Istorija ostrva
Povelja je malo ostrvo u venecijanskoj laguni koje se nalazi između Lida i Venecije. Mali kanal deli ostrvo na dva dela, koja su danas zatvorena za posetioce.
Ostrvo je prvi put zabeleženo u hronikama 421. godine, kada su se na njega naselile izbeglice iz Padove i okoline, bežeći od varvarske invazije Italije. U 9. veku ostrvo je bilo dobro naseljeno, čak toliko da je imalo i svoju pristanište. Život na ostrvu je stao 1379. godine kada je Veneciju napala đenovljanska flota, a iz preventivnih razloga stanovnici su preseljeni u Đudeku. Mletačka država je na ostrvu podigla utvrđenje - "Oktogon", koje je ostalo do danas, nakon čega je ostrvo u narednim vekovima postalo nenaseljeno. Venecijanski dužd ponudio je kamaldolskim monasima ostrvo 1527. godine, ali su oni odbili. Nakon toga je 1661. ponuđena potomcima prvobitnih stanovnika, ali su i oni odbili da se ponovo nasele.
Godine 1777. Povelja je došla pod nadležnost Republičkog zavoda za javno zdravlje (Magistrato alla Sanita), i korišćena je kao bolnica – za sve putnike koji bi u Veneciju dolazili čamcem. Ostrvo je na ovaj način korišćeno do 1814. godine, kada je ambulanta zatvorena.
Već početkom 20. veka Povelja je povremeno korišćena kao karantin sve do 1922. godine, kada su postojeće zgrade preuređene u starački dom. Ostrvo je tako postojalo do 1968. godine, kada je starački dom zatvoren. Kratko vreme posle toga korišćena je za poljoprivredu, a nakon toga je potpuno napuštena. Danas je ostrvo u vlasništvu italijanske vlade, koja je zabranila posete.
