- Poruka
- 86.980
Slikarstvo Romantizma
Slikarstvo romantizma, slično kao i u književnosti, javlja se kao reakcija na neoklasicizam koji je svojom
poetikom sputavao punu slobodu individualnog stvaralaštva. Romantičari naglašavaju slobodu i razmah mašte,
a izvorišta svojim temama traže prvenstveno u legendarnim i istorijskim događajima , neretko, i u narodnom pesništvu.
Johann Heinrich Füssli, Noćna mora, 1802., ulje na platnu, Goethemuseum, Frankfurt.
Na godišnjoj izložbi Kraljevske akademije u Londonu 1781. god. švicarski slikar Johann Heinrich Füssli (1741.-1825.)
izložio je svoje platno Noćna mora. Radilo se o prvoj verziji slike koju je naslikao u još pet varijanti, a u kojoj otkriva
svoju veliku opčinjenost svetom snova. Slika prikazuje devojku koja spava i fantastično demonsko stvorenje
iz noćnih mora, incubusa, koji sedi iznad nje. Iza zastora proviruje i glava kobile (engleski mare u nightmare – noćna mora)
belih očiju na kojoj je prema engleskim narodnim vjerovanjima demon incubus dolazio noću svojim žrtvama.
Caspar David Friedrich, Lutalica iznad mora magle, 1818., ulje na platnu, 98 cm × 74 cm, Kunsthalle, Hamburg.
Ova slika prikazuje najprisutniju osobitost romantičara - eskapizam, beg u osamu u prirodi
Francuski umjetnik Jean-Louis-Théodore Géricault (1791.-1824.) je utjelovljenje tipičnog romantičarskog slikara,
ljubitelja poremećenosti, asocijalnoga, društveno prokletoga. Slikao je mračne teme, poput glava osuđenika na
giljotinu ili portrete bolesnika u duševnim bolnicama, ali njegova najslavnija slika je Splav Meduza na kojoj su
prikazani očajni brodolomnici koji su bili primorani pribeći kanibalizmu da bi preživeli. Prema Géricaultu,
zadatak umetnosti nije utešiti ljudski duh, već ga protresti i šokirati.
Antoine-Jean Gros (1771.-1835.) i J. A. D. Ingres su bili učenici velikog slikara neoklasicizma - J. L. Davida,
no iako su sledili svog učitelja, kod njih se osjetila težnja romantičarskoj dramatičnosti i egzotičnosti boja.
Od 1824. godine Ingres se slijedećih 25 godina sukobljavao s jednim slikarom koji je predstavljao pravi romantizam
– Eugène Delacroix. Delacroix je postao najveći neobarokni slikar romantizma. Njegova slika Pokolj na Hiosu (1822.-24.)
je inspirisana stvarnim događajem – grčkim ratom za neovisnost od Turaka, na koji je cela Evropa gledala
sa simpatijama. Međutim, Delacroix je više težio za "poetskom istinom" nego da prikaže stvaran događaj.
Uz Delacroixa značajni francuski slikari su još i Camille Corot (1796.-1875.), slikar poetičnih pejzaža
te Jean Francois Millet (1815.-1875.), koji u pejzaž uvodi i likove seljaka, drvoseča, pastira, otvarajući tako
vrata realističkom slikarstvu
Francisco Goya, Treći maj 1808., 1814., ulje na platnu, 266 × 345 cm, Prado, Madrid.
Umetnik koji je najviše uticao na Delacroixa bio je španjolski slikar Francisco Goya (1746.-1828.).
Ovaj genije je počeo slikati u tradiciji Rubensovog baroka i rokokoa, ali je brzo iznašao svoj stil
koji je bio Rembrandtovski emocionalan s mekanim rasprostiranjem svjetla kao u rokokou.
Kad je Napoleonova vojska okupirala Španjolsku 1808. g., divljačko ponašanje francuskih trupa
izazvalo je žestoki otpor naroda. Jedan od odraza tih mučnih doživljaja je i Goyina slika Treći maj 1808.
Slika predstavlja pogubljenje grupe madridskih građana i na njoj je širokim potezima kista postignut
neviđen kontrast blještavog kolorita i dramatične noćne svjetlosti koji kao da ističe posljednji krik
slobode umirućih. S vidovitošću genija, Goya je stvorio sliku koja je postala užasan simbol vekova koji slede.
Slikarstvo romantizma, slično kao i u književnosti, javlja se kao reakcija na neoklasicizam koji je svojom
poetikom sputavao punu slobodu individualnog stvaralaštva. Romantičari naglašavaju slobodu i razmah mašte,
a izvorišta svojim temama traže prvenstveno u legendarnim i istorijskim događajima , neretko, i u narodnom pesništvu.
Johann Heinrich Füssli, Noćna mora, 1802., ulje na platnu, Goethemuseum, Frankfurt.
Na godišnjoj izložbi Kraljevske akademije u Londonu 1781. god. švicarski slikar Johann Heinrich Füssli (1741.-1825.)
izložio je svoje platno Noćna mora. Radilo se o prvoj verziji slike koju je naslikao u još pet varijanti, a u kojoj otkriva
svoju veliku opčinjenost svetom snova. Slika prikazuje devojku koja spava i fantastično demonsko stvorenje
iz noćnih mora, incubusa, koji sedi iznad nje. Iza zastora proviruje i glava kobile (engleski mare u nightmare – noćna mora)
belih očiju na kojoj je prema engleskim narodnim vjerovanjima demon incubus dolazio noću svojim žrtvama.
Caspar David Friedrich, Lutalica iznad mora magle, 1818., ulje na platnu, 98 cm × 74 cm, Kunsthalle, Hamburg.
Ova slika prikazuje najprisutniju osobitost romantičara - eskapizam, beg u osamu u prirodi
Francuski umjetnik Jean-Louis-Théodore Géricault (1791.-1824.) je utjelovljenje tipičnog romantičarskog slikara,
ljubitelja poremećenosti, asocijalnoga, društveno prokletoga. Slikao je mračne teme, poput glava osuđenika na
giljotinu ili portrete bolesnika u duševnim bolnicama, ali njegova najslavnija slika je Splav Meduza na kojoj su
prikazani očajni brodolomnici koji su bili primorani pribeći kanibalizmu da bi preživeli. Prema Géricaultu,
zadatak umetnosti nije utešiti ljudski duh, već ga protresti i šokirati.
Antoine-Jean Gros (1771.-1835.) i J. A. D. Ingres su bili učenici velikog slikara neoklasicizma - J. L. Davida,
no iako su sledili svog učitelja, kod njih se osjetila težnja romantičarskoj dramatičnosti i egzotičnosti boja.
Od 1824. godine Ingres se slijedećih 25 godina sukobljavao s jednim slikarom koji je predstavljao pravi romantizam
– Eugène Delacroix. Delacroix je postao najveći neobarokni slikar romantizma. Njegova slika Pokolj na Hiosu (1822.-24.)
je inspirisana stvarnim događajem – grčkim ratom za neovisnost od Turaka, na koji je cela Evropa gledala
sa simpatijama. Međutim, Delacroix je više težio za "poetskom istinom" nego da prikaže stvaran događaj.
Uz Delacroixa značajni francuski slikari su još i Camille Corot (1796.-1875.), slikar poetičnih pejzaža
te Jean Francois Millet (1815.-1875.), koji u pejzaž uvodi i likove seljaka, drvoseča, pastira, otvarajući tako
vrata realističkom slikarstvu
Francisco Goya, Treći maj 1808., 1814., ulje na platnu, 266 × 345 cm, Prado, Madrid.
Umetnik koji je najviše uticao na Delacroixa bio je španjolski slikar Francisco Goya (1746.-1828.).
Ovaj genije je počeo slikati u tradiciji Rubensovog baroka i rokokoa, ali je brzo iznašao svoj stil
koji je bio Rembrandtovski emocionalan s mekanim rasprostiranjem svjetla kao u rokokou.
Kad je Napoleonova vojska okupirala Španjolsku 1808. g., divljačko ponašanje francuskih trupa
izazvalo je žestoki otpor naroda. Jedan od odraza tih mučnih doživljaja je i Goyina slika Treći maj 1808.
Slika predstavlja pogubljenje grupe madridskih građana i na njoj je širokim potezima kista postignut
neviđen kontrast blještavog kolorita i dramatične noćne svjetlosti koji kao da ističe posljednji krik
slobode umirućih. S vidovitošću genija, Goya je stvorio sliku koja je postala užasan simbol vekova koji slede.
Poslednja izmena:
