Dragoslav Andrić
Dragoslav Andrić (Čačak, 10. novembar 1923 — Beograd, 27. maj 2005) je bio srpski pisac,
dramaturg, leksikograf, publicista i šahista, sastavljač antologija i prevodilac umetničke
literature na srpski sa francuskog, engleskog, nemačkog, holandskog, ruskog i drugih jezika.
Preveo je preko 130 knjiga poezije, proze i drame.
„Prevodilac je neka vrsta voajera, koji stalno zaviruje u tuđe
živote, kulturu, emocije, istražuje sudar civilizacija. On je takođe akušer tuđe dece.“
Biografija
Dragoslav Andrić je rođen 1923. godine u Čačku, od oca Jelisija, oksfordskog đaka i majke Zorke,
učiteljice. Nakon završene Prve beogradske muške gimnazije, školovao se na pozorišnom odseku
Muzičke akademije u Beogradu i u dramskom studiju Narodnog pozorišta Srbije. Završio je englesku
filologiju na Filozofskom fakultetu.
Postao je poznat u 1970-im i 1980-im godinama po svom "Rečniku žargona“,
humorističkoj zbirki „Svaštara, udžbenik nonsensa“, antologiji rok-poezije
„Stereo stihovi“ i nekoliko zbirki i antologija svetske poezije, između ostalih i „Stihovi“ Ogdena Neša,
Andrićevog omiljenog pesnika. Između 2003. i 2004. izdaje antologiju svetske poezije u šest tomova,
„Američka poezija danas“, „U ime zemlje“ (kanadska poezija), „Otisak srca u prašini“
(poezija američkih crnaca), „Ko, je l' ja?" (engleska i američka humoristička poezija),
„Svet u kapi rose“ (klasična kineska poezija), „Ne pali još svetiljku“ (stara japanska poezija).
U časopisu „Vreme“ Andrić kaže da prevodioci često znaju svoj jezik bolje od pisaca, od kojih
se očekuje da ga usavršavaju.
U toku 2005. završava „Svaštara - viši kurs“ i „Rečnik žargona“ (drugo izdanje) sa oko 20 hiljada
reči i izraza (dva puta više od prvog izdanja), ali nije dočekao njegovo objavljivanje.
Andrić je 10 godina radio i kao dramaturg u pozorištu. Glumica Radmila Andrić mu je bila supruga.
Početkom 1990-ih, kao gostujući profesor Univerziteta u Čikagu, vodi kurs o kreativnom prevođenju
literature.
Osim književnosti, Andrić se zanimao i šahom, sa kojim je došao u dodir sa 11 godina. U periodu
1948 — 1981. se aktivno takmičio, imao je titulu majstora i bio je državni reprezentativac.
Član Udruženja književnih prevodilaca Srbije, Udruženja književnika Srbije i Srpskog PEN centra.
Andrić je dobitnik nagrade "Miloš Đurić" za najbolji prevod 1969. godine i nagrade za životno delo
Udruženja prevodilaca. Dobitnik je Vukove nagrade, najvišeg republičkog priznanja za rad u prosveti,
nauci i umetnosti.
Bibliografija
Knjige
Dvosmerni rečnik srpskog žargona i žargonu srodnih reči i izraza, 1972, 2005.
Svaštara - udžbenik nonsensa, 1981.
Svaštara - viši kurs, 2005.
Leksikon viceva, 1994, ISBN 86-7019-143-1
Taknuto -Ćaknuto (ko-autor sa Ljubivojem Ršumovićem)
Vidi mene - vežbe za duhovno opuštanje (ko-autor sa Ljubivojem Ršumovićem)
Vrt dobre nade - pesme i pitalice o životinjama iz beogradskog Zoološkog vrta.
Zezalice, ili pesme zdesna nalevo, 1977.
Šah
Šah - igra miliona, 1966, 1997.
Matni udar, 1989.
Šahovski zabavnik, 1985.
Škola za male i velike pacere, 1989.
..............
wikipedija
