Svaštara i zanimljivosti

[Neprilagođena]

Potopljeni gradovi


Sablasni krstovi koji vire iz vode, jedva vidljivi temelji i zarđalo gvožđe danas krase mnoga nekada prosperitetna mjesta.

Većina ovih gradova je potopljena kako bi se obezbjedila voda i struja za rastuću populaciju, piše Newsweek.
Dok su neki gradovi demolirani prije plavljenja, drugi su ostali netaknuti, a njihove sablasne pojave i danas uulijevaju jezu u posjetioce ovih zanimljivih mjesta
1. Potosi (Venecuela)

Gradić Potosi napušten je 1985. godine, kada su vlasti odlučile da u blizini izgrade hidroelektranu.
Mještani su prepustili svoje domove vodi i narednih 20 godina jedino što se vidjelo od grada bio je krst crkve koja je bila najviša građevina u mjestu.
Međutim, 2010. godine, voda je počela da se povlači i Potosi je polako izranjao na svjetlost dana. Gotička crkva ponovo je vidljiva i pored erozije i vlage zbog koje izgleda kao da je starija nekoliko vjekova.
2. Kuron Venosta (Italija)

Jedna jedina kula obilježava mjesto nekadašnjeg sela koji se danas nalazi ispod jezera Lago di Resija. Alpsko mjesto potopljeno je nakon završetka Drugog svjetskog rata, kada su vlasti odlučile da spoje tri jezera u jedno i podignu hidroelektranu.
Prije potapanja, 163 kuće i 1.300 ari voćnjaka su prekriveni pjeskom, a toranj je namjerno ostavljen kao memorijal. Zimi, kada se površina jezera zaledi, do njega se može stići peške.
3. Vilarinjo da Furna (Portugalija)

I ovaj gradić dožijeo je svoj kraj zbog hidroelektrane. Portugalsko selo koje postoji od vremena Rimskog carstva, bilo je dom oko 300 ljudi prije nego što je potopljeno 1972. godine. Interesantno je da zemljište i dalje pripada potomcima vlasnika čije se nekadašnje kuće pojave s vremena na vrijeme, kada nivo vode u rezervoaru opadne.
Vilarinjo da Furna bio je specifično selo, jer su njegovi mještani živjeli u sistemu nasleđenom od Vizigota, Naime, svaka porodica imala je jednog člana predstavnika u takozvanoj hunti, odnosno savjetu starješine sela.

 

[Neprilagođena]

Grad Lavova , Kina

Četrdeset metara pod vodom u Kini nalazi se „ručno izrađena Atlantida“. Reč je o gradu Ši Čeng, poznatom i kao Grad lavova, koji je nekada bio kulturni, ekonomski i politički centar provincije.


Lavirint belih zidova i kapija, asfaltirani putevi i nekoliko kuća kriju se na oko 40 metara pod vodom u Kini. Ovo mesto često se naziva i kineskom „Atlantidom“.
Poznat još i kao Grad lavova, smešten je u jezeru između planine Pet lavova, a nekada su ga zvali i Ši Čeng. Ovaj grad bio je politički i ekonomski centar istočne provincije Džeđang.


Međutim, 1959. godine kineska Vlada odlučila je da izgradi novu hidrocentralu, pa je tako nakon podizanja brane u jezeru Kindao, ovaj istorijski grad počeo polako da se puni vodom, sve dok nije potpuno potopljen.

Grad lavova leži pod vodom već 53 godine, a Kinezi očekuju da će ova „ručno izrađena Atlantida“ uskoro postati prava turistička atrakcija, naročito za ljubitelje ronjenja.

 

[Neprilagođena]

Podvodni grad budućnosti , Japan

Japanci prave spiralni grad pod vodom u kome bi moglo da živi pet hiljada ljudi!

Kompanija “Šimicu korporejšn” planira spuštanje spiralnog grada u okeanske dubine.

Prema tim planovima, gradić “Okean Spiral” bio bi dom za 5.000 ljudi i sadržavao bi mjesta za stanovanje, ali i kancelarije, kao i lokacije za zabavu i razonodu.
Iz kompanije objašnjavaju da bi grad pri površini imao plutajuću kupolu, koja bi bila napravljena tako da ne propušta vodu i koja bi mogla da izranja ili uranja prema potrebi.

Ispod te kupole, građevina bi se mogla “protezati” i do 14 kilometara do morskog dna, gdje bi “zemljana tvornica” proizvodila metan iz ugljičnog dioksida, koristeći mikroorganizme!

Na morskom dnu ljudi bi kopali rijetke minerale i metal, a električna energija bi se stvarala pomoću generatora koji bi iskoristili razlike u temperaturi mora na različitim dubinama.

Postojali bi i podvodni dokovi, kojima bi se obavljao transport namirnica i materijala te provodila istraživanja.

Umjesto betona stručnjaci iz “Šimicija” za gradnju podvodnog grada žele da koriste – smolu.

 

[Neprilagođena]

 

[Poli46]

Pogledajte prilog 861659

Pogledajte prilog 861671

Da, budućnost nam stiže iz Japana.Teoretičari zavere odavno govore o podvodnim fabrikama
gde bi se i živelo,a ljudi bi kroz generacije trebalo da poprime neke odlike riba.
Naime život pod vodom bi ih potpuno promenio što je i cilj.Ti ljudi ribe bi vrlo retko izlazili
na kopno jer im život na kopnu ne bi bio prijatan,

 

[Neprilagođena]

Neka sasvim drugačija mjesta
GRAD U KOJEM SE NE UMIRE-LONGJEARBJEN

. U najsjevernijem gradu na svijetu, Longjearbjenu, koji se nalazi na norveškim otocima Svalbard, ukoliko je neki stanovnik teško bolestan ili na samrti, hitno ga prevoze avionom ili brodom do norveškog kopna.





GRAD NA GROBLJU-NAJAF

Najveće groblje na svijetu, Vadi Al-Salam.. Na ovom groblju pokopano je pet milijuna tijela, a pokopi se i dalje obavljaju. A čudan grad na ovom najvećem groblju je Najaf u Iraku.

 

[Neprilagođena]

ŽIVOT U ISTOJ ZGRADI-VITIER

Gradić Vitier na Aljasci je uspavani gradić koji broji 200 stanovnika i svi su susjedi jedni drugima, jer žive u istoj zgradi, ali pod istim tim krovom idu i u školu, na posao, u teretanu, trgovinu... Još jedna zanimljivost je ta da se do ovog gradića stiže tunelom koji se navečer zatvara, pa je lako moguće da poslije kina u susjednom gradu noć provedete u kolima ukoliko ne stignete prije zatvaranja tunela.




GRAD SMEĆA-MANŠIJAT NASER

Ovom prilikom smeće nije nikakva metafora nego je riječ o pravom smeću skoncentriranom u čudnom naselju Manšijat naser u Egiptu, koje broji 260.000 stanovnika. Svi stanovnici ovog naselja bave se recikliranjem, pa ne čudi što uspiju reciklirati 90 posto smeća, što je, po nekim podacima, četiri puta više nego što uspiju kompanije za reciklažu. Ovo je još i važnije ako sagledamo činjenicu da ovdje završi sav otpad glavnog grada.

 

[Neprilagođena]

Život na drveću : Korowai pleme

Da li ste ikad zamišljali kako izgleda čuvena Nedođija, dom Petra Pana i da li ste ikad pokušali da se vešto penjete po visokom drveću kao Tarzan? Nedođija postoji, a pripadnici ovog plemena su svi pomalo Tarzani, ako isključimo hanibalizam koji im je i dalje u praksi.

Duboko u nepristupačnoj džungli na jugoistoku indonezijske pokrajine Papue, oko 150 kilometara udaljeni od Arafura mora, živi Korowai pleme- klan potpuno izolovan od ostatka sveta. Pripadnici ovog plemena su lovci – sakupljači koji žive u malom društvu tradicionalnih porodičnih veza koji dele sve što imaju – to prepoznaju jedinim načinom da opstanu

Korowai pleme nije imalo nikakav kontakt sa spoljnim svetom sve do 1974. godine, kada su ih otkrili holandski misionarai. Ovo izolovano pleme je jedina skupina ljudi na svetu čija je primarna rezidencija visoko u krošnjama drveća. Iako je dosta kuća napravljeno na visinama od 6-12 metara, dosta njih se pravi i na visinama od preko 35 metara. Ovo zvuči kao san svakog deteta, nedođija iz legende o Petru Panu ipak postoji!
Razlog podizanja kuća u krošnjama i na ovim vrtoglavim visinama, gde je mesečarenje verovatno smrtonosno, nije puki hir plemenaca. Ovo tlo je sklono poplavama i tako vlažno buja od raznovrsnih populacija insekata, pa je život ovde veoma opasan. Upravo zbog toga se pleme preselilo u krošnje.
Neverovatna činjenica je da su ove kuće izgrađene bez dizalica ili bilo kakvih mašina. Sve se pravi ručno. Čak i većina alata kojima se služi pleme izgleda kao da je oruđe iz kamenog doba. Ovi domorodci su izuzetni penjači od malih nogu, veoma su spretni i gipki, znaju da se provlače kroz granje i iskoriste pukotine i nabore da bi se uspeli do ogromnih visina svojih domova zašzićenih u krošnjama.


Pripadnici plemena obično su lovci-sakupljači, a imaju vrlo snažan osjećaj za porodicu budući da sve dijele. Prvi susret plemena i spoljnog svijeta bio je 4. oktobra 1978. kad je misionar Johan Veldhuizen došao do njihovih naselja i fotografisao ih.

Pleme sve do sedamdesetih nije ni znalo da postoje drugi ljudi osim njih.

 

[Neprilagođena]

Palata Kvinta De Regaleria,Portugalija

Foto:


Imanje na kome se nalazi Kvinta de Regaleria, u portugalskoj Sintri, promenilo je mnogo vlasnika dok ga krajem 19. veka nije kupio milioner Antonio Augusto Karvalo Monteiro. Ekstravagantni Monteiro želeo je palatu koja će prezentovati sva njegova nesvakidašnja interesovanja. Tada je unajmio italijanskog arhitektu Luiđija Maninija koji je veštim projektovanjem uspeo da spoji elemente različitih epoha, pa se na građevini prepoznaju i antički i gotski i renesansni, ali i islamski arhitektonski elementi. Manini je takođe uspeo grandioznu palatu da uklopi sa okolnom prirodom.
Međutim, ekscentrični vlansik nije gajio fascinaciju samo ka različitim stilovima arhitekture, bio je opčinjen alhemijom, masonima, templarima i rozenkrojcerima, a čitava palata zajedno sa parkom baš to i "govori" svakome ko uđe na imanje.
Najčuveniji objekti na imanju su dva bunara koja su služila za inicijaciju i koristila su se u ceremonijalne svrhe tokom izvođenja različitoih rituala.

Bunari su povezani sa lavirintom tunela koji vode do nekih delova parka, a park je posebna priča.
Pećine, jezera i fontane - sve se to našlo na imanju, a u savršenom skladu sa prirodom dobija se utisak imaginarnog sveta koji vas uvlači u sebe.

 

[Neprilagođena]

Deo parka palate

Pozemni tuneli i lavirinti palate

 

[Neprilagođena]

Hramovi Bangkoka Wat Arun Wat Arun ili Hram zore se nalazi na zapadnoj strani reke Chao Phaya. Jedan od najlepših hramova u Bangkoku ne samo zbog svoje lokacije, već zato što se njegov dizajn razlikuje od ostalih hramova u ovom gradu. Hram se sastoji od ukrašenih tornjeva koji se nalaze iznad vode. Iako se naziva Hram zore najlepse izgleda noću zbog osvetljenja, ali ukoliko zelite da izbegnetu gužvu najbolje je da ga posetite rano ujutru. Torenj je visok 70m, ukrašen sitnim komadićima obojenog stakla i kineskog porcelana. Wat Mahathat Važno mesto za proučavanje Budizma i meditacije. Iako je većina programa na tajlandskom, postoje neka i na engleskom, hram je postao popularno mesto za učenje meditacije. Najstariji hram u Bangkoku. Takođe se bave i proricanjem budućnosti u samom hramu. Svake nedelje se organizuje velika pijaca gde se prodaju razne amajlije i talismani koji donose sreću ili teraju zlo. Svaka amajlija ima različitu namenu neke služe da se povrati zdravlje, da donesu novac ili se bave neuzvraćenim ljubavima. WAT PHO Jedan od najvećih hramova u gradu i poznat je po velikoj statui Bude koji se nalazi u ležećem položaju, dug je 46m i prekriven zlatom. Ovo je odlično mesto gde možete da isprobate tajlandsku masažu. Ovaj hram se smatra vodećom školom masaže na Tajlandu. WAT PHRA KAEW Smatra se najvažnijim budističkim hramom u Tajlandu. Nalazi se u istorijskom centru Bangkoka. Poznat je po statui Bude (Emerald Buda) koji se nalazi u položaju za meditaciju, jedino je kralju dozvoljeno da priđe statui. Posotji određen ritual tokom koga se Budi menjaju toge, tri puta godišnje (jesen,leto i zima). Menjanje toge vrši se od strane kralja, da donese sreču u zemlji tokom svake sezone. Otvoren je za posetioce do 15:30h. WAT TRAIMIT Hram u kome se nalazi ogromna statua bude, koja je visoka skoro 5m u visinu i teška oko 4,5t. U prošlosti tokom ratova ova statua je prekrivena malterom. Ono što see nalati u unutrašnjosti je otkriveno sasvim slučajno kada je statua tokom premeštanja pala.

 

[jolemisa]

Izuzetne gradjevine.

 

[Neprilagođena]

Grad kao iz bajke sa najneobičnijim kućama na svijetu

Alberobelu je grad u Italiji koji je još od 1996. godine pod UNESKO zaštitom, a krase ga kuće koje na prvi pogled izgledaju kao da nisu sa ovog svijeta.
Aleberobelo gradić nalazi se u regiji Pulja na jugu Italije i u pitanju je jedna toliko živopisna i slikovita destinacija.

Alberobelo je poznat po drevnom graditeljstvu: kućama od krečnjaka, građenim bez upotrebe maltera, sa krovovima konusnog oblika (tzv. truli).

Ovaj način građenja vodi poreklo još iz praistorijskog doba i stoga je uvršten na spisak svjetske baštine UNESKO.

Prema rezultatima popisa stanovništva 2011. u opštini je živjelo 10.924 stanovnika. Posebno je zanimljivo da odsjednete u nekoj od Trulo kuća, a postoje mnogobrojne agencije koje se bave njihovim iznajmljivanjem.

Priča iza Alberobela, grada Truli kućica, tipično je italijanska: dizajn kuća je osmišljen zbog prevare vlasti koje su stanovnicima nametale poreze.
Lokalni feudski grof Akvaviva preselio je svoje seljačke radnike ovde da očiste šumu i kultiviše zemlju.

Grof je došao na ideju da stvori feudalno naselje koje bi se moglo brzo srušiti i ponovo izgraditi kako bi se izbjeglo plaćanje poreza, prenosi B92.
Dakle, bilo je važno da Alberobelo ne izgleda kao tipično naselje. 1797. godine, kada je Alberobelo konačno dobio status “grada”, ljudi su morali da žive u Truli kućicama, koje bi se po potrebi mogle lako srušiti i kasnije ponovo izgraditi.

 

[Neprilagođena]

Burj Al Babas , Turska

19.1.2019(Kuća Stil)



Kao u nekoj mračnoj bajci, na stotine napuštenih identičnih vila nižu se jedna do druge po brežuljcima kompleksa "Burj Al Babas" u centralnoj Turskoj, čija je izgradnja obustavljena nakon što je investitor proglasio bankrot.

Gradnja luksuznog naselja na pola puta između Istanbula i Ankare započeta je 2014. godine, a neverovatan video snimljen dronom pokazuje da je 732 mini dvorca ostavljeno nedovršeno u raznim fazama.



Sunovrat turske ekonomije doveo je do toga da kompanija "Sarot Group" obustavi dalju izgradnju i proglasi bankrot zbog duga od 27 miliona dolara.

Dizajn vila inspirisan je izgledom francuskih zamaka, sa četvrtastim tornjem i kružnom kulom. Sve kuće su identične, građene na tri nivoa na 30 kvadratnih metara placa. Predviđeno je da spoljašnji izgled ostane uniforman, dok se enterijer može prilagođavati stilu vlasnika.



Osim vila, projektom je predviđena izgradnja zajedničkih prostorija koje bi sadržale bazene, turska kupatila, akva park, fitnes centar, čije bi usluge bile besplatne za stanovnike luksuznog naselja.

Velika multifunkcionalna građevina u srcu kompleksa, koja je takođe u izgradnji, treba da sadrži šoping centar, restorane, bioskope, konferencijske sale, igraonice. U okviru kompleksa bili bi izgrađeni i sportski tereni i staze za jahanje konja.


U zavisnosti od lokacije, cena kuća kretala se od 370.000 do 530.000 dolara. Uprkos obustavi, zamenik direktora kompanije "Sarot Group", Mezher Yerdelen se nada da će se gradnja ipak nastaviti.

 

[Neno]

Steinway Tower​

Steinway Tower će imati titulu najvišeg nebodera na svijetu, sa omjerom širine i visine od otprilike 1:24. Visok je 435m sa 82 sprata.
Najviši stanovi koštaju 100 miliona dolara a pogled sa njih je neopisiv. Fasada ove zgrade je uradjena od bronze i terakote.

Toranj je savršeno usklađen sa osom Central Parka, što budućim stanovnicima daje simetričan pogled na ovaj javni prostor.

 

[Neprilagođena]

Minimalistička kuća u steni,Kanada

Maralah je izolaciona koliba, odnosno savršeno skrovište/odmaralište za beg iz grada posle duge i naporne radne nedelje, a stvorena je kao omaž remek delima arhitekture Frenka Lojda Rajta i Džona Lojtnera. Delimično ukopana u zemlju, a delimično izgrađena van stene sa dramatičnom spavaćom sobom sa glaziranim zidovima, ova vila uramljuje opčinjavajući pogled na tirkiznu Bau reku.

Mnogi bi rekli da ona ima poprilično malu površinu, jer u svom enterijeru meri samo 45 kvadratnih metara, sa dodatnih 20 kvadratnih metara koji su namenjeni servisnim prostorima. Dizajnirana je i osmišljena kao konstrukcija od sirovog betona, stakla i mat crnog čelika. Ovi materijali korišćeni su kako bi kuća i na prvi pogled odisala nekom vrstom brutalizma, dok se istovremeno idealno uklapa sa svojim prirodnim okruženjem.

Njena spavaća soba nalazi se na šest stepenika ispod kuhinje i prostora koji je namenjen čitanju i opuštanju, zajedno sa glaziranim toaletom i tuš kabinom. Svaki element i prostor ove kuće osmišljeni su tako da maksimalno iskoriste pogled koji se pruža sa jedne njene strane, a koji vrlo lako može svakome od nas oduzeti dah. Ne možemo da odlučimo da li bi pogled na oluju i gromove bio fascinantniji od izlaska sunca za posmatranje kroz njene glomazne glazirane površine. U stvari, verujemo da bi apsolutno svaki spektakl u režiji prirode bio toliko intenzivan, da bi nas ostavio bez teksta i prikovao za fotelju odmah pored prozora.

Mali skladišni prostor, odnosno ormar, nalazi se ispod trpezarijskog bara, dok se kutak za opuštanje nalazi naspram kuhinje i sadrži Eames fotelju, koja vam daje priliku da upijete neverovatni pogled koji se pruža pred vama. Oblik Maralah kuće je u formi kvadrata, ali zbog svoje rotacije pod uglom od četrdeset pet stepeni, on stvara dinamičnu vezu sa stenom na kojoj se nalazi, pa deluje kao da izbija iz nje. Krov kuće koji je delimično uronjen u površinu stene dobio je svoju vegetaciju, kako bi se idealno uklopio sa prirodnim okruženjem.

Ova kuća deluje kao savršeno mesto u kom bi svaki ljubitelj samoće, razmišljanja i introspekcije želeo da provede svoj čitav život.
(N.Đ.
Foto: Beautifullife.info)

 

[Neprilagođena]

 

[Neprilagođena]

Kuća u steni
Bela Palanka, Srbija

Sa dvanaest metara visoke stene koja se nalazi u blizini Bele Palanke već 40 godina strči jedna kuća. Put do nje nije jednostavan, delom se ide asfaltnim putem, delom makadamom dok se ne dođe do velike strmine – onda ne postoji drugi način osim pešice.
Kuću u steni sagradio je Miroslav Pavlović iz obližnjeg sela kada je imao 25 godina.

"To je bilo ostvarenje dečačkog sna, jer sam kao dete obožavao da dolazim na ovu stenu sa koje se vide i Divljana i Divljansko jezero i lepote Suve planine. Predivna panorama", kaže Miroslav za DW i dodaje: "Ovde sam jedno s prirodom".

Miroslav i danas uživa u posmatranju okolnih brda i jezera, jednako kao u vreme kad je bio dečak. Priseća se ogromnog napora da se kuća izgradi.

Trebale su mu tri, četiri godine da napravi fascinantnu kuću koju okružuje visoka stena. Pod je na osam metara visine, a ploča iznad plafona naleže na gornji deo stene visoke dvanaest metara. U njoj je nekada živeo, a veći deo vremena je koristi kao vikendicu. Miroslav živi u Beloj Palanci koja je udaljena od ovog mesta tek desetak kilometara, ali na stenu dolazi kad god može.

Još od kako je gradio svoju kuću, Miroslav se bavi građevinom iako nije školovan za to. Ipak, samouki talentovani građevinac ima dosta posla, traže ga u Palanci, ali i u okolnim mestima, pa često putuje. Da bi mogao da radi i tamo gde nema struje, kao što je slučaj kod njega, napravio je i mešalicu na ručni pogon koja, kako kaže, radi jednako brzo kao električna.

Iako je stalno okružen ljudima, Miroslav je usamljenik i ovo mesto je jedino u kojem uživa.

.
Seća se da, kad je ovaj poduhvat započeo, nije imao odobravanje niti porodice, niti okoline, ali kako je vreme odmicalo, to se menjalo. Priroda je za njega, kako stalno ističe, jedino u šta se razume pa mu je ova kuća jedino utočište. Iz daljine se ne vidi, već tek sa nekoliko mesta sa brda, a sam pogled i na kuću i iz kuće oduzima dah.

 

[Neprilagođena]

San Antonio De Los Kobres, Andi:

Selo koje prkosi otrovu

"Dobro došli u San Antonio de los Kobres"


Još 2006 jedan od njenih kolega posetio je mali grad San Antonio de los Kobres na severu Argentine.
- Nalazi se na oko 4.000 metara nadmorske visine. Morate da putujete autobusom dobrih nekoliko sati po klizavom putu da biste došli do njega - navodi Broberg.
Njen tim je otkrio da je uzorak vode koju su pili ljudi iz ovog gradića sadržao izuzetno visok udeo arsenika, oko 20 puta više od maksimalne koncentracije koju je odredila Svetska zdravstvena organizacija. Ovaj metal u vodu dospeva prirodnim putem iz vulkanske podloge.

Uzorak vode koju su pili ljudi iz ovog gradića sadrži izuzetno visok udeo arsenika
U velikim količinama arsenik izaziva povraćanje, grčenje i na kraju komu. U manjem hroničnom izlaganju oštećuje jetru, izaziva rane na koži i nekoliko vrsta raka.

Ne postoji način lečenja hroničnog trovanja arsenikom. Ali, šta ako bi ljudi mogli da ga izbace iz tela pre nego što izazove štetu. Ispada da je za to dovoljan pravi gen.
Visoko u planinama Anda postoji populacija ljudi koji su se gentički prilagodili ovom otrovu.
- Oni mogu da brže kroz metabolizam obrade arsenik i to na manje toksičan način u poređenju sa Amerikancem ili nekim sa Zapada. Ovo je prvi dokaz ljudske prilagođenosti na otrovnu hemikaliju - navela je u studiji Karin Broberg, genetičarka sa švedskog Instituta Karolinska iz Stokholm koja je vodila tim istraživača.

U tom regionu pronađene su mumije stare od 400 do 7.000 godina koje su imale izuzetno visoke nivoe arsenika u kosi.
Verovatno je da je stanovništvo u San Antonio de los Kobresu živelo sa ovako visokim nivoima arsenika kroz mnogo, mnogo generacija .
To bi mogla da bude tajna njihove otpornosti i opstanka.U genima.
Specijalni timovi su analizirali DNK 124 žene iz te zajednice. Otkrili su da je tokom vremena oko četvrtine stanovništva doživelo mutiranje gena koji obrađuju arsenik u njegovu manje toksičnu formu.
Taj gen se zove AS3MT, a ove mutacije su prisutne kod mnogih ljudi širom sveta.

 

[Neprilagođena]

Šato De La Mote Šandeniersi, Francuska

• 
  
  
  Foto: Lifebuzz
  
  

​

Šato de la Mote-Šandeniersi apsolutno oduzima dah, a nalazi se usred šume u Poizu-Šarente regiji Francuske. Nažalost, ova imovina pada u zaborav dok ga vreme ali i priroda uzimaju za sebe.

Jedina stvar fascinantnija od slike ovog imanja je priča koja ga prati.
Priča datira još iz 13. veka, dvorac je bio neverovatno popularan u Francuskoj, sve dok nije otet i opljačkan za vreme Francuske revolucije.
Početkom 19. veka, kupio ga je bogati biznismen, preneo ga je kasnije na barona Napoleona III, i tako je i ostalo sve do požara 1932. godine koji je uništio veći deo dvorca.
Prilično zanimljivo zar ne?Pa, priča o ovom neverovatnom mestu je daleko od kraja.
Kada se dogodio požar 1932. godine, šteta je bila gotovo nenadoknadiva. Međutim, on zaista deluje skoro savršen na fotografiji.
Zamak još uvek stoji kao relikt stare slave, a sada ima i iznenađujućeg vlasnika.
Profesor matematike Mark Demejer kupio ga je 1981. godine, planirajući da ga restaurira.

Otprilike u isto vreme, francuska banka kupila je okolnu imovinu, što je značilo da dvorac ima više od jednog vlasnika.

To je značilo da profesor matematike ima puno crvenih traka da pređe pre nego što je mogao da ga restaurira.
Danas, zamak je isti onakav kakav je i bio kada ga je kupio Mark.

Prema lokalnim izvorima, Demejer ne živi na imanju i neverovatno je ogorčen činjenicom koliko je teško da dobije sve papire od francuske banke da restaurira dvorac.
Sada, lokalna grupa čuvara okoline pokušava da uradi ono što Mark nije uspeo.
I dok grupa ima najbolje namere, interes za zamak se bukvalno sveo na nulu.
Gledajući ovo divno imanje, prosto je teško poverovati u tako nešto.
Grupa zaštitnika kultire nada se da će da podigne dovoljno prašine u javnosti kako bi se spaslo ovo mesto.

 

[Neprilagođena]

 

[Lorelajn]

Pogledajte prilog 899772


Pogledajte prilog 899773

cista romantika

 

[Neprilagođena]

NALUT
Libija

Nalut (ponekad Lalut (arapski: nạlwt) je glavni grad okruga Nalut u Libiji.
Nalut leži približno na pola puta između Tripolija i Ghadamesa, na zapadnom kraju obalnog lanca planine Nafusa, u regionu Tripolitanije.

Grad je dugogodišnja zajednica Berbera i kulturni centar za njih , a festival se održava na proleće da bi se oživela i promovisala lokalna kultura, tradicija, industrija i umetnost Amazigh naroda.

Ime Nalut i njegov alternativni Lalut možda potiču od neznabožačke berberske boginje izvora Tale.
Kako je Nalut udaljen samo 60 km od granice sa Tunisom i nalazi se blizu nekih oaza, igrao je važnu ulogu u trgovini karavana.

Arhitektura:
U Nalutu se nalazi Ksar Nalut ⵣⴰⵙⵔⵓ ⵏ ⵏⴰⵍⵓⵜ, koja je žitnica utvrđena ksourom (zamkom).
Objekat je napušten, ali je turistička destinacija.
Tvrđava je bila komunalna zgrada u koju su lokalne porodice mogle da skladište svoje žito u vreme sukoba.
Džamija Alal'a - koja je najstarija Nalutova džamija - obnovljena je 1312. ne.

Drevni dvorac Nalut u planini Nafusa, zapadna Libija, jedno je od zaboravljenih blaga zemlje.
Nije poznato kada je zamak sagrađen, ali istoričari veruju da seže u deseti ili jedanaesti vek nove ere.
Izgrađena je tako da sadrži 400 soba i podruma za skladištenje žitarica i ulja.

 

[Lorelajn]

NALUT
Libija


Pogledajte prilog 902557

Nalut (ponekad Lalut (arapski: nạlwt) je glavni grad okruga Nalut u Libiji.
Nalut leži približno na pola puta između Tripolija i Ghadamesa, na zapadnom kraju obalnog lanca planine Nafusa, u regionu Tripolitanije.

Grad je dugogodišnja zajednica Berbera i kulturni centar za njih , a festival se održava na proleće da bi se oživela i promovisala lokalna kultura, tradicija, industrija i umetnost Amazigh naroda.

Ime Nalut i njegov alternativni Lalut možda potiču od neznabožačke berberske boginje izvora Tale.
Kako je Nalut udaljen samo 60 km od granice sa Tunisom i nalazi se blizu nekih oaza, igrao je važnu ulogu u trgovini karavana.

Arhitektura:
U Nalutu se nalazi Ksar Nalut ⵣⴰⵙⵔⵓ ⵏ ⵏⴰⵍⵓⵜ, koja je žitnica utvrđena ksourom (zamkom).
Objekat je napušten, ali je turistička destinacija.
Tvrđava je bila komunalna zgrada u koju su lokalne porodice mogle da skladište svoje žito u vreme sukoba.
Džamija Alal'a - koja je najstarija Nalutova džamija - obnovljena je 1312. ne.

Drevni dvorac Nalut u planini Nafusa, zapadna Libija, jedno je od zaboravljenih blaga zemlje.
Nije poznato kada je zamak sagrađen, ali istoričari veruju da seže u deseti ili jedanaesti vek nove ere.
Izgrađena je tako da sadrži 400 soba i podruma za skladištenje žitarica i ulja.

Pogledajte prilog 902559

Nestvarnoooo

 

[Neprilagođena]

Nestvarnoooo

I predobrooo za njuškanje i cunjanje..