O ovome je bilo reci pre nekoliko meseci na forumu. Sada je prikupljeno jos dosta novog materijala i sve je prezentovano u ovom clanku koji je objavljen na sajtu Nove srpske politicke misli.
http://www.nspm.org.yu/koment_2007/2007_ldp_2.htm
Nebojša Simeunović
LDP I NACIONALIZAM: OTKRIVANjE SKRIVENOG
Za LDP je uglavnom poznato za šta se formalno zalaže i koji su mu proklamovani ciljevi. Ali, mnogo važnih podataka koji se tiču ove političke grupacije i njenih lidera nisu dovoljno ili uopšte poznati širem krugu ljudi. N eke od njih ćemo prezentovati u ovom članku.
Nacionalistička prošlost i LDP
Javnost Srbije svakako i dalje interesuje ko su tajanstveni i moćni finansijeri koji su jednoj maloj, tada vanparlamentarnoj stranci omogućili jednu preskupu i efektnu predizbornu kampanju, da li su tačne tvrdnje iz različitih izvora o vezama sa određenim kriminalnim krugovima, poznastvima i sastancima njihovog lidera sa mafijaškim bosovima itd. Javnost traži odgovor e i na druga pitanja o raznim događajima i aferama koje su bile, ili još uvek jesu, predmet diskusija svuda po Srbiji – od komšijskih i kafanskih kružoka ili tabloida koji su o njima puno pisali, preko televizijskih političkih emisija i skupštinskih govornica, do ozbiljnih i uglednih listova i časopisa. Ali, u ovom članku se nećemo time baviti, niti ulaziti u sfere nagađanja i nedovoljno proverenih i nedokazanih informacija. Iznećemo samo neke, potpuno nesporne, svakome dostupne i proverljive, ali nedovoljno poznate podatke koji potiču iz bliske prošlosti, a koji bacaju sasvim drugo svetlo na neke od vodećih članova Liberalno demokratske partije. Te činjenice otkrivaju njihovu ulogu na političkoj i kulturnoj sceni Srbije tokom 1990-ih, koja mnogima nije poznata i koja potpuno odudara od njihove današnje retorike i političkih stavova.
Šta je ono što se (bar za prosečno informisanog posmatrača srpske političke scene) u idejnom i vrednosnom smislu, povezuje sa LDP-om, šta ih odlikuje i po čemu su prepoznatljivi? To su (u najkraćim crtama) pacifizam, izraziti antinacionalizam, anacionalna (ali agresivna) retorika, zalaganje za odvajanje Kosova i Metohije od Srbije, isticanje neophodnosti bržih evro-atlantskih integracija i raskida sa ''prošlošću'', sa ''ostacima Miloševićevog režima'', sa ''devedesetim'', zahtev za lustracijom i udaljenjem iz javnog života onih koji su bili deo režima koji je, kako vole da kažu, ''Srbiju zavio u crno'', uključujući i intelektualce (poput neizbežne SANU ili npr. kolumnista nacionalističkih listova i pisaca patriotske literature) koji su svojim pisanjem ili usmenom rečju učestvovali u stvaranju, propagiranju i održavanju kulturne klime i sistema vrednosti koji su suprotni onome na kome, tobože, počiva, odnosno za koji se zalaže LDP itd.
Nekome su njihovi stavovi i ideje (ili neke od njih) prihvatljive, nekome (tačnije većini) nisu. Ali, svako, ako ne krši Ustav i demokratska pravila, ima pravo da iznese svoje mišljenje i svoj program i da se za njegovo ostvarenje bori političkim sredstvima. Tu se postavlja jedno veoma važno pitanje: može li neko ko je imao veoma aktivnu ulogu u prepetooktobarskom režimu i ondašnjim strukturama vlasti ili u propagiranju nacionalističkih ideja, nekoliko godina kasnije, krijući (i bivajući „sakriven“ ) šta je ranije radio, postati jedan od najagresivnijih kritičara prethodnog sistema i ljudi koji su činili isto što i on? Da li je moralno da takvi ljudi (koje prost narod naziva ''golubovi preletači'') učestvuju u kritikama i osudama nečega što su sami stvarali i u čemu su sami učestvovali? Da li je za takvo ponašanje dvoličnost adekvatan izraz?
Koliko treba da se pređe put od rasizma do LDP-građanizma?
Da ne bismo bili neodređeni i pomalo tajanstveni pokazaćemo na koga konkretno mislimo i predočiti šta su oni radili u bliskoj prošlosti.
Nikola Samardžić (1961), istoričar, jedan od vodećih ljudi LDP-a, kandidat za narodnog poslanika sa njihove liste na parlamentarnim izborima i jedna od omiljenih ličnosti fanova „građanskih“ internet foruma ili emisija poput ''Peščanika B92'' (na čijem sajtu se nalaze i kolekcija njegovih novijih članaka) je početkom '90-ih, u životnoj dobi od 30. do 35. godine bio jedan od vodećih saradnika desničarskog, pročetničkog i izrazito nacionalističkog lista ''Pogledi'' iz Kragujevca u kome je, naročito u periodu 1991-1994, objavio desetine nacionalističkih (na momente i rasističkih!) i EUfobičnih članaka. ''Pogledi'' su tokom prethodne decenije podržavali nacionalistički deo srpske opozicije, za vreme ratova 1991-1995. su postali i ratne novine, donoseći u svakom broju bar 10-15 strana izveštaja sa prvih borbenih linija i intervjue sa srpskim vojnim komandantima, borcima i srpskim izbeglicama, a organizovali su i slanje pomoći srpskim borcima i ugroženom srpskom stanovništvu. Pored Nikole Samardžića za, ovaj, tada veoma tiražni list, pisali su Kosta Čavoški, Dragoš Kalajić, Momčilo Selić, Isidora Bjelica, Dejan Lučić, ali (u periodu 1991-1993.) i mlada novinarka Biljana Srbljanović. Pošto g-đa Srbljanović nije formalno član LDP-a (iako im je svakako po političkim stavovima veoma bliska) nećemo se ovog puta baviti njenom aktivnošću u ovom listu, kao ni nekih drugih pojedinaca poput npr. reditelja Milutina Petrovića, autora predizbornih spotova LDP-a, koji je sredinom '90-ih pisao za desničarski časopis Dragoslava Bokana ''Naše ideje''.
Da vidimo za početak šta je, između ostalog, Nikola Samardžić pisao u članku „Kraj srpske tragedije“ (sva podvlačenja u daljem tekstu su N.S) :
„Srpski narod mora bojkotovati jugoslovenski referendum koji vodi stvaranju separatnih država izvedenih iz novokomponovanih nacija... Jugoslovenski referendum, u ma kojem svom obliku, pogaziće srpska etnička i istorijska prava na celoj današnjoj teritoriji južnoslovenske države. (...) Po etničkom pravu, u srpsku državu morale bi ulaziti sve one teritorije koje naseljavaju Srbi. U slučaju druge, komunističke Jugoslavije, to su, osim Srbije, Crna Gora, istočna Hercegovina, veliki deo Bosne, delovi Makedonije, Baranja i nekadašnji granični pojas u Slavoniji, Hrvatskoj i Dalmaciji. (...) Uvek se zaboravlja pravim rečima objasniti da je na prostorima Stare Srbije, na Kosovu, Metohiji, i u okolnim oblastima današnje Srbije, Makedonije, Crne gore i Albanije, u poslednja tri stoleća, izvrsen genocid Albanaca i Arbanasa nad Srbima. Stoga Srbi Kosovo i Metohiju mogu smatrati isključivo kao oblast pod stranom i neprijateljskom okupacijom, gde je izvršen pogrom srpskog stanovništva, proterivanje, preveravanje, odnarodnjavanje, i uništenje sakralnih spomenika najviše umetničke i duhovne vrednosti, zatim, srpske ratarske kulture, i, u novije vreme, materijalnih dobara, pre svega industrije. (...) Pod poluvekovnom vladavinom iste partije izvršen je, na gotovo celom jugoslovenskom prostoru, još jedan genocid, nasilnim i podmuklim odnarodnjavanjem dela srpskog naroda, stvaranjem takozvanih nacija Crnogoraca, Muslimana i Makedonaca, koji su danas nosioci separatisti č kih tendencija razbijanja Jugoslavije, sve pod izgovorm tobožnjeg nacionalnog i državotvornog suvereniteta. Poznato je da su te nacije stvorene na osnovama srpskog etnosa i u srpskom istorijskom prostoru.“ („Pogledi“,14.6.1991, str. 22 i 23)
Da vidimo dalje, kroz nekoliko odlomaka iz više članaka, šta je Samardžić još pisao tih godina (o kriptonacističkom novom svetskom poretku, o ''masonskom zlu'' Evropske Unije, o američkom podkulturnom đubretu, o izdajničkim građanskim intelektualcima u Beogradu, o ''muhamedanskom talogu'' uvezenom u Evropu, o lihvarskoj internacionali i drugim temama)...
http://www.nspm.org.yu/koment_2007/2007_ldp_2.htm
Nebojša Simeunović
LDP I NACIONALIZAM: OTKRIVANjE SKRIVENOG
Za LDP je uglavnom poznato za šta se formalno zalaže i koji su mu proklamovani ciljevi. Ali, mnogo važnih podataka koji se tiču ove političke grupacije i njenih lidera nisu dovoljno ili uopšte poznati širem krugu ljudi. N eke od njih ćemo prezentovati u ovom članku.
Nacionalistička prošlost i LDP
Javnost Srbije svakako i dalje interesuje ko su tajanstveni i moćni finansijeri koji su jednoj maloj, tada vanparlamentarnoj stranci omogućili jednu preskupu i efektnu predizbornu kampanju, da li su tačne tvrdnje iz različitih izvora o vezama sa određenim kriminalnim krugovima, poznastvima i sastancima njihovog lidera sa mafijaškim bosovima itd. Javnost traži odgovor e i na druga pitanja o raznim događajima i aferama koje su bile, ili još uvek jesu, predmet diskusija svuda po Srbiji – od komšijskih i kafanskih kružoka ili tabloida koji su o njima puno pisali, preko televizijskih političkih emisija i skupštinskih govornica, do ozbiljnih i uglednih listova i časopisa. Ali, u ovom članku se nećemo time baviti, niti ulaziti u sfere nagađanja i nedovoljno proverenih i nedokazanih informacija. Iznećemo samo neke, potpuno nesporne, svakome dostupne i proverljive, ali nedovoljno poznate podatke koji potiču iz bliske prošlosti, a koji bacaju sasvim drugo svetlo na neke od vodećih članova Liberalno demokratske partije. Te činjenice otkrivaju njihovu ulogu na političkoj i kulturnoj sceni Srbije tokom 1990-ih, koja mnogima nije poznata i koja potpuno odudara od njihove današnje retorike i političkih stavova.
Šta je ono što se (bar za prosečno informisanog posmatrača srpske političke scene) u idejnom i vrednosnom smislu, povezuje sa LDP-om, šta ih odlikuje i po čemu su prepoznatljivi? To su (u najkraćim crtama) pacifizam, izraziti antinacionalizam, anacionalna (ali agresivna) retorika, zalaganje za odvajanje Kosova i Metohije od Srbije, isticanje neophodnosti bržih evro-atlantskih integracija i raskida sa ''prošlošću'', sa ''ostacima Miloševićevog režima'', sa ''devedesetim'', zahtev za lustracijom i udaljenjem iz javnog života onih koji su bili deo režima koji je, kako vole da kažu, ''Srbiju zavio u crno'', uključujući i intelektualce (poput neizbežne SANU ili npr. kolumnista nacionalističkih listova i pisaca patriotske literature) koji su svojim pisanjem ili usmenom rečju učestvovali u stvaranju, propagiranju i održavanju kulturne klime i sistema vrednosti koji su suprotni onome na kome, tobože, počiva, odnosno za koji se zalaže LDP itd.
Nekome su njihovi stavovi i ideje (ili neke od njih) prihvatljive, nekome (tačnije većini) nisu. Ali, svako, ako ne krši Ustav i demokratska pravila, ima pravo da iznese svoje mišljenje i svoj program i da se za njegovo ostvarenje bori političkim sredstvima. Tu se postavlja jedno veoma važno pitanje: može li neko ko je imao veoma aktivnu ulogu u prepetooktobarskom režimu i ondašnjim strukturama vlasti ili u propagiranju nacionalističkih ideja, nekoliko godina kasnije, krijući (i bivajući „sakriven“ ) šta je ranije radio, postati jedan od najagresivnijih kritičara prethodnog sistema i ljudi koji su činili isto što i on? Da li je moralno da takvi ljudi (koje prost narod naziva ''golubovi preletači'') učestvuju u kritikama i osudama nečega što su sami stvarali i u čemu su sami učestvovali? Da li je za takvo ponašanje dvoličnost adekvatan izraz?
Koliko treba da se pređe put od rasizma do LDP-građanizma?
Da ne bismo bili neodređeni i pomalo tajanstveni pokazaćemo na koga konkretno mislimo i predočiti šta su oni radili u bliskoj prošlosti.
Nikola Samardžić (1961), istoričar, jedan od vodećih ljudi LDP-a, kandidat za narodnog poslanika sa njihove liste na parlamentarnim izborima i jedna od omiljenih ličnosti fanova „građanskih“ internet foruma ili emisija poput ''Peščanika B92'' (na čijem sajtu se nalaze i kolekcija njegovih novijih članaka) je početkom '90-ih, u životnoj dobi od 30. do 35. godine bio jedan od vodećih saradnika desničarskog, pročetničkog i izrazito nacionalističkog lista ''Pogledi'' iz Kragujevca u kome je, naročito u periodu 1991-1994, objavio desetine nacionalističkih (na momente i rasističkih!) i EUfobičnih članaka. ''Pogledi'' su tokom prethodne decenije podržavali nacionalistički deo srpske opozicije, za vreme ratova 1991-1995. su postali i ratne novine, donoseći u svakom broju bar 10-15 strana izveštaja sa prvih borbenih linija i intervjue sa srpskim vojnim komandantima, borcima i srpskim izbeglicama, a organizovali su i slanje pomoći srpskim borcima i ugroženom srpskom stanovništvu. Pored Nikole Samardžića za, ovaj, tada veoma tiražni list, pisali su Kosta Čavoški, Dragoš Kalajić, Momčilo Selić, Isidora Bjelica, Dejan Lučić, ali (u periodu 1991-1993.) i mlada novinarka Biljana Srbljanović. Pošto g-đa Srbljanović nije formalno član LDP-a (iako im je svakako po političkim stavovima veoma bliska) nećemo se ovog puta baviti njenom aktivnošću u ovom listu, kao ni nekih drugih pojedinaca poput npr. reditelja Milutina Petrovića, autora predizbornih spotova LDP-a, koji je sredinom '90-ih pisao za desničarski časopis Dragoslava Bokana ''Naše ideje''.
Da vidimo za početak šta je, između ostalog, Nikola Samardžić pisao u članku „Kraj srpske tragedije“ (sva podvlačenja u daljem tekstu su N.S) :
„Srpski narod mora bojkotovati jugoslovenski referendum koji vodi stvaranju separatnih država izvedenih iz novokomponovanih nacija... Jugoslovenski referendum, u ma kojem svom obliku, pogaziće srpska etnička i istorijska prava na celoj današnjoj teritoriji južnoslovenske države. (...) Po etničkom pravu, u srpsku državu morale bi ulaziti sve one teritorije koje naseljavaju Srbi. U slučaju druge, komunističke Jugoslavije, to su, osim Srbije, Crna Gora, istočna Hercegovina, veliki deo Bosne, delovi Makedonije, Baranja i nekadašnji granični pojas u Slavoniji, Hrvatskoj i Dalmaciji. (...) Uvek se zaboravlja pravim rečima objasniti da je na prostorima Stare Srbije, na Kosovu, Metohiji, i u okolnim oblastima današnje Srbije, Makedonije, Crne gore i Albanije, u poslednja tri stoleća, izvrsen genocid Albanaca i Arbanasa nad Srbima. Stoga Srbi Kosovo i Metohiju mogu smatrati isključivo kao oblast pod stranom i neprijateljskom okupacijom, gde je izvršen pogrom srpskog stanovništva, proterivanje, preveravanje, odnarodnjavanje, i uništenje sakralnih spomenika najviše umetničke i duhovne vrednosti, zatim, srpske ratarske kulture, i, u novije vreme, materijalnih dobara, pre svega industrije. (...) Pod poluvekovnom vladavinom iste partije izvršen je, na gotovo celom jugoslovenskom prostoru, još jedan genocid, nasilnim i podmuklim odnarodnjavanjem dela srpskog naroda, stvaranjem takozvanih nacija Crnogoraca, Muslimana i Makedonaca, koji su danas nosioci separatisti č kih tendencija razbijanja Jugoslavije, sve pod izgovorm tobožnjeg nacionalnog i državotvornog suvereniteta. Poznato je da su te nacije stvorene na osnovama srpskog etnosa i u srpskom istorijskom prostoru.“ („Pogledi“,14.6.1991, str. 22 i 23)
Da vidimo dalje, kroz nekoliko odlomaka iz više članaka, šta je Samardžić još pisao tih godina (o kriptonacističkom novom svetskom poretku, o ''masonskom zlu'' Evropske Unije, o američkom podkulturnom đubretu, o izdajničkim građanskim intelektualcima u Beogradu, o ''muhamedanskom talogu'' uvezenom u Evropu, o lihvarskoj internacionali i drugim temama)...
