dess
Poznat
- Poruka
- 7.252
Vrlo je moguće da griješim, ali čini mi se da postoji značajan broj ljudi koji ne znaju šta upravo da rade sa svojom ličnom slobodom. Oni prihvataju dio slobode, i to im je sasvim dovoljno. Višak im ne treba, i oni se distanciraju od njega. Medjutim, u izvjesnom trenutku taj odbačeni višak slobode počinje da ih plaši, i oni zahtjevaju da se učini nešto povodom toga.
Naravno, s obzirom da su tako koncipirani, u državi vide mehanizam koji treba da se pozabavi sa mnogim stvarima, pa tako i sa tim viškom slobode. Njihova zamisao jeste da država preuzme taj višak na sebe, odnosno da popuni vakuum.
Neinventivan čovjek je prosječan čovjek, i organski mrzi kreativnog čovjeka, jer ga ovaj-ne primjećuje.
Kreativan čovjek nastoji da se ispolji, da komunicira sa drugim čovjekom i prirodom, da izadje napolje, i nešto tu uradi i istraži. Neinventivan čovjek uvjeren je da je već sve dovoljno istraženo, da nema šta da se otkrije, da su to opasni i destruktivni elementi, ti nemirni duhovi koji bi nešto da čačkaju, i da država treba to da smiri i uredi.
Zapravo, neinventivan čovjek je prosječan čovjek. Prosječan u smislu neposjedovanja bilo kakvih intelektualnih sposobnosti, vizije, lične hrabrosti i kreativnosti. On je nesvjesno svjestan (
) da postoje i drugi i drugačiji, koji mogu više od njega, i onda se u njemu javlja taj strah od evolutivnih procesa, jednostavan strah da bude zamjenjen, odnosno nepotreban. A nema gore spoznaje od one da si nepotreban 
Neinventivni ljudi sklapaju prećutni i nepisani medjusobni pakt, kojim prvo konstituišu državu, a potom na nju prebacuju onaj višak svoje slobode. Od nje zahtjevaju da otudji i dio slobode kreativnih ljudi, iako su ovi protiv toga. Neinventivni ljudi državi mehanizmom većinskog odlučivanja (demokratija) delegiraju izmišljeno pravo na korišćenje sile, kojom ova treba da se obračuna sa svima onima koji ne samo da ne žele da se odreknu dijela svoje slobode, no istu nastoje i da prošire.
Totalitarizam je oružje prosječnih u njihovoj borbi da ljudska vrsta ne napreduje, jer bi time bili istorijski eliminisani.
Prosječni su osnovna brana napretku. Stoga su izmislili demokratiju, koja se zapravo sastoji u linčovanju kreativne manjine. To je izazvalo reakciju dijela te kreativne manjine, koja je bila dovoljno zla da ukapira da kroz tako modelirane odnose može, s jedne strane, da se riješi ostatka te inteligentne manjine, a s druge da pokori i upravlja primitivnom većinom.
Simbioza primitivne većine i dijela kreativne manjine, koju odlikuje pokvarenost karaktera, osnova je totalitarizma.
Prirodnim tokom dogadjaja i prosječni bi se vremenom usavršavali, jer bi u suprotnom nestali. Tako bi se postepeno navikavali na slobodu, i sve manje bi je posmatrali kao opasnog neprijatelja. Totalitarizam pokušava da stvari ukuje, a pod oblandom zaštite većine. Inteligentna zlobna manjima, koja drži konce poretka, samo želi da u ropskom položaju drži većinu, a da ostatak inteligentne manjine likvidira, ne prljajući ruke, no ostavljajući taj dio posla izmanipulisanoj većini (koja je uvijek spremna da konstruiše giljotinu).
Vaše mišljenje?
Naravno, s obzirom da su tako koncipirani, u državi vide mehanizam koji treba da se pozabavi sa mnogim stvarima, pa tako i sa tim viškom slobode. Njihova zamisao jeste da država preuzme taj višak na sebe, odnosno da popuni vakuum.
Neinventivan čovjek je prosječan čovjek, i organski mrzi kreativnog čovjeka, jer ga ovaj-ne primjećuje.
Kreativan čovjek nastoji da se ispolji, da komunicira sa drugim čovjekom i prirodom, da izadje napolje, i nešto tu uradi i istraži. Neinventivan čovjek uvjeren je da je već sve dovoljno istraženo, da nema šta da se otkrije, da su to opasni i destruktivni elementi, ti nemirni duhovi koji bi nešto da čačkaju, i da država treba to da smiri i uredi.
Zapravo, neinventivan čovjek je prosječan čovjek. Prosječan u smislu neposjedovanja bilo kakvih intelektualnih sposobnosti, vizije, lične hrabrosti i kreativnosti. On je nesvjesno svjestan (
) da postoje i drugi i drugačiji, koji mogu više od njega, i onda se u njemu javlja taj strah od evolutivnih procesa, jednostavan strah da bude zamjenjen, odnosno nepotreban. A nema gore spoznaje od one da si nepotreban Neinventivni ljudi sklapaju prećutni i nepisani medjusobni pakt, kojim prvo konstituišu državu, a potom na nju prebacuju onaj višak svoje slobode. Od nje zahtjevaju da otudji i dio slobode kreativnih ljudi, iako su ovi protiv toga. Neinventivni ljudi državi mehanizmom većinskog odlučivanja (demokratija) delegiraju izmišljeno pravo na korišćenje sile, kojom ova treba da se obračuna sa svima onima koji ne samo da ne žele da se odreknu dijela svoje slobode, no istu nastoje i da prošire.
Totalitarizam je oružje prosječnih u njihovoj borbi da ljudska vrsta ne napreduje, jer bi time bili istorijski eliminisani.
Prosječni su osnovna brana napretku. Stoga su izmislili demokratiju, koja se zapravo sastoji u linčovanju kreativne manjine. To je izazvalo reakciju dijela te kreativne manjine, koja je bila dovoljno zla da ukapira da kroz tako modelirane odnose može, s jedne strane, da se riješi ostatka te inteligentne manjine, a s druge da pokori i upravlja primitivnom većinom.
Simbioza primitivne većine i dijela kreativne manjine, koju odlikuje pokvarenost karaktera, osnova je totalitarizma.
Prirodnim tokom dogadjaja i prosječni bi se vremenom usavršavali, jer bi u suprotnom nestali. Tako bi se postepeno navikavali na slobodu, i sve manje bi je posmatrali kao opasnog neprijatelja. Totalitarizam pokušava da stvari ukuje, a pod oblandom zaštite većine. Inteligentna zlobna manjima, koja drži konce poretka, samo želi da u ropskom položaju drži većinu, a da ostatak inteligentne manjine likvidira, ne prljajući ruke, no ostavljajući taj dio posla izmanipulisanoj većini (koja je uvijek spremna da konstruiše giljotinu).
Vaše mišljenje?
