antitiranin
Aktivan član
- Poruka
- 1.933
Hrvatska je nesporno dala veliki doprinos pobedi nad fašizmom, ali ostaje gorak ukus u ustima jer zvanični Kremlj Srbima nikad slično priznanje nije dodelio
Dana 9. maja ove godine navršava se tačno deset godina otkako je ondašnji i sadašnji predsednik Ruske Federacije Vladimir Putin odlikovao tadašnjeg hrvatskog predsednika Stjepana Mesića za doprinos koji su hrvatski narod i Hrvatska kao država dali u konačnoj pobedi nad fašizmom, a sve u sklopu proslave 60. godišnjice pobede nad ovim zlom.
Tada je, pored Mesića, odlikovanje primio i bivši rumunski kralj Mihael I, albanski predsednik Alfred Mojsiu, grčki Karolos Papuljas, kao i bivši predsednici Kipra Glafkos Kliridis, te konačno Poljske Vojćeh Jaruzelski, poznat i po tome što je 1981. godine proglasio vanredno stanje i zabranio nezavisni sindikat Solidarnost.
Ništa od ovoga verovatno ne bi trebalo da bude sporno: hrvatski narod – premda velikim brojem ustaša i domobrana kao zvaničnoj oružanoj formaciji Nezavisne Države Hrvatske – bio je u ogromnom broju i deo Narodnooslobodilačkog pokreta, odnosno Titovih partizana. Hrvata istina nije bilo koliko i Srba, jer su brojčano bili manji, ali je već od 1943. godine njihov procenat bio ogroman, i sve je više rastao kako su dani i meseci prolazili.
Konačno, i sama Republika Hrvatska je tekovina antifašističke borbe, s obzirom da je naslednica Socijalističke Republike Hrvatske koja je nastala na AVNOJ-u.
Ipak, ostaje gorak ukus u ustima ako se uzme u obzir da Rusija nikada Srbima i Srbiji nije dala nikakvo slično priznanje, uprkos činjenici da su Srbi dali nesrazmerno veliki doprinos u konačnoj pobedi sila dobra nad silama zla u Drugom svetskom ratu.
Međutim, sa druge strane, zanimljivo je da je Mesićev stric bio oficir mešane 369. pukovnije ustaša i domobrana, da je učestvovao u napadu na SSSR, da je odlikovan za hrabrost nemačkim Gvozdenim krstom prvog reda nakon Harkovske bitke, i da je konačno učestvovao u Staljingradskoj bici gde je nakon nestanka pukovnika Pavičića postao poslednji zapovednik ove pukovnije. Tada je zarobljen i “prevaspitan” od strane NKVD, pa je potom kao pripadnik 1. jugoslovenske brigade oslobađao Beograd i Srbiju.
Marko Mesić je poznat i kao čovek koji je ikoni Isusa Hrista u crkvi Karađorđevića u Belom dvoru pucao direktno u čelo tokom proslave Nove 1945. godine. Trag od pucnja i dalje može da se vidi, a član Krunskog saveta Matija Bećković za Telegraf je juna 2013. godine rekao da se to neće sanirati da bi nam ostalo za nauk.
http://www.telegraf.rs/vesti/145482...o-hrvate-za-antifasizam-srbe-nije-nikada-foto
Hvala bracala.
Dana 9. maja ove godine navršava se tačno deset godina otkako je ondašnji i sadašnji predsednik Ruske Federacije Vladimir Putin odlikovao tadašnjeg hrvatskog predsednika Stjepana Mesića za doprinos koji su hrvatski narod i Hrvatska kao država dali u konačnoj pobedi nad fašizmom, a sve u sklopu proslave 60. godišnjice pobede nad ovim zlom.
Tada je, pored Mesića, odlikovanje primio i bivši rumunski kralj Mihael I, albanski predsednik Alfred Mojsiu, grčki Karolos Papuljas, kao i bivši predsednici Kipra Glafkos Kliridis, te konačno Poljske Vojćeh Jaruzelski, poznat i po tome što je 1981. godine proglasio vanredno stanje i zabranio nezavisni sindikat Solidarnost.
Ništa od ovoga verovatno ne bi trebalo da bude sporno: hrvatski narod – premda velikim brojem ustaša i domobrana kao zvaničnoj oružanoj formaciji Nezavisne Države Hrvatske – bio je u ogromnom broju i deo Narodnooslobodilačkog pokreta, odnosno Titovih partizana. Hrvata istina nije bilo koliko i Srba, jer su brojčano bili manji, ali je već od 1943. godine njihov procenat bio ogroman, i sve je više rastao kako su dani i meseci prolazili.
Konačno, i sama Republika Hrvatska je tekovina antifašističke borbe, s obzirom da je naslednica Socijalističke Republike Hrvatske koja je nastala na AVNOJ-u.
Ipak, ostaje gorak ukus u ustima ako se uzme u obzir da Rusija nikada Srbima i Srbiji nije dala nikakvo slično priznanje, uprkos činjenici da su Srbi dali nesrazmerno veliki doprinos u konačnoj pobedi sila dobra nad silama zla u Drugom svetskom ratu.
Međutim, sa druge strane, zanimljivo je da je Mesićev stric bio oficir mešane 369. pukovnije ustaša i domobrana, da je učestvovao u napadu na SSSR, da je odlikovan za hrabrost nemačkim Gvozdenim krstom prvog reda nakon Harkovske bitke, i da je konačno učestvovao u Staljingradskoj bici gde je nakon nestanka pukovnika Pavičića postao poslednji zapovednik ove pukovnije. Tada je zarobljen i “prevaspitan” od strane NKVD, pa je potom kao pripadnik 1. jugoslovenske brigade oslobađao Beograd i Srbiju.
Marko Mesić je poznat i kao čovek koji je ikoni Isusa Hrista u crkvi Karađorđevića u Belom dvoru pucao direktno u čelo tokom proslave Nove 1945. godine. Trag od pucnja i dalje može da se vidi, a član Krunskog saveta Matija Bećković za Telegraf je juna 2013. godine rekao da se to neće sanirati da bi nam ostalo za nauk.
http://www.telegraf.rs/vesti/145482...o-hrvate-za-antifasizam-srbe-nije-nikada-foto
Hvala bracala.
Poslednja izmena:
ал нек је блер саветник 
