Miša Subotić…
U drugom obaveštajnom punktu "Crvenog kamernog orkestra" u Beogradu, članovi su bili Pavle Bastajić, Čeda Popović, Nezir Hadžinizović, Čile Kovačević, Čeda Kruševac, Radivoje Uvelić-Bata, Mata Vidaković, Bora Prodanović…
Vojni puč
Golubić je već u Beogradu imao svoju organizaciju, nazvanu "Crveni kamerni orkestar". General Dušan Simović je bio u vezi sa Golubićem. Golubić je preko Božina Simića bio u dosluhu sa Simovićem. Simić je posetio generala 26. marta (dan pred sam puč) i obavestio ga o raspoloženju Sovjeta da sa Jugoslavijom zaključe sporazum. Odmah posle vojnog puča 27. marta, Golubić i Božin Simić, zajedno, iz Beograda, avionom su otputovali za Moskvu kako bi prisustovali potpisivanju Sporazuma o prijateljstvu Jugoslavije i SSSR-a. (Ovaj bezvredan akt je potpisan u zoru 6. aprila 1941. godine.)
Zločin u Smederevu
Bivšeg "crnorukca" Mustafu Golubića je, 1941. godine, lično Staljin poslao u Beograd da stane na čelo KPJ i po zapovesti iz Moskve započne dizanje ustanka. Mustafa je za tu priliku unapređen u generala NKVD-a.
Golubić se vratio u Beograd odmah pošto su ga Nemci zauzeli, kada se njihova uprava tek postavljala. 5. juna 1941, Staljinovi agenti Mustafa Golubić i Mate Vidaković digli su u vazduh municiju koju su Nemci zaplenili u aprilskom ratu. Strašna eksplozija u smederevskoj tvrđavi skoro je uništila grad i ubila 4.000 ljudi.
Borba za vlast u KPJ-u
Kominterna je poslala depešu Josipu Brozu 1941. godine, kojom ga obaveštava da je Tito odlukom iste razrešen funkcije Generalnog sekretara KP Jugoslavije i da tu odluku treba neizostavno i odmah sprovesti. Međutim, Vlado Popović, sekretar Komunističke partije Hrvatske, tu depešu pred samim Titom je pocepao i pritom su doneli odluku da o tome nikom ne govore. Josip Broz je zahvaljujući njemu ostao sekretar Komunističke partije Jugoslavije. Pošto odluka Kominterne nije izvršena, Kominterna je u Beograd uputila Mustafu Golubića sa nalogom da lično smeni Tita.
Jara Ribnikar, u čijoj se kući tada krio Tito i njegov CK, potkazala je Mustafu nemačkom Gestapou. Gestapo je odmah provalio u stan gde se smestio Mustafa Golubić. Tom prilikom je ubijena ćerka vlasnika stana pod sumnjom da je špijun NKVD. Ovaj Titov veliki rival je uhapšen 7. juna i odveden u Banjički logor. Ne zna se tačno kad, u šatorskom krilu je ponesen u Dvorski park (danas Pionirski), stavljen u stolicu i streljan.
Sahranjen je odmah u blizini kraljevskog Dvora (koji je sagradio kralj Aleksandar). Kada je Crvena armija oktobra 1944. godine zauzela Beograd, odmah je pronađen grob Mustafe Golubića. Otkopan je, autopsiju je izvršio dr. Vojislav Stojanović i tom prilikom je utvrđeno da su mu skoro sve kosti bile polomljene.
