Iako sam ja prijavila urvana hroboatosa zbog ustaške propagande sad mi je žao što je njegov post pobrisan.
Na primeru ovog Urban hroboatosa se mogu prostudirati i analizirati metodi i taktika neo - ustaških relativizatora genocida koji su slični metodama i taktici neo - nacističkih relativizatora i negatora holokausta, dosta bučnih na internetu, ali slabo vidljivih u naučnoj zajednici gde su, pritisnuti dokazima, prisiljeni da ćute (biće da je to razlog "hrvatske ćutnje" o kojoj ovaj bestidnik govori).
Pre svega, on je zainteresovan da što veći broj ljudi poveruje da je broj ustaških žrtava što manji. Jasno mu je da potpuno negiranje postojanja Jasenovca kao mesta zločina umanjuje broj onih koji bi u to poverovali i zato misli da je mnogo efektnije ovo što radi: priznanje da je logor postojao, ali minimizovanje žrtava uz negiranje čak i donje granice egzaktno utvrđenog spiska žrtava od 80 000, kao i jezivih detalja koje su posleratnim komisija za ratne zločine ispričali preživeli logoraši (on to naziva izmišljotinama i urbanim legendama).
On isto tako žali što relativizatori ustaškog genocida nisu veštiji, pa je tako onaj Sedlarov pokušaj podmetačine otkriven, a autor izložen podsmehu...
https://lupiga.com/vijesti/otkrivam...o-plivanju-leseva-uzvodno-je-losa-fotomontaza
Dakle, nebitno je što se radi o podlim manipulatorima jer su neo - ustaškim relativizatorima koji su lišeni svakog obzira prema istini sva sredstva dozvoljena, nego je loša vest što je bestidna manipulacija otkrivena.
Ovim bestidnim lažovima se pre svega treba suprostaviti istinom, pa im i neće preostati ništa drugo nego da ćute ("hrvatska ćutnja") barem pred pristojnim ljudima drugačijim od sebe.
Najčešća laž neo - ustaških negatora genocida je ne postoje forenzički dokazi da su na mestu Jasenovca postojala masovna ubijanja, zatim da popisi stanovništva demantuju da je bilo ustaškog genocida nad Srbima što je laž koja može da prođe samo kod onih neupućenih u demografiju. Na kraju se na to sve dodaju neka lažna svedočenja o dobrom tretmanu logoraša koja zapravo potiču iz same ratne ustaške štampe i propagande.
Ono što se negira i izostavlja su izjave preživelih logoraša, kao i dokumentacija samih ustaških saveznika, Nemaca i Italijana, koji su ostavili brojna svedočanstva o ustaškim pokoljima, uključujući i procene broja ukupnih ustaških žrtava koja ne odskaču mnogo od procena ukupnog broja ustaških žrtava iznošenih od strane posleratnih jugoslovenskih istoričara koji su po neo - ustašama bili srpski mitomani.
Iako su ustaše pre napuštanja logora zapalile i minirale čitavo područje pokušavajući da sakriju tragove zločina, tih tragova je ostalo toliko da je to i navelo posleratnu komisiju za ratne zločine da proceni žrtve na preko pola miliona.
Na čitavom jasenovačkom kompleksu je zatečeno 248 vidljivih masovnih grobnica, 2 vagona pepela od spaljivanja leševa, a kasnija sondažna bušenja su otkrila nove detalje. Više o tome:
http://www.jusp-donjagradina.org/sr/istrazivanja-u-donjoj-gradini/
U Jasenovcu je bilo spaljivanja leševa u specijalnim pećima, kao i drugih vrsta spaljivanja, ali i bacanja leševa u Savu, tako da sama iskopavanja na mestu logora teško mogu odgonetnuti koliko je bilo ukupnih žrtava, ali svakako nagone na zaključak da je Jasenovac bio fabrika smrti.
Jezivih detalja ispričanih od preživelih logoraša ima podosta, a urvanu hroboatosu se ne isplati da ih sve negira... bolje da hrvatski ćuti.
Iz knjige "Sećanja Jevreja na logor Jasenovac", svedočanstvo Fridrih Adolfa:
"Od maja 1942 počeli su dolaziti ogromni transporti žena, djece, staraca i drugih muškaraca sa Kozare, na desetine hiljada su bili dotjerani, svaki dan po 2-3 hiljade, a dovozili su i plijen od nedužnih seljaka...onda su na red došla djeca od novorođenčeta do 15 godina koja su oduzeta majkama i prebačena u poseban dio logora. Scene i nastale tragedije kada su djecu oduzimali majkama sa grudi su neopisive i ostaju nezaboravne za cijeli život. Majkama su govorili da vode djecu samo na liječnički pregled da vide da li su zdrava da idu s njima u Njemačku na rad. Zatim su ih posebno zatvorili i ostavili ih 4 dana bez vode i hrane. Jedne noći su svu stariju djecu odveli i pobili maljevima i željeznim šipkama. Grobari su cijelu noćmorali odvoziti mrtvu djecu van logora gdje su ih pokapali. Poslije 10 dana pobili su i grobare. Kada su završili sa starijom djecom došao je red i na mlađu."
Knjiga V. Kazimirovića "NDH u svetlu nemačkih dokumenata"
Procene nemačkih oficira o broju ustaških žrtava koje su navodili u zvaničnim izveštajima:
Aleksandar Ler u aprilu 1943. godine je naveo da je broj pobijenih Srba u NDH 400.000; Lothar Rendulich navodi 350 000, nemacki opunomoceni ministar Trećeg Rajha u Zagrebu Edmund Glase fon Horstenau procjenjuje žrtve između 200 000 i 700 000; Ernst Fickc navodi cifru od 600.000 ljudi;
Procene pobijenih do vremena sačinjavanja izveštaja zavise i od godine u kojoj je sačinjen izveštaj
Meša Selimović u autobiografskoj knjizi "Sjećanja":
"Užasan genocid koji su ustaše počele da sprovode protiv Srba u Bosni i Hercegovini, nečuveni zločini na koje se uho teško moglo naviknuti jer takvo masovno varvarstvo nije bilo poznato u istoriji, stradanje čitavih srpskih krajeva, zatiranje svega živog, sve je to natjerivalo čovjeka da se odredi, ili da se suprostavi ili da se demorališe. Za mene je to bilo pitanje humaniteta: da nisam prišao revoluciji, da se nisam suprostavio zločinima, nikad više ne bih mogao sebe da poštujem. A živjeti bez samopoštovanja nije lako."
Što se popisa stanovništva i demografije tiče poslednji predratni popis je rađen 1931, a prvi posleratni 1948. Upravo na osnovu ovih popisa i prirodnog priraštaja su rađeni sledeći proračuni.
Bogoljub Kočović, demograf, u knjizi "Nauka, nacionalizam i propaganda : (između gubitaka i žrtava Drugog svetskog rata u Jugoslaviji)" je najpre definisao teritorije koje je obuhvatala tkz. NDH (BiH, najveći deo Hrvatske, Srem) i dao sledeću računicu stvarnih srpskih gubitaka baziranu na popisima stanovništva, posleratnim migracijama i prirodnom priraštaju:
"Na gornje definisanoj teritoriji Srba je prema popisu iz 1931 bilo oko 1 860 000
sa prirodnim priraštajem 1941 god oko 2 180 000
- da nije bilo rata 1948 god.moglo je biti oko 2 425 000
- ali po popisu od 15 marta 1948 bilo je 1 800 000
Dakle demografski gubici Srba su A - B = 625 000
Od toga otpada na:
"nerođene zbog rata" oko 70 000
"emigrane" oko 25 000
"migrirane" za Vojvodinu 160 000
ostaje broj stvarnih gubitaka kod Srba oko 370 000
S obzirom na moguće greške u pretpostavkama korekcije mogu da budu do oko 9,5% ka dole i do oko 15% ka gore
tako da bi stvarni gubici mogli da se kreću između 335 000 i 426 000."
Neki tvrde da predratni popisi nisu pouzdani jer je bilo propusta kod popisivanja lica u planinskim krajevima, pre svega u Vrbaskoj banovini koja je obuhvatala danasnju zapadnu Bosnu. To bi značilo da su srpski gubici još veći jer je zapadna Bosna bila poprište najvećih ustaških divljanja. Kad ovim ciframa dodamo i ostale žrtve (jevrejske, romske i druge) onda bi broj ustaških žrtvava mogao biti preko pola miliona bazirano na popisima stanovništva i demografiji.
Tako to izgleda kad se baci samo kratki osvrt na forenzičke i demografske podatke, kao i na dokumentacija i izjave preživelih. Sve u svemu hrvatskim domoljubima koji istresaju neoustašku propagandu je i najbolje da hrvatski ćute.
