Схватам да је природна потреба људи и свих живих бића да стварају нови живот али изван тог нагонског подручја колико људи заиста из љубави приступа томе, а колико се води тиме "ето тако треба - време ми је - кад други могу зашто не би и ја шта сам ја гори од њих" и онога "плашим се да неће имати ко да ме погледа у старости" ? Да ли сматрате да је ово последње себичан или легитиман разлог за оснивање породице ?