Ovih dana svi hrišćani proslavljaju 17. vekova od prvog hrišćanskog Sabora u Nikeji.
Nisam upućena u to da li kod nas iko pominje (često se naši ljudi ne osećaju delom hrišćanstva globalno), ali se mogu videti prenosi, vrlo je interesantno pratiti, to bi zapravo bio događaj godine i više od godine za hrišćanstvo danas u svetu.
Evo jednog snimka kako ga Kopti proslavljaju u Egiptu. Ovo što se čuje je Nikejski simbol vere na njihovom jeziku.
Ima li još komentara? Da li neko prati? Na tom Saboru je izabran kanon Svetog pisma, tj koje knjige ulaze ili ne (koliko se sećam).
SABOR U NIKEJI: DAN KADA JE DEFINISANO SRCE HRIŠĆANSKE VERE
Kada je rimski car Konstantin Veliki 325. godine sazvao crkvene poglavare u grad Nikeju u Bitiniji, malo ko je mogao da predvidi da će taj skup postati jedan od najpresudnijih trenutaka u istoriji hrišćanstva. U vreme dubokih teoloških sukoba i različitih tumačenja, sabor je predstavljao pokušaj da se postavi čvrst temelj jedinstvu mlade Crkve.
U središtu rasprave nalazilo se pitanje koje je potresalo Crkvu: ko je Isus Hristos? Da li je On velni Bog, jednak Ocu, ili posebno stvorenje, prvo među stvorenjima, kako je učio aleksandrijski sveštenik Arije?
Arije je tvrdio da Sin nije večan i da je “bilo vremena kada Sina nije bilo”. Njegovi protivnici, među kojima je najistaknutiji bio Atanasije Aleksandrijski, ističu da je Hristos istinski Bog, a ne stvoreno biće.
Sabor je doneo odluku: arijanstvo je osuđeno kao pogrešno učenje, a Hristos je proglasen jednosuštnim (homoousios) Ocu – iste božanske prirode. Time je postavljeno jezgro hrišćanske dogmatike.
Radi jasnog definisanja vere, sastavljen je Nikejski simbol vere – prvi zvanični i opšteprihvaćeni tekst hrišćanske ispovesti vere. Ipak, zbog nastavka rasprava, drugi vaseljenski sabor 381. godine u Carigradu dopunjuje prvobitni tekst, posebno deo o Duhu Svetome i ulozi Crkve.
Tako nastaje Nikejsko-carigradski simbol (simvol) vere, koji se i danas koristi u bogosluženju hrišćanskih crkava.
PRVA VERZIJA SIMVOLA VERE (NIKEJA, 325.)
Verujemo u jednoga Boga Oca svemogućeg, tvorca svega vidljivog i nevidljivog.
I u jednoga Gospoda Isusa Hrista, Sina Božijeg, jedinorodnog od Oca, to jest od suštine Očeve, Boga od Boga, Svetlost od Svetlosti, Boga istinitog od Boga istinitog, rođenog, ne stvorenog, jednosuštnog Ocu, kroz koga je sve postalo.
Koji je radi nas ljudi i radi napeg spasenja sišao, ovaplotio se i postao čovek.
Postradao, vaskrsao trećega dana, uzašao na nebesa i dolazi da sudi živima i mrtvima.
I u Duha Svetoga.
A one koji govore: “bilo je vreme kada nije postojao”, ili da je “postao ni iz čega”, ili da je “od druge suštine”, ili da je “stvoren”, Crkva anatemiše.
DOPUNJENI SIMVOL VERE (CARIGRAD, 381.)
Verujem u jednoga Boga Oca, Svedržitelja, Tvorca neba i zemlje i svega vidljivog i nevidljivog.
I u jednoga Gospoda Isusa Hrista, Sina Božijeg, Jedinorodnog, od Oca rođenog pre svih vekova; Svetlost od Svetlosti, Boga istinitog od Boga istinitog; rođenog, ne stvorenog, jednosuštnog Ocu, kroz koga je sve postalo;
Koji je radi nas ljudi i radi našega spasenja sišao s nebesa i ovaplotio se od Duha Svetoga i Marije Djeve i postao čovek;
I koji je raspet za nas u vreme Pontija Pilata, i stradao i bio pogreben;
I koji je vaskrsao u treći dan, po Pismu;
I koji se vazneo na nebesa i sedi sa desne strane Oca;
I koji će opet doći sa slavom da sudi živima i mrtvima, njegovom carstvu neće biti kraja.
I u Duha Svetoga, Gospoda životvornoga, koji od Oca ishodi; koji se sa Ocem i Sinom zajedno poštuje i zajedno slavi; koji je govorio kroz proroke.
U jednu svetu, sabornu i apostolsku Crkvu.
Ispovedam jedno krštenje za oproštenje grehova.
Čekam vaskrsenje mrtvih.
I život budućeg veka. Amin.
:
