s_O_k_O
Domaćin
- Poruka
- 4.979
Kada govorimo o prošlosti pokušajmo da razumijemo duh vremena u kojem se događaji odvijaju. Autokefalnost osam vjekova srpske arhiepiskopije je izdejstvovao Sveti Sava 1219. godine u Nikeju. Da li je orginalni dokument o autokefalnosti srpske arhiepiskopije sačuvan, ne znamo, ali ono što znamo da su to bila smutna vremena u kojima je carigradski patrijarh morao da bježi iz Carigrada u Nikeju. Kasnije je srpska patrijaršija stradala, spaljivane su biblioteke, arhive, ubijani su patrijarsi i sama Pećka patrijaršija je ukinuta . Stradala je i carigradska patrijaršija. Ali imamo neke druge izvore i niko ne dovodi u pitanje autokefalnost osam vjekova srpske arhiepiskopije. Da li je istovjetan čin dobijanje autokefalnosti srpske arhiepiskopije iz 1219. godine sa dobijanjem autokefalnosti SPC iz 1922. godine - mogli bi da uporedimo sa priznanjem kneževine Srbije na Berlinskom kongresu kada je 1882. godine proglasila kraljevinu sa potvrdom kraljevske krune iz 1217. godine kada je postala kraljevina. Jer da nije bilo autokefalnosti Crkve sa sjedištem u Peći, ne bi bilo ni Zetske/Cetinjske mitropolije.
Malo se služim tuđim citatima autor je rektor Cetinjske bogoslovije Gojko Perović:
Da Sava Nemanjić nije bio poštovan kao Sveti (nego da je bio onakav kakvim ga prikazuju neki naši ”analitičari”) ne bi njegovo ime bilo štampano crvenim slovom u crkvenom kalendaru štamparije na Cetinju, krajem 15. vijeka, niti bi njegov lik bio slikan u svim crnogorskim manastirama i crkvama, od tada, do danas. Da patrijarh u Peći nije bio autokefalan ne bi mletački činovnik i putopisac M. Bolica početkom 17. vijeka zapisao da su ”cetinjski mitropoliti pod vlašću pećkog patrijarha”. I ne bi, u istom tom vijeku, Sveti Vasilije Ostroški, slava mu i milost, nikad bio rukopoložen za vladiku (baš rukom tog patrijarha). Ni Visarion Borilović, ni Danilo Petrović, ni vladike Sava, Vasilije, Arsenije... U istom tom XVII vijeku, rimokatolički misionar Leonardis piše kako ”narod i Crkva na Cetinju slave Svetoga Uroša - kralja srpskog”. (Čudo su, dobro čuvani i neokrnjeni vatikanski arhivi!)
Da vjekovi autokefalnosti Pećke patrijaršije nemaju veze za Crnom Gorom - ne bi bilo manastira Pive, Ostroga, Savine, Morače, Đurđevih Stupova, Prevlake kod Tivta. (Šta bismo bili bez svih tih svetionika?) Ne bi u manastirima Kosijerevu i Ždrebaoniku bile čuvane, do danas, mošti Sv. Arsenija Sremca nasljednika Sv. Save i prvog Pećkog arhiepiskopa. Ne bi, knjaz Nikola (isti onaj koji se 1910. poziva na Bodina) ovako govorio o Cetinjskom manastiru 1895: „Kroz zla vremena, koja su prolećela iznad srpskog naroda, uništivši mu i trag državnog života, ova zadužbina Ivana Crnojevića, posljednjeg nezavisnog srpskog vladaoca, tako obilato obdarena, bila je u stanju da sačuva u neprekidnosti državnu misao, koju je u onoj olujini, taj mudri srpski vladaoc sklonio pod Orlov krš; i sem toga, da sačuva do naših dana jedinu episkopsku stolicu od onih, što je Sveti Sava podigao u srpskoj državi"...
A da to nije bilo samo neko trenutno nadahnuće Nikolino, govori i njegova pjesma „Svetom Savi“ koju je napisao 20 godina kasnije, sad već kao kralj 1912. Baš na Savindan! U toj pjesmi, crnogorski kralj ovako pjeva o svojoj državi:
„A da nam je ona ljepša,
Sloboda je resit’ mora,
Slobodi je kolijevka,
Nemanjina Crna Gora“.
Јеси ли напрег'о оба грама мозга док си ово пис'о или ти је неко помаг'о? 
