Glavna teorija na kojoj se bazira zaplet u romanu je tvrdnja Sveti gral nije predmet već osoba, Marija Magdalena, koja je čuvar Isusove krvi u bukvalnom smislu, pošto su njih dvoje imali potomke, lozu koja je dala francuske kraljeve, a koja i danas postoji. Ta teorija, iako nepoznata većini čitalaca, pored Skorsezeovog filma "Poslednje Hristovo iskušenje", koji tretira taj put kao đavolovu prevaru, može se naći i u raznim popularnim ezoteričnim istorijama, koje Braun citira kao izvore kojima pretenduje na intelektualnost i širinu istraživanja. U Da Vinčijevoj "Tajnoj večeri" on nalazi dokaz da je poznati slikar bio i sam pobornik te teorije, pošto na slici ne postoji posuda iz koje su Isus i jevanđelisti delili vino, a osoba koja sedi do Isusa ne liči na muškarca nego na ženu."Tajna večera", kako naglašavaju istoričari umetnosti, ne prikazuje euharistiju, već trenutak kada Hrist upozorava učenike da će ga jedan od njih izdati, a to što Sveti Jovan liči na ženu može se pripisati i Da Vinčijevoj homoseksualnosti.
