Vijetnamci ne samo da su imali kopnenu granicu sa Kinom kroz koju je ulazilo sve što im je trebalo,nego su imali i "Ho Ši Min put" kroz Laos i Kambodžu kojim su zaobilazili utvrđenja u DMZ koji je bio oko grada Hue ,slali Vijetkongu opremu i ljudstvo i omogućili gerilsku borbu u kojoj su iako gubili konkretne bitke i okršaje uspeli da dovoljno iznure pre svega američku javnost koja je na kraju i bila ključna za povlačenje.
Ovde je situacija suprotna, nemaš brojeve, neograničeno ljudstvo,nemaš tropsku džunglu kao izbor za strategiju, imaš logistički košmar,bukvalno ne može gore i ne postoji volja za žrtvovanjem kod najvećeg dela populacije potpuno integrisane u individualizam i konformizam. Da ne ulazimo u ekonomski deo priče gde nemaš ni mirnodopsku produkciju a kamoli ratnu koja bi podržala iznurivanje nadmoćnijeg neprijatelja a dodaj i u vojnom smislu tešku zaostalost. Nemaš ni hipi pokret ni bitlse kod neprijatelja u krajnjem slučaju više..sada su milenijalci javnost
I konačno cena je bila 2mil mrtvih vijetnamaca za 60k amera. Toliko "džebane" jednostavno nemaš. I tu je kraj priče.
Kafanski snovi su drugo...tu ograničenja ne postoje.