NOVI SAD - svakodnevica

I kvantas

Ponuda placeva u blizini Novog Sada

Pod prvim prstenom oko Novog Sada, gde isto u ponudi ima građevinskih placeva na prodaju, smatraju se sledeće lokacije: Petrovaradin, Sremska Kamenica, Rumenka pa čak i Veternik. Jedino moramo napomenuti da placevi na ovim lokacijama, imaju izuzetno visoku cenu. To su nešto udaljenija naselja, ali koja se opet direktno naslanjaju na Novi Sad i zbog toga se ti placevi i nude po većim cenama. Jeftiniji placevi se mogu pronaći tek u drugom prstenu oko Novog Sada. To su naselja koja se opet naslanjaju na taj prvi prsten naselja oko Novog Sada, ali su ipak udaljenija od samog grada.

Pod drugim prstenom, smatraju se naselja uz put od Sremske Kamenice ka Beočinu i to su: Ledinci, Novi Ledinci, Rakovac, naselje Salaksije. Možemo ovde spomenuti možda i mesto Beočin, dok se Čerević već smatra ipak jako udaljenim u ovoj varijanti o kojoj pišemo. Sremski Karlovci isto mogu biti interesantni za kupovinu građevinskih placeva, jedino što je cena istih, nešto jača od cena placeva u mestima u pravcu Beočina. Mada je cena građevinskih placeva u Sremskim Karlovcima ipak znatno niža od cena placeva u Petrovaradinu. U drugi prsten mesta oko Novog Sada, gde se mogu kupiti placevi po povoljnijim cenama i tu možemo spomenuti Futog, Begeč pa i Kisač.

Placevi po povoljnijim cenama u blizini Novog Sada, mogu se kupiti u: Ledincima, Novim Ledincima, Rakovcu, naselju Salaksije, Futogu, Begeču i Kisaču!

Potencijalni kupci se najviše raspituju za placeve u Novom Sadu na kojima se odmah može početi sa izgradnjom individualnog stambenog objekta. To podrazumeva dobro rešenu i postavljenu kompletnu infrastrukturu, što znači da je kroz ulicu prošla struja, voda, kanalizacija, grejanje, gas ako je moguće i to je ono što kupci obavezno zahtevaju, pre nego što donesu odluku o kupovini građevinskog placa. Jer ako je infrastruktura spremna za korišćenje, to znači da kupci svoj objekat odmah nakon završetka izgradnje kuće, odmah mogu povezati sa instalacijama i staviti u funkciju.

Spremna infrastruktura eliminiše sve ono što stanarima stambenog objekta može stvarati problem, poput pojedinih slučajeva dovođenja potrebnih instalacija sa udaljenosti od više stotina metara, što naravno poskupljuje kompletnu izgradnju. U slučaju da infrastruktura trenutno nije spremna, sve opet zavisi od detaljnog i generalnog urbanističkog plana.


Najčešća veličina placeva na rubu Novog Sada

Kako smo rekli građevinski placevi za individualnu gradnju, najčešće su dostupni na Adicama, Klisi i Veterniku. Nekada su to bile bukvalno njive i kako se grad nije imao više gde širiti, ovi delovi grada su to jedino omogućavali. Vlasnici su onda parcelisali poljoprivredna zemljišta i promenili dotadašnju namenu poljoprivrednog zemljišta u građevinske placeve za individualnu gradnju. Najčešća veličina ovih građevinskih placeva je oko 500 metara kvadratnih. Placevi od 500 kvadrata su neki nepisani standard, a ako potencijalni kupac želi plac veće kvadrature, onda se odlučuje na kupovinu dva ili više placeva.


Cene

Na lokacijama poput Adica, Klise i Veternika, gde se može kupiti takozvani goli plac bez ikakvog objekta, iznos koji kupac treba izdvojiti za plac veličine 500 kvadrata je od 15.000 do 20.000 eura, mada ponekad u pojedinačnim slučajevima, ove cene mogu biti i veće.

Uvek je naravno pitanje lokacije i sa koliko novca raspolažete, jer ako je ta suma manja onda svakako treba razmisliti da li da kupite plac od 15.000 do 20.000 eura uz sve kasnije dodatne troškove komunalija i troškove zidanja ili kupiti kuću u blizini Novog Sada To je recimo mesto Rakovac, koje je udaljeno od Novog Sada oko 15 kilometara,a gde možete kupiti kuću i za 20.000 eura u koju se vaša porodica odmah može useliti.

Međutim već na Telepu, teško da se može pronaći plac za gradnju ispod 100.000 eura. Na Telepu se zna da se to prodaju uglavnom već sagrađene kuće, a mogu se pronaći i ruševne kuće, ali tek nešto malo ispod cene od 100.000 eura. Na cenu placeva, pre svega utiču same lokacije na kojima se placevi prodaju. Kao luksuzne lokacije na kojima se prodaju građevinski placevi, možemo pre svega smatrati lokaciju oko Jodne banje i okolinu ulice Cara Dušana. Možemo slobodno reći da su ove dve lokacije, ujedno i najluksuznije lokacije na kojima se mogu pronaći građevinski placevi u Novom Sadu. Na ovim lokacijama se uglavnom prodaju placevi sa starim ili eventualno ruševnim kućama i ovaj tip placeva, teško da možete pronaći ispod sume od 200.000 eura.

Skuplje placeve poput onih na Telepu, kod Jodne Banje i u okolini Cara Dušana, kupuju imućniji ljudi. Jer ako za jedan građevinski plac izdvoje oko 100.000 eura za izgradnju individualnog stambenog objekta im treba barem još 100.000 pa i 200.000 eura. Placeve za koje je potrebno izdvojiti ozbiljne sume novca, poput onih na Telepu, kod Jodne Banje i u okolini Cara Dušana, kupuju imućniji ljudi.

Kupci pre odluke o kupovini građevinskog placa za izgradnju individualnog objekta, prvo trebaju obavezno proveriti da li je izvršeno konvertovanje vlasništva. Građevinsko zemljište je do sada bilo u društvenoj svojini i to je bilo gradsko građevinsko zemljište. U novije vreme društvene svojine više nema i to je sada sve javna svojina. Postoji mogućnost da vlasnici kuća čiji su objekti na javnoj površini, svoju svojinu (sva zemlja koja se nalazi ispod kuće i u dvorištu), konvertuju u privatno vlasništvo.

Rešavanje egzistencijalnih stambenih problema

Građevinske placeve po povoljnijim cenama, koji se nalaze na Adicama, Klisi, Veterniku, Ledincima, Novim Ledincima, naselju Salaksije, Rakovcu, Kisaču, Begeču i Futogu, najčešće kupuju ljudi koji rešavaju svoj stambeni problem i na taj način svojoj porodici obezbeđuju krov nad glavom. Kupci ovih placeva, često izgradnju finansiraju nekom svojom ušteđevinom, pozajmicom, ali i kreditom od banke, ako za to imaju realnih mogućnosti. Najčešće se u ovoj varijanti, prvo obezbeđuje plac i nakon toga se kreće u izgradnju, naravno prema svojim finansijskim mogućnostima. Koliko kod to ponekad bude teško, oni koji izgradnju pokrenu, isto tako je i najčešće vremenom privedu svom kraju. Možemo reći da se što se prodaje placeva u Novom Sadu tiče u poslednje vreme, najbolje prodaju građevinski placevi na Adicama.


Odluke

Na odluku o kupovini građevinskih placeva u Novom Sadu i okolini utiču mnogu faktori. Prvenstveno se uvek razmišlja i o ceni samog placa i realnim finansijskim mogućnostima, udaljenosti placa od Novog Sada, što je naročito važno za porodice koje imaju malu decu. Pre nego se odlučite na kupovinu nekog placa, najbolje je da sve svoje želje i mogućnosti stavite na papir i procenite, koju i kakvu odluku da donesete.


Gradjeivnski plac


Odluka o kupovini građevinskog placa je u suštini stvar individualnog opredelenja. Jer recimo mladi bračni parovi su svesni da osim nekog placa u blizini Novog Sada uz sve dodatne troškove za komunalije, građevinski materijal i majstore, mogu kupiti u Vojvodini za istu pa i znatno manju sumu novca pa čak i za 5000 do 10.000 eura i to kompletno seosko domaćinstvo. Kada saznaju za ovakvu mogućnost, mladi bračni znaju ponekad odustati od kupovine placa i odlučiti se za kupovinu jednog takvog seoskog gazdinstva, iako je udaljeno i do 100 kilometara od Novog Sada. Jer je potpuno jasno, kakve mogućnosti nudi život u takvim uslovima uz znatno manje svakodnevne troškove za porodicu, koja je na samom početku svog života i razvoja.

U centru Novog Sada, sasvim sigurno dominira rimokatolička crkva, naziva „Ime Marijino“. Novosađani je još zovu Katedrala iako ona to nije, jer se sedište rimokatoličkog biskupa u Bačkoj, nalazi u Subotici.

Pre sadašnje katoličke crkve u Novom Sadu postajala je stara

Župa Imena Marijinog osnovana je davne 1702. godine, a današnja crkva je treća izgrađena po redu od tog doba. Prva je sagrađena odmah nakon osnivanja župe, a druga 1743. godine. Poznato je da je na mestu sadašnje crkve, još početkom 18. veka, bila izgrađena prva katolička crkva. Ova crkva je bila izuzetno skromna i sagrađena kao privremeni objekat, mada je 1742 godine bila srušena. Na istom mestu je bila sagrađena nova, a 1742. godine je novu crkvu, osvetio nadbiskup Gabor Patačić.

Međutim i ova nova crkva je 1849. godine, bila zapaljena tokom bombardovanja 12. juna 1849. godine, a srušen joj je bio i toranj. Sam toranj je bio delimično renoviran, ali tadašnja javnost nije bila zadovoljna renoviranim izgledom. Građani nisu bili zadovoljni ovakvim izgledom te su Gradskoj skupštini dali inicijativu da se izgradi potpuno nov crkveni objekat, koji će priličiti jednom Kraljevskom gradu, kakvim su smatrali da je Novi Sad.

Krajem 19. veka, katolička zajednica Novog Sada, odlučuje da sazida potpuno novi i to hram reprezentativnog izgleda. I tada godine 1891. donosi se odluka da se stara crkva kompletno poruši i da se na tom istom mestu, izgradi potpuno nova crkva. Đerđ Molnar (György Molnár) je u to vreme, bio najpoznatiji i arhitekta sa najviše iskustva. Molnar je tokom 1892. godine, izradio kompletan projekat za izgradnju nove crkve, jer je želeo da pomogne svom gradu i crkvi.

Poznato je da za tako obiman posao, nije hteo ništa da naplati. Iste te godine stara crkva je porušena, a naredne godine, majstori Karl Lerer i Stefan Gusek, inače poznati preduzimači, u novembru 1893. godine, završavaju građevinski deo posla uz stalni nadzor arhitekte Molnara. Župna crkva je građena u periodu od 1893. godine, sve do 1895. godine.

Crkva „Ime Marijino“ u Novom Sadu posvećena je Bogorodici!

Crkva „Ime Marijino“ u Novom Sadu, posvećena je Bogorodici, a izgrađena u neogotskom stilu. Toranj sa osvećenim pozlaćenim krstom, podignut je u oktobru 1894. godine. Crkva je dugačka 52 metra, široka 25 metara, visina oltara iznosi 22 metra, a sam toranj ima visinu od 73 metra. U crkvi su izgrađena četiri oltara, a glavnim oltarom se smatra apsidi. Na tom glavnom oltaru se nalazi velika slika Majke Božije uz ugarske svetitelje i kraljeve Lasla (Ladislava) i Stefana. Lik Boga Oca rezbaren je u drvetu, a ispod se nalaze motivi iz Biblije. Najvrednija ujedno i najstarija slika u crkvi je slika Presvete Bogorodice.

Levo od glavnog oltara, nalazi se oltar Uskrsnuća Isusova sa figurama svetih Pavla i Petra, koji su takođe rezbareni u drvetu. Treći oltar je posvećen zaštitiniku vatrogasaca, svetom Florijanu i tu su još izrađene figure svete Elizabete i svetog Emerika takođe u drvetu, a tu se još nalazi i slika svete Porodice. Četvrti oltar po redu, posvećen je Hristovom grobu, poseduje figure četiri anđela i smešten je ispod hora. Sve skulpture na oltarima, rađene su imitacijom kamena, takozvanom mramorijacijom, a sve skulpture su i kolorisane. U samoj crkvi je u drvetu duborezom urađeno još nekoliko elemenata.

U ovoj crkvi je postavljena bista arhitekte Đerđa Molnara

Manje je poznato da je ispod hora u plićoj niši, postavljena bista poznatog arhitekte Đerđa Molnara. Đerđ je tokom gradnje crkve, sarađivao sa mnogim, tada poznatim umetnicima i majstorima iz Subotice, Budimpešte, Temišvara pa čak i iz Tirola. Ipak je najviše sarađivao sa tesarima Karlom Bekom i Stefanom Gusekom, zidarom Karl Lererom, bravarom Leopoldom Bernoldom, stolarima Filipom Jausom i Matijasom Drahom, livcem Emerikom Dicgenom, električarem Vic Francom, farbarima Ilijašem Vincensom i Francom Štajnom, vajarom Gustavom Frajhtnerom, kamenorezcem Johanom Šomanom, staklorescem Lajošom Vurstom i krovopokirvačem Jozefom Klajnčekom.

Crkva Ime Marijino trobrodna je bazilika!

Ova crkva je u suštini trobrodna bazilika, poseduje toranj visine 73 metra, što je ujedno čini i najvišljom bogomoljom u Novom Sadu. Zanimljivo je da sva četiri oltara u crkvi Imena Marijinog, ukrašava Tirolska rezbarija. Svu postavljenu umetničku rezbariju u crkvi, izradio je i postavio Ferdinand Štufleser iz Tirola. Kompletna Župna crkva, jeste građena u neogotskom stilu, ali i sva ostala rezbarija u unutrašnjosti, takođe poseduje elemente neogotike.

Prozori su ukrašeni vitražima i na njima su postavljeni grbovi i biblijske scene, cenjenih novosadskih katoličkih porodica, a svi ovi vitraži su inače izrađeni u Budimpešti. Orgulje izuzetnog kvaliteta i lepote, montirao je Gerb Riger-Jagedorf iz Šlezije 1895. godine i to nasparam glavnog oltara. Posebnu vrednost koje poseduje crkva, pre svega predstavlja njihova starost, kao i poseban zvuk, koji uopšte nije izmenjen modernizovanjem instrumenata. Godine 1904. crkva je morala biti obnovljena, jer je zadesio požar. Krov je nakon toga renoviran u ukrašen emajliranim šestougaonim, keramičkim pločicama Žolnai („Zsolnay“).

U crkvu „Ime Marijino“ se ulazi kroz impozantan dvokrilni masivni portal. Iznad portala je postavljan prelep grb izrađen u reljefu i na njemu je ispisano „Crux Amore“, što u prevodu znači Krst Ljubavi. Ovaj impozantni verski objekat, izgrađen je u centru Novog Sada, a nalazi se u smeru severoistok-severozapad. Odmah iza župne crkve se nalazi, novosađanima poznata Katolička porta sa zgradom crkvene opštine, takozvanom Plebanijom iz 1809. godine, Palatom Vatikan i Kulturnim centrom. Po planu arhitekte Dake Popovića, Palata Vatikan je izgrađena 1930. godine. Sama fasada je izrađena u poznatom stilu secesije uz brojne balkone i terase, koji su u stilu stambenih blokova, perioda od pre prvog svetskog rata.


Crkva Ime Marijino u sadašnje vreme

Fasadna cigla je pre nekoliko godina, peskirana i očišćena od godinama taložene prljavštine. Kompletna crkva je nedavno dobila i specijalnu rasvetu, tako da noću ovako osvetljena izgleda zaista atraktivno. Crkva Ime Marijino u Novom Sadu jeste u funkciji religije, ali su vrata crkve uvek otvorena za sve zainteresovane.

Ova crkva je sasvim sigurno i prava turistička atrakcija za turiste iz regije, ali i celog sveta, koji rado posećuju Novi Sad i koje su zainteresovani da vide umetnički urađenu unutrašnjost. U crkvi se povremeno održavaju i koncerti, a posebno su zanimljivi koncerti svetski poznatih orguljaša. Muzička omladina Novog Sada, često organizuje koncerte u ovoj crkvi, pre svega zahvaljujući dobroj saradnji sa Župnim uredom. Crkva može da primi oko 400 posetilaca, a poseduje izuzetno kvalitetnu akustiku.

Jedno od 10 najpoznatijih turističkih atrakcija u Novom Sadu je upravo Župna crkva Imena Marijinog. Možemo slobodno reći kako je ovo grandiozno crkveno zdanje, jedno od najmonumentalnijih i najprepoznatljivijih obeležja Novog Sada.

Novi Sad dobio tramvaj pre Beograda

Prvi tramvaji u Novom Sadu
Kako tvrde naši stariji sugrađani, dan u Novom Sadu počinjao je zvukom tramvaja. Poznato je da su Novosađani svom prvom tramvaju dali ime „Trčika“, a volele su ga brojne generacije građana Novog Sada. Upravo zahvaljujući ovom prevoznom sredstvu, grad je odisao posebnim šarmom pa i romantikom.

Zbog sve jačeg razvoja Novog Sada i sve većeg broja stanovnika, pojavila se potreba za masovnim prevozom građana. Godine 1868. prave se prvi planovi za transport ljudi u kočijama. Kako je vreme sve više prolazilo, tražilo se adekvatno rešenje za prevoz putnika u gradu. Tada se konačno javlja ideja za izgradnju tramvajskog sistema u Novom Sadu. Struja se u Novom Sadu po prvi put počela proizvoditi i koristiti 1910. godine.


Prvi tramvaji su Novim Sadom vozili 1911. godine

Šine za prve tramvaje u Novom Sadu, postavljene su u Futoškoj, Ćurčijskoj (danas Pašićevoj) i Temerinskoj ulici 1910. godine. Prvi električni tramvaji Novog Sada, počeli su prevoziti svoje stanovnike 30. septembra 1911. godine. Tramvaji su zamenili tadašnje omnibuse, koje su vukli konji. Kompletan sistem tramvajskog prevoza, posedovao je tada 19 tramvaja, koji su bili proizvedeni u Budimpešti.

Najveći broj tramvaja koji su vozili ulicama Novog Sada, bio je proizveden u Budimpešti u fabrici „Ganz“. Kasnije je u Novi Sad stiglo nekoliko tramvaja proizvedenih u Nemačkoj, a tri su isporučena iz Slavonskog Broda.

Mnogobrojni Novosađani su ostali začuđeni, kada su videli da ulicama Novog Sada prolaze žuti tramvaji. Međutim brzo su se navikli na novo prevozno sredstvo pa su čak i meštani mnogih okolnih sela dolazili u Novi Sad, samo da bi se provozali sa tramvajem. Za sve tramvajske linije, bila je propisana maksimalna brzina od čitavih 25 kilometara na čas. Na posebnim deonicama gde se kretao veliki broj ljudi, bila je propisana najveća brzina od samo 4 kilometra na sat.


Novi Sad je posedovao tri tramvajske linije Belu, Plavu i Zelenu

Na početku su funkcionisale dve tramvajske linije, a kasnije i treća. Prva linija je bila poznata kao „Bela linija“, koja je prevozila putnike od Futoške kapije do Temerinske ulice. Poznato je da je ova linija, svakodnevno funkcionisala duž Temerinske ulice, pokraj Vladičinog dvora u smeru bolnice i banje. Tu se i završavala prva tramvajska linija, pod nazivom „Bela linija“. Za one koji znaju stare nazive ulica, glavna tramvajska linija se pružala od stare železničke stanice na čijem mestu je sadašnja Limanska pijaca, kroz nekadašnju Petefijevu ulicu, preko Glavnog trga, zatim kroz Gospodsku ulicu, sve do Dunavske ulice i same obale Dunava.

Zanimljivo je da je druga dodatna linija, pod nazivom „Plava linija“, vozila od Kupatila pa sve do Čeneja. Linija broj 3 poznata kao „Zelena linija“, funkcionisala je od bivše železničke stanice (sada deo grada gde je smeštena pošta i Limanska pijaca) pa sve do kraja Dunavske ulice. Linija dalje nije mogla funkcionisati, jer se tada Dunav prostirao sve do samog početka Dunavske ulice.

Novosađani su se tramvajem 1913. godine u proseku vozili 48 puta.

Broj putnika koji su koristili tramvajski prevoz, sve više je rastao, tako da su statističari koji su pedantno vodili statistiku, zabeležili da su tramvaji 1913. godine, prevezli 1.599.752 putnika i to u gradu, koji je tada brojao 33.000 stanovnika. Izračunato je tako da se svaki stanovnik Novog Sada, tramvajem vozio u proseku 48 puta.

Broj stanovnika Novog Sada nakon prvog svetskog rata, znatno je povećan i nakon 1929. godine je porastao na 56.000. Kada je 1928. godine podignut Most Kraljevića Tomislava (na stubovima koji danas nose Varadinsku dugu), tramvaj je prešao po prvi put Dunav i stigao u Petrovaradin. Tramvaj se od centra ka Petrovaradinu, kretao tek izgrađenim Bulevarom kraljice Marije, koji se danas zove Bulevar Mihajla Pupina.


Prvu konkurenciju tramvaji dobijaju 1930. godine pojavom prvih autobusa

Tramvaji su prvu konkurenciju dobili u vidu autobusa, koji su se 1930. godine počeli koristiti za prevoz putnika u Novom Sadu. U to vreme su se i u mnogim drugim gradovima u Evropi, počeli koristiti autobuse kao prevozno sredstvo. Grad Novi Sad je 1930-te godine kupio tri autobusa na naftu, koja su odmah postala ozbiljna konkurencija tramvajima.

Prilikom bombardovanja 1944. godine za vreme trajanja drugog svetskog rata, potpuno je bila uništena električna centrala, koja je strujom snabdevala električne tramvaje. Napajanje tramvajem strujom, bilo je obezbeđeno pa su tramvaji opet počeli voziti svoje građane 25. maja 1945. godine. Tramvaj broj 13 marke „Ganc“ na kome je bila postavljena tablica sa informacijom da vozi od Temerinskog puta do Futoške pijace, jedini je tada koji je opstao od svih tramvaja koji su saobraćali Novim Sadom.


Novi Sad je početkom drugog svetskog rata posedovao 20 tramvaja

Kada je počeo drugi svetski rat, Novi Sad je u tom trenutku posedovao 20 tramvaja i to uglavnom tramvaje tada prestižne marke „Ganc“. U to vreme je posebnu atrakciju grada, predstavljao motorni uskotračni voz, koji je Novosađane prevozio od grada do i sada poznate gradske plaže na Dunavu pod nazivom „Štrand“. Taj mali voz su Novosađani od milja prozvali „Trčika“.

Brzi razvoj grada doveo je do neizbežne reorganizacije gradskog prevoza, tako da je već 1949. godine Novi Sad posedovao 19 tramvaja i 15 autobusa. To je ujedno i period, kada počinje sumrak pa i potpuni nestanak novosadskih tramvaja.

Tada je nafta bila jeftina i na žalost, tadašnje gradske vlasti donose odluku da se tramvaji potpuno prestanu koristiti kao prevozno sredstvo. Tramvaj se kao prevozno sredstvo koristio sve do 1958. godine, kada je zbog upotrebe autobusa bio potpuno izbačen iz upotrebe. Tramvaj je sve do 1958. godine škripao glavnim novosadskim sokacima i bio glavno prevozno sredstvo u Novom Sadu. Na žalost od svih tramvaja koji su se koristili za prevoz putnika u Novom Sadu, ostao je samo jedan, koji je u vlasništvu Muzeja grada Novog Sada.

Saobraćaj u kojem su se koristili tramvaji, bio je tehnički znatno zahtevniji, a to znači i skuplji. Kako se u tom trenutku tramvajski prevoz pokazao kao manje isplativ, a samim tim autobuski prevoz isplativijim, jedna za drugom su ukidane tramvajske linije. Tako su tramvajska kola sa brojem 22 krenula iz Dunavske ulice na poslednju vožnju. Poslednji tramvaj je svojom krivudavom trasom otišao ka tadašnjoj železničkoj stanici i na žalost pravo u istoriju.

U Srbiji su samo četiri grada posedovala tramvajske linije. U Beogradu su tramvaji krenuli sa prevozom putnika 1892. godine u Subotici 1897. Novom Sadu 1911. i Nišu 1930. godine. Poznato je da se tramvaji u Beogradu i dalje koriste u Nišu i Novom Sadu tramvaji su prestali da voze 1958. godine, a u Subotici su ukinuti 1974. godine.

U Novom Sadu su pokrenute inicijative za ponovno uvođenje tramvaja, ali su troškovi kompletnog projekta izuzetno veliki. Ono što je sasvim sigurno to je da se izuzetno veliki broj ispitanih Novosađana (čak 80%) izjasnio za ponovno uvođenje tramvaja u Novi Sad. To znači da bi Novosađani želeli da im opet dan započne zvukom tramvaja.

Kliknite za proširenje...

i izgubio ga

Galerija Matice srpske je verovatno najznačajnija i najaktivnija kulturna institucija u zemlji

Ko kupuje trosobne stanove?

Trosobni stanovi su stambeni prostor, koji pored dnevne, poseduje još dve spavaće sobe, koje po svojoj kvadraturi imaju više od 10 kvadrata. To podrazumeva da spavaće sobe poseduju minimum od 12 pa sve do 15 kvadrata.
Ovaj tip stanova najčešće poseduju dva mokra čvora u većini slučajeva je to izdvojeni taolet i posebno kupatilo, mada se u nekim slučajevima može pronaći i trosoban stan, koji poseduje i dva kupatila.


Veličina trosobnih stanova u kvadratima

U nekim prošlim vremenima, kada se više vodilo računa o kvalitetu stanovanja i komforu života, trosobni stanovi su se pravili u veličini od 70 pa sve do 85 kvadrata. Takvi stanovi su posedovali čak i dve terase, dva mokra čvora, dve velike prostrane spavaće sobe, veliku dnevnu sobu, potpuno odvojenu kuhinju od dnevne sobe. Za današnje prilike, ovakvi trosobni stanovi su izuzetno veliki i poseuduju veliku kvadraturu.
Trosobni stanovi u sadašnje vreme poseduju sasvim drugačiji koncept stanovanja pa se trosobni stanovi sada grade sa kvadraturom i od samo 60 kvadrata. Ovi stanovi poseduju uglavnom samo jednu terasu, dva mokra čvora sa jednim kupatilom. Za razliku od trosobnih stanova iz prošlog vremena, sadašnji praktikuju takozvani open koncept i imaju kuhinjsku nišu zajedno sa dnevnom sobom, koja je u starijim trosobnim stanovima bila potpuno izdvojena.

Pitali smo jednog agenta za prodaju nekretnina, šta misli kako bi se u prodaji pokazali trosobni stanovi veće kvadrature, koji su nekada građeni, a da se izgrade u sadašnje vreme. On nam je rekao da smatra, ako bi se ti trosobni stanovi cenom vezali po kvadraturi da bi kupci ovih stanova bili retki ili da ih ne bi bilo. Ako bi se opet cena vezala za bruto iznos cene stana i tada tržište najverovatnije ne bi ispratilo taj trend velikih trosobnih stanova. Objašnjenje je jednostavno, jer se zna da kupci žele da za 50.000 ili 60.000 eura, kupe trosoban stan i to je nemoguće, ako stan poseduje 80 kvadrata. Količina novca jednostavno diktira trište, kakvi su stanovi, koje kvadrature i po kojoj ceni se prodaju trosobni stanovi.


Ponuda trosobnih stanova u Novom Sadu je izuzetno dobra

Interesantno je da je ponuda trosobnih stanova, koji se prodaju u Novom Sadu, izuzetno dobra nevezano od toga da li se nude na prodaju stariji ili noviji trosobni stanovi. U utakmici koju da kažemo „vode“ stariji trosobni stanovi u prodaji sa novijim trosobnim stanovima, stariji stanovi najčešće gube tu utakmicu.

Noviji trosobni stanovi su popularniji iz veoma praktičnih razloga, jer trosobni stanovi u novogradnji poseduju 50 do 60 kvadrata i znatno su jeftiniji od trosobnih stanova u staroj gradnji. Možemo reći da je izuzetno velika ponuda upravo trosobnih stanova u starijoj gradnji, jer se teže prodaju. Tako da možemo reći kako je kada gledamo procentualno, znatno veća ponuda trosobnih stanova u starijoj gradnji iz već pomenutih razloga. Poznato je da što se starijih zgrada tiče, nema u ponudi garsonjera ili jednosobnih stanova, već samo stanova veće kvadrature, poput već pomenutih trosobnih stanova.


Najčešća struktura trosobnih stanova

Kada govorimo o starijim trosobnim stanovima u Novom Sadu iz nekog prošlog vremena u periodu iz 70-tih i 80-tih godina, govorimo o stanovima izuzetnog kvaliteta. Ovi stanovi imaju posebno odvojenu kuhinju i pored nje špajz, odvojenu trpezariju, inače prostoriju koja je vizuelno povezana sa dnevnom sobom, ali potpuno odvojena. Trosobni stanovi starije gradnje, imaju posebno odvojenu terasu od dnevne ili spavaće sobe, veliku dnevnu sobu i na ulazu imaju mali prolazni degažman, gde je smešten jedan toalet. Spavaći blok je potpuno izdvojen od svih ostalih prostorija u stanu i on poseduje dve velike spavaće sobe i prostrano kupatilo.

Ovaj tip trosobnih stanova, možemo slobodno nazvati najklasičnijim i najkomfornijim trosobnim stanovima u Novom Sadu. Mada se ovaj tip stanova, inače velike kvadrature, malo traži zbog njegove znatno veće cene.


Stariji trosobni stanovi su ujedno i najkomforniji stanovi ovog tipa u Novom Sadu!

Ovo saznanje su shvatili investitori i primenili upravo ono što zahteva tržište, a to su trosobni stanovi u novoj gradnji, koji poseduju oko 65 kvadrata. Noviji trosobni stanovi poseduju što se rasporeda i prostorija tiče, sve ono što poseduju trosobni stanovi u starijoj gradnji, ali naravno uz manju kvadraturu stana. Trosobni stanovi u novijoj gradnji, poseduju spavaće sobe sa manje od 12 kvadrata, što znači da one poseduju do 10 kvadrata. U novijim stanovima kuhinja nije odvojena od dnevne sobe, stan ne poseduje špajz i možemo reći kako je u trosobnim stanovima novije gradnje, sve u nekoj minijaturi u odnosu na arhitekturu iz 80-tih godina.


Na kojim lokacijama je najčešća ponuda trosobnih stanova

Ako napravimo grubu podelu Novosadskog tržišta, ponuda starijih trosobnih stanova je najveća na Novom Naselju i Limanima. Što se ponude trosobnih stanova novije strukture tiče, najviše ih ima na Novoj Detelinari, kao i na novo izgrađenim bulevarima. Sada je Telep izuzetno atraktivan sa ponudom novijih trosobnih stanova i kupci ih sve više traže. Na Telepu se sve češće grade višespratnice, koje poseduju trosobne stanove da kažemo potpuno nove generacije.

Trosobni stanovi su predviđeni za šire građanstvo i to naročito za veće porodice. Za kategoriju kupaca koji za kupovinu stana imaju spremnu ograničenu sumu novca i koji ne traže luksuz, nego pre svega od takvih stanova traže funkcionalan prostor, stanovi u novijim zgradama su odlično rešenje. Ovaj tip stanova se gradi na lokacijama, koje ne iziskuju luksuz i na kojima se pre svega grade objekti sa prihvatljivom cenom po kvadratu. Ovaj tip klijenata traži za sumu novca koje poseduje, stanove sa rasporedom u kome se može smestiti i svakodnevno živeti veća porodica. Prosek ovakvih stanova je u nekoj sredini da kažemo ni ispod nekog kvaliteta za svakodnevni život jedne brojne porodice, ali ni iznad nekog standardnog kvaliteta.


Ponuda trosobnih stanova u prizemlju na redovnoj etaži i u potkrovlju

Razlika što se trosobnih stanova tiče na sve tri ove etaže je pre svega u tome da trosobni stanovi u prizemlju, kao i u potkrovlju, najčešće ne poseduju terasu, a sve ostalo imaju. Trosobni stanovi u prizemlju i potkrovlju su pre svega znatno jeftiniji od takvih stanova na redovnoj etaži. Potencijalni kupci, koji imaju ograničena sredstva, a žele svojoj porodici obezbediti ipak prostor koji im može omogućiti normalan svakodnevni život u potrebnom broju prostorija, kupuju pre svega trosobne stanove u prizemlju i u potkrovlju. Ovakve stanove u prizemlju, pre svega ipak kupuju ljudi starije dobi i oni koji su teže pokretljivi. Trosobne stanove u potkrovlju opet kupuje neko ko hoće da kvadrat dobije jeftinije, a spratnost stana u zgradi mu nije prioritet.


Trosobni stanovi kroz korišćenje u poslovne svrhe

Prizemlje može da bude interesantno poslovnim ljudima, pre svega za kvalitetnije poslovanje njihovih firmi. Prema iskustvu mnogih agencija i agenata, ima zahteva potencijalnih kupaca za posedovanjem trosobnih stanova, koji bi se koristili u poslovne svrhe. Zanimljivo je da poslovni ljudi za potrebe svog poslovanja, potražuju čak i veće stanove od trosobnih. Poslovni prostori i treba da budu smešteni na nižim etažama pa samim tim, potreba za trosobnim stanovima u prizemlju je prisutna. Potencijalni kupci u tom slučaju, zahtevaju da trosobni stanovi poseduju znatno veću kvadraturu, jer samo funkcionisanje zaposlenih u takvim prostorijama, mora biti kvalitetno i bez ograničavajućih faktora.

Kliknite za proširenje...

Najpoznatiji sajt o putovanjima u svetu Lonely Planet objavio je knjigu sa top 10 destinacija u svetu za 2019. godinu.
Prvo mesto zauzeo je jedan od „najkul“ gradova na svetu Kopenhagen, a drugo ponajviše zbog svoje gastronomije i dizajna Šenzen. Na trećem mestu ove prestižne liste nalazi se Novi Sad, opisan kao omiljeni grad omladine i kulturna prestonica Srbije.
Ovako izgleda kompletna lista:
1. Kopenhagen, Danska
2. Šenzen, Kina
3. Novi Sad, Srbija
4. Majami, Florida
5. Katmandu, Nepal
6. Meksiko Siti, Meksiko
7. Dakar, Senegal
8. Sijetl, SAD
9. Zadar, Hrvatska
10. Meknes, Maroko

- - - - - - - - - -

čestitamo

Bravo za Novi Sad...

Čestitam

Ko ima Egzit, ne mora da brine za budućnost.

proka:

i izgubio ga

Kliknite za proširenje...

Pa jeste, mada ima planova i da se to obnovi. Videcemo sta ce biti.

Super je restoran "The Camelot"

danas je otvoren novi i najveći tržni centar na balkanu a u Novom Sadu - Promenada

da li ste bili i kakvi su vam utisci?

proka:

danas je otvoren novi i najveći tržni centar na balkanu a u Novom Sadu - Promenada

da li ste bili i kakvi su vam utisci?

Kliknite za proširenje...

Raspada se.

Moj je utisak onako spolja da nije još skroz ni sklopljena. Unutra nisam bio.

Istorijat Hotela Vojvodina

Na prostoru na kome se sada nalazi Hotel Vojvodina u Novom Sadu, nekada se nalazila poznata pivara Johana Hajla. Poznato je da je ova pivara postojala još od prve polovine 18. veka. Pre toga je u periodu od 100 godina, bilo više vlasnika pivare na mestu gde je se sada Hotel Vojvodina. Vlasnici monopolske gradske pivare pre Johana, bili su Simeon Perišić, Mihael Braunraš, Petar Saranda i Franc Vurmb. Na žalost većina objekata u gradu, biva potpuno razorena u bombardovanju.

Kao i mnogi objekti u gradu i pivara Johana Hajla je bila potpuno uništena u bombardovanju 1849. godine. Johan Ajgler nakon smirivanja ratnih dešavanja, odlučuje da kupi zemljište gde je bila ova pivara. Johan nakon što je kupio zemljište, odlučuje da izgradi elitni hotel. Godine 1854. Johan završava izgradnju pozno klasicističke građevine, koja je bila opremljena sa najluksuznijim enterijerom tog vremena.

U to vreme razvojem Novog Sada počele su se otvarati mnoge krčme, kafane, restorani, pivare, narodne kuhinje i prenoćišta. Zahvaljujući razvojem privrede i kulture, grad dobija sve više modernih ugostiteljskih objekata-hotela. Ovakvi objekti su dobili epitet „Naprednog nivoa ugostiteljstva“, pre svega zahvaljujući svojim prepoznatljivim izgledom, ugostiteljskom opremljenošću, a pre svega uslugom gostiju na najvišem kulturnom nivou. Hotel u centru grada je naravno prednjačio u svim ovim elementima.

Hotel je po prvi put dobio ime „Hotel Jelisaveta“ po Carici Jelisaveti (Elizabeti) Austrijskoj, koja je tada bila supruga Franca Jozefa. Ovaj hotel je u to vreme bio nadaleko poznat po tome što su se u njemu okupljali građani visoke klase. Luksuzni hotel je postao poznat i po izuzetno kvalitetnoj kuhinji i luksuznim jelima, kao i vrhunskim vinima. U hotelu su za elitu često bile organizovane zabave, kao i balovi na kojima su učestvovali imućniji stanovnici Novog Sada.

Potpuno je jasno da je tadašnji hotel bio i kultno mesto našeg grada i da je pojavljivanje na ovom elitnom mestu, bila i stvar prestiža. Hotel Jelisaveta je bilo prestižno mesto gde se redovno okupljala novosadska gospoda, umetnici, ali i pravi Boemi. Ovo popularno mesto tog vremena, naročito je bilo popularno u vremenu kada se u dvorište doselila, kako se to tada reklo, “glumačka bratija“. To je bilo vreme kada je vlasnik hotela bio poznati Lazar Dunđerski.

Zanimljivo je da je 1895. godine po projektu poznatog arhitekte Vladimira Nikolića, sagrađeno pozorište. Pozorište je raspolagalo sa 650 mesta i u ovom objektu je Srpsko narodno pozorište davalo svoje predstave. Na žalost 1928. godine pozorište je potpuno izgorelo, a sa njim i garderoba, dekoracija i mnogi predmeti Srpskog narodnog pozorišta pa i kompletna biblioteka.

Kada se kralj Aleksandar Karađorđević ujedinitelj oženio Marijom, tadašnjom rumunskom princezom u tom trenutku, hotel njoj u čast menja svoj naziv u „Hotel Marija“. Hotel 1922. godine menja svoj naziv u Hotel „Kraljica Marija“. Izuzetno je zanimljiv podatak u kome se navodi da je elitni hotel 1899. imao obezbeđeno električno osvetlenje, iako se zna da je Novi Sad električnu rasvetu dobio zvanično tek 1910. godine. Naredni vlasnik hotela bio je Gedeon Dunđerski i on nije bio vičan hotelijerstvu kao Lazar Dunđerski. Zbog toga je Gedeon ovo elitno zdanje tog vremena, izdao u zakup Frajdu i sinovima, a kasnije i Karku Šolcu.

Hotel Marija bio je u to vreme najsavremeniji u gradu i to sa posebno opremljenim kupatilima sa hladnom i toplom vodom, koje ni mnoge kuće u Novom Sadu nisu posedovale. Hotel je imao i poprilično zvučnu reklamu, kao najbolji i najluksuzniji hotel Novog Sada tog vremena. Uz samu kafanu hotela u odmah kraj uličnog ulaza, bila je smeštena u desnom krilu dvorišta nadaleko poznata tekstilna radnja porodice Prodanović.

U vremenu između dva rata uz samu kafanu bila je smeštena tada poznata parfimerija Lukac, dok je u desnom delu dvorišta bila poznata i ekskluzivno opremljena „Žuta sala“. Izuzetno aktivan varoški društveni život Novosađana u tom vremenu, vođen je baš u kafani, koja je bila smeštena u centralnom delu prizemlja hotela.

I kada već pišemo o ovom najpoznatijem hotelu našeg grada da napomenemo kako je 1890. godine, Novi Sad posedovao oko 111 krčmi, gostionica, hotela, mlečnih restorana pa čak i jednu točionicu rakije. Posebno su u to vreme bili popularni balovi, kao i balovi pod maskama.

Zanimljivo je da su po tadašnjoj naredbi Namesničkog veća, ova događanja morala biti završena do 03h posle ponoći, a maske se nisu smele nositi na ulici. Ovakve zabave su po kućama bile zabranjene u to vreme. U gostionicama se osim održavanja igranki, čitala štampa, kuglalo i naravno kako se to tada reklo „Bekrijalo“. Balovi su najviše bili naravno posećeni u tadašnjem Hotelu Marija u centru grada, koji je takve balove prvi i počeo organizovati.

Sa ulične strane, objekat poseduje dužinu od 60 metara sa 24 vertikalna otvora. Fasada ovog objekta spada među najinteresantnije pa i najupadljivije u najstarijem delu grada u samom centru. Sam izgled sa spoljne strane hotela koji pripada poznoklasicističkom stilu, kao i unutrašnjost, nisu do sada bitnije izmenjeni. Hotel Vojvodina od samih početaka do danas, poseduje 61 sobu sa 98 ležaja. Gostima hotela na raspolaganju je 20 jednokrevetnih, 16 dvokrevetnih i 15 dvokrevetnih soba, koje poseduju još jedan pomoćni ležaj.

Promenom društveno političkog sistema nakon drugog svetskog rata, hotel je nacionalizovan. U to vreme Hotel dobija naziv koji i danas nosi, a to je Hotel „Vojvodina“. Hotel je ozbiljnije renoviran 1980. godine i tada ponovo počinje sa radom takozvana „Pivnica“, koja je u to vreme bila izuzetno popularna kod tadašnje omladine. Fasada hotela, renovirana je 1995. godine, sadašnji restoran poseduje 80 mesta, a manja sala se koristi za organizaciju raznih stručnih seminara i poseduje internet konekciju, kao i video projektor.

Nakon završetka drugog svetskog rata, hotel su posetili i boravili u njemu Miloš Crnjanski, Laza Kostić i Marko Miljanov. Poznato je da je poznati i slavni mađarski književnik Lajoš Zilahi 1974. Godine, umro u ovom hotelu. Zbog toga je u čast Lajošu Zilahiju, prolaz koji spaja ulicu Kralja Aleksandra i dvorište Hotela Vojvodina, nazvan po njemu.

U sadašnjem vremenu radi restoran sa tradicionalnom kuhinjom i koji ima mogućnost organizovanja sastanaka, seminara, proslavi i svadbi, a posebno je popularan porodični ručak.

Hotel „Vojvodina“ i danas sa svojim kompozicionim karakteristikama, važi za jedan od najznačajnijih arhitektonskih objekata Novog Sada.

Kliknite za proširenje...

- - - - - - - - - -

sretna nova godina

Odgovorni i dalje nisu ukapirali da je ovaj deo foruma bio daleko poseceniji kad je nije bio ubacen u podforum Srbija. Hoce li se dozvati pameti i "srediti" stvar koju su zeznuli

Novo Naselje najkvalitetnije stambeno naselje Novog Sada
Po mišljenju jednog agenta za prodaju nekretnina, mada i mnogih drugih agenata, Novo Naselje je jedno od najboljih i najkvalitetnijih delova Novog Sada sa apsolutno humanom gradnjom stambenih objekata. Pre svega zato što je ovaj deo grada rađen planski i zato što su zgrade ovog naselja, izgrađene po svim tadašnjim zahtevima i propisima.


Novo Naselje je izgrađeno po najvišim standardima tog vremena

Tokom izgradnje stambenih zgrada, nije bilo nikakvih propusta i pre svega se mislilo na kvalitet stanovanja tadašnjih stanara. Kada govorimo o standardima izgradnje tog vremena, pre svega mislimo na 1980-te godine, kada je ovo naselje i formirano. U ovom naselju postoje sve moguće strukture stanova od garsonjera do onih najvećih stanova sa najviše prostorija pa i kvadrata. Tokom projektovanja, a kasnije i izgradnje, mislilo se na kompletne svakodnevne potrebe korisnika, počevši od obične biciklane, ostave, zajedničkih prostorija i vešernice za sušenje veša.

Oko zgrada su veliki okolni prostori sa puno zelenila, dovoljno parking mesta, garaža. Posebno se vodilo računa i o svim potrebnim sadržajima za stanare Novog Naselja, poput vrtića i škola, igrališta za decu, banaka, pijace, prodavnica, tržnih centara, sportskih terena, doma zdravlja. Zaista se mislilo o svim pa i najmanjim svakodnevnim potrebama svakog čoveka i naravno njegove porodice.

Ovo naselje je izgradilo tada popularno preduzeće „Neimar“, a smatra se da je 90 posto naselja, izgradio upravo Neimar. Poznata je informacija da je kasnije preduzeće Budućnost, nekako nasledilo taj isti Neimar. Građevinsko preduzeće Budućnost je takođe nastavilo kvalitetno zidanje stambenih zgrada ovog naselja, a kraće vreme je u ovom poslu učestvovao i „Si partner“. Ove tri građevinske firme su ujedno učestvovale i u formiranju izgleda Novog Naselja. Interesantno je ako odete u bilo koji i najudaljeniji deo ovog naselja da vam se čini da sve zgrade, kao i svi ulazi, liče jedan na drugi.

Novo Naselje čak pomalo svojim izgledom podseća da kažemo na one ušorene zgrade u Londonu, koje liče jedna na drugu. Poznato je kako su vremenom stariji stanovnici ovog naselja, svoje velike stanove ostavljali svojoj deci, koja su vremenom formirala svoje porodice sa jednim detetom ili više dece.


Tip i veličina stanova u kvadratima

Jednosoban stan na Novom Naselju poseduje od 40 pa sve do 55 kvadratnih metara. U novoj gradnji takav tip stana sa tolikom kvadraturom ne postoji. Kada kupci uđu u stan od 50 kvadrata, oni odmah očekuju da je to dvosoban ili dvoiposoban stan i odmah kreću sa pregrađivanjem. Ovaj način gradnje se smatrao humanim, jer se smatralo da je 24 kvadrata, optimalan broj kvadrata za humano stanovanje jednog bića. Zna se kako su u to vreme, kada je formirano Novo Naselje, standardi bili sasvim drugačiji.

Trosoban stan opet na ovom naselju može posedovati od 75 pa čak i do 92 kvadrata, a mogu se pronaći u ponudi i dupleks stanovi, koji su nastali kasnijim adaptacijama. Skoro sve zgrade na Novom Naselju, poseduju velike tavanske prostore pa su stanovi adaptirani, pripajajući istoj jedinici još i tavanski prostor. To znači da dupleks stanovi nisu zvanično projektovani u zgradama Novog Naselja, nego su vremenom nastajali adaptacijama tavanskih prostora. Kada govorimo o većim stanovima na Novom Naselju, odmah možemo reći da takvi stanovi poseduju veliku terasu i ostavu koja se nalazi uz kuhinju.

U ovim većim stanovima, kuhinja je potpuno odvojena od svih ostalih prostorija i moguće je da izlazi na terasu. Zanimljivo je da se dotadašnji standardi zidanja menjaju od 2000-te godine i da od tada, jednosoban stan poseduje 36 do 38 kvadrata. Noviji jednosobni stanovi od tada imaju jednu veću sobu, veliku kuhinju gde možemo smestiti trpezarijski deo, sanitarni čvor, kao i terasu na kojoj se nalazi hladna ostava, koja se na Novom Naselju smatra obaveznom i uvek je bila planirana projektom.


Raspon cena stanova na Novom Naselju

Na samom početku kada je ovo naselje izgrađeno, mnogi kupci su izbegavali kupovinu nekretnina na ovoj lokaciji, jer su smatrali da je Novo Naselje znatno udaljeno od svih bitnijih delova Novog Sada. Zbog ovakvog uvreženog mišljenja, cene stanova po kvadratu u ovom naselju, bile su znatno niže od tada popularnijih delova grada. Međutim vremenom se puno toga promenilo u pozitivnom smislu i novi sadžaji su obogatili da kažemo kvalitet stanovanja Novog Naselja kao stambene lokacije.

U toku razgovora sa agenticom iz Solis Nekretnina smo čuli, kako ona obožava Novo Naselje i sa zadovoljstvom prodaje nekretnine na ovoj lokaciji. Konkretnim i kvalitetnim obrazloženjem, ova agentica kaže da je vremenom kako ona tako i druge kolege agenti, uspela da zainteresuje potencijalne klijente za kupovinu stanova na ovoj lokaciji. Ona čak smatra da su zbog toga uspeli da utiču i na povećanu cenu kvadrata stanova na Novom Naselju. Najniža cena stanova po kvadratu ovog naselja, započinje od 900 eura po kvadratu, a može da dosegne i cenu od 1300 eura po kvadratu.


Novo Naselje je fenomenalno povezano sa svim delovima Novog Sada

Novo Naselje možemo podeliti na četiri celine, koje su fenomenalno povezane sa ostalim delovima Novog Sada. Ovo naselje se nikako ne može smatrati zabačenim, iako je udaljeno od centra grada. Moramo reći kako sve autobuske linije koje idu do Limana, centra pa čak i kraja Petrovaradina, upravo kreću baš sa Novog Naselja ili bar prolaze kroz Novo Naselje i to u svim smerovima. Autobuske linije ili polaze sa ovog naselja ili se završavaju na Novom Naselju i zbog toga možemo reći kako je ovo naselje izuzetno dobro povezano sa skoro svim delovima Novog Sada.

Samo jedna od linija sa Novog Naselja (broj 7), skoro direktno vodi do autobuske i železničke stanice. Stanari Novog Naselja apsolutno nemaju potrebe da odlaze do drugih delova grada, sem ako nisu prinuđeni na to zbog lokacije gde rade.


Kupci traže stanove na Novom Naselju jer je planski građeno!!!

Velika prednost ovog naselja je u tome, što kupci prilikom kupovine stana nisu prinuđeni da kupuju parking mesto ili eventualno garažu. Razlog je jednostavan, mesta za parkiranje ispred zgrada u ovom naselju, uglavnom uvek ima. Naravno ima onih koji su zainteresovani da iz određenih razloga za svoj automobil traže i obezbeđeno garažno mesto. Moramo samo napomenuti da su garaže u ovom naselju, najčešće u sklopu samih zgrada.

Još jedna od prednosti su brojna igrališta za decu, kao i uvučene zgrade od prometnijih ulica, tako da se roditelji ne moraju brinuti za bezbednost svoje dece, jer praktično ona ne mogu direktno istrčati na prometnu ulicu. Igrališta su uređena i poseduju veliki broj sadržaja za decu od klackalica, ljuljaški, tobogana i drugih zanimljivih sadržaja. Naselje poseduje zabavišta i izuzetno dobre osnovne škole. Treba još napomenuti da ovo naselje poseduje i protočnu toplu vodu. Iako je to nešto veći trošak u startu, kod plaćanja komunalija na taj način protočnom toplom vodom smanujemo direktno potrošnju električne energije i ipak imamo pogodnost u tome da uvek kada otvorimo slavinu na raspolaganju u svakom trenutku imamo toplu vodu. Možemo slobodno reći da je Novo Naselje deo Novog Sada potpuno samostalan sam za sebe.


Stanove na Novom Naselju sve češće kupuju porodični ljudi

Čak i sami agenti u agencijama, često porodičnim ljudima predlažu kupovinu stanova upravo u ovom naselju. Novo Naselje nudi apsolutno jedan kvalitetan porodični život u svakom smislu. Osim porodičnih ljudi za kupovinu stanova na ovoj lokaciji su zainteresovani kupci, koji te stanove planiraju rentirati-izdavati. Njihov razlog kupovine stanova je praktičan, odlična povezanost Novog Naselja sa svim delovima grada.



Život porodica sa decom je idealan na Novom Naselju

Možda i najveća prednost ove lokacije za porodice sa malom decom je ta što mala deca mogu da se druže sa drugom decom i to na potpuno bezbedan način. Deca se na igralištima mogu bezbrižno igrati i teško se recimo može desiti da dete može istrčati na neku prometnu saobraćajnicu ili da mu na istu pobegne lopta. Oko samih igrališta su formirane velike zelene površine i na Novom Naselju su zelene površine znatno zastupljene.
Zanimljivo je da na Novom Naselju živi i puno penzionera, mada ova populacija često ostavlja svoje velike stanove svojoj deci, preciznije prepuštaju im svoje stanove. Stariji jako dobro znaju šta znači imati porodičan stan na Novom Naselju i ako je ikako moguće, ova generacija sebi kupuje manji stan u blizini svoje dece da bi im bili što bliže.




Da li Novi Sad ima lokaciju za izgradnju sličnog naselja?

Iskusni agenti koji prodaju nekretnine u Novom Sadu dugi niz godina, stiču utisak da se nekako Limani lagano šire ka Telepu. Postojali su planovi za stvaranje Limana 5 pa ovo širenje gradnje od Limana ka Telepu, podseća pomalo na ove nekadašnje planove. Mada mesta za baš jedno takvo veliko naselje verovatno nema, a i sami projekti i gradnja zgrada, kao i funkcionisanje porodičnog života su otišli nekako u nekom sasvim drugom smeru. Sajam kompleks koji se povezuje sa Novom Detelinarom, pomalo liči na sličnu mogućnost, ali je opet jako daleko od naselja kakvo je Novo Naselje. Osim zgrada u tom delu ima malo mesta za izgradnju vrtića, škola, ambulante, pijace, pošte i mnogih drugih sadržaja, koje poseduje naselje o kome pišemo.

krflsd:

Istorijat Hotela Vojvodina

Kliknite za proširenje...

Prelepe zgrade nema sta da strci ko danas.Danas svi grade pa mozemo videti rugla grada gde se kombinuje novo sa starim sto na nista ne lici.....

Sinagoga
Veruje se da su se Jevreji u Novi Sad doselili, još za vreme srednjeg veka. Jevrejske porodice su se u Novom Sadu bavile uglavnom trgovinom i raznim zanatima, a 1748. godine su organizovali Jevrejsku opštinu. U sadašnjoj Jevrejskoj ulici u samom centru Novog Sada, smeštena je jedna od četiri sinagoge, Novosadska sinagoga. U istoriji Novog Sada, postojalo je pet sinagoga, a ovo prelepo zdanje u Jevrejskoj ulici, izgrađeno je na mestu nekadašnje četvrte.

Sinagoga pripada neološkom-neortodoksnom pravcu

Prva sinagoga je bila osnovana 1717. godine u nekadašnjoj Gospodskoj ulici (sada ulica Kralja Aleksandra), druga 1749. godine u Futoškoj ulici, treća sinagoga zamenjuje drugu jer je bila u izuzetno lošem stanju, četvrta iz 1826. godine je bila oštećena u požaru. I na kraju, poslednja Novosadska sinagoga, izgrađena je 1826. godine i to po projektu poznatog arhitekte iz Budimpešte Lipota Leopolda Baumhorna. Zna se da ova sinagoga koja postoji i danas, pripada neološkom-neortodoksnom pravcu, kao i aškenaskom obredu. Sa zgradama jevrejske opštine i jevrejske škole, ovo prelepo zdanje, predstavlja prostorno kulturno istorijsku celinu od izuzetno velikog značaja. Sinagoga je trobrodna građevina sa pripratom, koja poseduje kupolu koja se uzdiže do visine od 40 metara,a poseduje i dve kupole kvadratne osnove na pročelju i tročlanim apsidalnim delom.

Predivnu i svakako veličanstvenu centralnu kupolu sinagoge, projektovao je Karolj Fenjveš. Objekat je uvučen sa linije uličnog fronta, a sve po preciznim propisima, koji su tada bili na snazi u Habzburškoj monarhiji. Rimokatoličanstvo je bila i zvanična religija monarhije pa su tako u takozvanoj liniji uličnog fronta, mogli biti građeni samo sakralni objekti, koji su pripadali ovoj veroispovesti. Osim same zgrade sinagoge, izgrađeno je još nekoliko objekata, koji su se koristili za potrebe škole, opštinske administracije za verske službenike, kao i za stambeni prostor.

Lipot Leopold Baumhorn će biti zapamćen i po projektu i izgradnji sinagoga u Segedinu, Budimpešti, Rijeci, Zrenjaninu i Novom Sadu. Osim sinagoge u Novom Sadu, Baumhorn je pre njene gradnje bio poznat i po izgradnji Menratove palate i Zgrade štedionice na današnjem Trgu Slobode. Ovaj arhitekta će biti upamćen kroz istoriju, pre svega po izgradnji možemo reći monumentalnog kompleksa na kome apsolutno moćno dominira Sinagoga i to jedna od najvećih u Evropi. Bio je inače izuzetno iskusan u gradnji sličnih objekata pa je sve dunđerske poslove poverio Đuri Labašu, a nadzor tokom izgradnje inženjeru Adolfu Dojču. Novosadska lepotica kako je zovu, počeli su graditi 3. juna 1906. a završili su je i osvetili 8. septembra 1909. godine.

Zanimljivo je da je na mestu gde se nalazi savremena sinagoga u periodu od 1749. do 1906. godine, vremenom postojale četiri sinagoge i da je svaka naredna građena na temeljima prethodne za potrebe sve naprednije i veće jevrejske zajednice, a voljom svojih vernika. Jedino to nije bio slučaj sa četvrtom sinagogom, koja je izgrađena 1826. godine, a porušena u bombardovanju tokom bune 1849. godine.

Sama unutrašnjost sinagoge, podeljena je na prizemlje, kao i galeriju. U prizemlju su projektovana i izgrađena „oltarska sedišta, inače poznata kao „muška sedišta“. Na galerijama su postavljena opet takozvana „ženska sedišta“. Na samom vrhu istočne strane, nalazi se „Aron hakodeš“ inače sveti orman u kojem su sačuvani svici Tore, koja sadrži pet Mojsijevih knjiga i to na svitku pergamenta koji je namotan na dve drške. Iznad njega se vidi okrugla emajlirana ploča sa slovima JHV napravljenim od zlata i koja obeležava ime boga Jahve. Po učenju jevrejske vere, ovo se ime ne izgovara već se umesto nje korosti reč Adonaj (gospod) ili Hašem (ime njegovo). Na delu galerije predviđenom za hor, nalazi se model Jerusalemskog hrama. Na ovom mestu su nekada bile postavljene orgulje marke „Riger“, ali je danas na žalost preostala samo maketa ovih poznatih orgulja. Sinagogu mnogi smatraju među najboljim ostvarenjima peštanskih i bečkih arhitekata i među najvrednije objekte grada Novog Sada.

Na žalost u ovoj sinagogi se više ne nalaze orgulje, samo galerija u tom delu gde su se nalazile orgulje, a koja je predviđena za hor. Fasada sinagoge je ukrašena predivnim ornamentima, dok su sve tri zgrade posebno ukrašene žutom Klinker opekom. U unutrašnjosti ove građevine je urađena izuzetno bogata štuko dekoracija uz čak 300 kvadratnih ematara vitraža u prozorskim rozetama i otvorima. Zna se da u objektu postoje ispisana imena darodavaca, projektanatai pa čak i izvođača radova. Ovaj spisak je postavljen na bočnim fasadama, kao i čeonoj fasadi. Glavni ulaz sinagoge vodi u predvorje, a sa leve strane je postavljena česma za ritualno pranje ruku, kao i mermerna bela ploča sa imenima novosadskih jevreja koji su stradali u drugom svetskom ratu.

Obnovljena kamena ploča sa deset božijih zapovesti, koja je sačuvana iz prethodne četvrte sinagoge, postavljena je u unutrašnjem delu predvorja sa desne strane. Ovo prelepo zdanje pomalo podseća na segedinsku sinagogu, a tokom njene izgradnje, upotrebljeno je više stilova arhitekture. Novosadski Jevreji su pripadali kultnom krugu mađarskih Jevreja. Sinagoga stilski pripada ranoj secesiji i izgrađena je po tradicionalnim propisima neološkog, aškenaskog obreda i liberalnog pravca.

Sinagoga 1983. godine postaje spomenik kulture, a 1991. godine se proglašava spomenikom od izuzetno velikog značaja za grad Novi Sad i može se reći da je sigurno jedan od najznačajnijih religijskih i kulturno istorijskih spomenika u našem gradu. Posle drugog svetskog rata u Novom Sadu je živelo prema saznanjima oko 4000 Jevreja, dok ih sada živi samo oko 400 stotine. Danas se Novosadska Sinagoga se više ne koristi kao sakralni objekat i poznato je da se zbog svojih izuzetnih akustičnih kvaliteta i monumentalne unutrašnjosti, koristi kao koncertna dvorana u kojoj se održavaju brojni koncerti klasične muzike, ali se održavaju i mnoge predstave. Izuzetno prostrana unutrašnjost sinagoge, idealna je za za nastupe velikih vokalnih, najčešće horskih sastava i vokalno instrumentalnih sastava poput simfonijskih orkestara.

Sinagoga može odjednom da primi oko 800 posetilaca i zbog toga se ovde često organizuju gala koncerti muzičke omladine, Novogodišnji gala koncert, kao i svečano otvaranje i zatvaranje Novosadskih muzičkih svečanosti. Na samom ulazu u sinagogu stoji natpis: Neka ova kuća bude dom molitava za sve narode „Ki beti, bet tefila ikara ikol haamim“. Zbog toga sinagogu smatraju hramom svih naroda sveta, kako i piše na natpisu nad ulaznim vratima, inače napisanim na hebrejskom jeziku.

juče je bio dan grada novog sada, godišnjica

Istorijat Petrovaradinske tvrđave
Prema dosadašnjim arheološkim otkrićima, prvo naselje sa ljudima na lokaciji današnje Petrovaradinske tvrđave, bilo je formirano između 19.000 i 15.000 godine pre nove ere. Tako da postoje saznanja, kako su ljudi bez prekida živeli još od praistorije do današnjih dana na Petrovaradinskoj steni.

Još za vreme Vučedolske kulture, postojalo je utvrđenje!

Pojedini arheološki nalazi, ukazuju na to da je još za vreme Vučedolske kulture na ovom prostoru, postojalo utvrđeno naselje. Ovo naselje je posedovalo bedeme, koji su bili pojačani palisadama i kočevima. Arheolozi su pronašli ostatke naselja još iz mlađeg bronzanog doba, oko 3000-te godine pre nove ere.

Nakon neolitskog doba, negde oko 100 godine p.n.e. ovu regiju su nastanili Kelti, a sto godina kasnije umesto njih na ove prostore dolaze Rimljani, koji ujedno postavljaju granicu na Dunavu i grade Kuzum tvrđavu. U petom veku, ovu tvrđavu će potpuno uništiti Huni, a negde polovinom 18. veka skoro na identičnom mestu, naseljavaju se katolički monasi.

Monasi zatim grade Belakut manastir i to uz dozvolu ugarskog kralja Bele i kasnije ga nakon napada Tatara, dodatno utvrđuju. Između 1247. i 1252. Godine, grade se zidovi manastira i tokom srednjeg veka ovi zidovi predstavljaju pravo utvrđenje.

Petrovaradinska tvrđava dobija sve veći značaj naročito u vreme kada je postojala velika opasnost od napada Turaka Osmanlija. Mađarski kralj Matija Korvin 1475. godine donosi odluku da se suprotstavi, a kasnije i zvanično zarati sa Turcima. Uz velike teškoće uspeva da okupi veći broj radnika, koji su mu bili potrebni za obnovu bedema i kula. I najzad 1501. godine, Petar Varadi uz puno problema, uspeva da obnovi tvrđavu.

Stara tvrđava se 1688. godine ruši, kako bi bila izgrađena nova!

U Petrovaradinskoj tvrđavi je 1525. godine, boravilo oko 500 vojnika pešadinaca i 1000 konjanika. Turska vojska sa svojih 40.000 ratnika pristiže u blizinu Petrovaradinske tvrđave i nakon prave opsade uz gađanje topovima, osvaja tvrđavu. Petrovaradin su Turci držali pod svojom vlasti sve do velikog Bečkog rata, kada gube mnoge borbe i tada odlučuju da se povuku iz velikog broja gradova koje su držali pa i samog Petrovaradina. Vojska carske Austrije ulazi u Petrovaradin 1688. godine i tada se odlučuje da se tvrđava ojača.

Popravljaju se breše, gradi pontonski most i započinje rušenje stare srednjovekovne tvrđave, kako bi se po sistemu fortifikacije, izgradila potpuno nova tvrđava.

Kako bi potpuno osigurali tvrđavu od eventualnih napada Turske vojske, grade se dva pojasa zemljanih šančeva na južnoj strani. Poznato je da je prvi zvaničan plan za izgradnju tvrđave, uradio grof Matijas Kajzersfeld inače inženjerski pukovnik. Sledeći plan izgradnje Petrovaradinske tvrđave, uradio je inženjerski pukovnik grof Ferdinando Marsilji.

Temelj Petrovaradinske tvrđave je postavljen 1692. godine, a izgradnja je trajala čak punih 88 godina i bila je jednostavno neosvojiva. Pukovnik Mišel Vanberg, bio je zadužen za izvršenje svih radova.

Nakon njegove smrti radove nastavlja da izvodi 1728. godine, Gisenbir inženjerski pukovnik. Tada bivaju sagrađeni ravelini, bastioni, kao i kontragarde i već tada tvrđava počinje dobijati svoj prepoznatljiv vizuelni izgled.

Petrovaradinska tvrđava se značajno renovirala 1753. godine

Mora se napomenuti da su Turci još jednom pokušali napasti tvrđavu, ali je Eugen Savojski sa vojskom svojih generala uspeo pobediti dvostruko brojniju Tursku vojsku, koja se dala u paničan beg ka Beogradu. Poznato je da je tokom te borbe poginuo i Veliki vezir. I obzirom da je tadašnja granica sa Turskom pomerena duboko u Srbiju, tvrđava nije više imala toliku važnost pa su započeti radovi bili uglavnom obustavljeni.

Veliki radovi na tvrđavi ponovo započinju 1753. godine, menja se izgled vodenog grada, hornverka, mostobrana, gornje tvrđave i ruše se bedemi kronverka koji nisu bili ozidani. Započinje gradnja potpuno novih barutnih magacina, topovskih šupa, nove kasarne, konjušnice i staje. Najzahtevnija je bila izgradnja podzemne vojne galerije (kontraminskog sistema), a svi radovi se završavaju do 1766. godine. Radovi na izgradnji tvrđave, načelno su završeni 1780. godine, ali su se radovi nastavili sve do 1790. godine.

Umesto pontonskog u svoje vreme, bio je izgrađen Poćorekov most!

Petrovaradin u kasnijem vremenu, postaje izuzetno važna saobraćajna raskrsnica i te saobraćajnice je koristila Austro-Ugarska vojska, koja se prebacivala preko Dunava. Pontonski most postaje ipak neadekvatan za prelaz vojske pa je odlučeno da se izgradi takozvani Poćorekov most na drvenim stubovima, koji je čak imao i električnu rasvetu. Poznato je kako je za izgradnju nasipa na desnoj obali Dunava, korišćen veliki broj zarobljenika sa italijanskog i balkanskog fronta.

Petrovaradinska tvrđava nakon završetka prvog svetskog rata, postaje sastavni deo nove države i to Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Obzirom da su tvrđave građene još u vreme 17. i 18. veka, vrh vojske odlučuje da sruši što potpuno, što delimično sve tvrđave u Beogradu, Karlovcu, Rači, Brodu i Osijeku. Na listi za rušenje je bila i Petrovaradinska tvrđava, koju je trebao srušiti pukovnik Dragoš Đelošević. Ovaj pukovnik je naredio rušenje svih navedenih tvrđava, osim Petrovaradinske.

Postoji legenda u kojoj se tvrdi da je pukovnik Dragoš odlučio da ovu tvrđavu ne uništi, jer mu je bila previše lepa da bi to uradio. Pred sam drugi svetski rat u Petrovaradinu i Petrovaradinskoj tvrđavi, izgrađen je takozvani pojas bunkera od betona za smeštaj posada, koje su koristile mitraljeze.

Postoji zanimljiva legenda o tunelu ispod Dunava!

Postoje mnoge neproverene priče o tvrđavi, kao ona u kojoj se tvrdi da su cigle za njenu izgradnju dodavane od čoveka do čoveka i to od ciglane na Trandžamentu da samog gradilišta tvrđave. Zanimljivo je i to da se tvrdi kako francuski arhitekta Sebastijan Voban, nikada nije posetio tvrđavu koja je rađena po njegovom projektu. U tvrđavi su bila izgrađena i dva bunara od toga onaj veći je bio kod Topovnjače, dubine 60 metara, koji poseduje prečnik od 4 metra.

Drugi manji bunar cara Josifa Drugog smešten je u dubokom podzemlju, ima dubinu od 39 metara, a širok je 2 metra. Jedna od najčešćih i naravno neproverenih priča je ta da od tvrđave ispod Dunava pa sve do Novog Sada, prolazi tunel.

Stanovnici Petrovaradina često znaju reći, kako naziv Petrovaradin sadrži kombinaciju više jezika. Oni to objašnjavaju na sledeći način: Petra na latinskom jeziku znači Stena, reč Var na mađarskom znači Grad i na kraju reč Din na turskom znači Vera. Spajanjem ove tri reči dobija se i interesantno značenje: „Grad na steni čvrst kao vera“.



Foto: Pixabay

šta ima lepo novoga u našem gradu?

za vikend idemo na noćni bazar, na domaće kolače i bermet