Nikita Kulganov
Buduća legenda
- Poruka
- 36.365
exxxpertisto za nista i veciti falsifikatoru u pokusaju koji uvek padne na delu,
kakvi bosanski tabloidi to su sve knnjige tvoje muslimasnke raje i to jedan deo iz tvoje knjige a drugi iz knjige one zene istoticarke
partizanski dezerter Huška Miljković, oko koga se okupila vojska dezertera koja je brojala oko tri hiljade pripadnika. U toku operacije »Vajs«, kako su Nijemci zvali IV veliku ofanzivu protiv glavnine partizanskih snaga pod neposrednom komandom Vrhovnog štaba NOB i POJ, Huška Miljković je dezertirao iz VIII krajiške NOU brigade sa grupom demoralisanih partizana Muslimana iz cazinske krajine i vratio se na područje Cazina i Velike Kladuše, gdje je od muslimanskih Vojnih obveznika i dezertera iz domobranskih jedinica stvorio svoju vojsku,
Snabdijevajući se kod Nijemaca, u prvom redu oružjem i municijom, okićeno muslimanskim amblemima »Huskina vojska« nastojala je da pod svojom kontrolom drži teritoriju cazinske krajine,
Dok su ga Nijemci i ustaški vrh u Zagrebu smatrali svojim čovjekom, Huška Miljković je istovremeno prihvatao kontakte i razgovore sa partizanskim komandantima na području Korduna, namjeravajući da što duže očuva samostalnu poziciju
Zbog saradnje sa Nijemcima i prisustva ustaških elemenata u njegovoj vojsci, partizani su ga nazivali izdajnikom i proglašavali neprijateljem, a zbog kontaktiranja sa partizanima Nijemci i ustaše su gubili povjerenje u Husku Miljkovića,
Nije mu smetao njen »šareni« sastav i što se u njoj, osim odbjeglih domobrana i vojnih obveznika, koji su se radije prijavljivali njemu nego domobranskim jedinicama, nalazilo ne samo u četama, već i na komandnim položajima i u štabovima domaćih ustaša, koji su učestvovali u pljački, paljevinama i ubistvima srpskog stanovništva na ovom području.
Huška Miijković je lukavo koristio da bi kod Nijemaca osigurao snabdijevanje svojih bataljona oružjem i drugom vojnom opremom. Ovu Huskinu igru između Nijemaca i ustaša, s jedne, i partizana, s druge strane, namjeravao je da prekine štab II bosanskog NOU korpusa naređenjem da se VIII krajiška NOU brigada prebaci na prostor cazinske krajine sa zadatkom da razbije i uništi »bande Huske Miljkovića«
u njegovoj blizini nalazio bivši poslanik JMO Hasan Miijković, koji je bio izrazito nestabilna politička ličnost. U politički život ušao je kao đak mladobosanskog opredjeljenja. Poslije stvaranja jugoslavenske države biran je za poslanika na listi JMO, koja je u rezervi držala autonomistički program, a u praksi se kretala između velikosrpskih režima i prečanske opozicije. U uslovima aprilskog sloma Jugoslavije i uspostavljanja NDH priključio se ustaškom režimu. U trenutku kada je stvarnu vlast u cazinskoj krajini imao Huška Miijković, zahvaljujući vojsci koju je okupio, Hasan Miijković se našao među njegovim »savjetodavcima«.
Ostati u »Huskinoj vojsci«, značilo je za ove domobrane »na dopustu« imati Huskinu zaštitu od kazne, koja ih je čekala u njihovim domobranskim ratnim jedinicama. Igra da se sačuva glava na vratu bila je osnovna motivacija Huske Miljkovića i »njegovih vojnika«,
Nijemci i ustaše nisu se mirili sa Huskinom odlukom o pristupanju partizanima.
Odnosi Huske Miljkovića sa Nijemcima i ustašama, koje je nastavio da podržava i poslije pristupanja partizanima, uticali su na unutrašnje stanje »njegove partizanske vojske«, u kojoj se na razne načine, sa različitom motivacijom i snagom manifestovao otpor partizanskoj disciplini
Ovdje je Huška Miljković lavirao između Nijemaca i ustaša, s jedne, i partizana, s druge strane, a laviranje između jednih i drugih najbolje je odgovaralo prirodi i karakteru njegove ličnosti, kao i raspoloženju njegove »vojske«.
U Cazin su dolazili ministri vlade NDH, visoki ustaški funkcioneri i predstavnici islamske vjerske zajednice, s nekima od njih Huška se sastajao, ali je istovremeno vodio razgovore i sa predstavicima Glavnog štaba NOV i PO Hrvatske. Smatralo se: na čijoj se strani nađe Huška Miljković sa »svojom« vojskom, toga će biti i cazinska krajina. Krajem januara 1944. u Cazinu su boravili i konferisali ministri vlade NDH dr Mehmed Alajbegović, dr Vjekoslav Vrančić, izaslanik Glavnog ustaškog stana ing. Sažunić i ustaški stožernik iz Bihaća Josip Baljkas. Cilj njihove posjete bio je da se ojačaju oslabljene pozicije ustaškog pokreta.283) Početkom februara 1944. došli su u Cazin na razgovor sa Huskom Miljkovićem ustaški funkcioneri iz Zagreba, ustaški pukovnik Juco Rukavina, domobranski bojnik ing. Vladimir Pankov, ustaški satnik Martin Grabovac, izaslanik redarstva oružanih snaga Nikola Heraković i ustaški logornik Mile Miletić. Na sastanku, kome je uz Husku Miljkovića prisustvovao i bivši narodni poslanik iz Velike Kladuše Hasan Miljković, navodno zaključeno je da Huška pređe potpuno u »ustašku vojnicu« i da se od nje formira »ustaški zdrug«.
Izvještavajući ministra oružanih snaga NDH o Huskinim stavovima, ustaški muftija Handžić predložio je da se na područje Cazina »uputi jedna dobro opremljena bojna ustaša« kako bi joj se priključili pripadnici »Huskine postrojbe« i stanovništvu osigurao život i imetak. Handžić podvlači da je »od prijeke potrebe da se što prije zavede vlast i red« u cazinskoj krajini, jer se »krajiški narod tuži na mnoge pljačke od strane njemačke vojske kao i Huskine«.285) Kao što je naprijed rečeno, igru na dvije strane Huška Miljković je okončao Sporazumom sa partizanima, jer je ocijenio da će Nijemci izgubiti rat sa antihitlerovskom koalicijom, a sa Nijemcima i njihov sve slabiji saveznik NDH.
Nijemci i ustaše nisu mu mogli oprostiti Sporazum sa partizanima, pa su organizovali njegovo ubistvo
Huška Miljković nije vjerovao u autonomističku realnost i perspektivu zelenokadrovskog tabora, a pogotovo je odbacivao svaku mogućnost saradnje sa četničkim pokretom, što su mu insinuirali ne samo Nijemci i ustaše, već i pojedini partizanski izvori.
Krajem jula 1941. godine vratio se u rodno mjesto, gdje je uspostavio vezu s rođakom Hasanom Miljkovićem, gradonačelnikom Velike Kladuše. Hrvatske vlasti nisu se obazirale na intervenciju gradonačelnika i Husku su poslale u zatvor. Nakon nekoliko dana, uz obećanje da će stupiti u domobranske formacije u Petrinji, Huska je oslobođen
Početkom maja 1943. godine stupio je u XI domobransku pukovniju s kojom napada partizane i četnike na području Banije i Korduna.
U tom cilju Nijemci su mu poslali nešto pušaka i metaka, te odobrili ustaškom satniku Martinu Grabovcu da pregovara s Huskom o uključenju njegovih odreda u Ustašku vojnicu.53 U Cazinu je došlo 28. XI 1943. do pregovora između Grabovca i Huske. Za prelazak Milicije u Ustašku vojnicu Huska je postavio više uvjeta: naoružanje i opremu, zdravstveno osoblje s materijalom, da pripadnici njegove vojske primaju plaću, dnevnice i doplatke, kao i pripadnici Ustaške vojnice, veću radiostanicu i dva teretna automobila. Huskina vojska nosila bi naziv: “Krajiški zdrug” pod komandom Huske Miljkovića i njegovog zamjenika Martina Grabovca. Huska je dalje zahtijevao da se Zdrugu pošalju školovani časnici, dočasnici koji su obučeni za gerilski način ratovanja.54
Partizanske jedinice napale su Cazin, ali su domobrani bili preslabi za odbranu, i da nije bilo Huskinih vojnika, grad bi bio osvojen. Kao nagradu za odbranu Cazina od partizana Huska je dobio čin majora.56 Komandantu domobrana dao je ultimatum da u roku od 20 minuta razoruža domobrane u Cazinu, a Nijemci su ga u tome podržali.57 Da je prelaz Milicije u Ustašku vojnicu bila samo Huskina taktika da od NDH vlasti dobije ono što mu je potrebno dokazuje nam više ustaških izvještaja. Naime, Huski je bilo potrebno 500 kabanica za njegove ljude, nešto municije i oružja, pa je opet smjelo taktizirao s ustašama.5
Odnosi između partizana i Milicije zaoštrili su se, a kao razlog tome ustaški dokumenti navode da je u Krajinu stigla jedna grupa crnogorskih partizana koja dolazi u česte sukobe s Huskinim vojnicima
Nakon ubistva braće Miljković, mnogi komandanti Unske operativne grupe prelaze na stranu ustaša i Nijemaca, ili se odmeću u “zeleni kadar”. Komandant Bužimskog bataljona Hasan Dizdarević ubio je mnoge partizanske komesare, te se sa svojim i Stijenskim bataljonom, od 500 vojnika i čitavom ratnom opremom, predao ustašama.6 Dakle, Huska se u isto vrijeme upuštao u pregovore i s partizanima i s ustašama. Smjelo je taktizirao s dva ljuta protivnika
Ovaj ti je jos gluplji falsifkat kada dokazujes da je huska ustasa
glupost na kvadrat
