- Poruka
- 95.554
Suštinu muzike i njene namena najbolje opisuje jedna stara kineska poslovica koja kaže:
nastaje muzikoterapija, i njena namena da deluje kao moćan katalizator u stimulaciji uspomena i uticajni činilac na emocije i autonomni nervni sistem.
Muzikoterapija
jedna je naučnih disciplina psihijatrije, zasnovana na primeni psihoterapijskih tehnika u svrhu lečenja.
Zasnovana je na skupu metoda u kojima zvuk, koji proizvodi muzika, služe kao osnovno sredstvo uspostavljanja komunikacije sa pacijentom,
i kod njega ostvaruju duševno blagostanje i oslobađaju ga psihičkih tegoba.
Osnovna pretpostavka od koje se polazi kada se govori o primeni muzikoterapije je ta da muzika ima direktan uticaj na ljudski um, raspoloženje, karakter i zdravlje,
Zato je zauzet naučni stav; da savremenu praksu muzikoterapije treba zasnovati na premisama:
sve osobe su iskonski muzikalne, muzikalnost je ukorenjena u našem mozgu i da na muzikalnost ne utiču teške neurološke povrede i oštećenja.
U praksi nije definisana univerzalna terapijska muzika, već se njen odabir vrši u zavisnosti od terapijskog cilja ili faze terapije
. Kako je dokazano da je muzika sredstvo koje služi u komunikaciji među živim bićima,
glavna suština muzikoterapije leži u odnosu muzikoterapeut-pacijent, jeri nosi potencijal za uspešno izazivanje terapijske promene i time efekata lečenja.
- muzikoterapija, kao naučna disciplina razvija se tek sredinom 20 veka.
Tako je vremenom nastala savremena muzikoterapija kao multidisciplinarna oblast, koja uključuje etnomuzikologiju, estetiku i psihologiju muzike.
Njeni pristupi, metode i konkretni postupci postepemno se sve više međusobno razlikuju i usmeravaju prema naučnim koncepcijama iz kojih su proizišli
(psihodinamička teorija, psihoanaliza, biheviorizam i drugi).
Polazeći od navedenog namena muzikoterapija je da se upotrebljava u:
Danas postoje dve oblasti muzikoterapije: aktivna i receptivna muzikoterapija.
--Aktivna muzikoterapija
U aktivnoj muzikoterapiji terapeut i pacijent pomoću glasa ili instrumenta postižu komunikaciju.
Metoda se primenjuje se sa pojedincem ili grupom sa kojima je verbalni vid komunikacije otežan ili onemogućen
--Receptivna muzikoterapija
U receptivnom obliku muzikoterapije pacijent (grupa) sluša odabranu muziku i pomoću
testiranog muzičkog izbora postiže željeni psihološki, terapijski efekat
--Integrativna muzikoterapija
Uz muziku integrativna terapija koristi i mogućnosti drugih vrsta umetnosti: slikarstvo i muziku,
muziku i igre na otvorenom, pantomimu i muziku, plastičnu dramatizaciju muzike, stvarajući pesme
, crteže, priče nakon slušanja muzike i druge kreativne oblike umetnosti.
Tehnike u okviru integrativne muzikoterapije obično se biraju i dividualno.
.
. Upravo na ovom saznanju i na toj refleksiji emocija, sećanja i mentalnih slika koja bude iskustva na temelju muzičkih nadražaja
nastaje muzikoterapija, i njena namena da deluje kao moćan katalizator u stimulaciji uspomena i uticajni činilac na emocije i autonomni nervni sistem.
Muzikoterapija
jedna je naučnih disciplina psihijatrije, zasnovana na primeni psihoterapijskih tehnika u svrhu lečenja.
Zasnovana je na skupu metoda u kojima zvuk, koji proizvodi muzika, služe kao osnovno sredstvo uspostavljanja komunikacije sa pacijentom,
i kod njega ostvaruju duševno blagostanje i oslobađaju ga psihičkih tegoba.
Osnovna pretpostavka od koje se polazi kada se govori o primeni muzikoterapije je ta da muzika ima direktan uticaj na ljudski um, raspoloženje, karakter i zdravlje,
Zato je zauzet naučni stav; da savremenu praksu muzikoterapije treba zasnovati na premisama:
sve osobe su iskonski muzikalne, muzikalnost je ukorenjena u našem mozgu i da na muzikalnost ne utiču teške neurološke povrede i oštećenja.
U praksi nije definisana univerzalna terapijska muzika, već se njen odabir vrši u zavisnosti od terapijskog cilja ili faze terapije
. Kako je dokazano da je muzika sredstvo koje služi u komunikaciji među živim bićima,
glavna suština muzikoterapije leži u odnosu muzikoterapeut-pacijent, jeri nosi potencijal za uspešno izazivanje terapijske promene i time efekata lečenja.
Tako je vremenom nastala savremena muzikoterapija kao multidisciplinarna oblast, koja uključuje etnomuzikologiju, estetiku i psihologiju muzike.
Njeni pristupi, metode i konkretni postupci postepemno se sve više međusobno razlikuju i usmeravaju prema naučnim koncepcijama iz kojih su proizišli
(psihodinamička teorija, psihoanaliza, biheviorizam i drugi).
Polazeći od navedenog namena muzikoterapija je da se upotrebljava u:
- preventivne svrhe,
- dijagnostičke svrhe,
- terapijske svrhe,
- kao sredstvo za stimulaciju psihofizičkog i duhovnog razvoja.
Danas postoje dve oblasti muzikoterapije: aktivna i receptivna muzikoterapija.
--Aktivna muzikoterapija
U aktivnoj muzikoterapiji terapeut i pacijent pomoću glasa ili instrumenta postižu komunikaciju.
Metoda se primenjuje se sa pojedincem ili grupom sa kojima je verbalni vid komunikacije otežan ili onemogućen
--Receptivna muzikoterapija
U receptivnom obliku muzikoterapije pacijent (grupa) sluša odabranu muziku i pomoću
testiranog muzičkog izbora postiže željeni psihološki, terapijski efekat
--Integrativna muzikoterapija
Uz muziku integrativna terapija koristi i mogućnosti drugih vrsta umetnosti: slikarstvo i muziku,
muziku i igre na otvorenom, pantomimu i muziku, plastičnu dramatizaciju muzike, stvarajući pesme
, crteže, priče nakon slušanja muzike i druge kreativne oblike umetnosti.
Tehnike u okviru integrativne muzikoterapije obično se biraju i dividualno.
.
