Q. in perpetuum hibernum
Stara legenda
- Poruka
- 93.362
Mnogi forumaši bježe od ovog termina u nekakvom strahu, smatrajući da je taj termin nastao isključivo iz mrzalačkih razloga prema Carstvu Romeja. Međutim, da li je stvarno tako?
Istorija Vizantije, prir. S. Mango, Dereta, Beograd 2011, 20.
Sredinom četrnaestog veka, ser Džon Mandevil je još uvek mogao da govori o 'caru Grčke', ali takav naziv više nije odgovarao akademskoj klimi renesanse. Grčka je označavala antičku Grčku ili njenu teritoriju, sada okupiranu od Turaka. Kraljevina Konstantinopolj, koja je prestala da postoji 1453. godine, zahtevala je novi, drugačiji naziv, i upravo tada je pridev byzantinus ušao u upotrebu. Bio je manje složen od Constantinopolitanus a nosio je i prijatan 'klasični' oreol. Sada se moglo govoriti o scriptores byzantini, historia byzantina, imperium byzantinum, iako je najranije obimno delo o 'vizantijskoj' istoriji, jednog Luja Kuzena (Louis Cousin) (1672-4), nosilo naziv Histoire de Constantinople. Prva knjiga na engleskom koja je u svom naslovu imala reč 'vizantijska', ako ne grešim, bila je History of Byzantine Empire from 716 to 1057, Džordža Finlija (George Finlay). Imenica Vizantija, u značenju carstva, a ne grada, nije ušla u upotrebu u engleskom jeziku sve do dvadesetog veka, iako je korišćena ranije i u francuskom, nemačkom, ruskom jeziku.
Istorija Vizantije, prir. S. Mango, Dereta, Beograd 2011, 20.