Physiognomic
Zainteresovan član
- Poruka
- 106
Mnogi od vas su sigurno bar jednom pomislili da je zodijački znak Vodolija nekako posebno počašćen kvalitetama, da je neimenovani star, spektakl zodijaka - karakter, genije, humanist, idealist, individualac, drugar ipo, i svašta nešto, zaneseš se kad nabrajaš. Mnogi od onih rođenih u znaku Vodolije na pitanje "u kojem si..?" objelodanjuju svoj zodijački identitet sa podignutom bradom i pogledom napetim na reakciju, za razliku npr. od nekog rođenog u znaku Djevice koji se posramljen oglasi kao da se out-uje da je homo. Čak i mi Škorpioni možemo biti zanimljiva tema samo kad Vodolije nisu tu. Dali je moguće da je toliko poželjnih ljudskih odlika koncentrirano na jednom mjestu? Kakve su Vodolije iz vašeg ličnog iskustva? Dali je to kako vele čovjek kojem stalno iskri u glavi, ljubopitivi duh istraživača, duhovni avanturist, svjetlonoša, vizionar, futurist, avantgardist, transhumanist, modernist, vjesnik novih era, sijač revolucija itd. ili je to uvjek bio jedan obični prdonja? Sad kad ste ih prebrojali ste sigurno primjetili da Vodolije vašeg iskustvenog radijusa i nisu neki nonkonformisti uvjek korak ispred trenda, nego naprotiv opušteni, prosti ljudi, nestrogi prema sebi. To nije slučajni nego reprezentativni isječak vašeg iskustva, to su prave Vodolije - a ostalo je samo šuplja priča!
Zašto? Kako uopšte karakteristika vizionar ili inovator može biti karakterna osobina kao što je npr. sentimentalnost ili častohleplje? I kako se Vodolija sa nabrojanim karakteristikama uopšte može postaviti u polarni odnos s Lavom? Svaki zodijački znak ima svoj polarni pandam, na zodijaku jasno očitovan kao dijametralni opozit, Ovan Vagi, Bik Škorpiji itd. Tko to spori i o znakovima prede neke razuzdane priče u širinu, iz ličnih iskustvenih poopštenja, ne hajući za strogost zodijaka ili pak falsifirajući ga pričama tipa da je zodijak simbolički ciklus od Ovna do Ribe ili sl., taj se samo igra u plićaku i diže mulj. Ako je Jarac hladno, suho, tvrdo, onda Rak moze biti samo toplo, vlažno, meko; Ovan oštro, koncentrirano, penetrirajuće, kurčevito, onda Vaga može samo biti oblo, tupo, pomirljivo, prijemčivo, vaginoliko itd. onda dakle Vodolija može biti samo ono što je suprotno Lavu. Ako je Lav sva ikonografija važnosti, vrijednosti ili značaja - dakle, veliko, grandiozno, ono što sija i zrači i pogađa u čulo važnosti, sve što ima karizmu, barokni majestet, onda je Vodolija - paz' sad - malo, bezizražajno, ugaslo, sivo, bez sjaja, prosto, primitivno, banalno, izgubljeno u masi. Vodolija je dakle pučanin, seljak i proleter. Kako sad to?
Evo ovako. Prvo moramo da izoštrimo sliku Vodolije kao vazdušnog znaka - to je vrlo važno - znači znaka pripadajućeg elementu, paz' sad: decentriranja, raspršavanja, opuštanja, razlabavljenja, relaksacije. Ništa ne kapiram, jel može još apstraktnije? Može, što da ne. Najapstraktnija, dakle najobuhvatnija formulacija polarnosti Vatre i Vazduha je Vatra = Intenzitet vs Vazduh = Ekstenzitet. Kod prvog kao kad se kod geneze zvjezdanog sistema nakon gravitacionog kolapsa, kosmička prašina zgusne i fusionira u zvjezdu koja moćno savija prostor prema sebi i koja se svojim intenzitetom nameće oku i na svjetlosne godine udaljenosti. To je intenzitet i formula za sve fenomene Vatre, za simboliku oštrine, snage, veličine, težine, visine. I drugo, koje ekspandira u ništa, u izmaglicu, u Vazduh, medijum kojeg previđamo, prazan, proziran, neopipljiv, nevidljiv, vječito između - to je ekstenzitet i formula za sve fenomene Vazduha, za simboliku slabog, malog, lakog, prizemnog, oblog, pokretljivog. Ovdje bi trebalo da je već opipljivo da se element Vazduh sasvim jednostavno može izvesti iz fenomenologije plinovitog agregatnog stanja - odsustvo volumena i forme, ekstenzitet, sloboda čestica, osutost i otpor kompresiji, elastičnost i lakoća. Još nešto? Ništa više, to je sva sirovina za sva tri vazdušna znaka - Blizanci, Vaga i Vodolija.
Element Vazduh se može najneposrednije osjetiti u momentu iznenadnog popuštanja tenzije - u eksplozivnom rasterećenju, u ekstazi čestica koje hitaju od tačke zgusnuća u neodređenost, to je trijumf Vazduha, taj moment slobode i lakoće - dok je Vatra kao elementarni opozit Vazduhu logikom stvari sve suprotno tomu, zgušnjavanje, tenzija, napor i homogenizacija osutog mnoštva, u idealnom slučaju u jednu tačku.
Vatra je svjetlo, intenzitet u prostoru, zračeća prezenca, postojanje koje vuče na sebe ili drugom daruje postojanje kao apsolut. Vatra je težina i Vazduh je lakoća postojanja. Zračni znakovi izravnavaju, balansiraju, amortizuju odnose. To je njihova suštinska funkcija.
Onaj tko je skont'o ove apstrakcije primjetit će da se iz ovih elementarnih atributa daleko elegantnije mogu deducirati sva tri vazdušna znaka - Blizanci, Vaga i Vodolija - nego iz principa astrološke klasike.
Šta je onda sa intelektom kao suštinskom vazdušnom odlikom po astrološkom kanonu? Ništa. To nije suštinska odlika ni jednog elementa. U tom intelektualiziranju Vodolije i leži ta inflaciona slika o njoj.
Vodolijin aspekt Vazduha je niveliranje (ili decentriranje ako stvar uzmemo kao centralni model)! To je njegova srž. Vodoliji je sve ravno - ne u smislu da je flegma, što on stvarno jest, nego u jednom apstraktnijem smislu, naime da sve instinktivno izravnava i vidi postmodernistički ravno. Vodolija je dakle čovjek koji uopšte nema čula za vertikalnosti i vrijednosne fenomene, suprotno njegovom opozitu Lavu koji je hipersenzibilan na sva vrijednosna akcentuiranja, na sve što nekom daje simboličnu težinu. Lav zrači tu vertikalu izbačenim prsima, dignutom bradom i ostalim imponirajućim ospoljenjima visine koje imamo i u životinjskom carstvu, dok je drug Vodolija ružan, opušten, nonšalantan, neupadljiv.
To tupilo na nimbuse društvene važnosti je zaslužno da Vodolija obitava ili na dnu ili ex-centra opšteprihvaćenog sistema vrijednosti, u čemu se očituju dvije varijacije Vodolije, s jedne strane čovjek mase, pučanin, prostak, uglavnom to, i s druge strane ekscentrični izdanak, freak, punk, boem ili sl. Ali ne ekscentrik u smislu nekog tko svjesno i u odnosu na zamišljeni efekt njeguje alternativni image, nego više kao izraslina samozapuštenosti, iz neposrednog odnosa prema sebi, odsustva autocenzure, često tu posred ili nedaleko od društvenog mulja, ili još niže, u underground sceni, u neosvjetljenim zonama gdje etablirana mjerila ne dosežu. Zajedničko ovim varijacijama je imunitet na čari opštedruštvenih ideala, znači izmirenost sa sirovim sobom, bez tenzije koja inače postoji na liniji ego i alterego, u čemu je posebno uočljiva vodolijska vazdušna narav - u opuštenosti. U modusu Vodolije padaju maske, represije i cenzure gube na važnosti, sve nisko, potlačeno, potisnuto, prokleto, nedostojno, tabuizirano stiče pravo na izraz. Čovjek se javlja u sirovoj cjelosti, u punoj naivnosti, nagosti, prvobitnosti, ružnoći i postulira se kao mjerilo svih stvari.
Zašto? Kako uopšte karakteristika vizionar ili inovator može biti karakterna osobina kao što je npr. sentimentalnost ili častohleplje? I kako se Vodolija sa nabrojanim karakteristikama uopšte može postaviti u polarni odnos s Lavom? Svaki zodijački znak ima svoj polarni pandam, na zodijaku jasno očitovan kao dijametralni opozit, Ovan Vagi, Bik Škorpiji itd. Tko to spori i o znakovima prede neke razuzdane priče u širinu, iz ličnih iskustvenih poopštenja, ne hajući za strogost zodijaka ili pak falsifirajući ga pričama tipa da je zodijak simbolički ciklus od Ovna do Ribe ili sl., taj se samo igra u plićaku i diže mulj. Ako je Jarac hladno, suho, tvrdo, onda Rak moze biti samo toplo, vlažno, meko; Ovan oštro, koncentrirano, penetrirajuće, kurčevito, onda Vaga može samo biti oblo, tupo, pomirljivo, prijemčivo, vaginoliko itd. onda dakle Vodolija može biti samo ono što je suprotno Lavu. Ako je Lav sva ikonografija važnosti, vrijednosti ili značaja - dakle, veliko, grandiozno, ono što sija i zrači i pogađa u čulo važnosti, sve što ima karizmu, barokni majestet, onda je Vodolija - paz' sad - malo, bezizražajno, ugaslo, sivo, bez sjaja, prosto, primitivno, banalno, izgubljeno u masi. Vodolija je dakle pučanin, seljak i proleter. Kako sad to?
Evo ovako. Prvo moramo da izoštrimo sliku Vodolije kao vazdušnog znaka - to je vrlo važno - znači znaka pripadajućeg elementu, paz' sad: decentriranja, raspršavanja, opuštanja, razlabavljenja, relaksacije. Ništa ne kapiram, jel može još apstraktnije? Može, što da ne. Najapstraktnija, dakle najobuhvatnija formulacija polarnosti Vatre i Vazduha je Vatra = Intenzitet vs Vazduh = Ekstenzitet. Kod prvog kao kad se kod geneze zvjezdanog sistema nakon gravitacionog kolapsa, kosmička prašina zgusne i fusionira u zvjezdu koja moćno savija prostor prema sebi i koja se svojim intenzitetom nameće oku i na svjetlosne godine udaljenosti. To je intenzitet i formula za sve fenomene Vatre, za simboliku oštrine, snage, veličine, težine, visine. I drugo, koje ekspandira u ništa, u izmaglicu, u Vazduh, medijum kojeg previđamo, prazan, proziran, neopipljiv, nevidljiv, vječito između - to je ekstenzitet i formula za sve fenomene Vazduha, za simboliku slabog, malog, lakog, prizemnog, oblog, pokretljivog. Ovdje bi trebalo da je već opipljivo da se element Vazduh sasvim jednostavno može izvesti iz fenomenologije plinovitog agregatnog stanja - odsustvo volumena i forme, ekstenzitet, sloboda čestica, osutost i otpor kompresiji, elastičnost i lakoća. Još nešto? Ništa više, to je sva sirovina za sva tri vazdušna znaka - Blizanci, Vaga i Vodolija.
Element Vazduh se može najneposrednije osjetiti u momentu iznenadnog popuštanja tenzije - u eksplozivnom rasterećenju, u ekstazi čestica koje hitaju od tačke zgusnuća u neodređenost, to je trijumf Vazduha, taj moment slobode i lakoće - dok je Vatra kao elementarni opozit Vazduhu logikom stvari sve suprotno tomu, zgušnjavanje, tenzija, napor i homogenizacija osutog mnoštva, u idealnom slučaju u jednu tačku.
Vatra je svjetlo, intenzitet u prostoru, zračeća prezenca, postojanje koje vuče na sebe ili drugom daruje postojanje kao apsolut. Vatra je težina i Vazduh je lakoća postojanja. Zračni znakovi izravnavaju, balansiraju, amortizuju odnose. To je njihova suštinska funkcija.
Onaj tko je skont'o ove apstrakcije primjetit će da se iz ovih elementarnih atributa daleko elegantnije mogu deducirati sva tri vazdušna znaka - Blizanci, Vaga i Vodolija - nego iz principa astrološke klasike.
Šta je onda sa intelektom kao suštinskom vazdušnom odlikom po astrološkom kanonu? Ništa. To nije suštinska odlika ni jednog elementa. U tom intelektualiziranju Vodolije i leži ta inflaciona slika o njoj.
Vodolijin aspekt Vazduha je niveliranje (ili decentriranje ako stvar uzmemo kao centralni model)! To je njegova srž. Vodoliji je sve ravno - ne u smislu da je flegma, što on stvarno jest, nego u jednom apstraktnijem smislu, naime da sve instinktivno izravnava i vidi postmodernistički ravno. Vodolija je dakle čovjek koji uopšte nema čula za vertikalnosti i vrijednosne fenomene, suprotno njegovom opozitu Lavu koji je hipersenzibilan na sva vrijednosna akcentuiranja, na sve što nekom daje simboličnu težinu. Lav zrači tu vertikalu izbačenim prsima, dignutom bradom i ostalim imponirajućim ospoljenjima visine koje imamo i u životinjskom carstvu, dok je drug Vodolija ružan, opušten, nonšalantan, neupadljiv.
To tupilo na nimbuse društvene važnosti je zaslužno da Vodolija obitava ili na dnu ili ex-centra opšteprihvaćenog sistema vrijednosti, u čemu se očituju dvije varijacije Vodolije, s jedne strane čovjek mase, pučanin, prostak, uglavnom to, i s druge strane ekscentrični izdanak, freak, punk, boem ili sl. Ali ne ekscentrik u smislu nekog tko svjesno i u odnosu na zamišljeni efekt njeguje alternativni image, nego više kao izraslina samozapuštenosti, iz neposrednog odnosa prema sebi, odsustva autocenzure, često tu posred ili nedaleko od društvenog mulja, ili još niže, u underground sceni, u neosvjetljenim zonama gdje etablirana mjerila ne dosežu. Zajedničko ovim varijacijama je imunitet na čari opštedruštvenih ideala, znači izmirenost sa sirovim sobom, bez tenzije koja inače postoji na liniji ego i alterego, u čemu je posebno uočljiva vodolijska vazdušna narav - u opuštenosti. U modusu Vodolije padaju maske, represije i cenzure gube na važnosti, sve nisko, potlačeno, potisnuto, prokleto, nedostojno, tabuizirano stiče pravo na izraz. Čovjek se javlja u sirovoj cjelosti, u punoj naivnosti, nagosti, prvobitnosti, ružnoći i postulira se kao mjerilo svih stvari.
Inače, smatram za svoju dužnost da kad čujem da je osoba Vodolija, da je moram šokirati i začuditi, i to mi skoro redovno uspeva. :-)
