- Poruka
- 19.509
SRBIJA
Ustav dozvoljava slobodu veroispovesti, međutim zakon ograničava upražnjavanje vere jer diskriminiše verske grupe a nekima uskraćuje pravni status. Ne postoji državna religija, ali većinska Srpska pravoslavna crkva i druge „tradicionalne“ verske zajednice imaju u izvesnoj meri povlašćen položaj.
Odnos vlasti prema verskim slobodama i dalje je problematičan zbog zakona o verama i proizvoljne primene zakona od strane Ministarstva vera. Policijske istrage slučajeva govora mržnje i vandalizma bile su spore i bez rezultata. Neki zvaničnici su davali javne, negativne izjave o manjinskim verskim grupama.
Bilo je izveštaja o društvenom nasilju i diskriminaciji zasnovanim na verskoj pripadnosti, verovanjima i praksi. Vođe manjinskih verskih zajednica prijavile su slučajeve vandalizma, govora mržnje, fizičkih napada i negativne medijske izveštaje.
Predstavnici Ambasade Sjedinjenih Država nastavili su da se zalažu za promene u zakonu o verama i restituciji koje bi popravile neke od diskriminatornih aspekata zakonskih propisa. Zvaničnici Ambasade su se sastajali sa predstavnicima svih verskih grupa i podsticali međuversku saradnju. Predstavnici Ambasade su razgovarali o verskim slobodama s pripadnicima podeljene Islamske zajednice I učestvovali u aktivnostima koje imaju za cilju uspostavljanje saradnje.
Odeljak I. Verska demografija
Država ima ukupnu površinu od 77.760 kvadratnih kilometara i otprilike 7.500.000 stanovnika. Oko 84% stanovnika je srpskopravoslavne veroispovesti, a 5% su muslimani. Muslimanska zajednica obuhvata slovenske muslimane u Sandžaku, koji predstavljaju 2% ukupne populacije, etničke Albance na jugu i Rome u čitavoj zemlji. Rimokatolici čine 5% populacije i to su uglavnom etnički Mađari i Hrvati u Vojvodini. Protestanti čine oko 1.5% stanovništva. Jevrejska zajednica ima između dve i dve hiljade i četiristo pripadnika.
Odeljak II. Stanje verskih sloboda
Pravni/politički okvir
Ustav obezbeđuje slobodu veroispovesti; međutim, zakon o verama pravi razlike među verskim grupama i zahteva od manjinskih verskih grupa, uključujući i one koje su ranije bile priznate, da se ponovo registruju kroz invazivan i zahtevan postupak da bi dobile ili zadržale status priznatih verskih grupa. Mnoge grupe koje se sada moraju ponovo registrovati bile su zvanično priznate više od pedeset godina a neke su u zemlji prisutne čak i sto pedeset godina.
Registracioni propisi podrazumevaju podnošenje imena, matičnih brojeva i potpisa pripadnika, dokaz da verska grupa ima najmanje stotinu članova (0.001 procenat stanovništva, uključujući populaciju Kosova), statut grupe i kratak pregled verskog učenja, obreda, verskih ciljeva i osnovnih delatnosti, te informacije o izvorima finansiranja. Zakon takođe nalaže da nijedna verska zajednica ne možda da se registruje ako njeno ime sadrži deo naziva postojeće registrovane grupe. Tako na primer, nijedna grupa čiji naziv sadrži reč „pravoslavna” ili „evangelistička” ne može se registrovati pošto se te reči već nalaze u nazivima „tradicionalnih“ crkava.
Premda registracija nije obavezna za verske zajednice, neregistrovane grupe ne mogu otvoriti bankovni račun, prodavati ili kupovati imovinu, niti objavljivati literaturu. Poreski zakon iz 2006. dozvoljava izuzeće poreza na svojinu i dodatnu vrednost jedino registrovanim zajednicama. Na kraju perioda na koji se izveštaj odnosi jedan sudski proces u vezi sa ovim zakonom bio je u toku pred Ustavnim sudom.
Ne postoji državna religija, ali zakon o verama priznaje sedam „tradicionalnih” verskih zajednica, a to su Srpska pravoslavna crkva, Rimokatolička crkva, Slovačka evangelistička crkva, Hrišćanska reformatska crkva, Evangelistička hrišćanska crkva, Islamska zajednica i Jevrejska zajednica.
Pravoslavna crkva uživala je povlašćen status. Vlada je nastavila da prikuplja novac od poštanskih troškova za izgradnju nove srpske pravoslavne crkve i subvencioniše plate srpskog pravoslavnog sveštenstva koje radi van zemlje. pravoslavni Božić, pravoslavni Veliki petak i pravoslavni Uskrs vlasti slave kao nacionalne praznike.
pravoslavni Uskrs vlasti slave kao nacionalne praznike.
Učenici osnovnih i srednjih škola moraju ili pohađati nastavu jedne od sedam „tradicionalnih” verskih zajednica ili časove građanskog vaspitanja. Protestantski poglavari i nevladine organizacije nastavili su da izražavaju svoje primedbe u pogledu predavanja veronauke u državnim školama.
Ustav dozvoljava slobodu veroispovesti, međutim zakon ograničava upražnjavanje vere jer diskriminiše verske grupe a nekima uskraćuje pravni status. Ne postoji državna religija, ali većinska Srpska pravoslavna crkva i druge „tradicionalne“ verske zajednice imaju u izvesnoj meri povlašćen položaj.
Odnos vlasti prema verskim slobodama i dalje je problematičan zbog zakona o verama i proizvoljne primene zakona od strane Ministarstva vera. Policijske istrage slučajeva govora mržnje i vandalizma bile su spore i bez rezultata. Neki zvaničnici su davali javne, negativne izjave o manjinskim verskim grupama.
Bilo je izveštaja o društvenom nasilju i diskriminaciji zasnovanim na verskoj pripadnosti, verovanjima i praksi. Vođe manjinskih verskih zajednica prijavile su slučajeve vandalizma, govora mržnje, fizičkih napada i negativne medijske izveštaje.
Predstavnici Ambasade Sjedinjenih Država nastavili su da se zalažu za promene u zakonu o verama i restituciji koje bi popravile neke od diskriminatornih aspekata zakonskih propisa. Zvaničnici Ambasade su se sastajali sa predstavnicima svih verskih grupa i podsticali međuversku saradnju. Predstavnici Ambasade su razgovarali o verskim slobodama s pripadnicima podeljene Islamske zajednice I učestvovali u aktivnostima koje imaju za cilju uspostavljanje saradnje.
Odeljak I. Verska demografija
Država ima ukupnu površinu od 77.760 kvadratnih kilometara i otprilike 7.500.000 stanovnika. Oko 84% stanovnika je srpskopravoslavne veroispovesti, a 5% su muslimani. Muslimanska zajednica obuhvata slovenske muslimane u Sandžaku, koji predstavljaju 2% ukupne populacije, etničke Albance na jugu i Rome u čitavoj zemlji. Rimokatolici čine 5% populacije i to su uglavnom etnički Mađari i Hrvati u Vojvodini. Protestanti čine oko 1.5% stanovništva. Jevrejska zajednica ima između dve i dve hiljade i četiristo pripadnika.
Odeljak II. Stanje verskih sloboda
Pravni/politički okvir
Ustav obezbeđuje slobodu veroispovesti; međutim, zakon o verama pravi razlike među verskim grupama i zahteva od manjinskih verskih grupa, uključujući i one koje su ranije bile priznate, da se ponovo registruju kroz invazivan i zahtevan postupak da bi dobile ili zadržale status priznatih verskih grupa. Mnoge grupe koje se sada moraju ponovo registrovati bile su zvanično priznate više od pedeset godina a neke su u zemlji prisutne čak i sto pedeset godina.
Registracioni propisi podrazumevaju podnošenje imena, matičnih brojeva i potpisa pripadnika, dokaz da verska grupa ima najmanje stotinu članova (0.001 procenat stanovništva, uključujući populaciju Kosova), statut grupe i kratak pregled verskog učenja, obreda, verskih ciljeva i osnovnih delatnosti, te informacije o izvorima finansiranja. Zakon takođe nalaže da nijedna verska zajednica ne možda da se registruje ako njeno ime sadrži deo naziva postojeće registrovane grupe. Tako na primer, nijedna grupa čiji naziv sadrži reč „pravoslavna” ili „evangelistička” ne može se registrovati pošto se te reči već nalaze u nazivima „tradicionalnih“ crkava.
Premda registracija nije obavezna za verske zajednice, neregistrovane grupe ne mogu otvoriti bankovni račun, prodavati ili kupovati imovinu, niti objavljivati literaturu. Poreski zakon iz 2006. dozvoljava izuzeće poreza na svojinu i dodatnu vrednost jedino registrovanim zajednicama. Na kraju perioda na koji se izveštaj odnosi jedan sudski proces u vezi sa ovim zakonom bio je u toku pred Ustavnim sudom.
Ne postoji državna religija, ali zakon o verama priznaje sedam „tradicionalnih” verskih zajednica, a to su Srpska pravoslavna crkva, Rimokatolička crkva, Slovačka evangelistička crkva, Hrišćanska reformatska crkva, Evangelistička hrišćanska crkva, Islamska zajednica i Jevrejska zajednica.
Pravoslavna crkva uživala je povlašćen status. Vlada je nastavila da prikuplja novac od poštanskih troškova za izgradnju nove srpske pravoslavne crkve i subvencioniše plate srpskog pravoslavnog sveštenstva koje radi van zemlje. pravoslavni Božić, pravoslavni Veliki petak i pravoslavni Uskrs vlasti slave kao nacionalne praznike.
pravoslavni Uskrs vlasti slave kao nacionalne praznike.
Učenici osnovnih i srednjih škola moraju ili pohađati nastavu jedne od sedam „tradicionalnih” verskih zajednica ili časove građanskog vaspitanja. Protestantski poglavari i nevladine organizacije nastavili su da izražavaju svoje primedbe u pogledu predavanja veronauke u državnim školama.
...prodaju maglu u najboljem slucaju.
