- Poruka
- 105
Hajde da srusim veceras i jednog drugosrbijansko-autosovinistickog sneska (malo da napravim pauzu od rusenja rusopatofilno-nacionalistickih sneskica).
Dubravka Stojanovic, inace moja omiljena drugosrbijanska autorka, sa kojom se slazem po vecini pitanja, pristrasno (bar tako deluje) naginje ka tome da prikaze Srbe kao narod kod kojeg tehnoloski razvoj i modernizacija dolaze zakasnelo. Potom, kontradiktorno, kaze kako smo mi odmah hteli da pravimo avione umesto da smo kao danska "radili ono sto znamo" a to je da pravimo sir i druge mlecne proizvode. Kako to da se jedan narod medju prvima elektrifikuje i krene u proizvodnju aviona, a kaze mu se da oduvek kasni sa napretkom. Zapravo, a Cirjakovic je tu 100% u pravu, Srbija je jedna od najsiromasnijih najbogatijih i tehnoloski najrazvijenijih zemalja na svetu kada se uzme svetski prosek.
Bio sam sklon da poverujem u mit o srpskoj tehnofobiji, dok istrazivajuci neke druge stvari sasvim slucajno nisam nailazio na podatke da su u Americi, Britaniji, Danskoj, Belgiji, Francuskoj, Italiji, Spaniji Skandinaviji, pa cak i Nemackoj bile ozbiljne grupe koje su i u parlamentima govorile protiv, recimo, elektrifikacije i usvajanju tehnoloskih noviteta. Evo vam jedan od primera:
Da ne navodim: Giovanni Giolitti-a, tadasnjeg premijera Italije, Karl Lueger-a, Joseph Chamberlain-a (He favored policies that protected the Catholic middle class and opposed the rapid expansion of modern technology and capitalism that he associated with Jewish entrepreneurs. His populist policies were intended to slow down technological change that he believed was disruptive), William Jennings Bryan-a, Emila Zolu, Papu Lava XIII i mnoge druge koji su imali prilicno negativan stav prema industrijalizaiji, a njihov glas se daleko cuo.
U svakom drustvu, od japanskog, preko srpskog do americkog, postoji deo populacije koji je skeptican prema tehnologiji i drustvenoj emancipaciji. To je stvar gausove raspodele. Nikakvi Turci, Sloveni, nikakvo pravoslavlje i powerslavlje , ili kakvi drugi "intergalakticki kleronacionalblablabla balkanoidni satrapi" nisu za to krivi.
Dubravka Stojanovic, inace moja omiljena drugosrbijanska autorka, sa kojom se slazem po vecini pitanja, pristrasno (bar tako deluje) naginje ka tome da prikaze Srbe kao narod kod kojeg tehnoloski razvoj i modernizacija dolaze zakasnelo. Potom, kontradiktorno, kaze kako smo mi odmah hteli da pravimo avione umesto da smo kao danska "radili ono sto znamo" a to je da pravimo sir i druge mlecne proizvode. Kako to da se jedan narod medju prvima elektrifikuje i krene u proizvodnju aviona, a kaze mu se da oduvek kasni sa napretkom. Zapravo, a Cirjakovic je tu 100% u pravu, Srbija je jedna od najsiromasnijih najbogatijih i tehnoloski najrazvijenijih zemalja na svetu kada se uzme svetski prosek.
Bio sam sklon da poverujem u mit o srpskoj tehnofobiji, dok istrazivajuci neke druge stvari sasvim slucajno nisam nailazio na podatke da su u Americi, Britaniji, Danskoj, Belgiji, Francuskoj, Italiji, Spaniji Skandinaviji, pa cak i Nemackoj bile ozbiljne grupe koje su i u parlamentima govorile protiv, recimo, elektrifikacije i usvajanju tehnoloskih noviteta. Evo vam jedan od primera:
Henry Adams (USA, 1838–1918)
Historian and social critic, descendant of Presidents John Adams and John Quincy Adams.
************Adams viewed electrification as a symbol of the uncontrollable forces of modernity and technological change. In his book The Education of Henry Adams, he reflected on the dynamo (electric generator) as a metaphor for the overwhelming power of technology, which he believed was destabilizing the social and moral order. Adams intellectual and cultural influence shaped broader critiques of modernization and electrification.
Da ne navodim: Giovanni Giolitti-a, tadasnjeg premijera Italije, Karl Lueger-a, Joseph Chamberlain-a (He favored policies that protected the Catholic middle class and opposed the rapid expansion of modern technology and capitalism that he associated with Jewish entrepreneurs. His populist policies were intended to slow down technological change that he believed was disruptive), William Jennings Bryan-a, Emila Zolu, Papu Lava XIII i mnoge druge koji su imali prilicno negativan stav prema industrijalizaiji, a njihov glas se daleko cuo.
U svakom drustvu, od japanskog, preko srpskog do americkog, postoji deo populacije koji je skeptican prema tehnologiji i drustvenoj emancipaciji. To je stvar gausove raspodele. Nikakvi Turci, Sloveni, nikakvo pravoslavlje i powerslavlje , ili kakvi drugi "intergalakticki kleronacionalblablabla balkanoidni satrapi" nisu za to krivi.