Dobri Bosnjanin
Poznat
- Poruka
- 7.651
Te priče o najvećim svetskim istoričarima ostavi za portale poput bošnjačkih histerija, ovde možeš samo da pofafaš po ko zna koji put
-
- Popularno:
- Izrael izvršio vazdušni napad; čule su...
- Вилијам Бернс, директор ЦИА: Постоји...
- Руси питају Србе: Хоћете ли у Савезну...
- Samozadovoljavanje
- poznata srpska voditeljka pronađena...
- jel bila skoro..
- najduža reč u srpskom jeziku
- Jedna studija je dovela u vezu veličinu...
- Због чега сте на Крсти?
- skladnost
Zasto se ne dozvoljava zblizavanje Srba i Bosnjaka?
- Začetnik teme zemunski kej
- Datum pokretanja
Какви босанци? Шта ти је то? Којој етнији то припада?
И какве везе са босном имају обрезани најурени из Лознице,Ваљева,Београда...?
Dobri Bosnjanin
Poznat
- Poruka
- 7.651
Nikakve ali Bosanski katolici koji su postali pravoslavci i u 19 vijeku prešli u Srbe imaju i te kako.
evo jedan srbin se zbližio muslimanima dragan bursać...bože me oprosti ako srpska majka može roditi ovog lika vama srbima spasa nema...brzo kuran u ruke...
Za Dodika je rat poprilično metafizička kategorija koja služi ličnom bogaćenju i sticanju političke moći na polulegalne i ilegalne načine. Rat nije gubitak djece i rodbine, o ne nikako! U tom dodikovskom ratu gazda daje volove, a bijeda sinove.
Piše: Dragan Bursać
Na današnjem sastanku Milorada Dodika i Aleksandra Vučića u Beogradu dominirala je jedna riječ - rat. Otkud sad baš najednom rat? Kako je moguće da se zaziva rat četvrt vijeka nakon rata i to u svjetlu činjenice da je srpska vojska u tom ratu (ili, preciznije, u tim ratovima) - od Knina do Kosova - do nogu potučena? Kako nekome uopšte pada na pamet rat i to s pozicije člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine, a koju Dodik obnaša?
Ratom protiv straha od rata?!
Ako je neko imao želuca pa pažljivo slušao press konferenciju Dodika, Vućića i satelita im, mogao je najmanje pet puta čuti riječ rat, a tek jednom ili dva puta Bosna i Hercegovina i srpstva puna usta bezbroj puta.
Kad god je srpska politika iznosila “strah od rata“ kao svoju agendu, stradali su drugi narodi u njihovoj blizini - od iste te srpske politike. Sjetimo se “prevencije rata“ u Bihaću, blokadom i granatiranjem Bihaća, sjetimo se “prevencije rata“ u Sarajevu i orkuženja sve sa hiljhadama mrtvih civila ubijenih granatama, sjetimo se “prevencije rata“ masovnim zločinima, od Prijedora do Trebinja, sjetimo se “prevencije rata“ etničkim čišćenjem, spaljivanjem ljudi, žena i djece, sjetimo se na koncu genocida, kao valjda najumobolnijeg i najmorbidnijeg “sprječavanja rata“ u istoriji ratovanja. I to sve, ne nad Srbima nego u slučaju BiH nad Bošnjacima.
A zašto? Pa srpska politika je u zadnjih dva vijeka bazirana na realnom ratu koji je izazvan “strahom od rata“. Čudna je to političko-psihološka manifestacija, a koja na Balkanu uzima danak u krvi svima osim Srbima.
Prijetnje ratom su dobre za stražnjicu
I to se danas moglo čuti iz usta prvo Dodika, koji nema problem zazivati samostalnost skoro pola države Bosne i Hercegovine, direktno se pišajući na državnost te iste zemlje, čiji je onako usput član Predsjedništva. I ne samo to, Dodik tim imaginarnim “strahom od rata“, koji niko do njega nije pomenuo, radi nekoliko stvari za svoju stražnjicu:
- Prvo, bilda srBski nacionalni mišić, pred lokalne izbore, sugerišući glasačkom tijelu da treba glasati za njega, preciznije njegove pulene u RS-u na lokalnu.
- Drugo, Dodik na ovaj način kamči dodatna sredstva od Srbije, koja niti ima, niti može dobiti u situaciji kad je manji BiH entitet pred ekonomskim kolapsom, štampajući do besvijesti obveznice koje se sve manje kupuju od strane komercijalnih banaka.
SrBske desantne ekstenzije prema Crnoj Gori
15. septembar / Vučić i Dodik: Srbija i RS će imati svoj zajednički praznik
- Treće, Dodik u združenom rijaliti zločinačkom poduhvatu, pred izbore u Crnoj Gori, služi i samom sebi i Vučiću kao bastion srBstva i kao neka vrsta kokainske crte, koju litijaši samo trebaju ušmrkati pred nedjeljne izbore i cilju pravljenja ruske gubernije od nezavisne Crne Gore. Tako je navrat-nanos izmađijan još jedan jedinstveni srBski praznik - Dan jedinstva ili dan zastave, koji će se obilježavati 15. septembra, na dan proboja Solunskog fronta. Biće to zapravo legalizacija litijaša, litijašenja i svega nacionalističkog u većinski srBskim torovima. Ništa više i ništa manje od toga.
Reklo bi se jedan multipraktik nakaradni događaj, ovaj susret u Beogradu.
Kad smo kod Crne Gore, koja se nekako ispod radara provukla ispred kosovskog pitanja tu je i Aleksandar Vučić bio posve jasan, budući treći aerodrom u Trebinju, odavno predmet potemkinovske sprdnje, neće biti samo inat-skalamerija, nego će, kako je Vučić naglasio služiti “našem narodu na jugu Hercegovine i u dijelovima Crne Gore“.
Dakle, taj aerodrom je dio mikrostrategije jednog zavojevača na ovim prostorima i fizička ekstenzija Republike Srbije sve do nadomak Jadrana, kao i veza sa srBskim litijaškim radikalima u Herceg Novom i ostatku Crne Gore. Nimalo naivna na stvar, pogotovo ako je iščitavamo u kontekstu crnogorskih izbora u nedjelju, za koje podosta analitičara tvrdi da će biti poprište nemira koje će izazivati prosrpske i prorukse nacionalističke organizacije.
Država Kosovo i entitet Republika Srpska NISU isti
Ono što više muči Vučića je kako na dostojanstven način pojasniti srpskom javnom mnijenju da Kosovo nema nikave veza sa Republikom Srpskom, prvo jer Kosovo JESTE samostalna država, Kosovo ima odavno svoje međunardono priznare granice i to one AVNOJ-evske, Kosovo je priznala Amerika, dok je Repubika Srpska enitet u Bosni i Hercegovini, nastao na Tomašici, Keretermu, Omarskoj, Biljanima, Srebrenici, Sušici, Liplju...nastavite niz.
To je realnost, koju čak i Vučić shvata i zbog toga mu se ne ratuje, ali daje za pravo Dodiku da onaniše pred kamerama dok svojom retorikom zaziva budući rat.
Rat kao stvar navike
Poruka / Dodik iz Beograda: Naš plan nije otcjepljenje od BiH, već provedba Dejtona
A rat Dodiku, osim svih gore navedenih stvari, pogoduje i iz puste navike. Jer je za Dodika rat poprilično metafizička stvar koja služi ličnom bogaćenju i sticanju ekonomske i političke moći na polulegalne i ilegalne načine. Rat nije gubitak djece i rodbine, o ne nikako, jer zna se u tom dodikovskom ratu gazda daje volove, a bijeda sinove, pa je rat samo stvar stare navike.
U budućem ratu, po Dodiku, djeca njegova i njegovih posilnih sa državljanstvima evropskih zemalja i što je bitnije sa nekrentinama u istim, neće ratovati. O ne! Neće oni sjediti u rovovima nadomak Banjaluke. To će za njega raditi administarivno roblje sa potomstvom, što mu za sitne novce održava korporativno bogatstvo. Jer, *******, nekako se treba odužiti gazdi i gazdinim gaulajterima.
A za koji moj ili pereciznije, za šta bi da prostite Dodik ratovao? Za Drvar, Grahovo, Glamoč, gdje je u združenom postratnom zločinačkom poduhvatu na relaciji Dodik-Čović ostalo srpskih stanovnika za pod jednu šljivu, koji su gotovo izbačeni iz ustava, a čiji prosjek godina uveliko prelazi 60? Ili bi ratovao za Sarajevo, koje partokratsko-administrativno već posjeduje sa svojim političkim uhljebima, a koji tamo mjesečno za srbovanje “ubiju“ po sedam-osam hiljada maraka?
Jok!
Nema ništa od toga.
Dodik kuka o ratu jer je kao gruntovni vlasnik entiteta nastalog na genocidu uspio uništiti isti više od svih njegovih neprijatelja zajedno, pa moljaka hudu pomoć, makar ratna na silu bila.
Neko će se upitati, šta je s famoznim odlukama i direktivama vlasti u Republici Srpskoj glede “neustavnog djelovanja visokih predstavnika“? Koga boli briga za tim konstrukcijama - čak ni Dodika i Vučića te gluposti ne interesuju.
U suštini, danas se u Beogradu sastao vlasnik Srbije s vlasnikom Novog Sada, kako bi odradili još jednu marketinško-medijsku ublehu za narod, da što duže drže Srbiju i Novi Sad.
Za Dodika je rat poprilično metafizička kategorija koja služi ličnom bogaćenju i sticanju političke moći na polulegalne i ilegalne načine. Rat nije gubitak djece i rodbine, o ne nikako! U tom dodikovskom ratu gazda daje volove, a bijeda sinove.
Piše: Dragan Bursać
Na današnjem sastanku Milorada Dodika i Aleksandra Vučića u Beogradu dominirala je jedna riječ - rat. Otkud sad baš najednom rat? Kako je moguće da se zaziva rat četvrt vijeka nakon rata i to u svjetlu činjenice da je srpska vojska u tom ratu (ili, preciznije, u tim ratovima) - od Knina do Kosova - do nogu potučena? Kako nekome uopšte pada na pamet rat i to s pozicije člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine, a koju Dodik obnaša?
Ratom protiv straha od rata?!
Ako je neko imao želuca pa pažljivo slušao press konferenciju Dodika, Vućića i satelita im, mogao je najmanje pet puta čuti riječ rat, a tek jednom ili dva puta Bosna i Hercegovina i srpstva puna usta bezbroj puta.
Kad god je srpska politika iznosila “strah od rata“ kao svoju agendu, stradali su drugi narodi u njihovoj blizini - od iste te srpske politike. Sjetimo se “prevencije rata“ u Bihaću, blokadom i granatiranjem Bihaća, sjetimo se “prevencije rata“ u Sarajevu i orkuženja sve sa hiljhadama mrtvih civila ubijenih granatama, sjetimo se “prevencije rata“ masovnim zločinima, od Prijedora do Trebinja, sjetimo se “prevencije rata“ etničkim čišćenjem, spaljivanjem ljudi, žena i djece, sjetimo se na koncu genocida, kao valjda najumobolnijeg i najmorbidnijeg “sprječavanja rata“ u istoriji ratovanja. I to sve, ne nad Srbima nego u slučaju BiH nad Bošnjacima.
A zašto? Pa srpska politika je u zadnjih dva vijeka bazirana na realnom ratu koji je izazvan “strahom od rata“. Čudna je to političko-psihološka manifestacija, a koja na Balkanu uzima danak u krvi svima osim Srbima.
Prijetnje ratom su dobre za stražnjicu
I to se danas moglo čuti iz usta prvo Dodika, koji nema problem zazivati samostalnost skoro pola države Bosne i Hercegovine, direktno se pišajući na državnost te iste zemlje, čiji je onako usput član Predsjedništva. I ne samo to, Dodik tim imaginarnim “strahom od rata“, koji niko do njega nije pomenuo, radi nekoliko stvari za svoju stražnjicu:
- Prvo, bilda srBski nacionalni mišić, pred lokalne izbore, sugerišući glasačkom tijelu da treba glasati za njega, preciznije njegove pulene u RS-u na lokalnu.
- Drugo, Dodik na ovaj način kamči dodatna sredstva od Srbije, koja niti ima, niti može dobiti u situaciji kad je manji BiH entitet pred ekonomskim kolapsom, štampajući do besvijesti obveznice koje se sve manje kupuju od strane komercijalnih banaka.
SrBske desantne ekstenzije prema Crnoj Gori
15. septembar / Vučić i Dodik: Srbija i RS će imati svoj zajednički praznik
- Treće, Dodik u združenom rijaliti zločinačkom poduhvatu, pred izbore u Crnoj Gori, služi i samom sebi i Vučiću kao bastion srBstva i kao neka vrsta kokainske crte, koju litijaši samo trebaju ušmrkati pred nedjeljne izbore i cilju pravljenja ruske gubernije od nezavisne Crne Gore. Tako je navrat-nanos izmađijan još jedan jedinstveni srBski praznik - Dan jedinstva ili dan zastave, koji će se obilježavati 15. septembra, na dan proboja Solunskog fronta. Biće to zapravo legalizacija litijaša, litijašenja i svega nacionalističkog u većinski srBskim torovima. Ništa više i ništa manje od toga.
Reklo bi se jedan multipraktik nakaradni događaj, ovaj susret u Beogradu.
Kad smo kod Crne Gore, koja se nekako ispod radara provukla ispred kosovskog pitanja tu je i Aleksandar Vučić bio posve jasan, budući treći aerodrom u Trebinju, odavno predmet potemkinovske sprdnje, neće biti samo inat-skalamerija, nego će, kako je Vučić naglasio služiti “našem narodu na jugu Hercegovine i u dijelovima Crne Gore“.
Dakle, taj aerodrom je dio mikrostrategije jednog zavojevača na ovim prostorima i fizička ekstenzija Republike Srbije sve do nadomak Jadrana, kao i veza sa srBskim litijaškim radikalima u Herceg Novom i ostatku Crne Gore. Nimalo naivna na stvar, pogotovo ako je iščitavamo u kontekstu crnogorskih izbora u nedjelju, za koje podosta analitičara tvrdi da će biti poprište nemira koje će izazivati prosrpske i prorukse nacionalističke organizacije.
Država Kosovo i entitet Republika Srpska NISU isti
Ono što više muči Vučića je kako na dostojanstven način pojasniti srpskom javnom mnijenju da Kosovo nema nikave veza sa Republikom Srpskom, prvo jer Kosovo JESTE samostalna država, Kosovo ima odavno svoje međunardono priznare granice i to one AVNOJ-evske, Kosovo je priznala Amerika, dok je Repubika Srpska enitet u Bosni i Hercegovini, nastao na Tomašici, Keretermu, Omarskoj, Biljanima, Srebrenici, Sušici, Liplju...nastavite niz.
To je realnost, koju čak i Vučić shvata i zbog toga mu se ne ratuje, ali daje za pravo Dodiku da onaniše pred kamerama dok svojom retorikom zaziva budući rat.
Rat kao stvar navike
Poruka / Dodik iz Beograda: Naš plan nije otcjepljenje od BiH, već provedba Dejtona
A rat Dodiku, osim svih gore navedenih stvari, pogoduje i iz puste navike. Jer je za Dodika rat poprilično metafizička stvar koja služi ličnom bogaćenju i sticanju ekonomske i političke moći na polulegalne i ilegalne načine. Rat nije gubitak djece i rodbine, o ne nikako, jer zna se u tom dodikovskom ratu gazda daje volove, a bijeda sinove, pa je rat samo stvar stare navike.
U budućem ratu, po Dodiku, djeca njegova i njegovih posilnih sa državljanstvima evropskih zemalja i što je bitnije sa nekrentinama u istim, neće ratovati. O ne! Neće oni sjediti u rovovima nadomak Banjaluke. To će za njega raditi administarivno roblje sa potomstvom, što mu za sitne novce održava korporativno bogatstvo. Jer, *******, nekako se treba odužiti gazdi i gazdinim gaulajterima.
A za koji moj ili pereciznije, za šta bi da prostite Dodik ratovao? Za Drvar, Grahovo, Glamoč, gdje je u združenom postratnom zločinačkom poduhvatu na relaciji Dodik-Čović ostalo srpskih stanovnika za pod jednu šljivu, koji su gotovo izbačeni iz ustava, a čiji prosjek godina uveliko prelazi 60? Ili bi ratovao za Sarajevo, koje partokratsko-administrativno već posjeduje sa svojim političkim uhljebima, a koji tamo mjesečno za srbovanje “ubiju“ po sedam-osam hiljada maraka?
Jok!
Nema ništa od toga.
Dodik kuka o ratu jer je kao gruntovni vlasnik entiteta nastalog na genocidu uspio uništiti isti više od svih njegovih neprijatelja zajedno, pa moljaka hudu pomoć, makar ratna na silu bila.
Neko će se upitati, šta je s famoznim odlukama i direktivama vlasti u Republici Srpskoj glede “neustavnog djelovanja visokih predstavnika“? Koga boli briga za tim konstrukcijama - čak ni Dodika i Vučića te gluposti ne interesuju.
U suštini, danas se u Beogradu sastao vlasnik Srbije s vlasnikom Novog Sada, kako bi odradili još jednu marketinško-medijsku ublehu za narod, da što duže drže Srbiju i Novi Sad.
Па како знаш да ти католици нису били етнички Срби?
Знаш ли црни мухјо разлику између етничке и националне припадности и да нација не постоји у средњем веку па тако нема ни босанаца...
Dobri Bosnjanin
Poznat
- Poruka
- 7.651
Naravno da znam crni Milojica, Srba je samo bilo u istočnoj Hercegovini i nigdje više ni u Bosni a ni u Hrvatskoj
Мислиш у авнојевској босни и хрватској или? Надам се да ти је јасно да су те границе нацртали шумски разбојници у јајцу? Нема тебе мој мухјо и тебе као последице отоманске окупације.
Срба у босни има итекако пре твојих турака,сведоче повеље владара па и сам папа.
veliki krang
Legenda
- Poruka
- 71.078
Archetype
Zainteresovan član
- Poruka
- 319
Veliki Kraljevski Mediteran: Southia, Jugonostalgija, Hercegovina, Dalmacija, Raška, Sandžak, Metohija, Banat, Bačka, Srem, Vojvodina, Servia, JugoSrbija, Beograd, Belgrade, New Belgrade, NBGD, Partizanija, Grobarija, Svemir, Europa, MidEuropa, SVET, Skandinavija...
mali carevski balkan: jugoslavija, hrvatska, zagorje, slovenija, bosna, republika srspka, crna gora, makedonija, kosovo, nordslavija, severinija, severoslavija, severosrbija, bg, bgd, zvizdija, delikventija, kosmos, evropa, srednja evropa, svit, nordija...
mali carevski balkan: jugoslavija, hrvatska, zagorje, slovenija, bosna, republika srspka, crna gora, makedonija, kosovo, nordslavija, severinija, severoslavija, severosrbija, bg, bgd, zvizdija, delikventija, kosmos, evropa, srednja evropa, svit, nordija...
Cvijanović: SDA često lopticu prebacuje u tuđe dvorište
JankoTheGreat
Buduća legenda
- Poruka
- 27.326
Posjeta mjestima stradanja i zajednička izjava za javnost muftije Dedovića i episkopa Dimitrija
26. Avgusta 2020.
Share on Facebook
Tweet on Twitter
- Centra
- Imam
- Incidente
- Koji
- Kontakt
- Mira
- Nada
- Nas
Delegacije su molitvom i polaganjem cvijeća iskazale suosjećanje sa svim žrtvama zločina na području Hercegovine.
Na mjestima stradanja glavni gatačko-bilećki imam i paroh bilećki pročitali su zajedničku izjavu za javnost koju su potpisali muftija mostarski Salem-ef. Dedović i episkop zahumsko-hercegovački i primorski g. Dimitrije.
„Sve žrtve zločinā zaslužuju vjerničko i ljudsko saosjećanje, dostojnu sahranu i ovozemni smiraj. Posjetom mjestima izvršenja stravičnih zločina na području Istočne Hercegovine odajemo počast žrtvama ali i ukazujemo na sulude koncepte i politike koje su odnijele brojne nevine živote, ostavljajući iza sebe pustoš, a sljedećim generacijama mržnju i netrpeljivost, kao generatore novih sukoba.
Ovim našim zajedničkim korakom želimo ukazati da nas mjesta izvršenja teških zločinā nad čovjekom, ma koje on nacije ili vjere bio, snažno opominju da je to najgrublji atak na Božiji Zakon, jer je to skrnavljenje života koji Bogu pripada i kojemu je On Tvorac i zato što se niko ne može izdavati za onoga koji voli Boga (Tvorca svih ljudi) a pritom čini zlodjela (pripadnicima druge vjere ili nacije).
Ovu našu zajedničku posjetu mjestima gdje su ubijani život i nada u budućnost naše voljene zemlje, realizujemo u čistoj namjeri da mlade generacije osvijestimo i ohrabrimo da žive u miru, poštovanju i toleranciji s pripadnicima drugih nacija i vjera s kojima dijele zajednički prostor i sudbinu života u različitosti.
Muftijstvo mostarsko i Eparhija Zahumsko-hercegovačka i Primorska na području Hercegovine čvrsto su opredjeljeni da i dalje nnjeguju i razvijaju sve oblike međureligijskog dijaloga i saradnje u cilju davanja doprinosa kreiranju kulture mira i povjerenja među pripadnicima naših zajednicā i narodā.
Želimo ohrabriti sve strukture društva i pojedince u njemu da svojim djelovanjem, javno iskazanom riječju, pisanim djelima i tekstovima doprinose miru i suživotu, suzbijajući mržnju i nepovjerenje među narodima u javnom diskursu.
Hercegovina kao mjesto susreta islama, pravoslavlja, katoličanstva i judaizma za sve nas treba da predstavlja inspirativno iskustvo međusobnog prožimanja kulturā, jezikā i tradicijā.
Mostar i Trebinje kao veliki centri islamske i pravoslavne duhovnosti, pismenosti i kulture kroz vijekove predstavljaju nam dobar primjer na tom putu.“
https://saff.ba/posjeta-mjestima-st...avnost-muftije-dedovica-i-episkopa-dimitrija/
Dobri Bosnjanin
Poznat
- Poruka
- 7.651
Ne prolazi to više nigdje vas ni u vidiku.
Нема тебе мој мухјо не брини ти за нас.
Поставили су ти тамо на историји гомилу средњовњековних докумената која кажу да нас има
Gruban
Buduća legenda
- Poruka
- 41.216
Treba naci kompromis.Ne samo i Srbi i Muslimani nego i Hrvati.Hrvati u Zapadnoj Hercegovini žele da bude deo Hrvatske.Treba im to omogućiti kao i u delovima centralne Bosne.Muslimani žele građansku državu unitarnu državu u kojoj ne bilo etničkih ni bilo kakvih drugih federalnih jedinica naravno bez Republike Srpske.To im takođe treba omogućiti ali na način da se preostali deo Federacije BiH /nakon izdvajanja HercegBosne) i Republika Srpska u celini pripoje Srbiji ali Srbiji koja bi bila čisto građanska država.Samo bi se zvala Srbija ali nosilac suvereniteta bili bi svi građani bez obzira na etničko poreklo,versku pripadnosti itd itd .Bila bi to dakle unitarna,građanska država sa jednim parlamentom,jednom vladom i jednim predsednikom ili monarhom.Muslimane više ne bi iritiralo postojanje Republike Srpske a konačno bi živeli u građanskoj državi,državi svojih snova.Na taj način bi pitanje Bosne bilo konačno rešeno na zadovoljstvo svih.
zauvek branilac
Aktivan član
- Poruka
- 1.757
Hrvati su hteli da od Muslimana iz NDH u periodu 1941-1945 prvo naprave vojničke "mašine" koje će da ponizno i uslužno ubijaju i ginu za njih a onda su hteli da jih pretvore u "mašine" za proizvodnju hrane koji će da rade dok ne crknu kao bezvredna praseta i svinje (a Muslimani su onda plakali kad je Ante Pavelić crko)! CCCC
Тихи
Starosedelac
- Poruka
- 162.109
Lupetas moj mujice
Mnogi srpski pravoslavni manastiri iz 12-13-14 veka na teritoriji danasnje HR i BIH, dokazuju da lupas.
Npr manastir Krka sagradjen 1350 godine zaduzbina Jelene , sestre cara Dusana....
Pa zatim eparhija dabrobosanska
Manastir Uspenja Presvete Bogorodice ciji praznik sutra slavimo, je sagradjen u 14 veku tj 1343. godine....
U to vreme nije bilo nikakvog Muje i Hase , u Bosni hriscanskoj
Sve neki Radovani, Radise, Dabise, Stanise, Ljubise, Dragutini, Milutini
Poslednja izmena:
JankoTheGreat
Buduća legenda
- Poruka
- 27.326
Historijski čas o muftiji Kurtu, alimu koji je na Badnje veče 1942. spasio tuzlanske Srbe
7. Januara 2021.
Share on Facebook
Tweet on Twitter
Muhamed Šefket Kurt i sinovi Nurija Asim, Alija Kemal i Fadil u Banja Luci 1915.
Početkom rata 1941. godine 108 najviđenijih sarajevskih Bošnjaka usvojilo je rezoluciju u kojoj se konstatuje teško stanje i progon srpskog stanovništva i traži da se to prekine. Slične rezolucije su donesene u Banja Luci, Prijedoru i Bijeljini. U Mostaru takva rezolucija je osvojena 21. oktobra 1941. godine. 11. decembra 1941. izglasana je i Tuzlanska rezolucija. Njen prvobitni tekst bio je napisan u izuzetno oštrom tonu, pa je odlučeno da se tekst ne šalje, nego da u Zagreb ode delegacija od jedanaest Bošnjaka i tri Hrvata i da usmeno protestvuje u vladi Nezavisne države Hrvatske zbog zločina. Same rezolucije nisu postigle veći uspjeh, a progoni, ubistva i mučenja su nastavljeni.
Početkom januara 1942. godine saznalo se da ustaše spremaju pokolj tuzlanskih Srba, kao odmazdu za likvidaciju grupe ustaša zarobljenih kod Doboja, koje su četnici strijeljali na Ozrenu.
Tajni ustaški odbor za istrebljenje Jevreja i Srba u Tuzli pozvao je zloglasnog Vječeslava Montanija79, kotarskog predstojnika za Brčko, koji se već pročuo po krvavim nedjelima, da dođe sa svojim ustašama u Tuzlu i da se, uz njegovu pomoć, izvrši odmazda nad Srbima, i to tako da se u pravoslavnu crkvu punu vjernika postavi eksploziv, i da se zatim razori srpska varoš u tom gradu i kompletno stanovništvo pobije i otjera u logore.
Pošto se saznalo za ovaj plan, organizovana je konferencija uglednih Bošnjaka Tuzle. Odlučeno je da tročlana delegacija, na čelu s muftijom Muhamedom Kurtom, ode Hohbajeru njemačkom komandantu tog mjesta, i njegovom zamjeniku potpukovniku Vistu, te traži od njih da navedeno spriječe. Kad je saznala koliko je protivljenje Bošnjaka ovakvim akcijama, njemačka komanda je pismenom naredbom zabranila ustašama da poduzimaju bilo kakve mjere odmazde bez njenog odobrenja. Istovremeno su slične akcije poduzimali i ugledni Hrvati, kao što su Jure Begić, Ante Kamenjašević i drugi. Zbog svega toga, ustaše se nisu usudile da provedu svoj plan. Njemačka komanda je, iz svojih interesa, odmah istakla plakat sa tekstom upozorenja da, „niko ne smije nikoga zlostavljati, oduzimati ili rušiti tuđu imovinu i dirati živalj koji slavi“. U nastojanju da učvrsti demarš kod njemačkog komandanta, muftija Kurt sa grupom uglednih Tuzlaka odlazi u Zagreb i traže da ih Ante Pavelić, poglavnik NDH primi. On to nije učinio, ali ih je primio ministar Andrija Artuković od kojeg delagacija traži da ustaše ne diraju mirno srpsko stanovništvo. Zahvaljujući angažmanu muftije Kurta, u Tuzli nije bilo masovnih zločina.
Kada je efendija Kurt preminuo prota Đorđe Jovanović održao je govor na njegovoj dženazi, kojoj je prisustvovalo preko deset hiljada ljudi. Uslišena je intimna i neuobičajena molba prote Jovanovića, da on bude taj koji će u efendijin grob sići prije njega, dočekati tabut s efendijinim tijelom i položiti ga u kabur.
Muhamed Šefket ef. sin je muderisa Fadil efendije. Rođen je u Travniku 1879. godine, gdje je završio mekteb i počeo učiti u medresi pred svojim ocem Fadilom. Kad mu je 1893. godine otac umro, otišao je iz Travnika u Mostar djedu hadži Ahmetu gdje je završio ruždiju i jednu godinu slušao predavanja poznatog mostarskog alima Ali Fehmi ef. Džabića, muftije i borca za vjersku autonomiju bosanskohercegovačkih muslimana. Godine 1895., nakon smrti djeda Ahmeta, otišao je u Sarajevo i upisao se u Kurumliju medresu iz koje je nakon godinu dana otišao na nauke u Istanbul. Tamo je studirao punih deset godina i otišao u Damask radi učenja arapskog jezika. Po povratku u domovinu 1908. godine postavljen je za imama i hatiba hadži Ali-begove džamije i muderisa njegove medrese u Travniku.
https://porodica-kurt.com/muhamed-sefket-kurt/
7. Januara 2021.
Share on Facebook
Tweet on Twitter
Početkom rata 1941. godine 108 najviđenijih sarajevskih Bošnjaka usvojilo je rezoluciju u kojoj se konstatuje teško stanje i progon srpskog stanovništva i traži da se to prekine. Slične rezolucije su donesene u Banja Luci, Prijedoru i Bijeljini. U Mostaru takva rezolucija je osvojena 21. oktobra 1941. godine. 11. decembra 1941. izglasana je i Tuzlanska rezolucija. Njen prvobitni tekst bio je napisan u izuzetno oštrom tonu, pa je odlučeno da se tekst ne šalje, nego da u Zagreb ode delegacija od jedanaest Bošnjaka i tri Hrvata i da usmeno protestvuje u vladi Nezavisne države Hrvatske zbog zločina. Same rezolucije nisu postigle veći uspjeh, a progoni, ubistva i mučenja su nastavljeni.
Početkom januara 1942. godine saznalo se da ustaše spremaju pokolj tuzlanskih Srba, kao odmazdu za likvidaciju grupe ustaša zarobljenih kod Doboja, koje su četnici strijeljali na Ozrenu.
Tajni ustaški odbor za istrebljenje Jevreja i Srba u Tuzli pozvao je zloglasnog Vječeslava Montanija79, kotarskog predstojnika za Brčko, koji se već pročuo po krvavim nedjelima, da dođe sa svojim ustašama u Tuzlu i da se, uz njegovu pomoć, izvrši odmazda nad Srbima, i to tako da se u pravoslavnu crkvu punu vjernika postavi eksploziv, i da se zatim razori srpska varoš u tom gradu i kompletno stanovništvo pobije i otjera u logore.
Pošto se saznalo za ovaj plan, organizovana je konferencija uglednih Bošnjaka Tuzle. Odlučeno je da tročlana delegacija, na čelu s muftijom Muhamedom Kurtom, ode Hohbajeru njemačkom komandantu tog mjesta, i njegovom zamjeniku potpukovniku Vistu, te traži od njih da navedeno spriječe. Kad je saznala koliko je protivljenje Bošnjaka ovakvim akcijama, njemačka komanda je pismenom naredbom zabranila ustašama da poduzimaju bilo kakve mjere odmazde bez njenog odobrenja. Istovremeno su slične akcije poduzimali i ugledni Hrvati, kao što su Jure Begić, Ante Kamenjašević i drugi. Zbog svega toga, ustaše se nisu usudile da provedu svoj plan. Njemačka komanda je, iz svojih interesa, odmah istakla plakat sa tekstom upozorenja da, „niko ne smije nikoga zlostavljati, oduzimati ili rušiti tuđu imovinu i dirati živalj koji slavi“. U nastojanju da učvrsti demarš kod njemačkog komandanta, muftija Kurt sa grupom uglednih Tuzlaka odlazi u Zagreb i traže da ih Ante Pavelić, poglavnik NDH primi. On to nije učinio, ali ih je primio ministar Andrija Artuković od kojeg delagacija traži da ustaše ne diraju mirno srpsko stanovništvo. Zahvaljujući angažmanu muftije Kurta, u Tuzli nije bilo masovnih zločina.
Kada je efendija Kurt preminuo prota Đorđe Jovanović održao je govor na njegovoj dženazi, kojoj je prisustvovalo preko deset hiljada ljudi. Uslišena je intimna i neuobičajena molba prote Jovanovića, da on bude taj koji će u efendijin grob sići prije njega, dočekati tabut s efendijinim tijelom i položiti ga u kabur.
Muhamed Šefket ef. sin je muderisa Fadil efendije. Rođen je u Travniku 1879. godine, gdje je završio mekteb i počeo učiti u medresi pred svojim ocem Fadilom. Kad mu je 1893. godine otac umro, otišao je iz Travnika u Mostar djedu hadži Ahmetu gdje je završio ruždiju i jednu godinu slušao predavanja poznatog mostarskog alima Ali Fehmi ef. Džabića, muftije i borca za vjersku autonomiju bosanskohercegovačkih muslimana. Godine 1895., nakon smrti djeda Ahmeta, otišao je u Sarajevo i upisao se u Kurumliju medresu iz koje je nakon godinu dana otišao na nauke u Istanbul. Tamo je studirao punih deset godina i otišao u Damask radi učenja arapskog jezika. Po povratku u domovinu 1908. godine postavljen je za imama i hatiba hadži Ali-begove džamije i muderisa njegove medrese u Travniku.
https://porodica-kurt.com/muhamed-sefket-kurt/
Ex Ka
Zainteresovan član
- Poruka
- 225
Da su pametni niko im ne bi mogao zabraniti ali i jedni i drugi su glup narod.
a bre Milun
Buduća legenda
- Poruka
- 32.532
paaa, zblizavanje Srba i Bosnjaka nije dobro po americke nacionalne interese.
zato sto to pise ustaska stampa,
ustase su te koje kroje politiku bosnjacima,
vec dvesta godina,
prvo katolicki misionari,pa do poslednjeg rata, gde je zagreb stalno palio vatru
i do danas,
preko muslimana i pomocu njih , usrase vode rat protiv srba
TikaSpicStajkovce
Iskusan
- Poruka
- 5.351
Бошњаци су дебили. Треба да се зближавамо са јаком екипом а не са ретардима.
brundoje
Primećen član
- Poruka
- 863
Zbližavanje Srba i Bošnjaka smeta SVIMA koji su geopolitički zainteresovani za ovaj region. Od polu-bitnih lokalnih faktora oličenim u beogradsko-novosadskim izdajnicima i raznom eks-jugoslovenskom šljamu, pa do globalnih neprijatelja jake Srbije, koji u Srbiji samo vide saveznika ruske i kineske ekonomije. Bošnjaci su tu samo korisne budale i potencijalni saveznici NATO u kojima treba stalno podsticati paranoju i strah od Srba, a bez ikakve milosti ih gaziti i ponižavati ako se usude i da pomisle da budu onakav prijatelj Turske kao što je Srbija prijatelj Rusije.
Naruku ide i to što su Srbi i Bošnjaci zadnjih par stotina godina u svakom ratu neprijatelji i što je narodu već odavno ušlo u svest da ako se desi bilo kakav rat, ne treba strahovati od neprijateljske vojske koliko od lokalnih civila, jer će pre bilo kakve tuđe vojske doći bande Bošnjaka-lokalaca da ubijaju Srbe tamo gde su manjina, a bande Srba-lokalaca da ubijaju Bošnjake gde su oni manjina, svako se sveteći za nešto iz prošlosti. Iako smo bliži i po krvi i po jeziku nego što su Srbi i Hrvati i iako bi ujedinjenjem Srba i Bošnjaka u isto vreme i sami Bošnjaci rešili svoje nacionalno pitanje i došli do toga da svi Bošnjaci žive u istoj državi i da u toj državi budu konstitutivni faktor, u kojoj bi pravoslavno hrišćanstvo i islam bili dve ravnopravne zvanične državne religije, čak i bratske, kao što je to slučaj u Rusiji i većinski muslimanskim zemljama bivšeg SSSR, gde muslimani i hrišćani jedni druge čuvaju i poštuju i jedni drugima čestitaju i dolaze na praznike. Al jbg, nije za džabe kod Bošnjaka prosečan IQ 89, a kod Srba 90 - da je preko 100, mogli bismo i da pričamo o nečemu, ovo je sad samo vreme da ko je pametan učini sve da preživi i ostavi i odškoluje što veći broj potomaka.
brundoje
Primećen član
- Poruka
- 863
Prosečan IQ kod Bošnjaka je 89, a kod Srba 90. Oni su naš nivo. A taj nivo je bedan za oboje.
Jedini razlog zašto Srbi imaju 6x veći broj naučnika, umetnika, pisaca i velikana generalno nego Bošnjaci nije zato što smo 6x pametniji, nego što nas je 6x više.
TikaSpicStajkovce
Iskusan
- Poruka
- 5.351
Небитно. Не треба да се дружимо са клошарима. А ако је ико клош
zemunski kej
Elita
- Poruka
- 20.267
Moj drugar iz vojske ,iz Jablanice mi cestitao Bozic .Eto jedan lep primer pristojnosti. On je inace glasac SDA jer mu je zaposlio zenu ,isto kao i kod nas .Jako inteligentan covek,bio 15 godina na zapadu pa se vratio u rodni kraj..Jedan od retkih u jedinici koji je pratio svetsku muziku ,pa smo zajedno isli u disko klub u Tuzli ostali su isli u kafane.
Slične teme
- Zatvorena
