- Poruka
- 351.650
Reč „kaligrafija“ je kombinacija dve grčke reči: kallos ( lepota) i graphein (pisati)
Grci su prvi storili termin kaligrafija, što je na njihovom jeziku značilo lepo pismo, i tako je postalo poznato kao kaligrafija.
O nastanku kaligrafije raspravlja se među paleografima i istoričarima. Međutim, veruje se da je kaligrafija nastala među Feničanima oko 1200. godine pre nove ere.
Nakon toga, su ga preuzeli Grci koji su ga preneli Rimljanima.
Rimljani su bili ti koji su zaista unapredili kaligrafiju u pristupačnu umetničku formu što je dovelo do njenog usvajanja od strane šire rimske zajednice.
Druga teorija izdvaja kinesku dinastiju Shang kao svog začetnika. Kinezi imaju jedinstven stil u kaligrafiji gde umesto slova koriste simbole i znakove.
Postoje brojni tipovi u kaligrafiji, ali sve ove varijacije uglavnom spadaju u ova tri glavna stila:
1. Zapadna kaligrafija
Na osnovu latinskog teksta, zapadna kaligrafija se široko koristi u zapadnom svetu na kartama, pozivnicama, natpisima na sertifikatima, itd. Zapadna kaligrafija je jedan od najnaprednijih oblika kaligrafije koja obuhvata mnoge podstilove.
2. Orijentalna kaligrafija
Orijentalna kaligrafija se uglavnom koristi u istočnoj Aziji, prvenstveno u Kini, Japanu i Koreji. Orijentalna kaligrafija ima meditativni aspekt. Slova su napisana širom i dužom četkicom koja zahteva više kretanja nego u drugim oblicima kaligrafije.
U azijskoj kaligrafiji najčesće se koriste četkice za mastilo pri pisanju kineskih znakova (zvanim „Hanzi“ u kineskom, „Handža“ u korejskom, „Kandži“ u japanskom,
i „Han Tu“ u vijetnamskom). Kaligrafija (u kineskom 書法, u korejskom 書藝, u japanskom 書道) znači „put pisanja“). Smatra se najvažnijom umetnošću istočne Azije i najprefinjenijom formom istočnoazijskog slikanja.
3. Islamska kaligrafija
Islamska kaligrafija je povezana uglavnom sa islamskom duhovnošću. Ponekad se naziva i arapska kaligrafija — jer pisari pišu arapskim slovima — ali ova geografska ili etnička specifikacija nije tačna jer mnogi islamski kaligrafi nisu bili Arapi. Islamska kaligrafija je takođe geometrijski i umetnički izraz lepote Božije. Ova vrsta kaligrafije može se naći i u islamskoj arhitekturi.
Početkom 11. veka štampanje postaje sve prisutnije, pa ručno pisane i ručno ukrašavane knjige postaju prava retkost. Ali, krajem 19. veka Vilijam Moris oživljava ovaj tip kaligrafije.Njegova estetika je uticala na brojne kaligrafe, a tu spada i Edvard Džonston koji je osmislio svoj jedinstven stil potpuno zaoštrenog rukopisa nakon proučavanja desetovekovnih rukopisa.Uporedo sa Džonstonom, i Austrijanac Rudolf Laris je objavio čak 6 knjiga o rukopisima i one su dosta uticale na nemačke kaligrafe koji tada nisu odustali od upotrebe gotskog rukopisa koji ostavio jak uticaj na njihove stilove.
Iako veštinom lepog pisanja danas ne može da se pohvali veliki broj ljudi, kaligrafija se i danas koristi je je digitalna era dosta olakšala stvari.
Modernu kaligrafiju bismo mogli da definišemo kao umetnost davanja forme slovnim znacima na virtuozna način i mnogi je koriste za izradu čestitki,
pozivnica, pravnih dokumenata, vizit karti kao i brojnih drugih načina prezentacije.
Pisane forme su danas postale dostra apstraktnije, pa je područje delovanja umetnosti lepog pisanja više od literalne reprodukcije istorijskih i religioznih tekstova.
Grci su prvi storili termin kaligrafija, što je na njihovom jeziku značilo lepo pismo, i tako je postalo poznato kao kaligrafija.
O nastanku kaligrafije raspravlja se među paleografima i istoričarima. Međutim, veruje se da je kaligrafija nastala među Feničanima oko 1200. godine pre nove ere.
Nakon toga, su ga preuzeli Grci koji su ga preneli Rimljanima.
Rimljani su bili ti koji su zaista unapredili kaligrafiju u pristupačnu umetničku formu što je dovelo do njenog usvajanja od strane šire rimske zajednice.
Druga teorija izdvaja kinesku dinastiju Shang kao svog začetnika. Kinezi imaju jedinstven stil u kaligrafiji gde umesto slova koriste simbole i znakove.
Postoje brojni tipovi u kaligrafiji, ali sve ove varijacije uglavnom spadaju u ova tri glavna stila:
1. Zapadna kaligrafija
Na osnovu latinskog teksta, zapadna kaligrafija se široko koristi u zapadnom svetu na kartama, pozivnicama, natpisima na sertifikatima, itd. Zapadna kaligrafija je jedan od najnaprednijih oblika kaligrafije koja obuhvata mnoge podstilove.
2. Orijentalna kaligrafija
Orijentalna kaligrafija se uglavnom koristi u istočnoj Aziji, prvenstveno u Kini, Japanu i Koreji. Orijentalna kaligrafija ima meditativni aspekt. Slova su napisana širom i dužom četkicom koja zahteva više kretanja nego u drugim oblicima kaligrafije.
U azijskoj kaligrafiji najčesće se koriste četkice za mastilo pri pisanju kineskih znakova (zvanim „Hanzi“ u kineskom, „Handža“ u korejskom, „Kandži“ u japanskom,
i „Han Tu“ u vijetnamskom). Kaligrafija (u kineskom 書法, u korejskom 書藝, u japanskom 書道) znači „put pisanja“). Smatra se najvažnijom umetnošću istočne Azije i najprefinjenijom formom istočnoazijskog slikanja.
3. Islamska kaligrafija
Islamska kaligrafija je povezana uglavnom sa islamskom duhovnošću. Ponekad se naziva i arapska kaligrafija — jer pisari pišu arapskim slovima — ali ova geografska ili etnička specifikacija nije tačna jer mnogi islamski kaligrafi nisu bili Arapi. Islamska kaligrafija je takođe geometrijski i umetnički izraz lepote Božije. Ova vrsta kaligrafije može se naći i u islamskoj arhitekturi.
Početkom 11. veka štampanje postaje sve prisutnije, pa ručno pisane i ručno ukrašavane knjige postaju prava retkost. Ali, krajem 19. veka Vilijam Moris oživljava ovaj tip kaligrafije.Njegova estetika je uticala na brojne kaligrafe, a tu spada i Edvard Džonston koji je osmislio svoj jedinstven stil potpuno zaoštrenog rukopisa nakon proučavanja desetovekovnih rukopisa.Uporedo sa Džonstonom, i Austrijanac Rudolf Laris je objavio čak 6 knjiga o rukopisima i one su dosta uticale na nemačke kaligrafe koji tada nisu odustali od upotrebe gotskog rukopisa koji ostavio jak uticaj na njihove stilove.
Iako veštinom lepog pisanja danas ne može da se pohvali veliki broj ljudi, kaligrafija se i danas koristi je je digitalna era dosta olakšala stvari.
Modernu kaligrafiju bismo mogli da definišemo kao umetnost davanja forme slovnim znacima na virtuozna način i mnogi je koriste za izradu čestitki,
pozivnica, pravnih dokumenata, vizit karti kao i brojnih drugih načina prezentacije.
Pisane forme su danas postale dostra apstraktnije, pa je područje delovanja umetnosti lepog pisanja više od literalne reprodukcije istorijskih i religioznih tekstova.
