- Poruka
- 21.532
Dvije najpoznatije verzije Starog zavjeta ili hebrejskog Tanaha jesu Septuaginta, grčki prevod po predanju nastao u 3. vijeku pne za vrijeme vladavine Ptolemeja II Filadelfa i Mazoretski tekst, hebrejski tekst koji su sačinili rabini u ranom srednjem vijeku. Rane hrišćanske Biblije poput Sinaiticusa i Vaticanusa koje su bile na grčkom su sadržavale Septuagintu koja je bila u širokoj upotrebi među ranim hrišćanima koji su mahom pričali grčki kao jedan od glavnih jezika tog doba. U Novom zavjetu se citira tekst Septuaginte. Sa druge strane kroz istoriju je bilo onih koji su se zalagali da se za Stari zavjet uzmu tekstovi na hebrejskom. Recimo Vulgata, latinski prevod pripisan blaženom Jeronimu, se zasnivao na hebrejskim spisima a ne na Septuaginti. Postoje i razlike u sastavu. Septuaginta uključuje devterokanon (Makavejske, Tovita, Juditu, Varuha itd) dok Mazoretski tekst ne uključuje. Protestantske Biblije se zasnivaju na Mazoretskom tekstu. Dok je vraćanje na originalni jezik opravdano ipak se treba uzeti u obzir da je Mazoretski proizvod rabina nasljednika fariseja i da su mnoge stvari izmijenjen kontra hrišćanstva (npr. čuveni stih Isaija 7:14 koji u grčkom sadrži riječ parthenos/djevica dok u Mazoretskom je to prevedeno kao almah/mlada djevojka koja može ali ne mora biti djevica).