- Poruka
- 362.200
Izložba "Automatski crtež – povodom stogodišnjice nadrealizma" Selmana Trtovca i Gorana Stojčetovića, biće otvorena u četvrtak 31. oktobra u 18 časova, u Salonu Oto Bihalji-Merin u Beogradu, a umetnici će tom prilikom izvesti i akciju zajedničkog crtanja.
U godini kada se obeležava sto godina od osnivanja nadrealizma, ova izložba se istovremeno kritički odnosno istraživački, osvrće ka automatizmu kao mehanizmu proizvodnje crteža, koji nastaje kao rezultat funkcionisanja nesvesnog, i pružajući podršku tom mehanizmu jer se umetnost konstantno kreće u sferi nesvesnog najpre kao jedinog izvora nepredvidljivog. Ukoliko imamo u vidu legat nadrealizma, iza nas je period od sto godina kretanja umetnosti u tragu Bretonovog Manifesta, kao i Dišanovog uvođenja pojma lepote indiferentnosti kao estetike umetnosti dvadesetog veka. Bez te dve paradigme uz teze psihoanalize, nemoguće je razumeti automatski crtež.
Susret sa veštačkom inteIigencijom koja zauzima obimne prostore ljudskog delovanja i sve je prisutnija i u domenu umetnosti takođe nas dovodi u vezu sa konceptom automatskog crteža. Automatski crtež je pojava u umetnosti koja potencijalno suštinski povezuje domen post-konceptualne i intuitivne, dubinske odnosno art brut umetnosti. Automatski crtež mogao bi se definisati kao argument koji opravdava distanciranje umetnosti čiji je fundamentalni element svesno, od umetnosti koja potiče iz domena nesvesnog. Ili, upravo obrnuto: automatski crtež upravo ukida tu distancu. Na toj se liniji nalazi i argumentacija odvajanja post-konceptualnog i art brut pristupa stvaranju umetničkog dela.
Selman Trtovac predstavnik je tog promišljenog, svesnog pristupa automatskom crtežu dok Goran Stojčetović razvija crtež kao instrument izraza dubokog, nesvesnog, crteža koji egzistira ne samo kao odraz haosa podsvesti nego i kao način terapije. Upravo zato nastaje koncept radionice dubinskog crteža koju Stojčetović već niz godina sprovodi u radu sa pacijentima na odeljenju za psihijatriju na VMA.
U godini kada se obeležava sto godina od osnivanja nadrealizma, ova izložba se istovremeno kritički odnosno istraživački, osvrće ka automatizmu kao mehanizmu proizvodnje crteža, koji nastaje kao rezultat funkcionisanja nesvesnog, i pružajući podršku tom mehanizmu jer se umetnost konstantno kreće u sferi nesvesnog najpre kao jedinog izvora nepredvidljivog. Ukoliko imamo u vidu legat nadrealizma, iza nas je period od sto godina kretanja umetnosti u tragu Bretonovog Manifesta, kao i Dišanovog uvođenja pojma lepote indiferentnosti kao estetike umetnosti dvadesetog veka. Bez te dve paradigme uz teze psihoanalize, nemoguće je razumeti automatski crtež.
Susret sa veštačkom inteIigencijom koja zauzima obimne prostore ljudskog delovanja i sve je prisutnija i u domenu umetnosti takođe nas dovodi u vezu sa konceptom automatskog crteža. Automatski crtež je pojava u umetnosti koja potencijalno suštinski povezuje domen post-konceptualne i intuitivne, dubinske odnosno art brut umetnosti. Automatski crtež mogao bi se definisati kao argument koji opravdava distanciranje umetnosti čiji je fundamentalni element svesno, od umetnosti koja potiče iz domena nesvesnog. Ili, upravo obrnuto: automatski crtež upravo ukida tu distancu. Na toj se liniji nalazi i argumentacija odvajanja post-konceptualnog i art brut pristupa stvaranju umetničkog dela.
Selman Trtovac predstavnik je tog promišljenog, svesnog pristupa automatskom crtežu dok Goran Stojčetović razvija crtež kao instrument izraza dubokog, nesvesnog, crteža koji egzistira ne samo kao odraz haosa podsvesti nego i kao način terapije. Upravo zato nastaje koncept radionice dubinskog crteža koju Stojčetović već niz godina sprovodi u radu sa pacijentima na odeljenju za psihijatriju na VMA.
