Uroš Predić

  • Začetnik teme Začetnik teme Neno
  • Datum pokretanja Datum pokretanja
Neno

Neno

Elita
Poruka
23.673
Uroš Predić (Orlovat, 1857. - Beograd, 1953.), jedan od najvećih srpskih slikara realizma, pored Paje Jovanovića.
Završio je Umetničku akademiju u Beču, a stvarao u Novom Sadu, Beogradu, Starom Bečeju i Orlovatu. Autor je čitavog niza ikonostasa, maestralnih portreta i istorijskih žanr-dela, od koji su najpoznatija Kosovka devojka, Vesela braća i Na studencu.

Između ostalih, oslikao je i crkvu u rodnom Orlovatu, podignutu u moravsko-vizantijskom stilu 1927. godine. Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 1909, a februara naredne godine za redovnog člana. Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika u Beogradu 1919. godine i prvi njegov predsednik. Umro je 1953. u Beogradu, u svojoj 96. godini, kao najstariji srpski slikar.

Uros_Predic_(1856-1953)_autoportret_1916.jpg


Uroš Predić - autoportret

Studije je završio na Bečkoj slikarskoj akademiji, gde je kasnije radio kao asistent. U toku
svog skoro jednovekovnog života živeo je i radio u Beču, Beogradu, Novom Sadu, Bečeju i Orlovatu.

Autor je velikog broja ikonostasa, portreta i istorijskih žanr-dela, od kojih su najpoznatija
"Kosovka devojka", "Vesela braća, žalosna im majka" i "Na studencu".

Uradio je čuvene portrete predsednika Akademije - Sime Lozanića, Stojana Novakovića (1920),
Jovana Žujovića (1921), Jovana Cvijića (1923), Đorđa Vajferta (1927) Slobodana Jovanovića (1930),
Bogdana Gavrilovića (1935) i Aleksandra Belića (1940).

Oslikao je ikonostas u crkvi u rodnom Orlovatu, podignutu u moravsko-vizantijskom stilu 1927. godine.
Predić je izabran za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 1910. godine. Jedan je od osnivača
društva Lada 1904. i bio je neprekidno član ovog društva kao i njegov dugogodišnji predsednik.

Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 26. januara 1909, a 3. februara 1910. godine
za redovnog člana. Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika u Beogradu 1919. godine i prvi
njegov predsednik. Umro je 1953. godine, u 96. godini, i po sopstvenoj želji sahranjen je na mesnom
groblju u Orlovatu.

Uz Paju Jovanovića najveći je predstavnik akademskog realizma u srpskom slikarstvu. U Narodnom
muzeju Zrenjanin danas se nalazi Legat Uroša Predića koji predstavlja inventar njegovog beogradskog
ateljea u kojem je proveo poslednje godine svog života.

Zrenjaninski Narodni muzej organizovaće sutra veče posvećeno velikom slikaru Urošu Prediću.

Wikipedia
 
Uros_Predic_-_Kosovka_devojka_(1919)..jpg


"Jedna od najpoznatijih Predićevih slika 'Kosovka devojka', započeta je pred svetski rat 1914. a završena po njegovom okončanju 1919. godine. Nastala je prema ikonografskom modelu slikara Ferda Kikereca iz 1879. godine. Predić se od 1914. bavio ilustrovanjem narodnih pesama, pa je i prvu verziju ove slike radio za Kolo srpskih sestara radi reprodukovanja na razglednicama u humanitarne svrhe. Drgu verziju je slikao za oleografsku reprodukciju koju je Adam Čaklović uradio u Zagrebu 1920. godine. Misija ove slike je bila patriotska i ostala više ilustrativno nego monumentalno delo. Predić je predstavio bojište neposredno posle Kosovske bitke 1389. godine, izvukavši u prvi plan devojku odevenu u narodno srednjevekovno odelo, koja pruža pomoć ranjenom srpskom junaku, pojeći ga vodom iz zlatnog putira. Istorijska kompozicija je smeštena u letnji pejizaž, u zoru, kada se na nebu rađa dan, a priroda budi procvetalim makovima. Statična kompozicija obiluje detaljima, palim borcima, realistički prikazanim.
Ova slika pripada malom broju istorijskih kompozicija koje Muzej čuva kao ilustraciju događaja iz srednjevekovne istorije Srpskog naroda. Besprekorno izvedena, slika je primer umetničkog shvatanja koje je ovaj slikar usvojio i negovao od završetka studija na Umetničkoj akademiji u Beču."
 
U opusu Uroša Predića najviše su zastupljeni portreti, ikonografija, žanr i istorijske kompozicije, rjeđe krajolici, i samo jedan akt.

Zbog postizanja što uvjerljivije sličnosti s likom naručitelja i inzistirajući na prepoznatljivosti, Predić je postao kroničar građanskog društva svoga vremena. Godine 1885. u Pančevu je počeo sa slikanjem portreta po narudžbi, ponekad uz pomoć fotografija.

Uroš Predić oslikao je ikonostas bečejske pravoslavne crkve i ikonostas u kapeli bečejskog veleposjednika Bogdana Dunđerskog. Osim toga naslikao je više ikonostasa zbog kojih se ocjenjuje da je poslednji značajan srpski ikonopisac.

Posebnu kvalitetu kod Predića ima njegov crtež, što je vidljivo u njegovim sačuvanim blokovima za skiciranje. U svom dugom stvaralačkom životu ostao je vjeran pravilima starih majstora i ustrajao na isticanju crteža i jasnoće kompozicije.

Uroš_Predić_at_his_studio.jpg

Uroš Predić u svom studiju (1924)


Merry_brothers_1887.jpg

Srećna braća (1887)
Uroš Predić
 

Postavila sam već postavljenu sliku na ovoj stranici...Stoga, još jedna:

uros-predic-deca-pod-dudom-1887.-830x0.jpg

"Deca pod dudom"(1887)
Uroš Predić

Slika je u privatnom vlasništvu, ali je Narodni muzej, zahvaljujući ljubaznosti vlasnika u mogućnosti da kulturnoj javnosti predstavi ovo znano, ali retko viđeno Predićevo ostvarenje.
Uroš Predić (1857 - 1953) spada među malobrojne srpske slikare koji su sa posebnom pažnjom, mnogo ljubavi i poštovanja slikali decu.
 

Nikoga ne ostavlja ravnodušnim! Remek delo Uroša Predića "Siroče na majčinom grobu" je nastalo pre 135 godina!​

Uros_Predic_-_Siroce_na_grobu.jpg

Remek delo Uroša Predića "Siroče na majčinom grobu" već tačno 135 godina zadivljuje ne samo veštinom kojom je naslikano, već i osećanjem koju prenosi.
Predić je 1888. godine naišao na pesu mađarskog poete Jožefa Etveša "Smrznuto dete", koja ga je toliko inspirisala da je ubrzo stvorio sliku "Siroče na majčinom grobu", koja će u narednom vremenu postati jednim od najprepoznatljivijih dela srpske likovne umetnosti.

Kada je bila završena slika, nikoga nije mogla ostaviti ravnodušnim. Čitav prizor izazivao je veliko saosećanje. Sumoran ton slike pojačan je zimskim dobom i prizorom groblja kao staništa smrti. Priroda je mrtva, zemlja nerodna. Jedini znak života su dve ptice na drvetu.

Svežu raku prekrio je sitan sneg, bezimeni krst je nemarno poboden u zemlju. Dete leži pored počivališta svoje majke, ogrnuto pokrivačem. Pretpostavimo da nakon njene sahrane nije moglo provesti noć u pustoj kući i da se tako našlo na groblju. Bledilo njegovog lica i beživotna boja usana upućuju da je preminulo od hladnoće.
Prizor je kasnije isnpirisao pesnika Svetozara Ćorovića da napiše istoimenu pesmu.
Slika Uroša Predića čuva se u Narodnom muzeju u Beogradu.

SD
 
Slika Uroša Predića „Sveti Sava blagosilja Srpčad” (1921) pripada nizu slikarskih ostvarenja koja su razvijala svetosavski kult u srpskoj kulturi. Naručilo ju je Ministarstvo prosvete sa ciljem da se umnožava i postavlja po školama, pa je iz tog razloga napravljen veliki broj kopija u Državnoj štampariji. Međutim, malo je poznato da blagoslov nije primarna poruka slike, već deljenje knjiga. U detaljima enterijera su autentični predmeti jer Predić nikada nije želeo da odstupa od istorijske autentičnosti. To se najbolje vidi u detaljima dekora, povelje na stolu, grbova na tronu i odeći. Za likove dva deteta su pozirale devojčice - Ivanka Teodorović (desno) iz Samoša i Emilija Đukić (levo). Slika se danas nalazi u Narodnom muzeju u Beogradu.
84262684_2484802338313142_6800598302489313280_n.jpg
 
Uroš Predić ~ Ksenija Atanasijević ~ 1917.
124893700_3206010212859014_6985646365629063057_n.jpg

Portret buduće prve žene koja je doktorirala na Beogradskom univerzitetu nastao je tokom Prvog svetskog rata u okupiranom Beogradu. Uroš Predić je ratne dane živeo povučeno, a retke izlaske iz ateljea provodio je u društvu mladih ljudi koji su u kućnoj atmosferi čitali poeziju, diskutovali o raznim temama i muzicirali. Među njima bila je i Ksenija čiji zamišljeni portret veoma verno prikazuje nju, buduću doktorku filozofije, ali i savršeno oslikava atmosferu koja je vladala na druženjima mladih Beograđana i vremešnog slikara. Predić je slična druženja priređivao i u svom skromnom domu u Svetogorskoj ulici, na kojima je uvek bilo kafe i čokoladnih bombona. Kasnije se često sećao tih „tužnih dana okupacije kada je naše probrano društvo tražilo i nalazilo utehu u umetnosti koja je učinila da časkom zaboravimo na opšte jade i verujemo u bolju budućnost.”
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top