- Poruka
- 352.192
Jedan od najprepoznatljivijih simbola Olimpijskih igara, pored šarenih krugova, predstavlja prikaz bacača diska, poznatog i kao "Discobolus", koji je delo atinskog vajara Mirona.Originalna bronzana skulptura je nažalost izgubljena, ali su kroz vekove napravljene brojne kopije, uglavnom u vreme Rimskog carstva, najviše od mermera, jer je to bio manje skup materijal.
Dva najznačajnija primerka čuvaju se u Nacionalnom muzeju u Rimu i Britanskom muzeju u Londonu.
Skulptura prikazuje golog sportistu, u trenutku maksimalne napetosti, pre bacanja diska, koji je u vreme njenog nastanka bio pravljen od kamena, gvožđa, bronze i olova, za razliku od današnjih diskova, koji se obično prave od drveta, plastike ili fiberglasa.
Prema savremenim standardima sporta, položaj u kom se bacač nalazi smatra se neefikasnim, pa čak i sputanim, ali je moguće da je Miron odabrao baš takav položaj, kako bi istakao muskulaturu svog modela.
Kako je izgledao originalni "Bacač diska", možda nikada nećemo saznati. Naime, dve najpoznatije verzije reprodukcije izgledaju tako da sportista gleda na suprotne strane. Tome su delimično doprinele spletke nekih od najvećih kolekcionara u Evropi 18. veka.
Naime, prva reprodukcija Mironovog dela otkrivena je 1781. u Vili Palombara u Rimu, koja je bila u vlasništvu porodice Masimo. Skulptura datirana na 2. vek nove ere restaurirana je i izložena u Palati Masimo i za kratko vreme postala prava međunarodna senzacija. Zato ju je na čuvanje preuzeo Nacionalni muzej u Rimu, gde se i danas nalazi.
Nekoliko godina nakon ove verzije, pronađena je i rimska verzija "Discobolus"-a i to 1790. u Hadrijanovoj vili u Tivoliju, nadomak prestonice Italije. Naredne godine otkupio ju je na aukciji čovek po imenu Tomas Dženkins, britanski slikar, trgovac umetninama i antikvitetima. Pošto je glava bila odvojena od tela, čuveni italijanski vajar tog vremena Karlo Albačini, u konsultaciji sa Dženkinsom, odlučio je da je pozicionira suprotno od verzije iz Vile Palombara.
Iako su današnje Olimpijske igre proslava sporta i fizičkih veština, za Grke su podrazumevale i kulturne i religijske svetkovine. Održavale su se u Zevsovu čast i to barem od 776. godine pre nove ere, pa sve do 393 nove ere na svake četiri godine.
Sportisti su predstavljali svoje gradove-države iz panhelenskog područja i takmičili se u svetilištu u Olimpiji koje se nalazilo u Zapadnoj Grčkoj.
Kada je Miron stvorio bronzanog "Bacača diska", Grčka se nalazila na vrhuncu umetničkog, kulturnog i sportskog uspeha, a istoričari taj period njene istorije smatraju najprosperitetnijim u drevnom svetu.U to vreme, za istaknute članove društva nije bilo dovoljno da budu dobri sportisti, bogati i uspešni, nego da teže kompletnosti i podjednaku pažnju posvećuju telu i duhu.Prikaz bacača diska je primer takvih vrednosti. Osim toga što predstavlja idealizovano telo sportiste, prikazuje i njegovo lice kao neverovatno smireno i opušteno, uprkos velikoj napetosti tog trenutka.link
