JankoTheGreat
Buduća legenda
- Poruka
- 27.326
VELIKI STATISTIČKI GENOCID: Koliko je Srba živelo na teritoriji avnojske Hrvatske
Momčilo Diklić/Rade Dragović
16. 10. 2020. u 07:12
Foto arhiva
JEDNA od višedecenijskih dilema bilo je pitanje koliki je bio stvarni broj srpskih stanovnika na ovom prostoru. Interesantna su, za razmatranje izjave, svojevremeno, "najupućenijih" Hrvata u političkom pa i naučnom smislu.
Dr Vladimir Bakarić, višedecenijski prvi čovek hrvatske politike i ekonomije, ako ne i čitave Jugoslavije. u aprilu 1945. godine, tvrdio je, da je u Hrvatkoj bilo 24 odsto Srba.
To su kasnije neki politički autoriteti u Hrvatskoj obrazlagali (i ne samo oni), da je to zato, što je za vreme Drugog svetskog rata, za KPH, bio partijski vezan i Srem. Vidljivo je iz navedene tabele, da prema prvom posleratnom popisu iz 1948. godine, na Srbe je u Hrvatskoj otpadalo 15 odsto stanovnika. Međutim, kako god se računalo, opet se ta matematika ne poklapa. Nisu srpski stanovnici Srema, 1945. godine, mogli činiti 10 odsto stanovništva Hrvatske, tako da se tu statistika ne podudara.
Nekoliko decenija kasnije poznati hrvatski komunista, predratni pravnik, kasnije javni tužilac i funkcioner Hrvatske, Jakov Blažević je osamdesetih godina tvrdio, da Srba u Hrvatskoj ima oko 700.000-800.000. Isto ili slično, je tvrdio i dr Stipe Šuvar, poznati sociolog, ministar prosvete Hrvatske, predsednik SKJ itd. Vidljivo je, da se njihove tvrdnje bitno razlikuju od službeno iskazivane statistike. Jedai od spornih problema Srba, sa vlastima HDZ-a, bio je i popis stanovništva 1991. godine, što su mnogi nazvali obmanom srpskog iaroda. Da statistički podaci u Hrvatskoj, naročito 1991. godine, nisu bili u redu, najprezentnije objašnjava poznati ekonomista dr Slobodan Komazec, koji je popis stanovništva u Hrvatskoj 1991. godine, nazvao "Velika statistička podvala i statistički genocid".
ASIMILACIJA PREKO BRAKOVA
POSLE više decenijskih migracija Srbi u avnojskoj Hrvatskoj su bili najviše teritorijalio rašireni i izmešani, što je bilo u daleko većem obimu nego Hrvati i druge nacionalnosti. Ovo je bili i zbog toga što su doživljavali istinski čitavu Jugoslaviju kao domovinu, zato se nisu ustručavali naseljavati po svim regijama Hrvatske i Jugoslavije. Ovakav pristup je bio iluzija i katastrofalan za srpski etnos. Zbog ovakvog pristupa i njihovog migriranja u veće gradske centre Hrvatske, počinje asimilacija i kroatizacija srpskog naroda, što je vidljivo iz sledećih podataka: "Da asimilacijski proces postoji pokazuju ovi podaci, koji se odnose na avnojsku Hrvatsku.
Hrvatice su se udavale za Hrvate u 91 odsto slučajeva 1953. godine, 89,6 odsto 1963. godine i 90,9 odsto 1987. godine. Naznačenih godina udavale su se za Srbe u iznosu 4,5 odsto, 7 odsto i 4,1 procenat. Srpkinje su se istih godina udavale za Srbe u iznosu od 84,3, 75 i 67,7 odsto. a za Hrvate navedenih godina 13,3, 21,7 i 26,6 odsto".
Naglo je opao udeo čisto srpskih brakova. On je iznosio 2/3, a udeo čisto hrvatskih brakova je iznosio 9/10. Takođe je vidljivo da je udeo udatih Srpkinja za Hrvate bio preko 1 odsto i imao tendenciju rasta, dok se udeo Hrvatica udatih za Srbe zadržao na niskom procentu 4-5 procenata.
KOMAZEC ističe sledeće: "Politički i nacionalistički košmar omogućio je smišljene manipulacije popisnim materijalom, posebno u pogledu nacionalne strukture stanovništva"... "Dakle u ukupnom broju manipulacije su gotovo nemoguće, ili izuzetno opasne (uočljive), ali u strukturi po nacionalnoj pripadnosti ne samo moguće već i vrlo izražene"... "Velike promene izmeću dva poslednja popisa nalaze se u tri kategorije stanovništva: Hrvati, Srbi a naročito kod kategorije Jugosloveni i ostali. Uočljivo je da se izuzetno povećava broj Hrvata upravo u godinama izrazite nacionalističke euforije (1971. i 1991), čak i veće u odnosu na ukupan rast stanovništva Republike(1981 - 1991)".
Vidljiva je velika nelogičnost, da se od 1981. do 1991. godine, ukupan broj stanovnika povećao za 159.000, a Hrvata u istom vremenskom periodu za 253.000, što je preko sto hiljada više od ukupnog rasta. Komazec dalje navodi "Raznovrsni pritisci po nacionalno izjašnjavanje, "izopćuju" Jugoslovene kao nacionalno neidentifikovane kategorije, pritisak na stanovništvo s takvom orijentacijom i osjećajem, urodilo je plodom, da se ova vrlo značajna po brojnosti (treća po broju iza Hrvata i Srba) kategorija gotovo "istopila" i svela sa 379.000 - 1981. godine na svega 44.700. Nestalo je, odnosno opredelilo se (ili vratilo) matičnoj naciji 334.300 bivših Jugoslovena"... "S obzirom na prirodni priraštaj od svega 0,5 do 1,2 na hiljadu stanovnika u Hrvatskoj, što je najniže bilo u Jugoslaviji osim Bojvodine sa 0,2 promila". Komazec navodi, da povećanje broja Hrvata u popisu 1991. godine za 253.000 nije moguće ni teoretski a kamoli praktično, zatim konstatuje "Naime prema izjavi direktora Republičkog zavoda za plan i statistiku Hrvatske date HTV, od ukupnog broja Jugoslovena kao Hrvati u poslednjem popisu izjasnilo se 80 posto, To je prosto rečeno, pokušaj takvog falsifikata...". Dalje navodi "Prema materijalu koji je dostupan u Hrvatskoj, na statističkom uzorku dovoljno reprezentativnom od nekoliko hiljada Jugoslovena, potpuno je jasno da se od ukupno 379.000 Jugoslovena na srpsko stanovništvo odnosi 82 do 84
odsto. To dakako apsolutno iznosi 320.000"...
Foto arhiva
STOGA ovaj zvanični podatak od 580.000 Srba, kojim se operiše u javnosti, čista je političko-statistička konstrukcija. To je velika statistička prevara i statistički nacionalizam, nažalost s odrećenim statističkim posledicama. Dakle, izabran je arbitrarni broj, kojim će se u politici manipulirati, a koji neće izazvati veću pozornost. Imajući u vidu navedeni prirodni priraštaj stanovništva i zvanični podatak iz popisa 1981. godine 531.000 (11,6 posto) danas (1991) u Republici Hrvatskoj, živi umesto po političkom popisu 580.700 (12,2 odsto), stvarno oko 940.000 do 945.000 Srba što u odnosu na ukupan broj stanovnika od 4.760.000 čini 19,6 posto, svaki peti stanovnik. To je stvarni broj Srba u Hrvatskoj, sve ostalo je statistička obmana" Komazec, takođe dokazuje, da je istovremeno došlo do "topljenja" i nestanka nacionalnih manjina. Da sa statistikom o broju Srba nije štimalo, može se pratiti sa više aspekata. Ako analiziramo iznete podatke, od 19. i 20. avgusta 1990. godine, kada je održano izjašnjavanje za srpsku autonomiju u Hrvatskoj, opet se statistika ne poklapa.
TUĐMANOVO PRIZNANjE
Franjo Tuđman prilikom otvaranja Vojne škole „Ban J. Jelačić1' u Zagrebu, 15. 12.1998. je rekao: "Hrvatska je riješila srpsko pitanje u Hrvatskoj. Mi smo prihvatili povratak dijela Srba u Hrvatsku, kao bi onemogućili napade na Hrvatsku i prigovore kako je Hrvatska nastavak NDH i ne želi nijednog Srbina. Riješili smo srpsko pitanje i Srba više neće biti 12% i 6% Jugoslovena koliko ih je bilo, a 3% koliko će ih biti neće više ugrožavati hrvatsku državu."
Tuđman je ovde indirektno „priznao" da je Srba bilo 18 odsto, a da su projektovano svedeni na 3 odsto.
Prema iskazanim podacima, za autonomiju se izjasnilo 756.549 građana. Poznato je da značajan deo Srba nije imao mogućnosti ili pak nije hteo, da se izjasni a takođe je poznato da se maloletni nisu izjašnjavali.
Dr Slobodan Komazec, Foto arhiva
Ako zanemarimo i ovaj podatak, ne slaže se, zbroj broja Srba u Hrvatskoj po popisu od 2001. godine sa brojem izbeglica u Srbiji, Republici Srpskoj, Crnoj Gori i ostalom svetu. Dolazi do značajnih razlika u odnosu na ukupan broj Srba u Hrvatskoj, iznet popisom 1991. godine. Evo šta je o tome naveo istoričar mr Mile Dakić, koji se već više decenija bavi istorijom,problemima i položajem Srba na teritoriji Hrvatske, Slavonije i Dalmacije;
"Poznato je da u strukturi Jugoslovena ima preko 80 odsto Srba i da je udio srpskog naroda uoči rata bio iznad 900.000, odnosno preko 20 odsto od ukupnog stanovništva Hrvatske, da u Hrvatskoj nedostaje oko 700.000 Srba. Bar, poslije posljednjeg popisa svjetu mora biti jasno, šta se desilo". Činjenica je, da popisi i interpretacije o broju Srba u Hrvatskoj, nisu bile u redu. I to je bilo u funkciji potiranja konstitutivnosti i njegova svođenja na nacionalnu manjinu.
https://www.novosti.rs/vesti/drustv...liko-srba-zivelo-teritoriji-avnojske-hrvatske
Eliminisanje u vise etapa
Momčilo Diklić/Rade Dragović
16. 10. 2020. u 07:12
Foto arhiva
JEDNA od višedecenijskih dilema bilo je pitanje koliki je bio stvarni broj srpskih stanovnika na ovom prostoru. Interesantna su, za razmatranje izjave, svojevremeno, "najupućenijih" Hrvata u političkom pa i naučnom smislu.
Dr Vladimir Bakarić, višedecenijski prvi čovek hrvatske politike i ekonomije, ako ne i čitave Jugoslavije. u aprilu 1945. godine, tvrdio je, da je u Hrvatkoj bilo 24 odsto Srba.
To su kasnije neki politički autoriteti u Hrvatskoj obrazlagali (i ne samo oni), da je to zato, što je za vreme Drugog svetskog rata, za KPH, bio partijski vezan i Srem. Vidljivo je iz navedene tabele, da prema prvom posleratnom popisu iz 1948. godine, na Srbe je u Hrvatskoj otpadalo 15 odsto stanovnika. Međutim, kako god se računalo, opet se ta matematika ne poklapa. Nisu srpski stanovnici Srema, 1945. godine, mogli činiti 10 odsto stanovništva Hrvatske, tako da se tu statistika ne podudara.
Nekoliko decenija kasnije poznati hrvatski komunista, predratni pravnik, kasnije javni tužilac i funkcioner Hrvatske, Jakov Blažević je osamdesetih godina tvrdio, da Srba u Hrvatskoj ima oko 700.000-800.000. Isto ili slično, je tvrdio i dr Stipe Šuvar, poznati sociolog, ministar prosvete Hrvatske, predsednik SKJ itd. Vidljivo je, da se njihove tvrdnje bitno razlikuju od službeno iskazivane statistike. Jedai od spornih problema Srba, sa vlastima HDZ-a, bio je i popis stanovništva 1991. godine, što su mnogi nazvali obmanom srpskog iaroda. Da statistički podaci u Hrvatskoj, naročito 1991. godine, nisu bili u redu, najprezentnije objašnjava poznati ekonomista dr Slobodan Komazec, koji je popis stanovništva u Hrvatskoj 1991. godine, nazvao "Velika statistička podvala i statistički genocid".
ASIMILACIJA PREKO BRAKOVA
POSLE više decenijskih migracija Srbi u avnojskoj Hrvatskoj su bili najviše teritorijalio rašireni i izmešani, što je bilo u daleko većem obimu nego Hrvati i druge nacionalnosti. Ovo je bili i zbog toga što su doživljavali istinski čitavu Jugoslaviju kao domovinu, zato se nisu ustručavali naseljavati po svim regijama Hrvatske i Jugoslavije. Ovakav pristup je bio iluzija i katastrofalan za srpski etnos. Zbog ovakvog pristupa i njihovog migriranja u veće gradske centre Hrvatske, počinje asimilacija i kroatizacija srpskog naroda, što je vidljivo iz sledećih podataka: "Da asimilacijski proces postoji pokazuju ovi podaci, koji se odnose na avnojsku Hrvatsku.
Hrvatice su se udavale za Hrvate u 91 odsto slučajeva 1953. godine, 89,6 odsto 1963. godine i 90,9 odsto 1987. godine. Naznačenih godina udavale su se za Srbe u iznosu 4,5 odsto, 7 odsto i 4,1 procenat. Srpkinje su se istih godina udavale za Srbe u iznosu od 84,3, 75 i 67,7 odsto. a za Hrvate navedenih godina 13,3, 21,7 i 26,6 odsto".
Naglo je opao udeo čisto srpskih brakova. On je iznosio 2/3, a udeo čisto hrvatskih brakova je iznosio 9/10. Takođe je vidljivo da je udeo udatih Srpkinja za Hrvate bio preko 1 odsto i imao tendenciju rasta, dok se udeo Hrvatica udatih za Srbe zadržao na niskom procentu 4-5 procenata.
KOMAZEC ističe sledeće: "Politički i nacionalistički košmar omogućio je smišljene manipulacije popisnim materijalom, posebno u pogledu nacionalne strukture stanovništva"... "Dakle u ukupnom broju manipulacije su gotovo nemoguće, ili izuzetno opasne (uočljive), ali u strukturi po nacionalnoj pripadnosti ne samo moguće već i vrlo izražene"... "Velike promene izmeću dva poslednja popisa nalaze se u tri kategorije stanovništva: Hrvati, Srbi a naročito kod kategorije Jugosloveni i ostali. Uočljivo je da se izuzetno povećava broj Hrvata upravo u godinama izrazite nacionalističke euforije (1971. i 1991), čak i veće u odnosu na ukupan rast stanovništva Republike(1981 - 1991)".
Vidljiva je velika nelogičnost, da se od 1981. do 1991. godine, ukupan broj stanovnika povećao za 159.000, a Hrvata u istom vremenskom periodu za 253.000, što je preko sto hiljada više od ukupnog rasta. Komazec dalje navodi "Raznovrsni pritisci po nacionalno izjašnjavanje, "izopćuju" Jugoslovene kao nacionalno neidentifikovane kategorije, pritisak na stanovništvo s takvom orijentacijom i osjećajem, urodilo je plodom, da se ova vrlo značajna po brojnosti (treća po broju iza Hrvata i Srba) kategorija gotovo "istopila" i svela sa 379.000 - 1981. godine na svega 44.700. Nestalo je, odnosno opredelilo se (ili vratilo) matičnoj naciji 334.300 bivših Jugoslovena"... "S obzirom na prirodni priraštaj od svega 0,5 do 1,2 na hiljadu stanovnika u Hrvatskoj, što je najniže bilo u Jugoslaviji osim Bojvodine sa 0,2 promila". Komazec navodi, da povećanje broja Hrvata u popisu 1991. godine za 253.000 nije moguće ni teoretski a kamoli praktično, zatim konstatuje "Naime prema izjavi direktora Republičkog zavoda za plan i statistiku Hrvatske date HTV, od ukupnog broja Jugoslovena kao Hrvati u poslednjem popisu izjasnilo se 80 posto, To je prosto rečeno, pokušaj takvog falsifikata...". Dalje navodi "Prema materijalu koji je dostupan u Hrvatskoj, na statističkom uzorku dovoljno reprezentativnom od nekoliko hiljada Jugoslovena, potpuno je jasno da se od ukupno 379.000 Jugoslovena na srpsko stanovništvo odnosi 82 do 84
odsto. To dakako apsolutno iznosi 320.000"...
Foto arhiva
STOGA ovaj zvanični podatak od 580.000 Srba, kojim se operiše u javnosti, čista je političko-statistička konstrukcija. To je velika statistička prevara i statistički nacionalizam, nažalost s odrećenim statističkim posledicama. Dakle, izabran je arbitrarni broj, kojim će se u politici manipulirati, a koji neće izazvati veću pozornost. Imajući u vidu navedeni prirodni priraštaj stanovništva i zvanični podatak iz popisa 1981. godine 531.000 (11,6 posto) danas (1991) u Republici Hrvatskoj, živi umesto po političkom popisu 580.700 (12,2 odsto), stvarno oko 940.000 do 945.000 Srba što u odnosu na ukupan broj stanovnika od 4.760.000 čini 19,6 posto, svaki peti stanovnik. To je stvarni broj Srba u Hrvatskoj, sve ostalo je statistička obmana" Komazec, takođe dokazuje, da je istovremeno došlo do "topljenja" i nestanka nacionalnih manjina. Da sa statistikom o broju Srba nije štimalo, može se pratiti sa više aspekata. Ako analiziramo iznete podatke, od 19. i 20. avgusta 1990. godine, kada je održano izjašnjavanje za srpsku autonomiju u Hrvatskoj, opet se statistika ne poklapa.
TUĐMANOVO PRIZNANjE
Franjo Tuđman prilikom otvaranja Vojne škole „Ban J. Jelačić1' u Zagrebu, 15. 12.1998. je rekao: "Hrvatska je riješila srpsko pitanje u Hrvatskoj. Mi smo prihvatili povratak dijela Srba u Hrvatsku, kao bi onemogućili napade na Hrvatsku i prigovore kako je Hrvatska nastavak NDH i ne želi nijednog Srbina. Riješili smo srpsko pitanje i Srba više neće biti 12% i 6% Jugoslovena koliko ih je bilo, a 3% koliko će ih biti neće više ugrožavati hrvatsku državu."
Tuđman je ovde indirektno „priznao" da je Srba bilo 18 odsto, a da su projektovano svedeni na 3 odsto.
Prema iskazanim podacima, za autonomiju se izjasnilo 756.549 građana. Poznato je da značajan deo Srba nije imao mogućnosti ili pak nije hteo, da se izjasni a takođe je poznato da se maloletni nisu izjašnjavali.
Dr Slobodan Komazec, Foto arhiva
Ako zanemarimo i ovaj podatak, ne slaže se, zbroj broja Srba u Hrvatskoj po popisu od 2001. godine sa brojem izbeglica u Srbiji, Republici Srpskoj, Crnoj Gori i ostalom svetu. Dolazi do značajnih razlika u odnosu na ukupan broj Srba u Hrvatskoj, iznet popisom 1991. godine. Evo šta je o tome naveo istoričar mr Mile Dakić, koji se već više decenija bavi istorijom,problemima i položajem Srba na teritoriji Hrvatske, Slavonije i Dalmacije;
"Poznato je da u strukturi Jugoslovena ima preko 80 odsto Srba i da je udio srpskog naroda uoči rata bio iznad 900.000, odnosno preko 20 odsto od ukupnog stanovništva Hrvatske, da u Hrvatskoj nedostaje oko 700.000 Srba. Bar, poslije posljednjeg popisa svjetu mora biti jasno, šta se desilo". Činjenica je, da popisi i interpretacije o broju Srba u Hrvatskoj, nisu bile u redu. I to je bilo u funkciji potiranja konstitutivnosti i njegova svođenja na nacionalnu manjinu.
https://www.novosti.rs/vesti/drustv...liko-srba-zivelo-teritoriji-avnojske-hrvatske
Eliminisanje u vise etapa
